ADR - Łukasz Sobczak

SAVE OFFLINE

Politechnika Śląska Wydział Transportu

Projekt z przedmiotu Technologie i jednostki ładunkowe w transporcie

ADR – wyroby pirotechniczne

Grupa: T-24 TSD Prowadzący zajęcia:

Student:

dr inż. Damian Hadryś

Łukasz Sobczak

Rok akademicki 2018/2019

1. Przewóz wyrobów pirotechnicznych – definicje. WYROBY PIROTECHNICZNE – są to wyroby zawierające jeden lub kilka materiałów pirotechnicznych, przeznaczone do uzyskiwania efektów pirotechnicznych, w tym widowiskowych. Możliwość prowadzenia obrotu danymi wyrobami pirotechnicznymi zależy głównie od ich podklasy. W tym kontekście wyroby pirotechniczne można podzielić na wyroby podlegające koncesjonowaniu, określane mianem pirotechniki profesjonalnej oraz wyroby znajdujące się w “wolnym obrocie”, tj. dopuszczone do sprzedaży dla osób nie posiadających pozwoleń, zwane pirotechniką amatorską. MATERIAŁY PIROTECHNICZNE – jest to jedna z odmian materiałów wybuchowych będącą materiałem lub mieszaniną materiałów przewidzianych do wytwarzania efektów cieplnych, świetlnych, dźwiękowych, gazu, dymu lub kombinacji tych efektów wyniku bez-detonacyjnej, samopodtrzymującej się reakcji chemicznej, a także wyroby wypełnione materiałem pirotechnicznym. MATERIAŁY WYBUCHOWE – są to substancje techniczne stałe lub ciekłe albo mieszaniny substancji zdolne do reakcji chemicznej z wytwarzaniem gazu o takiej temperaturze i ciśnieniu i z taką szybkością, że mogą powodować zniszczenia w otaczającym środowisku, a także wyroby wypełnione materiałem wybuchowym. Działalność gospodarcza w zakresie obrotu pirotechniką profesjonalną, zaliczaną przede wszystkim do podklasy1.1,1.2, 1.3 jest działalnością reglamentowaną i wymaga uzyskania koncesji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Szczegółowe zasady podejmowania i wykonywania przez przedsiębiorców takiej działalności określa ustawa z dnia 22 czerwca 2001r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym/Dz.U. Nr 67 poz.679/. Koncesja jest decyzją administracyjną, która zawiera między innymi podstawę prawną jej udzielenia, oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedzibę, lub miejsce zamieszkania, numer w rejestrze przedsiębiorców albo w ewidencji działalności gospodarczej na którą została wydana koncesja , adres miejsca wykonywania działalności, czas ważności koncesji, datę wydania koncesji. Pozwolenie na nabywanie wyrobów pirotechnicznych w klasach limitowanych wydaje wojewoda właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy. Obrót wyrobami pirotechnicznymi w ww. podklasach bez koncesji stanowi przestępstwo z art. 36 ustawy z dnia 22 czerwca 2001r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym i pozostaje w ewentualnym zbiegu z art.171 & 1kk.

2. Klasyfikacja wyrobów pirotechnicznych Zgodnie z ADR, rozróżnia się następujące klasy towarów niebezpiecznych: Klasa 1 Materiały i przedmioty wybuchowe Klasa 2 Gazy Klasa 3 Materiały ciekłe zapalne Klasa 4.1 Materiały stałe zapalne, materiały samo reaktywne i materiały wybuchowe stałe odczulone Klasa 4.2 Materiały samozapalne Klasa 4.3 Materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy palne Klasa 5.1 Materiały utleniające Klasa 5.2 Nadtlenki organiczne Klasa 6.1 Materiały trujące Klasa 6.2 Materiały zakaźne Klasa 7 Materiały promieniotwórcze Klasa 8 Materiały żrące Klasa 9 Różne materiały i przedmioty niebezpieczne Wyroby pirotechniczne zaliczane są do klasy pierwszej, która z kolei dzieli się na poszczególne podklasy: 1 – Materiały i przedmioty wybuchowe   







