COLE - Całość - Find_Your_Destiny

SAVE OFFLINE

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

1

COLE - Tijan

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

POD ŻADNYM POZOREM NIE ZGADZAM SIE NA UDOSTEPNIANIE I ROZPOWSZECHNIANIE TEGO TŁUMACZENIA

Poniższe tłumaczenie w całości należy do autorki, jako jej praw autorskie i stanowi tylko i wyłącznie materiał marketingowy, który służy promocji twórczości tej autorki w naszym kraju.

Tłumaczenie nieoficjalne

2

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Chapter One ................................................................................................. str.5 Chapter Two ................................................................................................ str.13 Chapter Three .............................................................................................. str. 25 Chapter Four ................................................................................................ str. 34 Chapter Five ................................................................................................. str. 42 Chapter Six ................................................................................................... str. 53 Chapter Seven............................................................................................... str. 61 Chapter Eight ............................................................................................... str. 70 Chapter Nine ................................................................................................ str. 81 Chapter Ten .................................................................................................. str. 89 Chapter Eleven ............................................................................................ str. 94 Chapter Twelve ............................................................................................. str. 101 Chapter Thirteen .......................................................................................... str. 115 Chapter Fourteen ......................................................................................... str. 120 Chapter Fifteen ............................................................................................. str. 124 Chapter Sixteen ............................................................................................ str. 136 Chapter Seventeen ....................................................................................... str. 147 Chapter Eighteen.......................................................................................... str. 153 Chapter Nineteen ......................................................................................... str.160 Chapter Twenty ............................................................................................ str.165 Chapter Twenty-One .................................................................................... str.174 Chapter Twenty-Two .................................................................................... str.183 Chapter Twenty-Three ................................................................................. str.191 Chapter Twenty-Four ................................................................................... str.199 Chapter Twenty-Five .................................................................................... str.204 Chapter Twenty-Six ...................................................................................... str.210 Chapter Twenty-Seven ................................................................................. str.217 Chapter Twenty-Eight .................................................................................. str.228 Chapter Twenty-Nine ................................................................................... str.236 Chapter Thirty .............................................................................................. str.244 Chapter Thirty-One ...................................................................................... str.252

3

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Chapter Thirty-Two...................................................................................... str.259 Chapter Thirty-Three ................................................................................... str.268 Chapter Thirty-Four ..................................................................................... str.277 Chapter Thirty-Five ...................................................................................... str.285 Chapter Thirty-Six........................................................................................ str.289 Chapter Thirty-Seven ................................................................................... str.291 Chapter Thirty-Eight .................................................................................... str.301 Epilogue ........................................................................................................ str.306

4

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Byłam otoczona — przez szampana, krystaliczne światła i śmietankę towarzyską. I chciałam umrzeć. Właściwie to nie, jednak kuliłam się w kącie odwrócona plecami do przyjęcia. To była praca Sia. Była koordynatorem wydarzenia w galerii sztuki, Gala. Nie miałam nawet pewności, co impreza reprezentowała, ale jestem tu, ponieważ poprosiła mnie bym przyszła. To był jej obiekt, dla mojej przyjaciółki była to typowa piątkowa noc. Bogaci i wyborni ludzie przybyli, aby razem pić, nawiązywać stosunki towarzyskie, pakować pieniądze na cele charytatywne, ale przede wszystkim, plotkować. To nie była moja rzecz, a wśród wszystkich tych obrazów i osobistości, miałam ochotę zniknąć. Przeprowadziłam się do Chicago dwa lata temu, ale teraz wydaje się, jakby to były całe wieki. Przyjechaliśmy do pracy Liama. Był najnowszym doradcą w Centrum Haven, lecz rok temu zginął w drodze do domu, potrącony przez pijanego kierowcę. Przechodzi mnie dreszcz, kiedy to wspominam. Liam zostawił wiadomość, że zatrzymał się, aby odebrać kwiaty, był jedną przecznicę od domu. Lokalna kwiaciarnia miała stoisko w naszym sklepie spożywczym. Wpadłam na genialny pomysł, by wyprowadzić Frankiego i spotkać się z nim w sklepie. Nasz pies, futrzane dziecko mogło poczekać w samochodzie, podczas gdy my będziemy kupować razem żywność. To było głupie, ale zakupy spożywcze były dla mnie ulubioną "randką". Liam, uważał, to za zabawne. Zawsze się śmiał, ale przystosowywał się do mnie. A Frankiemu się to podobało. Wychodził z domu i mógł do woli machać ogonem w samochodzie. Mieszkaliśmy w ładnej okolicy i nie było zbyt gorąco, więc wierzyłam, że nasze dziecko nadal tam będzie, kiedy wrócimy. 5

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Kiedy Frankie i ja wychodziliśmy zza rogu, samochód Liama czekał, by przejechać przez skrzyżowanie i skręcić na parking. Uśmiechnął się, kiedy zobaczył Frankiego i mnie, wyglądał na szczęśliwego. Podniósł rękę, by pomachać. Więc ja również. Gdy światło się zmieniło, Liam ruszył, widziałam, jak jego uśmiech opada. Widziałam, jak chwyta dłonią kierownicę. Widziałam, jak krew odpływa mu z twarzy. Zaczął poruszać ustami —Koch... Moje serce się skręciło. Zostało wyrwane powoli, cal po calu. Kiedy obserwowałam, jak samochód mojego męża był taranowany przez ciężarówkę. Pochylam głowę i chwytam mój kieliszek szampana. Wciąż mogę usłyszeć odgłos roztrzaskiwanego metalu, skrzypienie i zgrzytanie. Wtedy samochód zaczął koziołkować. Jeden raz. Drugi raz. Przekoziołkował trzykrotnie, zanim się zatrzymał. On przekoziołkował trzykrotnie przed śmiercią. Groza — nigdy się nie pozbędę tego obrazu ze swojego umysłu. Jego błękitne oczy, wysokie kości policzkowe, twarz, z której zawsze drwiłam, iż będzie przyciągać do niego panie, długo po tym, jak przekroczy pięćdziesiątkę, nigdy nie wyglądała na tak wystraszoną. Wszystko działo się w zwolnionym tempie. Jego oczy powędrowały do ciężarówki, a potem odnalazły mnie. Frankie szczekał. Nie mogłam się ruszyć. Serce zwolniło. Powiedziano mi później, że powstrzymywałam Frankiego przed wejściem na ulicę, ale nie pamiętam tego. Wszystko, o czym mogę pamiętać, to Liam i wyraz jego oczu, gdy zdał sobie sprawę, że zginie. Moja przyszłość umarła tego samego dnia. —Addison! Miałam jedną sekundę, aby się przygotować i otrzeć łzę, która wyciekła mi z oka. Sia rzuca się do mego boku, sycząc moje imię podekscytowanym szeptem, gdy chwyta mnie za ramię. Zbliżyła się, obracając tak, żeby mogła mówić do mnie cicho, i by nadal mogła obserwować jej znajomych za nami. Jej suknia ocierała się o moje nagie ramię.

6

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Właśnie zdobyłam dla ciebie najlepszą niż kiedykolwiek informację! Poważnie, rozpływam się jak dwunastolatka, bo jest tak cholernie dobra. — Przerwała, jej oczy przeszukują moją twarz, a głowa cofa się o cal. —Czekaj. Co tutaj robisz przez cały czas? — Spojrzała przez ramię. —Piękna ulica i ogólnie wszystko, ale impreza jest za tobą. Musiałam stłumić uśmiech. Ona nie rozumie. I rzeczywiście stoję przodem do centrum Chicago. Ruch uliczny jest minimalny ze względu na zbliżającą sie zamieć. Już padał śnieg, gromadząc się na szczytach samochodów, chodnikach, ludziach I znakach. To było wspaniałe. To była sztuka, którą doceniałam. Sia kochała ludzi, a dokłądniej, kochałą powiązania. Kiedy ich spotykała nie dostrzegała tylko twarzy. Widziała bogactwo ich przyjacioł i potencjalne powiązania. Ja, przeciwnie. Wydawało mi się, że zauważam wszytsko oprócz tych rzeczy – albo kiedyś tak było. Miałam tak podcza mojej ery Liama, kiedy moje serce było pełne i otwarte I serdeczne. Ale to było wtedy. Teraz jestem w erze po – Liamie. Wszystko jest nudne. Szare. Czarne. Białe. Westchnęłam. Nawet samą siebie przygnebiam. Dostrajam sie z powrotem do tego, co mówi SIA. Nie zatrzymała się, aby poczekać na moja odpowiedź. —... numer i muszę ci powiedzieć, że to pokochasz. Jest to jedno z najbardziej ekskluzywnych miejsc, o jakich słyszałam. Nikt nie wie o otwarciu, ale zdobyłam dla Ciebie numer. Czy możesz w to uwierzyć? Jaką jestem niesamowitą przyjaciółką? — Jej oczy błyszczą. —Jestem cholernie niesamowita, Addison. Ah... —W porządku, rozumiem. — Delikatnie ściągnęłam jej rękę z mojego ramienia, ściskają ją w swojej. Oddała uścisk, a jej ciało tańczyło z podniecenia. —Powiedz to jeszcze raz — powiedziałam. —Co masz dla mnie? Włożyła kawałek papieru do mojej dłoni. Jej głos był poufny. —Dostałam numer do jednego z najbardziej ekskluzywnych budynków, jakie istnieją. To trzy przecznice stąd. Nigdy nie było wolnych miejsc, ale nie teraz. Trzecie

7

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

piętro jest otware. —Co masz na myśli, że trzecie piętro jest otwarte? —Rozłożyłam papier, aby znaleźć numer telefonu, który na nim nabazgrała, nic więcej. —To srebrny budynek. —Srebrny ... — Spojrzałam na nią w górę, gdyż zabrzęczało mi, o którym budynku mówiła. Był to budynek w odległości krótkiego spaceru, pokryty w całości czymś srebrnym. Sia najpierw pomyślała, że jest to firma, ale gdy dowiedziała się, że zapewnia się tam mieszkania rezydentom, całkowicie przypadł jej do gustu. Jej zainteresowanie zostało rozbudzone, a kiedy tak się dzieje, Sia niczym detektyw, śledzi wszystkie wskazówki, które otrzymuje. Tylko, że nie mogła znaleźć jakichkolwiek informacji na jego temat. Była pewna aura tajemniczości wokół tego, kto był właścicielem i kto tam mieszkał, co tylko zwiększyło jej zainteresowanie. Słuchałam o tym budynku, przez całe dwa lata odkąd poznałam Sia. Poznałyśmy się na początku, gdy Liam i ja przenieśliśmy się do Chicago, i była jedyną przyjaciółką, która była przy mnie, kiedy moje życie się rozpadło. Oniemiałam na moment. W końcu rozwiązała swoją tajemnicę? —Kto jest właścicielem? Grymas przemknął przez jej twarzy, chwilowo psując wizerunek doskonałości, na którym, wiedziałam, że zależy jej dzisiejszego wieczoru. Zebrała swoje jasno blond włosy w kok i oprawiła swoje ciemne oczy. Wyglądały na przydymione, ale pociągająco i seksownie. Dokładnie tak, jak chciała Sia. Przysunęła się do mnie, owijając mocniej szal wokół ramion, kiedy sprawdza swój tył. Nikt nie patrzy, wyciągnęła rękę, żeby szarpnąć front jej sukni balowej. Zjechała nisko, ukazując zdrowych rozmiarów szczelinę, ale taka była Sia. Właściwie pomyślałam, że to jest ten wygląd, który lubiła. —To jest myśl — powiedziała. —Wciąż tego nie wiem, a to doprowadza mnie do szału. Może chociaż ty się dowiesz. — Ponownie zacisnęła rękę na moim ramieniu. 8

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—To zostało mi przekazane przez znajomego, znajomego przyjaciela, ale jeśli zadzwonisz pod ten numer, możesz zażądać, żeby zobaczyć, trzecie piętro. —To brzmi drogo. —To dla Ciebie idealne rozwiązanie. — Przeniosła rękę na swoje piersi. — Nie mogę sobie na to pozwolić, ale ty absolutnie możesz. Masz pieniądze, które zostawił ci Liam, i chcesz wynieść się z tego domu. Mam na myśli, wszystkie te wspomnienia. Całkowicie to rozumiem. Wiem, że szukałaś, by z tym ruszyć. Tak zrobiłam, chociaż była to moja haniebna tajemnica. Liam kochał nasz dom. Zamierzaliśmy stworzyć tam naszą rodzinę. Na myśl o wyprowadzce, czuję się jakbym go opuszczała. Odkładałam to od roku, ale to było zbyt wiele. Czułam go w każdym pomieszczeniu. Słyszałam jego śmiech. Kiedy byłam na górze, przysięgam, że wołał moje imię, jakby po prostu wrócił do domu po pracy. Wszystko było nim — meble, głupi drogi ekspres do kawy, który przysiągł, iż jest nam potrzebny do życia, a następnie nie wiedział, w jaki sposób go używać. Nawet jego sokowirówka — wciąż nie mogę uwierzyć, że kupił dla nas sokowirówkę. Moje gardło się zamknęło. Łzy nadchodziły i musiałam je odpędzić. —Tak, ale w centrum miasta? — Mruknęłam z bolącym gardłem. —To wielka zmiana. —To byłoby niesamowite. Mieszkałabyś trzy przecznice stąd. Jestem tu przez cały czas, a moje mieszkanie również nie jest daleko. Możesz łatwo dojeżdżać taksówką. — Jej oczy są szeroko otwarte i błagające. —Proszę, powiedz mi, że zadzwonisz. Zrób to! Zrrrób to. Rzuciłam okiem z powrotem na numer. —A co, jeśli to jakiś skomplikowany plan, by złapać ludzi w pułapkę i ich zabić? Sama to powiedziałaś: nie wiem, kto jest właścicielem budynku. To może być rosyjska mafia — dokuczam. —Jeszcze lepiej! — Przewróciła oczami i zlekceważyła to machnięciem. — No dalej, gdyby to była rosyjska mafia, to bym się o tym dowiedziała. Poza tym

9

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

słyszałam, że jeden z mieszkańców jest prezesem CEO Grove Banking. —CEO? —To jest jego miejsce w mieście. —Och. — Przejście przez śródmieście, było męczarnią. Uwielbiałam widywać się z Sią, ale nienawidziłam tu przychodzić, jak to robiłam. Ale tak naprawdę to tu mieszka ... Chciałabym unikać tego całego parkowania i ruchu ulicznego. Było coś spokojnego w życiu wśród najlepszych restauracji, muzeów, sklepów i wiele więcej. I chociaż wszystko było oblężone w ciągu dnia pracy, wiedziałam, że były też chwile, kiedy było cicho. Po godzinach to było sanktuarium w jednym z najbardziej aktywnych obszarów metropolitalnych w mieście. —To będzie takie drogie. —Twój spadek po Liamie jest absurdalny. Będziesz miała wygodę do końca swojego życia. Tak, mój spadek był absurdalny — ale nie dlatego, że było to dwadzieścia milionów dolarów, ponieważ nigdy nie wiedziałam nic na ten temat. Liam nigdy mi nie powiedział. Tak naprawdę, utrzymywał najróżniejsze tajemnice. Nie wiedziałam o fortunie, dopóki jego rodzina niechętnie powiedziała mi o tym na jego pogrzebie. Wiedziałam, że jego matka nienawidziła robienia tego. Jego babka była powszechnie znanym nazwiskiem, ponieważ wynalazła popularny przyrząd kuchenny. Wciąż nie mogę w to uwierzyć, mimo że pieniądze zostały przeniesione na moje konto bankowe. Większość dni, Sia była tą, która mi o tym przypomniała. Przed jego śmiercią, zarabiałam dobrze jako niezależny pisarz, wystarczająco by mieć małą sumkę na czarną godzinę, ale musiałam zanurzyć się w jego spadku w ciągu ostatniego roku. Tylko trochę, ale będę musiała zanurzyć się w nim bardziej dla tego miejsca. —Zadzwonię. — Sia bierze ode mnie kartkę papieru. —Ja to ustawię. Pójdziemy razem, żeby go zobaczyć. Nie będziesz sama, a ja w ten sposób zobaczę wnętrze tego wspaniałego kawałka nieba. A zdecydować możesz później.

10

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Dałam jej żałosne spojrzenie. Jeśli go zobaczę i będzie wspaniałe, prawdopodobnie zechcę tego. Podobało mi się zwyczajne życie, ale doceniam piękno. I najwidoczniej mogę sobie na nie pozwolić. Westchnęłam. —W porządku. Zadzwoń i to ustal. Złapała mnie za ramię obiema rękami. —O mój Boże! Jestem tak podekscytowana! — Szarpnęła mnie do siebie, ten ruch spowodował, że jej włosy również popędziły do przodu, wyglądając z miejsca na głowie. Zatrzymała się i szybko uklepała wszystko z powrotem na swoje miejsce— włosy, piersi, strój, wszystko. Jej uśmiech nigdy nie osłabnął. —Musimy to uczcić! Najlepszym pieprzonym szampanem, jaki znajdę. I odeszła, w tym samym wirze, w jakim przyszła. Dała znak jednemu z kelnerów. Poruszała się z wdziękiem przez tłum wśród wszystkich lśniących sukienek i czarnych smokingów. Świat Sia był piękny. Był znacznie pełniejszy życia niż mój i dobrze było przyjść i go odwiedzić. Chociaż nie sądziłam, bym mogła sobie w nim żyć. Mogłoby się tak stać, gdybym przeniosła się do centrum miasta? A nawet jeśli to miejsce było czymś, co kocham, czy gdyby było ono tak ekskluzywne, jak powiedziała, przyjęliby mnie? Z pewnością pragnęliby kogoś innego, kogoś, kto byłby kimś. Ja byłam nikim. Cholera, przez większość czasu nie byłam nawet sobą. Ale pójdę. Chciałabym zobaczyć to miejsce i Sia wtedy łatwiej odpuści. Zauważam ją, jak zbliża się nie z jedną, ale dwiema butelkami szampana w dłoniach. Przyglądam się jednej, którą mi podaje. —Weź to. — Przeplata łokieć przez mój, tak jak ja to zrobiłam, i poprowadzi mnie z powrotem przez wydarzenie, które zorganizowała. —Idziemy na górę, do mojego biura, i zalejemy się w trupa. —A co z klientami? 11

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Podjęłam już wino i kolację z każdym z nich. Będzie z nimi dobrze. Personel zadba o nich. To najlepszy czas, przyjaciółko. — Wciąga mnie na górę i mruga przez ramię, a jej głos opada. —A poza tym, mam już swoje plany na wieczór, jeśli wiesz, co mam na myśli. Gdy idziesz do domu, czuję się samotna —vel napalona — powinnam zadzwonić do Bernardo. Nie pytałam, kim był Bernardo.; miała tylu chłopaków. Tylko się uśmiecham i idę dalej. Zrobiłam to, czego chciała. A kiedy rwałam boki ze śmiechu, było już o wiele za późno, bym wzywała taksówkę. Chciałabym iść do domu i zapaść się pod kocem, wiedząc, że tej jednej nocy, alkohol pomoże mi spać.

12

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Miesiąc zajęło planowanie naszego pokazu. Sia przypadło to zrobić. Zaplanowała go; potem zmieniłam zdanie. Zaplanowała drugi i powtórka. Co ja robiłam? Jak mogłabym opuścić dom Liama? On był nasz. On był jego. Nie mogłam go opuścić. Lecz Sia po raz trzeci umówiła się na spotkanie, naskoczyła na mnie, że po prostu musiałam to zobaczyć. Zobaczyć. Nie decydować. Nie wprowadzać się od razu. Wciąż byłam cholernie przerażona, ale się zgodziłam. Niewielkie poczucie winy względem niej również pomogło. Była moją najlepszą przyjaciółką, a ja byłam dla niej wymówką, by mogła zobaczyć wnętrze budynku. Więc jestem tutaj, w końcu. Zatrzymałyśmy się przed srebrnym budynkiem i zobaczyłam, że to tak naprawdę nie było srebro. To było szkło. Cały budynek został wykonany z okien. Kiedy wysiadłam z taksówki i wycięłam głowę do tyłu, patrząc w górę, nie mogłam zaprzeczyć, że już jestem pod wrażeniem. Sia chwyciła mnie za rękę i pociągnęła mnie w stronę budynku. —Daj spokój. Kierownik nas oczekuje. Nie było żadnych wielkich podwójnych czy obrotowych drzwi u wejścia jakie miały większość miejsc. Zamiast tego, były pojedyncze czarne drzwi, które otworzyły się dla nas, kiedy przed nimi stanęłyśmy. Prześledziłam je i zauważyłam, że nie ma żadnej klamki. Nie potrafiłam sobie wyobrazić, jak ich używać, by wejść i wyjść na zewnątrz, ale kiedy weszłam do środka, zdałam sobie sprawę, że był tam portier. Jego biuro znajdowało się tuż obok drzwi, a on sam stał teraz obok Sia. Spojrzałam na niego, a on się ukłonił. Ukłonił się. Na serio — na tyle bym zobaczyła czubek jego siwiejącej głowy. Wyprostował się z powrotem w górę. —Dzień dobry, pani Bowman. — Użył mojego panieńskiego nazwiska.

13

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Nie byłam nazywana Bowman przez dwa lata — nawet przed tym, jak Liam i ja się pobraliśmy, nasi przyjaciele nazywali mnie panią Sailor. Kątem oka złapałam reakcję Sia. Stanęła na baczność, jej oczy szarpnęły się na mnie, ale nic nie powiedziałam. Brzmiało to obco, usłyszeć moje stare nazwisko, ale może nadszedł czas, bym zaczęła go używać. Oddałam Ukłon. —Ciebie również, Panie ... —Kenneth. Możesz zwracać się do mnie Kenneth. —Ok. Dziękuję i tobie również dzień dobry, panie Kenneth. Zaczął wskazywać za nami, ale przy jego imieniu, przerwał. Podwinął kącik warg, jakby chciał powstrzymać uśmiech. Był tylko nieznacznie niższy ode mnie, może około pięciu stóp i sześć, i nosił gruby czarny sweter nad czarnymi spodniami od smokingu. Zauważyłam płaszcz wiszący tuż za drzwiami i wyobraziłam sobie, jak unosi się, gdy wychodzi w nim na zewnątrz. Był słodkim mały człowieczkiem — grube zaczerwienione policzki, ciepłe, brązowe oczy i trochę tęgi w okolicach brzucha. Miał zdecydowanie, urok pluszowego misia. Gdybym jakoś skończyła, zamieszkując tu, w ciągu tygodnia nazywałabym go Kenem, czy by tego chciał, czy nie. Odwzajemniam uśmiech, mimo że on wciąż stara się ukryć swój. Sia spogląda między nami. —Ookay ... Drzwi otworzyły się i zamknęły, i usłyszałam niskie dźwięczne wezwanie. —Pani. Bowman, pani Clarke, witamy w Mauricio. Bardzo cichy pisk wychodzi od Sia. Zignorowałam ją i skinęłam na zbliżającego się mężczyznę. Był wysoki, o szczupłej budowie. W przeciwieństwie do Kennetha ten facet nie roztaczał żadnych absurdalnych fluidów. Wyciągnął rękę i uścisnął moją stanowczo. Nie nazwałbym go przystojnym. Jego oczy były ciemne i miał duży nos oraz silną szczękę. Ale chociaż nie był całkiem przystojny, był autorytatywny.

14

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Usta Sia otwarły się na cal i od razu wiedziałam, że jest pod wrażeniem. —Możesz zwracać się do mnie Dorian. Potakuję. —Witam, panie... Przerwał, ukazując oślepiająco biały uśmiech. —Tylko Dorian. Żaden pan. —W takim razie Dorian. — Mówię, a w tej samej chwili Sia wzdycha, przykładając dłoń do piersi. —O tak. Dorian — mruknęła. —Pani Clarke, dobrze jest spotkać cię osobiście, przypisać twarz do głosu. — Odwrócił się do niej. —Aha. Gdybym spojrzała, nie zdziwiłabym się, jeśli zobaczyłabym, że jej kolana się trzęsą. Była zachwycona i wiedziałam, że będę słuchać o Dorianie przez następne dwa miesiące, do czasu, gdy się z nim prześpi. Pan Kenneth i ja rzucamy jej spojrzenie, a kiedy nie zauważa, wciąż sparaliżowana Dorianem, odchrząkuję. —Dziękuję za danie nam możliwość obejrzenia mieszkania — powiedziałam, mając nadzieję, że sprawię, iż czar pryśnie. —I za rozmowę z Sią, żeby to ustalić. Oczy Doriana nie opuszczały Sia, ale jak mówiłam, odwrócił się do mnie. Błysk czegoś przeszył mu twarzy. Zmarszczyłam brwi, nie identyfikując, co to było. Miałam wrażenie, że to nic dobrego, ale potem zniknęło. Patrzył na mnie tylko z większym profesjonalizmem. Odchrząknął i szybko skinął głową, wyciągnął rękę ku windzie znajdującej się po drugiej stronie holu. —O tak. Chociaż, to więcej niż mieszkanie. — Rzucił okiem na Sia, ale poszedł dalej bez wypowiadania jej imienia. —Jestem pewien, że zostałaś poinformowana, że mamy małą liczbę mieszkańców. Większość z nich posiada całe piętra. Właściciel jest prywatny, więc czeki za czynsz będą przekazywane przez Mauricio, powinnaś postanowić, czy jest to miejsce, w którym chciałabyś żyć. Drzwi windy otworzyły się, gdy się zbliżyliśmy, chociaż Dorian nie nacisnął

15

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

przycisku. Zatrzymał się przed wejściem do środka i wskazał za nami. —Jak widać, biuro Kennetha jest tuż obok drzwi. Nigdy nie będziesz musiała się martwić oczekiwaniem na wpis. Gdy się zbliżysz, o ile będziesz tu mieszkać, drzwi otworzą się automatycznie, podobnie jak w tej windzie. Jeśli Kennetha ani mnie tu nie ma, system rozpoznaje naszych mieszkańców. Nigdy nie powinno się zdarzyć, że pozostaniesz na zewnątrz, a jeśli tak się stanie, wszystko, co musisz zrobić, to nacisnąć przycisk. Ale gwarantujemy, że to nigdy się nie zdarzy. Poza windą, stanowiskiem odźwiernego, i głównymi drzwiami, w holu były tylko jedne inne drzwi, usytuowane na lewo od windy. Dorian wskazał na nie. —Hol od frontu nie jest ekstrawagancki, ale to nie znaczy, że nie ma tu wszystkich udogodnień. Za tymi drzwiami znajdziesz basen, patio, i miejsca, gdzie można grillować i udzielać się towarzysko. Mamy siłownię, wraz z bieżnią, która owija się wokół budynku i piwnicy. Jest zakryta, więc wygląda jak tunel, kiedy jesteś w środku. Przechodnie cię nie zobaczą. Przy drodze do basenu jest ogród i fontanna. Właściciel nie szczędził na wydatkach i myślę, że docenisz jego wysiłki, ale najpierw ... — Wyciągnął rękę w stronę windy, która przez cały czas pozostawała dla nas otwarta. —Pokażę ci trzecie piętro, które jest w tej chwili jedynym otwartym piętrem. Wewnątrz windy, przyciski numerowane od 2 do 7 i B, oraz L były oświetlone na srebrno po prawej strony. Trzy czarne przyciski były umieszczone powyżej nich. Dorian nacisnął numer trzy i cofnął, gdy drzwi się zamknęły. —Na pierwszym piętrze jest salon i sala teatralna. Basen, poczta, siłownia i bieżnia są również na pierwszym piętrze. Najprawdopodobniej spotkasz innych mieszkańców w tych obszarach. Winda zatrzymała się na trzecim piętrze, ale drzwi się nie otwierają. Zamiast tego po lewej stronie pojawił się panel, a Dorian nacisnął cztery litery. Wtedy drzwi się otworzyły, prosto do pustej przestrzeni. Nie było żadnego przedpokoju, ale nie było takiej potrzeby. Byłam oczarowana pięknem przede mną. Kiedy weszłam do środka,