1.1 – Materiały i przedmioty, które stwarzają zagrożenie wybuchem masowym 1.2 – Materiały i przedmioty, które stwarzają zagrożenie rozrzutem, ale nie wybuchem masowym 1.3 – Materiały i przedmioty stwarzające zagrożenie pożarem i małe zagrożenie wybuchem lub rozrzutem lub oba te zagrożenia, ale które nie stwarzają zagrożenia wybuchem masowym 1.4 – Materiały i przedmioty, które stwarzają tylko małe zagrożenie wybuchem w przypadku ich zapalenia lub zainicjowania podczas przewozu. Skutki ograniczają się w znacznym stopniu do sztuki przesyłki i nie prowadzą do rozrzutu odłamków o znacznych rozmiarach lub zasięgu. Pożar zewnętrzny nie powinien wywoływać natychmiastowego wybuchu całej zawartości sztuki przesyłki 1.5 – Materiały bardzo mało wrażliwe stwarzające zagrożenie wybuchem masowym, które są na tyle niewrażliwe, że istnieje małe prawdopodobieństwo ich zainicjowania lub przejścia od palenia do detonacji w normalnych warunkach przewozu. Minimalnym wymogiem dla tych materiałów jest, aby nie wybuchały podczas próby na zewnętrzne oddziaływanie ognia 1.6 – Przedmioty skrajnie niewrażliwe, które nie stwarzają zagrożenia wybuchem masowym. Przedmioty te zawierają tylko skrajnie niewrażliwe materiały i przedstawiają znikome prawdopodobieństwo przypadkowej inicjacji lub rozprzestrzenienia się

3. Typ wyrobów pirotechnicznych, który będzie transportowany. Typ Wyrzutnia

Zawartość: / Synonim: Ogień rzymski jednostrzałowy, załadowany mały moździerz

Definicja Rura zawierająca zestaw pirotechniczny składający się z mieszaniny pirotechnicznej, ładunku miotającego, z lub bez lontu przekazującego

Charakterystyka techniczna Średnica wewnętrzna  30 mm, zestaw pirotechniczny  25 g i  5% kompozycji zapalczej

Klasyfikacja

1.4G

Wykaz pozycji grupowych: Kod klasyfikacyjny

1.4G

UN Nazwa materiału lub przedmiotu 0485 MATERIAŁY, WYBUCHOWE, I.N.O. 0353 PRZEDMIOTY, WYBUCHOWE, I.N.O.

4. WYKAZ TOWARÓW NIEBEZPIECZNYCH

Ilości wyłączone Ilości wyłączone towarów niebezpiecznych niektórych klas, innych niż przedmioty, spełniające przepisy niniejszego działu, nie podlegają żadnym innym przepisom ADR, za wyjątkiem: (a) wymagań działu 1.3 dotyczących szkolenia; (b) procedur klasyfikacji i kryteriów dla określania grup pakowania w Części 2; (c) wymagań dotyczących pakowania, zawartych pod 4.1.1.1, 4.1.1.2, 4.1.1.4 i 4.1.1.6.

W danym przypadku : Niedopuszczony jako Ilość Wyłączona

5. PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE MATERIAŁÓW LUB PRZEDMIOTÓW

NIEKTÓRYCH

178 Pozycja ta powinna być użyta tylko w przypadku, gdy nie występuje inna odpowiednia pozycja w tabeli A 274 Stosuje się przepisy podane pod 3.1.2.8. 3.1.2.8Nazwy ogólne lub „inaczej nieokreślone” (I.N.O.) 3.1.2.8.1 Prawidłowe nazwy przewozowe ogólne i „I.N.O.”, którym przyporządkowano przepis szczególny 274 lub 318 w kolumnie (6) tabeli A w dziale 3.2, powinny być uzupełnione nazwą techniczną towarów, o ile przepisy krajowe lub umowa międzynarodowa nie zakazują ujawnienia nazwy materiału podlegającego specjalnej kontroli. W przypadku materiałów wybuchowych klasy 1 opis towaru niebezpiecznego może być uzupełniony nazwami handlowymi lub stosowanymi w wojsku. Nazwy techniczne powinny być podane w nawiasach, bezpośrednio po prawidłowej nazwie przewozowej. Mogą być również dodane wyrazy „zawiera”, „zawierający”, „mieszanina”, „roztwór”, itp. oraz zawartość procentowa składnika technicznego, np. „UN 1993 MATERIAŁ CIEKŁY ZAPALNY, I.N.O. (ZAWIERA KSYLEN I BENZEN), 3, II”.

6. P101 INSTRUKCJA PAKOWANIA P101 Mogą być stosowane wyłącznie opakowania dopuszczone przez właściwą władzę państwa pochodzenia. Jeżeli państwo pochodzenia nie jest Umawiającą się stroną ADR, to opakowanie powinno być dopuszczone przez właściwą władzę pierwszego państwa-strony ADR, do którego dotrze przesyłka. W dokumencie przewozowym powinien być wpisany znak wyróżniający państwa, w imieniu którego działa ta właściwa władza, zgodny ze znakiem stosowanym dla pojazdów w ruchu międzynarodowym, w następujący sposób: „Opakowanie dopuszczone przez właściwą władzę ...” (patrz 5.4.1.2.1(e))

Przepisy szczególne dotyczące pakowania razem  MP 2 Nie powinny być pakowane razem z innymi towarami.

7. OZNAKOWANIE I UMIESZCZANIE NALEPEK OSTRZEGAWCZYCH 5.2.2. Nalepki powinny odpowiadać wzorowi przedstawionemu na rys. 5.2.2.2.1.1.

Nalepka przedstawiająca klasę/podklasę ZAGROŻENIE KLASY 1 Materiały i przedmioty wybuchowe

(Nr 1) Podklasy 1.1, 1.2 i 1.3 Symbol (eksplodująca bomba): czarny; tło pomarańczowe; cyfra „1” w dolnym narożu

(Nr 1.4) Podklasa 1.4

Tło pomarańczowe; cyfry czarne; numery podklas powinny mieć wysokość około 30 mm i grubość około 5 mm (dla nalepki o boku 100 mm); cyfra „1” w dolnym narożu. ** Miejsce na wpisanie podklasy; nie należy wypełniać w przypadku, gdy skłonność do wybuchu jest zagrożeniem dodatkowym. * Miejsce na wpisanie grupy zgodności; nie należy wypełniać w przypadku, gdy skłonność do wybuchu jest zagrożeniem dodatkowym.

Oznakowanie pojazdu przód, tył oraz bok

Oznakowanie opakowań – gdy tak jak w tym przypadku towar przewożony jest w sztukach

W danym przypadku zagrożenie nie jest wyszczególnione – nie odnoszą się tutaj przepisy ADR

8. PRZEPISY DOTYCZĄCE PRZESYŁKI V2: 



PRZEWOZU

W

SZTUKACH

(1) Sztuki przesyłki mogą być załadowane jedynie do pojazdów EX/II lub EX/III, które spełniają odpowiednie wymagania części 9. Wybór pojazdu zależy od ilości towarów przeznaczonych do przewozu, która jest ograniczona w odniesieniu do jednostki transportowej zgodnie z przepisami dotyczącymi załadunku (patrz 7.5.5.2). (2) Przyczepy, z wyjątkiem naczep, spełniające wymagania dla pojazdów EX/II lub EX/III, mogą być ciągnięte przez pojazdy samochodowe niespełniające tych wymagań.



W odniesieniu do przewozu w kontenerach, patrz również 7.1.3 do 7.1.6.



W przypadkach, gdy materiały lub przedmioty klasy 1, w ilościach, które wymagają użycia jednostki transportowej zawierającej pojazd(y) EX/III, przewożone są w kontenerach z lub do portów morskich, terminali kolejowych lub portów lotniczych, a przewóz taki stanowi część transportu multimodalnego, to zastępczo może być użyta jednostka transportowa zawierającej pojazd(y) EX/II, pod warunkiem jednak, że przewożone

kontenery spełniają odpowiednie wymagania Kodu IMDG, Regulaminu RID lub Instrukcji Technicznych ICAO. V3:

 W przypadku materiałów sproszkowanych swobodnie płynących oraz ogni sztucznych, podłoga kontenera powinna mieć powierzchnię niemetaliczną lub powinna być pokryta wykładziną niemetaliczną.