16

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

usłyszałam, jak Dorian mówił, jakby z daleka; —Mamy kamery w całym budynku— windach, holu, parkingu itd. — z wyjątkiem twojego mieszkania. Będziesz mieć swój własny unikalny kod do pietra. Możesz umieszczać go, gdy dojdziesz do windy lub po przyjeździe na piętro. To zależy od Ciebie. A jeśli inni zadzwonią o pozwolenie dostania się na twoje piętro, możesz je zatwierdzić przez naciśnięcie przycisku. To pozwoli otworzyć drzwi do piętra, ponieważ wysyłasz sygnał z wnętrza własnego mieszkania, czy to ma sens? Przekroczyłam podłogę z twardego drewna i podeszłam prosto na stronę od ulicy. Widoki były wspaniałe. Dorian mówił już od wewnątrz drzwi. —Możesz patrzeć, ale nikt nie może zobaczyć ciebie. To bardzo prywatne. Twoje bezpieczeństwo jest dla nas ważne, a wierz mi, jeśli mieszkasz tutaj, jesteś całkowicie bezpieczna. Cały budynek ma zainstalowane alarmy. Jeśli prowadzisz, parking w suterenie jest dla ciebie dostępny, i dostaniesz kod do zjazdów z pierwszego piętra i własne drzwi, jeśli korzystasz ze schodów. Otrzymasz również swój własny kod na wszystko na parterze. Mamy ochronę na miejscu, choć prawdopodobnie nigdy ich nie zobaczysz. Pozostają niewidzialni dla mieszkańców, ale gdyby jednak coś się stało, zostaniesz ochroniona w ciągu kilku sekund. —A jak będę miała ich powiadomić? On przeniósł się na wyspę kuchenną i włożył rękę pod ladę. —Tutaj jest przycisk alarmowy. Jest jeden w każdym pokoju. Spojrzałam na Sia, która zmarszczyła brwi, ścierając swoje rozmarzone spojrzenie. Ochrona wydawała się bardziej solidna niż to konieczne, ale ci ludzie byli bogaci. I przypuszczam, że solidna ochrona zawsze jest dobrą sprawą. Odpłynęłam z powrotem do widoku ulicy. Każdy był tak zajęty, pędząc w dół chodnika albo przywołując taksówki. Samochody nie zatrzymywały się, ponieważ, było blisko do końca godzin pracy. Chcieli wrócić do domu, a ja wiedziałam, że w ciągu kilku godzin, na ulicach będzie bardzo spokojnie. 17

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Dreszcz przeszedł przeze mnie w górę kręgosłupa, po ramionach, w dół moich nóg. To był podekscytowany, przyjemny, dobry rodzaj dreszczu i chciałam, żeby to trwało. Wtedy to we mnie uderzyło: Chciałam tu mieszkać — nie tylko w fantazjach, ale naprawdę. Chciałam siedzieć ukryta i bezpieczna w tym budynku, ale wciąż tak bardzo w centrum wszystkiego. Nawet z tą małą przestrzenią, którą widziałam, już wiedziałam, że wszystko było z najwyższej półki. Porozglądałam się trochę bardziej. Drewniane podłogi, które położone są wszędzie. Cztery sypialnie. Kapitalna łazienka z głęboką wanną z hydromasażem. Dwa salony, jeden zatopiony podobnie jak w hotelowym lobby. Biały ceglany kominek położony między dwoma kanapami. Dorian powiedział, że kominek jest tylko na pokaz, ale wciąż wygląda pięknie. Najnowocześniejsza

kuchnia

z

granitowymi

blatami

kuchennymi

i

profesjonalnej klasy urządzeniami. Trzy żyrandole akcentowały przestrzenie. To miejsce będzie częściowo nieumeblowane, ale Dorian powiedział, że żyrandole mogą pozostać. Dorian wszedł do windy, dając nam trochę czasu, na rozmowę, i podał mi kod, by przywołać windę, kiedy będziemy gotowe do wyjścia. Kiedy drzwi się za nim zamknęły, Sia zwróciła się do mnie. —W porządku, zanim coś powiesz, powiedział, że to tylko 25.000 $ miesięcznie. Wiem, że możesz sobie pozwolić na to mieszkanie. I całkowicie myślę, że powinnaś się zgłosić. Byłam gotowa powiedzieć tak, ale nagle nie potrafiłam. —Liam kochał nasz dom. Czułam go teraz. Był ze mną, patrząc na to miejsce, i czułam jego ból. Miałam zamiar opuścić swój wymarzony dom dla tego? Sia przewróciła oczami. —Nie chcę być złośliwa, ale on chciałby, żebyś ruszyła dalej. Totylko rok... rozbrzmiewało echem w mojej głowie.

18

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Nie wiem, Si. —Ja wiem. — Podeszła bliżej, zmiękczając swój głos. Dotknęła mojego ramienia. —To będzie swojego czasu—miejsce—życia. Będzie rozchwytywane, ktokolwiek się tu przeniesie, nie będzie chciał się wyprowadzić. Mogę stwierdzić, że je uwielbiasz, nie dostaniesz drugiej takiej szansy. Gwarantuję. Wiem to. Obserwowałam to miejsce przez dwa lata i nigdy nie słyszałam, by było tu otwarte. Wsiadaj, póki możesz. Plus, będziesz miała o wiele bliżej do mnie! Wiem, że nie znosisz długich przejazdów, i wiem, że nie lubisz sama jeździć pociągiem. Zrób to. Weź to mieszkanie. Wypuszczam urywany oddech. —Tylko czy w ogóle mnie zaakceptują. Jestem pewna, że mają mnóstwo ludzi, którzy chcą się tutaj dostać. —Będą szczęśliwi, że mają cię za mieszkańca. — Ścisnęła mnie za ramię. — Weź je. Proszę? Albo przynajmniej spróbuj. Dla mnie. Błagam cię. —Ja ... — Chciałam tego. Naprawdę chciałam, ale Liam. Zostawiłabym go. — Muszę się zastanowić. Mogłam zobaczyć rozczarowanie w jej oczach, ale nic nie powiedziała. Uśmiechnęła się do mnie i przyciągnęła blisko, jej policzek obok mojego. —W porządku. Weź swój czas. — Objęła mnie i w tym momencie — z moim sercem potrzebującym jednego, ale kochającym innego — potrzebowałam tego komfortu.

*

*

*

Wróciłam do domu z wrażeniem, jakbym była szalona. Jak mogłam opuścić dom Liama, mój dom i jego? Weszłam do domu, powiesiłam płaszcz na wieszaku obok drzwi i udałam się do kuchni. Było ciemno i pusto. Wcześniej było tu życie. Bejsbolówki Liama. Sterty gdzie rzucał swoje stroje gimnastyczne. Śmierdziało na całym pierwszym piętrze.

19

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zawsze obiecywał je wynieść, ale nigdy tego nie robił. Ja to robiłam i zawsze byłam zirytowana. On nigdy nie miał bladego pojęcia, jak wróciły do swoich szufladach. Tyle wspomnień, ale połowa z nich była spakowana. Nie mogłam się zmusić, aby pozbyć się wszystkiego. Zatrzymałam zdjęcia, ale nie te ze ślubu. Te wysłałam do moich rodziców, wraz z Frankiem. Po wypadku przestałam jeść, kąpać się, żyć na chwilę. Nie mogłam zatroszczyć się o siebie, a tym bardziej o naszego psa, więc wysłałam go, by biegał radośnie wokół gospodarstwa. Albo, to było to, co sobie wmawiałam. Mam nadzieję, że jest szczęśliwy. Liam nie był myśliwym, ale mój tata tak. Frankie był psem aportującym, więc może wszystko wyszło na najlepsze... dla Frankiego. Wpatrywałam się w pusty stolik, puste lady. Potem otworzyłam lodówkę i stwierdziłam, że jest pusta, z wyjątkiem główki sałaty, sosu farmerskiego i dwóch plasterków sera. I wina. Wyciągnęłam otwartą butelkę z drzwi. Była w połowie opróżniona, ale nie pamiętam jej otwierania. Sia była tu codziennie przez pierwszy pełny miesiąc po tym, jak straciłam Liama. Następnie pojawiała się, co drugi dzień, w drugim miesiącu, co trzeci w następnym. To był szósty miesiąc, gdy nie mogła już tego znieść. Myślę, że to zbyt bardzo ją przygnębiało. Nigdy tak nie powiedziała, a ja nie wiedziałam, czy to domu, czy tylko ja, ale zdałam sobie sprawę, że nie chce tu być. Ulitowałam się nad nią i nigdy nie poprosiłam jej, aby ponownie przyszła do domu. Teraz to ja zawsze idę do niej. Sąsiedzi wpadali, gdy usłyszeli o wypadku. Przynosili naczynia żaroodporne, kwiaty, i koce. Nie wiem, dlaczego otrzymałam koce, ale to było piękne. Weszli w stertę w pokoju gościnnym i ta również ostatecznie trafiła do moich rodziców. Jestem pewna, że moja matka to uprzątnęła, bym mogła wybrać i wykorzystać, kiedy odwiedzę ich następnym razem. 20

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Wydaję westchnienie. Zadaje się, jakby rozbrzmiewało echem po całym domu. Liam i ja nie poznaliśmy wcześniej sąsiadów. Byliśmy jeszcze w fazie miesiąca miodowego, i to było wszystkim dla nas... Teraz żałuję, ponieważ gdybym zaprzyjaźniła się z kilkoma z nich, mogłabym pobiec na kieliszek wina, czy do cholery, jeśli kiedykolwiek kupiłabym wystarczająco by piec, mogłabym udawać i poprosić o szklankę cukru. Po jego śmierci nie byłam skłonna do zaprzyjaźniania się. —Powinnam się wynieść? — Spytałam nikogo, choć wciąż spodziewałam się odpowiedzi. Czy Liam był tutaj? Zamknęłam oczy. Był wszędzie. Wracał z pracy do domu. Frankie szczekał, biegnąc do drzwi. Wchodził, by pocałować mnie w czoło, mówiąc mi o swoim dniu. Łapy Frankiego tupały — bębniąc o podłogę. Warczał, rzucając się wokół Liama, licząc na jedzenie. Liam porywał przekąskę i siadał przy stole naprzeciwko mnie. Jęczał, skarżąc się na to, co powiedziała Marsha, albo co zrobiła Amie. Jego współpracownicy doprowadzali go do szaleństwa. Frankie skomlał, kiedy nadchodził czas, aby jeść. Wtedy Liam wziąłby go na spacer, a ja miałam przygotowany dla wszystkich posiłek, kiedy wracali. Łza runęła, zjeżdżając w dół mojego policzka. Zostawiłam ją tam. Wiedziałam, że dołączy do niej więcej. Zapytałam jeszcze raz. —Powinnam się wynieść? — Nikt nie odpowiedział. Byłam sama... ze wspomnieniami mojego zmarłego męża. Zrezygnowałam z sałatki i dokończyłam butelkę. Wino było jedną z rzeczy, które Liam uwielbiał. Pił je oszczędnie, ale uwielbiał zbierać swoje ulubione butelki i zgromadził wystarczająco, aby spróbować swoich sił w prowizorycznej winnej piwnicy. Zeszłam na dół, wyciągnęłam jeszcze kilka butelek, umieściłam dwie z nich w lodówce i wzięłam jedną ze sobą na górę. Ta butelka dotrzymywała mi towarzystwa przez resztę nocy.

21

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny *

COLE - Tijan

*

*

Brzęczało mi w uszach. Głośno zagłuszało wszystko inne. Powietrze było gorące, a ludzie biegali, ale na mnie spadła mgła. Słyszałam szczekanie psa w oddali. Ktoś krzyczał. Wyły syreny. Nie mogła zroumieć tego, co widziałam, ale wiedziałam, że to nie było w porządku. Nic z tego nie było w porządku. Samochód Liama był do gory nogami, wszędzie było szkło. Drugi samochód –ciężąrówka – rozejrzałam się za nią. Jej już nie było. To… to nie ma sensu. Kierowca odjechał? Ruszył z miejsca? Widziała rękę na zewnątrz samochodu Liama. Ramię wyciagnęło się i opatło wierzchem o framugę. Ruszyłam do przodu. Musiała dostać się do niego. To był Liam? Serce podeszło mi do gardła. Nie chciałam, by to był on. Nie mógł być, ale jednak wciąż się zbliżałam – biegłam, chociaż szczekanie psa I krzyki się nasiliły. Potrząsnęłam głową. Nie chciałam ich słyszeć, ale nie mogłam ich uciszyć. Łomotanie serca narastało, ryzalizując z krzykami i z syrenami i moją troską. Nie potrafiłam skupić się na żadnej z tych rzeczy. Musiałam podejść bliżej. Potem tam byłam. Uklęknęłam. Boże – to był Liam. Zobaczyłam jego obrączkę. Łzy spływały mi po twarzy. Zarejestrowałam wilgoć, ale też czułam bół I pieczenie. Tak bardzo piekło. Było niesamowicie gorąco, ale musiałam dostać sie do Liama. Kolanami dotknęłam ziemi i usłyszałam skrzypienie. Nic z tego nie miało znaczenia. Liam – schyliłam się więc mogłam go zobaczyć. Spojrzał na mnie. Jego oczy były tak bystre i jasne, jakby nie odczuwał żadnego bólu, jkaby nie było wypadku samochodowego. Wiedziałam, że był i to nie miało sensu, ale potem wykrztusił: - Addison. —Nie, Addison. —Dlaczego nie? Szkło było pod moją ręką. Słyszałam, jak kawałki pękały pode mną, ale o tym nie myślałam. Po prostu pragnęłam dostać się do niego. —Liam, proszę. Nie byłam pewna, o co go błagam. Żeby przyszedł do mnie?