9. PRZEPISY DOTYCZĄCE ZAŁADUNKU, MANIPULOWANIA ŁADUNKIEM

ROZŁADUNKU

I

Przepisy dodatkowe dotyczące niektórych klas lub materiałów Dodatkowo, poza przepisami rozdziałów 7.5.1 do 7.5.10, mają zastosowanie następujące przepisy w przypadku, gdy są one wskazane dla danej pozycji w kolumnie (18) tabeli A w dziale 3.2:  CV1 o (1) Zabronione są następujące operacje:  (a) załadunek lub rozładunek towarów w miejscu publicznym w obszarze zabudowanym, bez specjalnego zezwolenia właściwych władz;  (b) poza przypadkami, gdy jest pilne i konieczne z punktu widzenia bezpieczeństwa, załadunek lub rozładunek towarów w miejscu publicznym poza obszarem zabudowanym, bez wcześniejszego powiadomienia właściwych władz. o (2) Jeżeli z jakiegokolwiek powodu manipulowanie ładunkiem musi nastąpić w miejscu publicznym, to materiały i przedmioty różnych rodzajów należy oddzielić od siebie zgodnie z umieszczonymi na nich nalepkami ostrzegawczymi.  CV2 o (1) Przed dokonaniem załadunku, powierzchnia ładunkowa pojazdu lub kontenera powinna zostać dokładnie oczyszczona. o (2) Zabrania się używania otwartego płomienia wewnątrz pojazdu lub kontenera oraz w ich pobliżu, a także podczas załadunku i rozładunku tych towarów.  CV3 Materiały przewożone i ich ilości Całkowita masa netto (w kg) materiału wybuchowego (lub w przypadku przedmiotów wybuchowych - łączna masa netto materiału wybuchowego zawartego we wszystkich tych przedmiotach), która może być przewożona w jednostce transportowej, powinna być ograniczona zgodnie z poniższą tabelą (w odniesieniu do zakazu ładowania razem, patrz również 7.5.2.2): 597

Maksymalna, dopuszczalna masa netto (w kg) materiałów wybuchowych klasy 1 przypadająca na jednostkę transportową

Jeżeli materiały lub przedmioty należące do różnych podklas klasy 1 załadowane są do tej samej jednostki transportowej z zachowaniem zakazów ładowania razem podanych pod 7.5.2.2, to całość ładunku powinna być traktowana tak, jakby należał do najniebezpieczniejszej z tych podklas (według następującej kolejności: 1.1, 1.5, 1.2, 1.3, 1.6, 1.4). Jednakże, przy obliczaniu masy w związku z ograniczeniami przewożonych ilości, nie powinna być brana pod uwagę masa netto materiałów i przedmiotów grupy zgodności S. Jeżeli materiały sklasyfikowane jako 1.5D przewożone są w tej samej jednostce transportowej z materiałami lub przedmiotami podklasy 1.2, to cały ł Przewóz materiałów wybuchowych w MEMU Przewóz materiałów wybuchowych w MEMU jest dozwolony pod następującymi warunkami: (a) Właściwa władza powinna dopuścić operację transportową na swoim terytorium; (b) Typ i ilość przewożonych zapakowanych materiałów wybuchowych powinny być ograniczone do niezbędnych ilości materiału wytwarzanego w MEMU i w żadnym przypadku nie powinny przekraczać: - 200 kg materiałów wybuchowych grupy zgodności D; oraz - łącznie 400 zapalników lub zapalników w zestawach, lub mieszaniny obu wyrobów, o ile nie ma odmiennych dopuszczeń przez właściwą władzę; (c) Zapakowane materiały wybuchowe powinny być przewożone tylko w przedziałach spełniających wymagania podane w 6.12.5; (d) W tym samym przedziale ładunkowym, w którym znajdują się zapakowane materiały wybuchowe, nie mogą być przewożone żadne inne towary niebezpieczne; (e) Zapakowane materiały wybuchowe powinny być załadowane do MEMU bezpośrednio przed rozpoczęciem przewozu, po załadowaniu innych towarów niebezpiecznych; (f) Jeśli dozwolone jest ładowanie razem materiałów wybuchowych i materiałów klasy 5.1 (UN 1942 i UN 3375), to w zakresie segregacji, rozmieszczenia i ograniczeń ilościowych, ładunek taki jest traktowany łącznie jako materiał wybuchowy kruszący klasy 1.

10. WYMAGANIA DODATKOWE DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH KLAS LUB MATERIAŁÓW S1: Wymagania dotyczące przewozu materiałów i przedmiotów wybuchowych (klasa 1) (1) Specjalistyczne szkolenie kierowców Jeżeli, zgodnie z innymi przepisami obowiązującymi na terytorium Umawiającej się Strony, kierowca przeszedł, w ramach innych wymagań lub dla innych celów, równoważne szkolenie, obejmujące tematy określone pod 8.2.2.3.4, to takie szkolenie może zastąpić, częściowo lub w całości, szkolenie specjalistyczne. (2)Upoważniony przedstawiciel