22

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Był blisko mnie? —Nie, Addison. Musisz się zatrzymać. —Dlaczego? Podniósł głowę. Rura została wepchnięta w tylną części czaszki, kiedy to widzę, dławię się i gramolę do tyłu. Próbowałam mu powiedzieć, aby się zatrzymał, żeby się nie poruszał, ale wyciągnął głowę. Rura została, zatopiła się z tyłu fotela. Wystawała z jego wezgłowia, a krew wylewała się z tyłu jego głowy. —Liam, proszę. — Płakałam. Poczułam łzy. Prawie nie mogłam go dostrzec. Moje łkanie brzmiało, jakbym się dusiła. —Dlaczego tu jesteś? —Co masz na myśli? —Nie chcę cię tutaj. — Jego oczy błysnęły, ciemniejąc w gniewie. —Nie chcę cię tutaj! Wynoś się. —Liam... —WYNOŚ SIĘ! — Ryknął. Upadłam do tyłu, zaskoczona jego nagłą zmianą, i wylądowałam na ulicy. Przeszył mnie ból. Kłujący, piekący ból. Moje ręce były pokryte krwią. Kawałki szkła były do nich przyklejone. Ból eksplodował w całym moim ciele. Bolał każdy mięsień. Moje wnętrzności stanęły w ogniu i pospieszyłam do tyłu, pędząc ulicą. Więcej bólu. Więcej szkła. Więcej pieczenia. Byłam w połowie drogi do krawężnika, gdy usłyszałem jego śmiech. Zatrzymałam się, moja klatka piersiowa falowała. Liam śmiał się. Moje serce ścisnęło się w mocnym zacisku, gdy zaczął się poruszać. Wypełznął z samochodu, zbliżając się ku mnie. Przygwoździł mnie wzrokiem, a następnie wstał. Nie mogłam się ruszyć. Zatrzymałam się unieruchomiona. Wiedziałam, że muszę uciekać. Powinnam krzyczeć, żeby przestał, ale nie mogłam nic zrobić. Podszedł do mnie, mówiąc: —Nie udało Ci się. Dlaczego nie? Próbowałam potrząsać głową. Nie wiedziałam, co miał na myśli. Jednak on się zbliżał. Jego oczy były oskarżycielskie. Krew zmoczyła go całkowicie. Kapała mu z twarzy, rąk, palców, a nawet stóp. Zostawił krwawe ślady na szkle, a mimo to przyszedł. —Zawiodłaś mnie, Addison. Zdradziłaś mnie. Dlaczego? —Ja nie... 23

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Płakałam zbyt mocno; żadne słowa nie chciały wyjść. Moje gardło zamknęło się, a następnie on był nade mną. Wydawał się zyskiwać na wielkości, budził grozę i złe przeczucia. Chwycił mnie za ramiona. Zakopał w nich palce, przebijając skórę. —Dlaczego, Addison ?! — Potrząsnął mną. —Dlaczego mnie zdradziłaś? CZEMU... Obudziłam się z krzykiem i szarpnęłam się, prostując na łóżku, całe ciało miałam zlane potem. Serce mi waliło, a wszystko, co mogłam zrobić, kiedy moja klatka piersiowa falowała w górę i w dół, to siedzieć, rozdziawić usta, wdychać, nabierając powietrza. Musiałam się uspokoić. To był koszmar... koszmar. Zamknęłam oczy, powtarzając to sobie w kółko. Zacisnęłam dłonie wokół koca, formując pięści. Wtedy usłyszałam jego śmiech. Uniosłam głowę. Moje oczy otworzyły się i znów to usłyszałam. To był śmiech z koszmaru. To było upiorne wtedy i przyprawiało mnie o dreszcze teraz. Przegnałam je. Śmiech Liama był taki wyrazisty, taki żywy; to nie mogła być moja wyobraźnia, ale w całym tym śmiechu brakowało ciepła Liama. Usiadłam, bojąc się ruszyć, a on kontynuował śmianie się. Położyłam się z powrotem, lecz moje oczy nigdy się nie zamknęły. Moje ręce nigdy się nie rozprostowały. A Liam nigdy nie przestał się śmiać. Mój umysł był gotowy. Nadszedł czas, aby się przeprowadzić.

24

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Jestem tak cholernie szczęśliwa, że się na to zdecydowałaś. — Sia rozpakowywała pudło w mojej nowej kuchni, wyciągając garnki i talerze. Usiadłam w salonie, układając w stosy książki, których nie byłam w stanie zostawić. —Dlaczego zmieniłaś zdanie? — Spytała. Zatrzymałam się, trzymając pudło między nogami. Minęło już kilka tygodni od tamtego koszmaru. Od tego czasu, zatrzymywałam się u Sia. Kiedy przyjechałam, nie przesłuchiwała mnie, i byłam wdzięczna, że nie musiałam tłumaczyć się z mojej tymczasowej przeprowadzki. Miałam jeszcze kilka koszmarów, ale przy Sia nie słyszałam już więcej przyprawiającego o gęsią skórkę śmiechu. Dzięki Bogu!. Przewoźnicy wnieśli ostatni mebel około dziewiątej wieczorem, a to było prawie dwie godziny temu, kiedy mój żołądek zaczął warczeć. Nie jadłam cały dzień. Sia zmarszczyła brwi z powodu jednej z patelni. Uniosła ją, kiedy podeszłam. —Do czego tego używasz? Właśnie uświadomiłam sobie, że mam niektóre takie jak te, ale nigdy z nich nie korzystałam. Wzięłam ją od niej, stawiając obok pustego pudła na ladzie. —Odsuń się od patelni i obiecaj mi, że nigdy żadnej nie użyjesz, chyba że będę tam z tobą. —A więc mogą być niebezpieczne, hę? —Normalnie nie, ale Ty spaliłabyś swoje mieszkanie. Jej oczy się rozszerzyły. —Nie jestem taka zła. —Owszem, jesteś. — Poklepałam ją po dłoni, a mój żołądek warknął ponownie. —A mówiąc o jedzeniu, jest w tych stronach jakaś restauracja? 25

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Sia sprawdziła swój telefon. —Gianni jest na dole przy bloku. Jeżdżę tam na lunch, gdy pracuję. Nigdy nie byłam tam o tej porze nocy, ale wiem, że jest otwarte. —Jestem łatwa. To mi odpowiada. W każdym razie musisz oprowadzić mnie po okolicy. Wiem, gdzie pracujesz i gdzie mieszkasz. To tyle. Ken wspomniał również o sklepie spożywczym niedaleko stąd. —Ken? — Sia złapała torebkę i płaszcz. Wzruszyłam ramionami, uderzając przycisk windy. —Moje przezwisko dla niego. —Czy on wie, że ma przezwisko? —Będzie.

Kiedy szłyśmy przez hol, wyszedł z gabinetu i przytrzymał dla nas drzwi. —Panienki, bądźcie ostrożne tej nocy. —Dzięki, Ken. Przerwał, a potem uśmiech rozkwitł na jego twarzy. Znów skinął głową. —Pani Addison. Pani Clarke. Sia wyszła na zewnątrz i wepchnęła ręce do płaszcza. —Dlaczego on używa mojego nazwiska, ale Twojego imienia? Wyszłam za nią, a drzwi się zamknęły. Wzruszając ramionami, trąciłam ją w ramię swoim. —Dostałam specjalne przezwisko. Wiesz, ponieważ jestem wyjątkowa. Mrugnęłam, a ona przewróciła oczami. —Nie staniesz się wielką głową państwa, bo portier cię lubi. Jesteś osobą, która tu mieszka. —Jak to nie? Jestem urocza. A poza tym — ciągnę, kiedy zaczynamy iść obok siebie. —Ken i ja mam to połączenie. Było natychmiastowe, i to było wspaniałe. Masz konkurencję. Sia wymierzyła we mnie twarde spojrzenie. —Mam, co? Skinęłam głową.

26

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—On będzie moim najlepszym przyjacielem. Z prędkością, jaką poruszają się nasze stosunki, jestem pewna, że to zajmie dwa dni. Muszę mieć z powrotem tę bransoletkę najlepszego przyjaciela. Będę musiała powiększyć ją dla Kena. Myślę, że ma większe nadgarstki niż ty. —Stop. — Przechyliła głowę i się roześmiała. —Myślisz, że jesteś taka zabawna. —Przy okazji. Nadal się śmieje, jednak zarzuciła rękę wokół mojego ramienia i przytuliła mnie mocno do boku. —Tęskniłam za tym. —Za udawaniem, że jesteś moim chłopakiem? — Dałam jej przez ramię znaczące spojrzenie. Uścisnęła mnie. —Nie za tym. Za Tobą. Żartujesz i uśmiechasz się i jesteś jak... stara ty. — Stała się ponura. —Może wyprowadzka była właśnie tym, czego potrzebowałaś. —Tak. Być może. Czułam, że Sia obserwuje mnie kątem oka, upewniając się, że aprobowałam to, co powiedziała, i tak było. Zaskakująco. Moja klatka piersiowa poczuła się lżej. Moje ramiona nie odczuwały na sobie niewidzialnego ciężaru. I miała rację. Zawsze byłam w stanie śmiać się czy żartować w momencie— wiele z naszych wspólnych nocy spędziłam w ten sposób, ale to byłam inna ja. Nie byłam rozbita i nie ukrywałam się przed duchem Liama. Czułam się wolna. Mój żołądek zagrzmiał ponownie, tym razem głośniej. Sia to usłyszała. —Zbudziłyśmy bestię. — Jeden występ przywierał do drzwi wejściowych w restauracji, a ona zwolniła. —I jesteśmy. Teraz też jestem głodna.

Ciemnoczerwone tkaniny pokrywały występ, a jak przetoczyłyśmy się do środka, czarne okna wychodziły na ulice, zorientowałam się, że zarówno czarny, jak i czerwony był motywem wnętrza. Duże czarne skórzane boksy stały wzdłuż kasztanowych ścian, starannie rozmieszczone, aby umożliwić prywatność. Było przytulnie i ciepło, ale wyczułam jednak pewne napięcie w pomieszczeniu.

27

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Hostessa zaprowadziła nas do tylnego boksu i przypomniałam sobie, że przyszłam kiedyś do tego miejsca z Sia. To był dzień powszedni w godzinach południowych i robiło ono, zacznie inne wrażenie. Całe pomieszczenie było oświetlone, a każdy stół zajęty. Nie było wtedy napięcia, nie jak to było teraz. Sia wślizgnęła się do naszego boksu. —Zaczynamy od picia. Tylko ostrzegam. Hostessa czekała, przytrzymując moje menu, kiedy wślizgnęłam się na naprzeciwko Sia. Wtedy umieściła menu przede mną i zapytała. —Czy chcesz zamówić drinki od razu? —Cholera, owszem, chce. — Sia jęknęła, otwierając menu z drinkami. —Dla mnie kieliszek Chardonnay i wodę również. Addison, proszę zamów ze mną jakiś alkohol. Nie chcę być jedyną, która się upije, i zasługujemy na to po dzisiejszym dniu. — Podała mi menu drinków i zwróciła się do hostessy. —Ona właśnie wprowadziła się przy tej ulicy. Myślę, że musimy kupić również butelkę do domu. —Jestem pewna, że da się to zorganizować.

W tym czasie, gdy odbieram mój kieliszek Merlot, Sia szybko zaprzyjaźnia się z hostessą, i dwie butelki pójdą z nami na koszt firmy. Poczekałam, aż odeszła i uniosłam brew. —Nie zajęło mi długo, żeby zamówić. Sia wzruszył ramionami. —Ona jest modelką. Widziałam ją w Gali na kilku wydarzeniach. Zaufaj mi. — Pochyliła się i zniżyła głos. —Darmowe wino jest ze względu na koneksje, które mogę jej ofiarować, a nie, jak długo zajęło Ci zamówienie. —Jesteś szybkim pracownikiem. —Nie, nie. — Opierając łokieć na stole, Sia zaczyna działać, jak zazwyczaj zmarszczyła brwi, zakręciła nadgarstkiem w powietrzu i wskazała na hostessę, która wraca za bar. —Ona jest szybkim pracownikiem. Również mnie rozpoznała. Tak ten świat działa. Znajomości. Nawiązywanie kontaktów. Poznawaj ludzi, a może później wyświadczą ci przysługę. To jest jej przysługa dla mnie i jest sprytna, bo jeśli fotograf albo malarz będzie potrzebował modela, będę mieć ją na uwadze. Wszystko, co, jak ty komu, tak on Tobie. 28

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Kiedy hostessa wróciła z serwisem bezpośrednio za nią, oparłam się do tyłu i obserwowałam

pracę

przyjaciółki.