Jeżeli przepisy krajowe tak stanowią, to właściwa władza Umawiającej się Strony ADR może wymagać, aby w pojeździe był przewożony na koszt przewoźnika upoważniony przedstawiciel tej władzy. (3)Zakaz palenia, używania ognia i nieosłoniętego płomienia Zabrania się palenia, używania ognia lub nieosłoniętego płomienia w pojazdach przewożących materiały lub przedmioty klasy 1, w ich pobliżu, a także podczas załadunku i rozładunku tych materiałów lub przedmiotów. Niniejszy zakaz palenia ma również zastosowanie do używania papierosów elektronicznych i podobnych urządzeń. (4)Miejsca załadunku i rozładunku (a) Zabrania się dokonywania załadunku lub rozładunku materiałów i przedmiotów klasy 1 w miejscu publicznym na obszarze zabudowanym bez specjalnego zezwolenia właściwych władz. (b) Zabrania się dokonywania załadunku lub rozładunku materiałów i przedmiotów klasy 1 w miejscu publicznym poza obszarem zabudowanym, jeżeli nie powiadomiono o tym właściwych władz. Nie dotyczy to przypadków, gdy załadunek lub rozładunek jest niezbędny z punktu widzenia bezpieczeństwa. (c) Jeżeli, z jakiegokolwiek powodu, manipulowanie ładunkiem musi być dokonane w miejscu publicznym, to materiały i przedmioty różnych rodzajów należy oddzielić od siebie zgodnie z umieszczonymi na nich nalepkami ostrzegawczymi. (d) Jeżeli w celu dokonania załadunku lub rozładunku wymagany jest postój pojazdów przewożących materiały i przedmioty klasy 1 w miejscu publicznym, to pomiędzy stojącymi pojazdami powinna być zachowana odległość co najmniej 50 m. Odległość ta nie dotyczy pojazdów należących do tej samej jednostki transportowej. (5)Kolumny pojazdów (a) Jeżeli pojazdy przewożące materiały i przedmioty klasy 1 poruszają się w kolumnie, to odległość między kolejnymi jednostkami transportowymi powinna wynosić co najmniej 50 m. (b) Właściwa władza może ustalić wymagania dotyczące kolejności lub składu kolumny. (6)Nadzorowanie pojazdów Wymagania działu 8.4 mają zastosowanie tylko w przypadku, gdy całkowita masa netto materiałów wybuchowych zawartych w materiałach i przedmiotach klasy 1 przewożonych w pojeździe przekracza limity podane poniżej:

W odniesieniu do ładunków mieszanych, najniższy dopuszczalny limit wszelkich przewożonych materiałów i przedmiotów, powinien być stosowany dla ładunku jako całości. Ponadto, wymienione materiały i przedmioty, powinny być stale nadzorowane w celu zapobieżenia szkodliwym działaniom osób trzecich oraz w celu powiadomienia kierowcy i właściwej władzy w razie ich utraty lub pożaru. Wymagań powyższych nie stosuje się w odniesieniu do próżnych nieoczyszczonych opakowań. (7)Zamykanie pojazdów

Drzwi i pokrywy w przedziałach ładunkowych pojazdów EX/II oraz wszystkie otwory w przedziałach ładunkowych pojazdów EX/III przewożących materiały i przedmioty klasy 1 powinny być zamknięte podczas transportu, z wyjątkiem czasu załadunku i rozładunku.

11. WYMAGANIA OGÓLNE DOTYCZĄCE JEDNOSTEK TRANSPORTOWYCH ORAZ PRZEWOŻONEGO WYPOSAŻENIA Jednostki transportowe Jednostka transportowa załadowana towarami niebezpiecznymi nie może, w żadnym przypadku, zawierać więcej niż jednej przyczepy (lub naczepy). Dokumenty, które powinny być przewożone w jednostce transportowej (a) dokument przewozowy (b) instrukcje pisemne (c) dokumenty tożsamości wszystkich członków załogi pojazdu, Oznakowanie i umieszczanie nalepek ostrzegawczych Jednostki transportowe przewożące towary niebezpieczne powinny być oznakowane i zaopatrzone w nalepki ostrzegawcze Wyposażenie przeciwpożarowe Inne wyposażenie i wyposażenie dla ochrony indywidualnej Dla każdego z numerów nalepek ostrzegawczych, następujące wyposażenie powinno być przewożone w jednostce transportowej: - klin do podkładania pod koła, odpowiadający dopuszczalnej masie całkowitej pojazdu i średnicy koła, na każdy pojazd; - dwa stojące znaki ostrzegawcze; - płyn do płukania oczu2 ; oraz dla każdego członka załogi pojazdu - kamizelka ostrzegawcza (np. określona w normie EN 471); - przenośne urządzenia oświetleniowe zgodne z przepisami podanymi pod 8.3.4; - para rękawic ochronnych; oraz - ochrona oczu (np. okulary ochronne).