Sia

była

błyskotliwa,

wyrafinowana

i

hipnotyzująca. Hostessa nie mrugnęła okiem, gdy również oczarowywała Sia. W tym czasie dwie butelki zostały ustawione na stole, chłodzone w wiaderkach, a nasze kieliszki pojawiły się przed nami, kiedy panie wymieniały się wizytówkami. Gdy Hostessa i serwis odeszli, Sia oparła się i sączyła swoją Chardonnay. Poruszyła na mnie brwiami. —Powinnyśmy przychodzić tu częściej. Zapomnij o południowym lunchu. Późno—nocna kolacja jest sposobem, żeby funkcjonować. Potrząsnęłam głową. —Zdumiewasz mnie i zawsze wyczerpujesz. Nie potrafiłabym zrobić tego tak nonszalancko, jak ty to właśnie zrobiłaś. —Przyzwyczaisz się do tego. To sprawia, że życie jest zabawne i ciekawe. — Odstawiła kieliszek, opierając palce na podstawie. Bawi się nim, przygryzając dolną wargę, zanim pyta: —Wiem, że moja praca nie jest w Twoim stylu, ale co zamierzasz teraz zrobić? Opieram się do tyłu i naprężam. —Przeniosłaś się do Chicago z powodu jego pracy i wiem, że masz kolumnę w magazynie online, ale co teraz? Na tę chwilę nie masz nic napisane. Nie zdawałam sobie sprawy, że to sprawdzała. —Subskrybowałam Twoją kolumnę. I nie dostałam żadnych powiadomień. — Pochyliła się. —Nie chcę być nachalną przyjaciółką, ale staram się być zachęcająca, w tempie, jakiego potrzebujesz. Czuję, że potrzebujesz tego teraz. Wyprowadzanie się było dobrą rzeczą. Pisanie jest również dobre. Zamierzasz zacząć robić to ponownie? Czy zamierzałam zacząć pisać? Nawet na samą myśl o tym, niektóre z ciężarów wróciły do mojej klatki piersiowej. Pokręciłam głową, wypuszczając oddech powietrza. Czytam, chodzę na spacery i oglądam filmy. Robiłam wszystko, aby oczyścić swój umysł, a to oznaczało brak pisania. 29

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Nie wiem. Może. Jedna rzecz na raz. Przeprowadzka jest wielką sprawą. Już raz poczułam się jakbym zdradziła Liama. —Och. — Wyprostowała się w fotelu. —Przepraszam. Czasami nie myślę o tym z tej perspektywy. Wiem, że przeprowadzka jest wielką sprawą. I nie musisz pisać. To znaczy, jesteś ustawiona finansowo, więc jest dobrze. Nie musisz się martwić. Ale myślę, że to Ci pomoże, nawet jeśli po prostu zrobisz to dla siebie. Ale masz rację. Jedna rzecz na raz. Zamilkła, a potem spojrzał mi głęboko w oczy. —Jesteś tego warta, a Liam był naprawdę świetnym facetem. On kochał cię bardziej niż cokolwiek. Wiem, że byłby dumny, że ruszyłaś do przodu. Moje gardło się zamknęło. Poczułam, że nadchodzą łzy, więc spojrzałam w dół. Nie chciałam płakać, nie ponownie. Sięgając po moje wino, mruknęłam, ochrypłym głosem: —Dziękuję. Samo wspomnienie o nim, myśl, że mogłabym go zdradzić — spala moje wnętrzności. Dziura, która powstała w klatce piersiowej, gdy Liam umarł, otworzyła się ponownie. Jęknęłam i wzięłam kilka łyków wina szybciej niż normalnie. Pieprzyć to. Opróżniłam cały kielich, a kiedy odstawiam go, Sia miała głupi uśmiech na twarzy. Uśmiechnęła się do mnie. —Tutaj ona jest. Kocham tą Addison. Chodźmy, upijmy się dziś wieczorem! Zdobyłam się na uśmiech. —Dla mnie brzmi nieźle. Zatrzymała ruchem ręki serwis, zanim wyszły ze mnie słowa. Następne kielichy pojawiły się szybciej niż pierwsze, tak samo trzecie. Zatrzymałam się przy czwartym, by pozwolić jedzeniu wchłonąć pierwsze trzy. Jedzenie było pyszne, ale to mogło już przemawiać wino. Wszystko w restauracji było fajne. Późno—nocna kolacja może być również moim nowym ulubionym sposobem jedzenia.

30

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Dzisiaj był ciężki dzień, trudny, ale satysfakcjonujący. To był czas na relaks i by pozwolić ujść pewnym napięciom, i tak zrobiliśmy. Kilka godzin później byliśmy w trakcie odbierania naszego zapakowanego jedzenia, jak również dwóch butelek wina, gdy grupa mężczyzn weszła do restauracji. Przybyli nagle i skierowali się prosto ku tyłowi. Atmosfera wokół nas się zmieniła. Ich obecność przyniosła nutę napięcia, które odczuwałam na pierwszej linii frontu. Każdy mógł je teraz wyczuć, nawet Sia. Zostałam zaintrygowana przez zastęp gości i usłyszałam jej szybki wdech. Mężczyźni byli wysocy, mieli co najmniej po sześć stóp, z szerokimi ramionami. Wyglądali muskularnie, tak że mogliby być zawodnikami MMA, i większość miała ostre podbródki. To nie koniecznie ich wygląd, zwracał uwagę, ale to, w jaki sposób się poruszali, poważny i pewny siebie, który wspólnie prezentowali. Wydawało się, że mają jedną misję, i nie odstąpią od niej. Żaden z nich się nie uśmiechnął. Żaden z nich nie rozejrzał się wokół restauracji, ale najwyraźniej ją znali. Hostessa i serwis byli spokojni, ale nie zbliżali się do nich. Wyglądało również na to, jakby nawykli do ich obecności. Mężczyźni nie przechodzili obok naszego boksu—był zbyt daleko w kącie, lecz szli w naszym kierunku, po czym skręcili w lewo. Kiedy to robili, popatrzyłam za nimi. Facet w środku był inny. Był zaskakująco piękny. Jego włosy były ciemne, prawie czarne i krótko obcięte. Miał wyrzeźbione kości policzkowe i ciemne oczy, które nie były jak u innych. Pozostali mężczyźni mieli martwe oczy. Byli tam by przyjmować rozkazy, a on był mężczyzną, który je wydawał. Był przywódcą. Emanowała od niego władza i zaufanie, wraz z aurą niebezpieczeństwa. Nie potrafiłam znaleźć żadnej zewnętrznej oznaki, by dowieść mojego instynktownego przeczucia, ale miałam co do tego pewność. Pozostali mieli dobrze ponad sześć stóp, ale ten facet miał albo sześć stóp lub cal więcej. Poruszał się z gracją, której inni nie mieli. Był szczupły, z szerokimi ramionami i smukłą talią, ale nie był chudy. Pozostali spacerowali, ale on poruszał się w zmysłowy sposób. Poruszał się jak drapieżnik. Oblizuję swoje usta, a wtedy uświadamiam sobie, co zrobiłam i odciągam wzrok. 31

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Kiedy grupa dotarła do tyłu restauracji, zamiast pchać się przez drzwi do kuchni, obrócili się. Nie zauważyłam wcześniej, ale zobaczyłam schody. Policzyłam je, gdy ośmiu z nich szło na górę, pozostawiając dwóch z tyłu. Zajęli pozycję plecami do schodów i założonymi rękami z przodu. Byli psami stróżującymi. Zdałam sobie sprawę, że nie jestem jedyną, złapaną w jakimś rodzaju zaklęcia. Hostessa i serwis spokojnie wrócili do pracy, lecz usta Sia wisiały otwarte na oścież. Wciąż wpatrywała się tam, gdzie zniknęli. Czekałam na nią, by urwać się z dala stamtąd, wdzięczna za czas, abym mogła się poskładać. Ten mężczyzna, kimkolwiek był, wpłynął na mnie w sposób, w jaki nikt inny tego nie zrobił — od czasu Liama. I na myśl o nim, wiadro lodu roztrzaskało się we mnie. —Addison. — Sia wreszcie podołała, jej oczy wciąż były zaryglowane na dwóch facetach stojących przy schodach. —O mój... widziałaś to? Kaszlę, przeczyszczając gardło. —Co masz na myśli? —Ten facet. — Pochyliła się. —Był wspaniały! Jego wizerunek rozbłysł w mojej głowie. Niezwykłe spalanie rozgorzało. —Tak. Był. — Tyle mogłam przyznać. —Wyglądał przerażająco. —Wetuję — Oświadczyła szybko Sia, potrząsając głową. —Absolutnie zapierał dech w piersiach. Zapomnij o zarządcy Twojego budynku. Chcę wiedzieć, kim jest ten mężczyzna i chcę zostać jego żoną. Wydostał się ze mnie prawdziwy śmiech. To było winobranie Sia. Miała nowy projekt, i to nie byłam ja. Na szczęście. Nie miałam wątpliwości, że wytropi tego faceta, dowie się, kim był, i zrobi tak, jak obiecała, albo przynajmniej będzie miała gorący romans. —Poważnie. — Wachluje się. —Nigdy przedtem nie widziałam tego człowieka, a wiem, o prawie wszystkich, tutaj. Kto to mógł być? —Nie mam pojęcia. —Przypuszczam, że nie. — Przyjrzała się mojej twarzy. —Och, kochanie. Wyglądasz na trochę zarumienioną. Wino musiało panią uderzyć, co? Skinęłam głową, ale to nie było wino. 32

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Tak, chodźmy, proszę.

Sia śmiała się, wysuwając się z boksu. Poszłam za jej przykładem i wróciliśmy na piechotę do mojego nowego domu, zaopatrzone w nasze jedzenie i dwie butelki wina. Nikt nie ma lepszego bałaganu od nas. Nasze trzęsące się kolana wpędziłyby każdego do grobu. Byłam wdzięczna, gdy Sia ponownie zarzuciła ramię wokół moich ramion. To sprawiło, że poczułam się stabilnie. Przekazała mi swoje jedzenie, więc tylko musiała trzymać wino i dała odpocząć swojej głowie na mojej. Poszliśmy do domu w taki sposób, a kiedy weszliśmy do mojego mieszkania, o którym wspominałam: nie miałam żadnego pojęcia, gdzie cokolwiek było.

33

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Kolejny miesiąc był wspaniały. Budziłam się codziennie rano od tętniącego życiem ruchu ulicznego i pieszych pędzących tam i z powrotem na ulicach poniżej. Widok zapierał mi dech i nigdy nie przestawał. I było cicho. To był mój jedyny problem, mieć mieszkańców poniżej i powyżej mnie, ale nie należało się tym w ogóle martwić. Nie słyszałam nic, co by nawet wskazywało, że miałam sąsiadów. Jednak widziałam jedną parę razy, kiedy poszłam na siłownię. Wyglądała jakby była po trzydziestce, a jak tylko weszłam na bieżnię, złapała swój ręcznik, butelkę wody i wyszła. Pomyślałam, że to przeze mnie, ale kiedy przyszłam czwarty raz, ona dopiero zaczynała, i została przez całą godzinę. Po tym widziałam ją jeszcze kilka razy, ale trzymała opuszczoną głowę i skupiała się na swoim treningu, do czasu aż wyszła. W pewnym sensie to był miły odpoczynek od tej całej uwagi, którą otrzymywałam po śmierci Liama. Tak wielu ludzi podchodziło do mnie, aby wyrazić swoje kondolencje. Poznałam ich bardzo niewielu. Byli obcymi sąsiadami albo współpracownikami Liama. Nie zdawałam sobie sprawy, jakie to było wyczerpujące — oddawanie uśmiechów, serdecznych życzeń, każdemu z nich, wszystkim ludziom, których nie znałam. Ta kobieta była szczera. Nie znała mnie. I nie chciała mnie poznać. I raczej mi się to podobało. Kiedy uświadomiłam sobie, że w poniedziałek, środę i piątek przychodziła na siłownię o jedenastej rano, a we wtorek / czwartek / sobotę jej plan zakładał piątą po południu, ja skorygowałam swoją rutynę i przychodziłam w innym czasie. Od tego czasu minęłyśmy się raz w holu. Ja wychodziłam z windy, a ona wchodziła.

34

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Udzieliła mi swojego pierwszego uśmiechu, więc również się uśmiechnęłam. Miałam wrażenie, jakby dziękowała mi za zostawienie jej w spokoju. Nie spotkałam innego mieszkańca aż do piątego tygodnia mojego życia tutaj. Zaczęłam swoją rutynę, gdzie łapałam pocztę, która przychodziła około jedenastej rano, tak szybko, jak się pojawiała. Poszłam na basen, aby otworzyć ją przy filiżance kawy. Potem, miałam pójść na górę, aby poczytać książkę, albo poćwiczyć. To zależało od tego, czy nie przyjazna sąsiadka korzystała z siłowni, czy też nie. Oprócz oglądania normalnej telewizji i filmów stałam się uzależniona od CNN. Niepokoiło mnie, to jak omijało mnie życie, a nie chciałabym go przegapić. Jednak, kiedy myślałam o znalezieniu pracy lub napisaniu jakiegoś utworu, wzbierały we mnie emocje. Nie chciałam czuć tych emocji; I nawet nie chciałam ich nazywać. Po prostu ich nie chciałam, dlatego pragnęłam wrócić do robienia czegoś, co spowodowałoby u mnie odrętwienie Czegokolwiek.... Ale tego poranka wszystko było inaczej. Był to nowy początek. Wszystkie odczucia zostały zepchnięte w dół i dziś rano było tak samo. Poczułam się, trochę pogodniej, kiedy otworzyłam list od swojego pośrednika w handlu nieruchomościami. Mój dom wciąż był pokazywany. Pomyślałam. Nic, co dałoby podstawy do rozmowy telefonicznej lub e-maila. Wtedy tuż za mną wszedł na basen mężczyzna. Spojrzałam zaskoczona jego obecnością i trzasnęłam łokciem swoją kawę. —Och, nie. — Pochyliłam się szybko, by ją posprzątać. —Tutaj. — Mężczyzna podszedł, łapiąc po drodze garść ręczników. Uklęknął, zasłaniając nimi plamę kawy, aby ją wchłonęły. —Przepraszam za to. — Powiedział i spojrzał w górę. Był młody. Wysoki. A gdy spojrzał na mnie, bezpośrednio—zamknął w osobistej bańce. Był ładny albo jakby to opisała Sia. Wysoki, mroczny i przystojny. Oklepany pasuje do niego idealnie. Jego ciało było szczupłe, a sądząc po kąpielówkach i białej koszulce, basen był sposobem, który utrzymywał go w formie.

35

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Nie był tak zachwycający, jak facet z restauracji. Tak, wciąż o nim myślę. Nie posiadał takiej samej efektywności, intensywnych oczu czy budowy ciała. Ten facet miał zaokrągloną twarz. Był bardziej pełny, ale nadal przystojny i czekał na moją odpowiedź. Potrząsnęłam głową. —To była moja wina. — Zmarszczyłam brwi z powodu ubrudzonych ręczników. —Czy to jest ok? Czy muszę powiadomić Doriana, żeby wiedział, iż to moja wina? Są poplamione. Spojrzał w dół, jakby nie wiedział, o co mi chodzi. Widząc ręczniki, jego ramiona zatrzęsły się ze śmiechu. —Nie. Za pieniądze, jakie to miejsce dostaje, mogą sobie pozwolić na kilka poplamionych ręczników. I tak zostaną wyrzucone. — Rzucił je na pobliski stół i wyciągnął do mnie rękę. —Jestem Jake Parker. Jestem na siódmym piętrze. Jesteś nową mieszkanką, prawda? Podałam mu rękę. —Jestem. Trzecie piętro. Jestem Addison. — Miałam zamiar powiedzieć mu nazwisko małżonka, ale zamiast tego usłyszałam siebie, jak mówię —Bowman. Podałam mu swoje panieńskie nazwisko. Dlaczego to zrobiłam... nie. Nie zamierzam tego analizować. To było odrobione. —Addison Bowman? — Wyciągnął krzesło naprzeciwko mnie. —Nie masz nic przeciwko? —Nie. Proszę usiąść. Usiadł, a ja się wyprostowałam. Czułam się dziwnie, siedząc z innym mężczyzną, mimo że był sąsiadem. —Wszystko w porządku? — Jego głos był miękki i zaniepokojony. Pochylił się, więc nie wydawał się już tak wysoki. Jego oczy spojrzały w moje, były ciepłe, jak gorąca czekolada. —Mogę odejść, jeśli jest to dla ciebie niewygodne. —Nie. — Pokręciłam głową, wyciągając rękę. —Proszę zostać. Naprawdę. —Jesteś pewna? —Jestem.

36

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Dobrze. — Odprężył się w fotelu, wierzgając jedną nogą. Nie dotknął mnie, ale sześć cali na prawo i jego noga już wcisnęłaby się w moją. —Jestem prawnikiem. Moja firma znajduje się kilka przecznic stąd. — Uśmiech szarpnął jego wargami. — Większość moich partnerów ma swoje mieszkania poza miastem, ale jestem pracoholikiem. Zorientowałem się, że lepiej być bliżej pracy. —Jesteś nowym partnerem? Przytaknął. —Dwa miesiące. Opłaciło się być tam cały ten czas. — Duma wypełniła jego głos. —A jak z tobą? Co robisz? —Uh ... — Przez chwilę wpatrywałam się w stół. —Jestem niezależną pisarką. Kiedyś zwykłam pisać kolumnę. —Zużyłaś się? —Wzięłam trochę wolnego czasu. —Przerwy są dobre. — Rozpogodził swój ton, rozglądając się i marszcząc brwi na basen. —Pracowałem w Nowym Jorku w ciągu ostatnich kilku tygodni i zaniedbałem ćwiczenia. Odwrócił wzrok z powrotem do mnie. Jego oczy się zwęziły. —Jestem zaskoczony, że nie wpadłem na ciebie wcześniej. Kiedy się wprowadziłaś? —Pięć tygodni temu. Porusza głową w górę i w dół. —O tak, i jestem pewien, że prawdopodobnie byłaś zajęta rozpakowaniem i tym wszystkim. Skinęłam głową, wskazując gestem na drzwi do siłowni po drugiej stronie korytarza. —Widziałam tam inną kobietę kilka razy. Jego uśmiech się poszerzył. —Niech zgadnę, zabrała się, gdy tylko weszłaś? I wciąż to robi, sprawiając, że myślisz, iż masz jakąś chorobę czy coś? —Z Tobą też to zrobiła? —O, tak. — Przewrócił oczami i zaczął bębnić palcami w stół. —To Dawn, ale jest, jaka jest. Rozgrzewa się wśród ludzi. Muszę powiedzieć, że to miejsce jest

37

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

idealne dla niej. Niewielu jest tutaj mieszkańców. Jest ekskluzywnie, bezpiecznie, a ona jest chroniona. Pierwsze kilka miesięcy mojego pobytu tutaj, była jak ona. Następnie to się zmieniło. Zaczęła się uśmiechać, rozmawiać, a potem spędziliśmy parę razy wolny czas. Kilkoro z nas organizuje wspólne kolacje. Dawn jest gospodynią następnej. Mogę zapytać ją, czy możesz przyjść, ale byłbym zaskoczony, gdyby się na to zgodziła. Robię jedną po tej. Z całą pewnością powinnaś na tę jedną przyjść. Będzie w przyszłym miesiącu. Mam średnio szybki szybkowar, tak tylko Ci mówię. — Dmuchnął na swoje knykcie. —Jestem znany w tych stronach, jako Szef Kuchni Powolny Garnek. Wybuchnęłam śmiechem. —Dziękuję Ci za to, Szefie Kuchni Powolny Garnek. —Mmm—hmm. Mam umiejętności ninja w kuchni. Mówię Ci. — Mrugnął. — A tak na poważnie, nie martw się o Dawn. Rozgrzeje się i dla ciebie, i będziesz znajdować ją bębniącą w drzwi z kawą każdego ranka. Uniosłam brew. —Ona robi to dla ciebie, co? —Nie. Zrobi to dla ciebie. — Skinął na moją pustą filiżankę na stole między nami. —Ona ma tendencję, do pokazywania się z winem w moim mieszkaniu, gdy jestem na miejscu. Ze względu na jej stosunki z ludźmi, przykleja się jak rzep do psiego ogona do tych, których zna. Ja jestem przyjacielem od wina i filmów. Zazwyczaj walnie się i śpi na kanapie. —Jesteście dobrymi przyjaciółmi? —Chyba tak. Jest zabawna. Z nieznośną obsesją na The Walking Dead. — Pochylił się do przodu, podpierając łokcie na stole. —Wiem, że Dawn i ja jesteśmy w stanie wolnym. A ty? Na piątym piętrze jest małżeństwo, ale jedynym, innym mieszkańcem, którego poznałem, jest Derek. Facetem jest informatykiem, więc jeśli masz problemy z komputerem, jest pode mną na szóstym piętrze. —Które jest piętro Dawn? —Drugie. Nie wiem, kto jest na czwartym piętrze. — Wskazał na sufit. —Ani kto jest wielkim szefem. Nie poznałem go. Mój umysł wirował, kiedy przeliczałam.

38

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Więc jesteś na siódmym, facet od informatyki na szóstym, małżeństwo na piątym, czwarte jest znakiem zapytania, ja mam trzecie, a Dawn drugie. Które jest wielkiego kierownika? On nie jest na czwartym? —Nie ma mowy... Przepraszam. Miałem na myśli właściciela. Ma trzy ostatnie piętra tutaj. W windzie były trzy czarne przyciski. —Kto jest właścicielem? —Kto to wie. — Jego ramiona podniosły się i opadły. Odsunął krzesło i stanął na nogach. Przytrzymał się stołu. —To jest wielka tajemnica. Nikt nie wie, kto jest właścicielem tego miejsca. Wszyscy do wszystkiego dostają się przez Doriana. —Dlaczego to tajemnica? Znów pokręcił głową. —Masz mnie. Wiem, że Dawn obsesyjnie chce go znaleźć. Ona jest pustelnikiem pod względem świata zewnętrznego, ale stara się obserwować windę. Ale Dorian czy Kenneth zawsze ją wykopują. Technicznie rzecz biorąc, możemy robić tutaj, cokolwiek chcemy. To całe ich motto, — że to miejsce jest naszym domem, — ale zauważyłaś, że nie ma niczego w holu, prawda? —Owszem. —To przez Dawn. Kiedyś było tam kilka kanap, ale wzięła je za swoje ulubione miejsce do robienia na drutach. Kilka razy przesiedziała tam cały dzień i całą noc, dziergając swoje koce i słuchając książek na taśmie. Sądziłem, że to zabawne. Kazała mi przynieść sobie jedzenie i zwolnić ją, żeby mogła pójść do łazienki. —I w tym czasie, nadal nie było po nim śladu? —Nie. Nie było go widać. Nie sądzę, żeby był tu często, jeśli to on. Kto wie. Może to kobieta. Myślę, że on lub ona... — Mrugnął do mnie. —Był tu w zeszłym miesiącu. Spedycyjne windy były zamknięte na dole. —Kiedy Cię tu nie było? —Dawn mi powiedziała. Zamawiała dużo rzeczy. Tego dnia miała tabelę przychodzących i zrobił się super dym, ponieważ Dorian przesunął jej z powrotem datę przejazdu. Rozmawiałem z nią telefonicznie przez trzy godziny.

39

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Brzmi ciekawie. Spojrzał przez ramię, ponownie spoglądając na basen. —Tak przypuszczam. — Westchnął głęboko. —Muszę spotkać się wieczorem z klientem. Powinienem zacząć mój trening. Wstał, odsuwając krzesło z powrotem na miejsce. —Miło było cię poznać, Addison. —Ciebie również. — Mój żołądek opadł, kiedy wypowiedział moje imię, utrzymując wzrok na wargach. —Jake. —Tak. Jake. To moje imię. — Obrócił się do mnie, znowu mrugając. — Przestrzegaj go, a jeśli nie będzie Cię tu, kiedy skończę, mam na myśli kolację w przyszłym miesiącu. Wrzucę zaproszenie do Twojej skrzynki pocztowej. —Brzmi idealnie. — SIA. —Zaczekaj. Odwrócił się. —Czy mogę zabrać ze sobą przyjaciółkę? Kąciki jego ust opadły, ale wygładziły się natychmiast. Uśmiechnął się. —Oczywiście. —Możesz ubolewać nad tym, co powiedziałeś. Przyprowadzę swoją najlepszą przyjaciółkę. Ona jest... utrapieniem, tak tylko mówię. Jego uśmiech się poszerzył. —Idealnie. Dawn się wkurzy, jeśli będzie ktoś obcy, więc zrobimy dobre show. Ale wróci na ziemię, jak tylko wyjdziesz. Już ubiegała się o maraton TWD na tę noc. W każdym razie brzmi nieźle. Nie mogę się doczekać spotkania z twoją przyjaciółką. Zwlekał, wpatrując się jeszcze przez chwilę, zanim odciągnął wzrok i poszedł na basen.

Wciąż miałam sporo poczty do otwarcia, ale sprawdziłam swój telefon. Zegar zgodził się ze mną. Chwytając moją pocztę, poszłam naprzód holu.

40

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Była tylna winda, ale nie miałam pewności, co do specjalnych kodów. Stanęłam przy niej pewnego dnia i ciągle naciskałam przyciski. Nic się nie działo. Więc od tego czasu, zawsze kierowałam się do tej windy na przodzie. Forsowałam drzwi, które łączyły inną część drugiej kondygnacji z przodem holu, ale zatrzymałam się gwałtownie, gdy zobaczyłam, jak Dorian rozmawiał z Kenem. Obaj sprawiali podobne ponure wyrażenie, ale gdy usłyszeli, otwierające się drzwi, przyjazny uśmiech od razu zastąpił ich miejsce. —Pani Bowman. — Dorian zbliżył się i wyciągnął rękę w kierunku windy. — Mogę jechać z tobą? Skinęłam głową, gdy drzwi się otworzyły i wszedł do środka, przytrzymując je dla mnie. Rzuciłam okiem na Kena i zobaczyłam, że część powagi wróciła na jego twarzy. Nie zauważył mojego spojrzenia, ale Dorian to zrobił. Odchrząknął, mówiąc dosadnie: —Zaraz będę z powrotem, Kenneth. Ken spojrzał w górę i zobaczył moje badawcze spojrzenie. Jego ciepły i serdeczny uśmiech powrócił, kiedy skinął głową. —Oczywiście, Panie Dorian. Pani Bowm... —Addison. —Hmm? — Był w połowie obrócony w stronę swojego gabinetu. —Używaj mojego imienia, Ken. — Dodałam cicho: —Proszę. —Oh. Tak. — Zaśmiał się cicho. —Na pewno od teraz będę. Weszłam do wnętrza windy, machnęłam surowe spojrzenie w kierunku Doriana. —To dotyczy również ciebie. Obniżył nieznacznie głowę. —Będę, Addison. Uderzył trzeci przycisk. Potem, jechaliśmy w milczeniu, a kiedy wyszłam na swoim piętrze, zerknęłam przez ramię. Dorian uderzył w jeden z czarnych przycisków.

41

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Sia zamknęła oczy, nucąc "We Are The Champions" Queen, gdy czekałyśmy na windę. Jej głowa poruszała się do rytmu, kiedy doszła do części “on and on”. Budowała Crescendo. Jej biodra kołysały się w przód i w tył, a ramiona zaczęły poruszać się w momencie przybycia windy. —Och. — Uspokoiła się i wyprostowała, gdy drzwi się otworzyły. Wygładziła dłonią włosy, posyłając mi uśmiech, kiedy wchodziłyśmy do pustej windy. —Zrobię

całkowite

zamieszanie

na

przyjęciu.

Mam

zamiar

podbić

zamkniętą—w budynku. Zapamiętaj moje słowa. — Zamilkła. —Ona robi na drutach, prawda? Naciskam przycisk siódmego piętra, trzymając butelkę wina. —Tak. Jake

dotrzymał

słowa.

Znalazłam

zaproszenie

w

skrzynce,

chociaż

rozmawialiśmy więcej w ciągu ostatniego miesiąca. Albo jego czas pływania współgrał z moim, kiedy szłam po swoją pocztę, albo zmienił swój harmonogram. Tak czy inaczej, stało się to niemal regularne, aby spotykać się przy basenie trzy razy w tygodniu. Podczas tego czasu, Dawn usiadła z nami dwa razy — pierwszy w milczeniu, a dugi chrząkając kilka słów. Jake zapewniał mnie, że się rozgrzewa, a moja obecność na jego kolacji nie będzie problemem, jednak oboje wiedzieliśmy, że Sia będzie. Jak ostatnio rozmawialiśmy, planowaliśmy, że poczekamy i zobaczymy, tak że jest to coś, co zamierzam zrobić. —Potrzebuję problemu o drutach. —Ty robisz na drutach? —Nie. — Wyjęła telefon. —Ale ona tego nie wie. —Co? — Sia była zajęta patrzeniem w telefon i machnęła na mnie ręką. —Nie martw się. To jest to, co zrobię. Mówiłaś, że Dawn zamyka się w budynku, prawda? —

42

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Kiwnęłam głową. —Jestem nowa. A ona właśnie zaczęła mówić Ci dzień dobry, więc zamknie się na widok nieznajomej. To odciśnie się na tobie. Jestem twoją przyjaciółką, a ty jesteś nową mieszkanką, więc inni ludzie będą winić ciebie. Nie chcę, żeby tak się stało, więc dlatego zamknięta—w budynku musi pozostać na miejscu. Robi na drutach. Więc musi mieć do tego serce i nie wie... — Sia strząsnęła nadgarstkiem, prezentując swoją twarz machnięciem Vanny White. —Że ma zamiar spotkać bratnią duszę w robieniu na drutach. W czasie, zanim otworzą się drzwi windy, będę miał wystarczająco dużo w głowie, aby mieć bzdurną gadkę o problemie, z którym tylko ona może mi pomóc. — Pochyliła się, a jej głos opadł. — Bo wiesz, my tkacze musimy trzymać się razem. Nikt inny nie dostaje frustracji, bo... — Spojrzała na telefon.—...przepuścił węzeł. Mogłam tylko na nią patrzeć. —Twoje uprawnienia mogą zostać zakwestionowane przez zwykłych śmiertelników. —Psiakrew, no weź. Jestem Ateną łączności sieciowej. Zamknięta—w budynku jest dla mnie przekąską przed kolacją. Daj mi spokój z zamkniętymi—w budynku, ja mam swoje główne danie na kolację. —Nie mam pojęcia, jak to zrobisz, ale dziękuję. — Mój głos złagodniał. — Wiem, że robisz to dla mnie. Jej uśmiech również złagodniał. —Wiem. — Szturchnęła mnie swoim ramieniem. —Kocham cię, dziewczyno. —Też cię Kocham. —Teraz się zamknij. Muszę pobrać więcej informacji do mojej głowy, zanim te drzwi się otworzą. Ale już tam byłyśmy, a drzwi otworzyły się z Jakem stojący po drugiej stronie, z dwoma kieliszkami w dłoniach. Podniósł je. —Szampan dla moich nowych gości. —Oho ... — Sia zatrzymała się, wciąż w windzie, i zmierzyła go wzrokiem z góry na dół. Nie była subtelna. Schowała swój telefon, wyszła, przez cały czas nie

43

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

spuszczając z niego wzroku. —Jesteś miłym zaskoczeniem. Jestem Sia, najlepsza przyjaciółka Addison. —Jake. — Podał nam kieliszki i wyciągnął rękę. —Cześć. — Sia uścisnęła ją i przysunęła się bliżej, dając mu dobry widok w dół jej sukni. Jego oczy rozszerzyły się nieco, a kąciki ust uniosły. Spojrzał na mnie z pytającym wyrazem twarzy. Zadarłam ramię. Powinnam o tym pomyśleć. Sia szukała pana Wspaniałego z restauracji, ale nie wystarała się o nic. Swoje frustracje wyrażała w kółko i w kółko ... i w kółko. Kimkolwiek był ten facet, uciekł od pewnego zawodu miłosnego. Sia przeciągnęłaby po nim niczym pługiem i wypluła go na koniec. To był jej sposób. Zawsze szukała tego jedynego, w zamian dostawała mnóstwo gorącego seksu, a faceci nigdy nie wytrzymali długo. Miała teraz to spojrzenie, kiedy wciąż trzymała rękę Jake'a. Jej oczy zwęziły się jak u drapieżnika, który znalazł zdobycz, która przebija wszystkie inne zdobycze. Byłam zaskoczona, że nie oblizuje swoich warg, a czai się wokół niego, dając mu dobry pobieżny przegląd. —Tobie również cześć. — Jake powiedział do Sia, ale rzucił mi spojrzenie, ze zdziwieniem w jego otchłaniach. Udawałam

nieświadomą.

Mimo

wszystko

Sia

była

moją

najlepszą

przyjaciółką. Ich ręce w końcu się rozdzieliły, a ja przekazałam mu butelkę wina. —Przyniosłam to z domu. Mam nadzieję, że poskutkuje przy kolacji. Sia ciągle mierzyła go wzrokiem. Byłam barierą między nimi, więc Jake pochylił głowę, mówiąc tak, żebym tylko ja mogła usłyszeć. —Czy mam się bać? —Och, tak. — Uśmiecham się. Bój się bardzo. Zaśmiał się i ścisnął moje ramię, zanim wskazał na jadalnię. —Chodź. Ugotuję wam osobiście w domu. Jestem... —Jego oczy po raz kolejny odnalazły Się i wykrztusił, wpadając na ladę — Uh, muszę sprawdzić niektóre z potraw i to bardzo szybko.

44

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Oddala się, a Sia zbliża. —Nie powiedziałaś mi, że jest taki zachwycający. Jake? Otworzył piekarnik i pochylił się, by wyciągnąć patelnię. Spojrzałam na niego z namysłem. Jego tyłek jest mocny i napięty. Jego spodnie pokazują to doskonale, dlaczego więc ja nie miałam ... Wzruszyłam ramionami. —Tak. Jest ładny, ale myślałam, że masz obsesję na punkcie innego faceta. Faceta z Restauracji. Jej oczy nadal były nakierowane na dupę Jake'a. —Miałam, ale kimkolwiek jest, nie ma go w moim okręgu. To znaczy, że jest albo najbogatszy z bogatych, albo jest przestępcą. — Westchnęła. —Cholera. Dlaczego nie uprzedziłaś mnie odnośnie do Jake'a? Czekaj. — Zesztywniała. —On Ci się podoba? Wycofam się, jeśli tak jest. Nie wykazywałaś zainteresowania mężczyznami od ... — Urwała, jej wzrok chmurnieje. —Przepraszam. Liam. Mogłam wyczuć, że przeprosiny wysypią się z jej ust, ale podniosłam rękę. —Nie rób tego. Mówię poważnie, i tak, pomyślałam, że Jake jest atrakcyjny, kiedy spotkałam go za pierwszym razem. Lecz od tamtej pory to zmalało. Teraz jest dla mnie po prostu innym mieszkańcem tego budynku. —Jesteś pewna? —Jestem pewna. Rozejrzałam się. Starsza para stanęła po drugiej stronie mieszkania Jake'a. Oboje trzymali po kieliszku szampana i rozmawiali z innym mężczyzną. Przypuszczam, że była to para z piątego piętra, a drugi mężczyzna jest z szóstego, facet od komputerów. Okrążyłam ich, obejmując pozostałą część przestrzeni. Dawn stała w kącie, wrogie oczy uczepiła na Sia. Trzymała przed sobą całą butelkę szampana jakby to była tarcza do odpędzania złych duchów. Sia również spojrzała na nią i oczy Dawn się rozszerzyły. Szarpnęła się. Uderzając tyłem o ścianę. —Hmm. Zacisnęłam rękę na ramieniu Sia. —Możesz oberwać butelką, jeśli podejdziesz zobaczyć się z Dawn. —To jest zamknięta—w budynku?

45

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Przytakuję. —Pozwól mi dokonać prezentacji. To było bezcelowe. Sia już kierowała się na prawo do niej. Dawn rozglądała się dokoła — w dół na podłogę, z powrotem na windę, a potem na okno. Następnie Sia była przed nią, z wyciągniętą ręką. Obserwowałam moją przyjaciółkę w akcji. Dawn była jak osaczone dzikie zwierzę, ale ponieważ Sia nie przestawała mówić, jej ramiona się rozluźniły. Broń została obniżona. Oparła się z powrotem o ścianę, zamiast odbijać się od niej i zaczęła kiwać głową. Nagle jej oczy się zaświeciły i pojawił się uśmiech. Sia ją miała. Właśnie tak. Cokolwiek nakłamała o dzierganiu, to działało. Sia wzięła butelkę i postawiła ją na pobliskim stole. Wypadł jej telefon i obie się nad nim pochyliły, w dalszym ciągu rozmawiając. —Jasna cholera. — Jake tchnął w moje ucho, stając przy moim boku. —Nie uwierzyłbym, gdybym nie widział tego na własne oczy. —To jej zajęcie. —Jesteś z niej dumna. Zatrzymałam się i stwierdziłam, że miał rację. —Chciałabym mieć takie umiejętności. Ona ma zdolność do sprawienia, że każdy w tym pokoju może poczuć się jak jej najlepszy przyjaciel. Ja zdecydowanie nie działam w ten sposób. —Zarówno Ty, jak i ja. Jestem przyjazny, ale nie mam porównania. Zajęło miesiące by Dawn rozgrzała się dla mnie. A z ręki Twojej przyjaciółki zaczęła jeść w ciągu dziesięciu minut. — Zniżył swój głos, a ja się przygotowałam. Wiedziałam, dokąd to zmierza. —Muszę zapytać ...— Pochylił się jeszcze bliżej. —Twoja przyjaciółka jest singielką? —I gotowa by namieszać. —Nie masz nic przeciwko, jeśli ...? — Skinął głową. Mogę to teraz zobaczyć. Sia na basenie. W sali gimnastycznej. Wpadałaby od czasu do czasu. Byłoby świetnie, dopóki aż pantofelek straciłby swoją wartość. Wtedy wpadałaby, żeby się wyładować, a nie porozmawiać. Chciałaby wiedzieć, czy widziałam Jake'a, tego dnia, czy słyszałam śmiech z jego piętra, czy uważałam, że była z nim inna dziewczyna. Romanse Sia były gorące do czasu, gdy nie stawały się

46

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

chłodne. A gdyby tu była, skoro jest moją przyjaciółką, a oni by zerwali—mogłoby być niezręcznie. Nie chciałaby przychodzić. Byłaby spięta, zastanawiając się, czy miałaby ochotę wpaść na niego, czy nie. Poczucie zbliżającego się nieszczęścia sunęło powoli aż do moich stóp, jednak machnęłam ręką w jej kierunku. —Działaj z nią. —Dzięki, Addison. — Jake był oczarowany. Nie

potrafił

przedstawienia.

przestać

Parą

byli

się

w

Doris

i

nią

wpatrywać,

William,

wówczas

sześćdziesięcioletni

zaczęły

się

bywalcami

korzystającymi z chwil ich życia. Uwielbiali mieszkać tak blisko muzeów, najładniejszych restauracji, i sal koncertowych. Opowiadali wszystko z lekkim nosowym wydźwiękiem w głosie, a następnie Jake przyszedł z większą ilością szampana. Wkrótce co potem wyszli z nich wewnętrzni hipisi. Doris poinformował mnie, że syn nie pochwalał ich stylu życia. Uważał, że powinni zgłosić się na ochotnika do domu spokojnej starości, w którym urzędował. Ich córka dzieliła z nimi więcej aniżeli wspólna miłość do sceny. Była trzecim mieszkańcem na ich piętrze, dużo częściej niż by tego chcieli, kiedy była w między chłopakami, i jej mała Shih Tzu również. Nie wiedziałam, jaka była tu polityka odnośnie do psów, ale na podstawie tego, jak nagle stali się oniemiali, nie dopytywałam. Następnie Doris szepnęła głośno: —Jednak to wszystko jest w tajemnicy. Bądź tak dobra, kochanie. Ani mru-mru. Hmmm? Miałam ważenie, jakbym właśnie zgodziła się zostać ich dilerem. Kolejny został przedstawiony Derek, który nie był tylko facetem od komputerów, był geniuszem komputerowym. Tworzył programy i był “szefem“ wyjaśnił cytując palcami, chętnie spotykał się w swoim biurze w centrum miasta. Był maniakiem komputerowym w całkowicie najlepszy sposób: pomięty T-shirt, workowate dżinsy przycięte zbyt krótko przy kostkach oraz szampan w jego ulubionym kubku do kawy, który mówił, Nie Martw Się, Nie Podbiję Bajta. Przez cały czas, Sia utrzymywała Dawn zajętą w kącie. Jake skręcił gwałtownie w pewnej chwili i mroczne, wypełnione obietnicą spojrzenia, przeszły pomiędzy nim a Sia.

47

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Kiedy skończył, wrócił z moim otwartym winem. Jakoś, trzecia butelka przeniosła wszystko na inny poziom. Rozmowa toczyła się lepiej. Śmiech stawał się głośniejszy i częstszy. Dawn niemal podskakiwała w radosnym podnieceniu obok Dereka, trzymając go za rękę, a Jake i Sia zniknęli na kilka chwil. Kiedy ponownie się pojawili, oboje mieli zaczerwienione twarze, włosy w nieładzie, a wargi spuchnięte, Sia skręciła gwałtownie w kierunku Doris i Williama. Jake dołączył do Dereka i Dawn, a ja obserwowałam trzech pojedynczych mieszkańców w akcji. Jake wyglądał niemal jak wielki brat i mentor Dereka, a może to Derek chciał być bratem na luzie. Dawn niemal promieniała. Zgodnie z przewidywaniami Sia, uważa, że wreszcie znalazła bratnią duszę w robieniu na drutach. —Era Wodnika — grzmi z głośników, a zamiast pełnego posiłku, Jake ułożył jedzenie w formie przekąsek na bufecie. —Doris przejęła muzykę. Sia upadła obok mnie na kanapie. —Dzisiejszej nocy będą Beatlesi i John Lennon. Mogę się z Tobą założyć o dwadzieścia dolców, że staruszkowie wydobędą jointa w ciągu godziny. Poczułam niezły zapach od Williama. Właśnie palił tu na górze. —Tutaj? Machnęła na korytarz. —W łazience. Szedł w tym samym czasie... Zdałam sobie sprawę, co chciała powiedzieć. Dałam jej porozumiewawczy uśmiech. —Widziałam Twoje wejście. Nawet nie próbuj mnie okłamywać. Jęknęła, ale nie potrafiła ukryć uśmiechu. —Musiałam wyglądać głupio. — Przewróciła oczami. — Addison, nie miałam pojęcia. W końcu znalazłam swoją bratnią duszę—na spotkania w celu uprawiania seksu. —Na spotkania w celu uprawiania seksu? —Tak. — Uspokaja się. Jedna strona jej ust opada. —Co?

48

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Była zakochana. W końcu znalazła swojego przyszłego męża. Miała zamiar obracać się z nim. Była to jej normalna reakcja, byłam już przyzwyczajona do słuchania o tym od niej, kiedy zaczynała każdy ekscytujący romans. Potrząsnęłam głową. Nazywanie nowego faceta — osobą, na spotkanie w celu uprawiania seksu, nie było jej zwykłym podejściem. —Nic. —Nie. Co? Masz to spojrzenie — naciskała. —Ono jest po prostu ... Spojrzałam na Jake'a. Patrzył na nas — poprawka, patrzył na Sia. Wycelowałam w niego. —Znam to spojrzenie. Wszyscy twoi nowi chłopcy je mają. To będzie gorące, intensywne, a ja nie będę cię widzieć przez miesiąc lub dwa, dopóki nie zerwiecie. — Posłałam jej twarde spojrzenie. —Wtedy to stanie się niezręczne. Wiem, jaka jesteś. —O czym ty mówisz? —Po dwóch zerwaniach, nie przyjdziesz tu więcej. On jest moim sąsiadem. Zbyła to machnięciem. —O, kurde. To głupie. Byłem u ciebie mnóstwo razy i nie wpadłam na niego. To nie jest problem. Ale będzie. Mogłam przeczytać napis na ścianie z odległości pół mili. —Addison. — Dotknęła mojego ramienia. —Nie pozwolę, żeby to wpłynęło na ciebie i na mnie. Moja ręka powędrowała na jej dłoni. —Obiecujesz? Ścisnęła mnie za ramię. —Obiecuję. Ja ciebie też potrzebuję. Nie tylko ty mnie potrzebujesz. Jesteś moją poczytalnością w tym zwariowanym życiu, jakie prowadzę. Nie wierzę w to, ale jej słowa dużo dla mnie znaczą. —Dziękuję Ci. —Za każdym razem, najlepsza przyjaciółko. Potarłam ją po ramieniu. Wpatrywałam się w grupę i nie mogłam uwierzyć, że byli moimi sąsiadami. Czułam się z tym dziwnie, ale jednocześnie czułam się dobrze.

49

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Rok temu, nie mogłam zapamiętać, by dać Frankiemu wodę, a teraz siedzę w cudzym domu na spotkaniu. Wydaję westchnienie. —Co się stało? Pokręciłam głową, po czym wskazałam na grupę. —Myślałam, że umarłam przed rokiem. —Ach. — Rozumiała to. —Przeszłaś długą drogę. Przez chwilę nie mogłam mówić. Moje gardło się zamknęło. Wtedy, Simon and Garfunkel wypełnił pokój, a Doris zaczęła kołysać biodrami. Uniosła ramiona, a ręce zaczęły krążyć w rytm muzyki. William gibał się obok niej, a Jake zaciągnął na parkiet Sia. Derek chwycił mnie za rękę, naśladując kurczaka wokół mnie, i nawet Dawn poruszała ramionami w swoim kącie. Powiedziałbym, że moja pierwsza kolacja z rezydentami, odniosła sukces. Doris i William tańczyli radośnie na swoim piętrze. Dawn i Derek chichotali, trzymając się wzajemnie dla zachowania równowagi, kiedy złapali windę tuż przed nami. Pozostaliśmy, Jake, Sia i ja. Obróciłam się. Nie. Dwoje z nich było już w sypialni. —Więc — zawołałam. —Przypuszczam, że zobaczymy się jutro? Czekałam. Nic. —Sia? — Odchrząknęłam. —Moja najlepsza przyjaciółko, która przyszła ze mną dzisiaj, jako moja randka? Cichy śmiech i jęk były moją odpowiedzią. —W porządku. — Uderzyłam w guzik windy. Musiałam trochę poczekać, gdyż miała najpierw wysadzić zarówno Derek, jak i Dawn, zanim powróci do mnie. —Będę po prostu, uh, czekała na swoją kolej. —Uderzyłam butem o podłogę. Wybrzmiał wybuch chichotu, a potem usłyszałam kroki zmierzające korytarzem do mnie. Szelest sukni SIA zapewnił mnie, że była ubrana — I nie

50

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

potrzebowałam zbierać sił, by oglądać ją w bieliźnie albo bezpośrednio jej piersi. Gdy się pojawiła, włosy miała w nieładzie, a szminka wyblaknięta. —Addison. — Przebiegła resztę drogi, policzki miała zaczerwienione i błyszczące. Dobry powiew Merlot spowodował skurcz mojego nosa, kiedy rzuciła mi się na szyję. —Kocham cię, kochanie. — Odsunęła się, a następnie uderzył ustami w mój policzek. —Zostaję z Jakiem na noc. —Jutro lunch? —Oh tak. Odbiorę cię. Możemy pójść razem do Gianni. —Ok. — Przytuliłam ją, kiedy winda zasygnalizowała swoje przybycie. — Dobrej nocy. Stosuj środki antykoncepcyjne. —Dobrze. — Pochyliła się, zamykając mnie w kolejnym uścisku, kiedy za mną otworzyły się drzwi. —Dziękuję Ci bardzo za to, że zawsze jesteś najlepszą przyjaciółką. Kocham cię, słodki pączusiu. — Jej oddech łaskocze mnie w szyję, a następnie odchodzi, kierując się z powrotem do sypialni. Weszłam do windy, a po umieszczeniu kodu, mój palec zatrzymał się nad przyciskiem z numerem trzecim. Przypomniałam sobie, że dzisiaj nie odebrałam swojej poczty. Mogłabym poprosić Kena, żeby przyniósł mi ją do góry, ale wcisnęłam przycisk holu. Miałam w ręku moją pocztę i właśnie miałam wrócić do holu, gdy usłyszałam hałasy. Drzwi otworzyły się gwałtownie, nie z przodu lobby, gdzie teraz stałam, ale gdzieś za mną. Moje stopy poruszyły się jako pierwsze. Nie myślałam, kiedy skierowałam się z powrotem do obszaru poczty. Tylna winda była blisko, a kiedy ominęłam siłownię, zobaczyłam mężczyzn. Pięciu spośród nich. Wszyscy wysocy. Nie rozmawiali. Przypomnieli mi o mężczyznach z restauracji, ich twardych podbródkach wyrzeźbionych z kamienia. Byli wyraźnie rzeczowi, a gdy jeden się odsunął, jego marynarka rozchyliła się i zobaczyłam pistolet w kaburze pod jego ramieniem. Tylna winda otworzyła się, a dwaj mężczyźni rzucili się w jej kierunku. Wstrzymałam oddech. Moje stopy przyspieszyły. Złapałam kurczowo pocztę w mocnym uścisku, niemal zgniatając ją w kulkę.

51

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Czysto — ogłosił jeden z mężczyzn. Ktoś inny mówił po drugiej stronie mężczyzny, którego mogłam dojrzeć. Weszli jeden po drugim do windy, pozostawiając tylko jednego tyłem do mnie. Spojrzał za siebie, zanim dołączył do reszty, mówiąc słowo: —Czyst... — Ale jak mnie zobaczył, słowo zmarło mu w gardle. Chciałam zobaczyć. Winda się zamykała. Przyśpieszyłam. Kim oni byli? Mężczyzna, który wszedł do środka. Podszedł, starając się mnie zablokować, ale zobaczyłam ich twarze. To byli ludzie z restauracji. Moje stopy wrosły w ziemię, a ciało zachwiało się do przodu, zanim ponownie złapałam równowagę. Mogłam tylko patrzeć. Był tam przywódca. Stał pod tylną ścianą, podtrzymując ramieniem innego mężczyznę. Zostałam zablokowana, patrząc na tajemniczego faceta, Sia. Nie mogłam nic na to poradzić, ale mogłam zauważyć ironię. Przestała liczyć na niego—i teraz pewnie wije się pod moim sąsiadem, właśnie wtedy, kiedy on się pojawił. Po raz kolejny był ubrany jak pozostali—w czarny garnitur, czarną koszulę, czarne spodnie, — ale on był inny. Nigdy nie słyszałam, żeby przemawiał, ale wiedziałam, że był alfą. Był silny, autorytarny i jakoś wiedziałam, że był inteligentny. Mrok zaczął się we mnie kłębić, wypełniając mnie. Nie wiedziałam, skąd pochodzi, i nie mogłam tego zrozumieć, ale był uzależniający. Krew zaczęła wrzeć, a serce przyśpieszyło tempa. Nie mogłam oderwać wzroku. Zmrużył oczy i spojrzał z powrotem na mnie, gdy drzwi zaczęły się zamykać. Ponownie ruszyłam do przodu. Chciałam zobaczyć więcej. Tuż przed tym, jak drzwi się zamknęły, zerknęłam w dół i zobaczyłam kałużę krwi u jego stóp. Drzwi się zamknęły. Cofnęłam się, by podejrzeć. Winda zatrzymała się na piętrze nad Jake’iem.

52

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Pani Sailer, Spodobał mi się Twój e-mail i tak, chcielibyśmy mieć cię z powrotem w zespole. Twoja pozycja kolumny została wypełniona w ubiegłym roku, więc niestety, będziemy musieli pójść na potencjalne ustępstwa, dopóki pojawi się nowa posada do objęcia. Proszę wysłać mi jakiekolwiek pomysły, jakie będzie pani miała i stamtąd pójdziemy naprzód. Jestem podekscytowana, możliwością nawiązywania kontaktu i dalszych rozmów.

Z poważaniem, Tina Gais Redaktor naczelny Obserwacyjny Magazyn Online

Przeczytałam ten e-mail raz, potem jeszcze raz, i po raz trzeci. Otrzymałam go dziś rano i próbowałam stworzyć listę pomysłów, ale złapałam się na tym, że wracam do niego, by przeczytać go jeszcze raz. Nie było żadnej wzmianki o śmierci Liama, przez co przeszłam, albo dlatego, musieli wypełnić moją pozycję. Tak. Ani słowa o tym, tak jak obiecali, mogłam wziąć tyle czasu, na żałobę ile potrzebowałam. Nikt nie mógł mnie zastąpić i myśleli o mnie zawsze. Nie mówiąc już o wszystkich korzystnych wiadomościach, które do mnie wysyłali, kiedy dawałam im znać, że potrzebowałam więcej czasu. Bycie felietonistą od porad w związkach, gdy miłość mojego życia właśnie umarła, nie było jedną z tych rzeczy, od której mogłabym się odbić. Mój wzrok przesunął się z wiadomości e-mail do wybranych pomysłów. Do tej pory miałam numer jeden ... i nic więcej. Ten pusty numer jeden, zajął mi całą godzinę, by go rozszyfrować. Czułam, że jest obiecujący. Przewróciłam oczami. Kogo ja oszukuję? Wciąż jeszcze nic nie miałam. Moja kolumna została podjęta. Musiałam

53

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

odesłać nowe pomysły, a nie stare. Brak więcej artykułów na temat, dlaczego nigdy porównywałabym pana Zadowalającego—ciebie, do pana, Idealnego—dla—Ciebie. Byłam taka wyczerpana. Pochyliłam się z powrotem nad komputerem i napisałam:

Dziesięć rzeczy do zrobienia, jeśli umiera twój mąż. # 1. Wyprowadzić się z waszego wspólnego domu. To oszczędzi ci straszenia. # 2. Ukryj alkohol przed innymi. Będziesz go potrzebować podczas tych nocy, kiedy wszyscy pozostawią cię w spokoju, a to zdarzy się szybciej, niż myślisz. # 3. Uśmiechaj się. Oni mogą być zupełnie obcymi ludźmi, ale nie lubią przypominania im o tym. # 4. Schlać się co noc tak, żeby nie odgrywać, cały czas w głowię śmierci swojego męża. Wiąże się to z powrotem z # 1. # 5. --------------

Odepchnęłam komputer. Nie mogłam tego wysłać. Wchodząc do łazienki, popatrzyłam w lustro. Ta osoba wpatrująca się we mnie była zdecydowanie bardzo depresyjna. Smutne oczy. Wory pod tymi samymi ciemnymi oczami. Włosy, które miały błyszczeć w słońcu—To właśnie mawiał Liam. Były koloru — piaszczystego blondu i opadały na moje ramiona. Teraz wyglądały jak zwiotczała szopa. Pokręciłam głową, by oczyścić myśli. Tak, ktokolwiek teraz na mnie patrzył nie był mną. Byłam zrozpaczona, ale próbowałam żyć na nowo. Sia powiedziała, żebym spróbowała wrócić do pracy. Że to pomoże. Dziś rano była to moja pierwsza prawdziwa próba, by to zrobić. I wybitnie zawiodłam. Miałam spotkać się z Sia na lunch w Gianni i zamiast iść razem, dostałam od niej wcześniej wiadomość, żebym spotkała się z nią na miejscu. Oznaczało to, że miałam trzy godziny do zabicia, zanim zejdę na dół, a pisanie powinno wypełnić ten czas. Przyjrzałam się moim tenisówkom i słuchawkom. Unikałam Dawn w siłowni, ale ostatnio była bardziej przyjazna. Żując wnętrze policzka, uznałam, że ... mogłam wykonać ciężki trening i jeszcze się porozciągać i nawet ostygnąć, zanim ona wejdzie do windy. To nie było tak, że chciałam uniknąć Dawn. Po prostu nie chciałam kusić z

54

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

nią losu. To Sia była jej nową psiapsiółą, a przynajmniej tak myślała, a ja nie chcę być w to wciągnięta — tak jak z Sią i Jake’em i tym, co się z nimi stanie. Mruknęłam. Nawet Sia żyło się lepiej w moim nowy życiu niż mnie i na myśli o tym, moja decyzja

została

podjęta.

Zmieniłam

ubrania,

złapałam

swoje

trampki

i

zasznurowałam je. Ze słuchawkami w jednej ręce i telefonem w drugiej, udałam się na dół. Drzwi rozsunęły się w holu i wyszłam, odwracając się tyłem w stronę drzwi. —Idziesz na trening, panno Addison? —Addison, Ken. — Wciąż odmawiał. —Tylko Addison. Ken wyszedł z gabinetu i zaśmiał się, jego pomarszczona twarz natychmiast się zaokrągliła. Policzki nabrały koloru, zdjął kapelusz, przytrzymując go przy piersi. —Masz chęć się dzisiaj przebiec, Addison? — Moje mię wyszło tak niechętnie. Mogłam sobie wyobrazić, jak jego zęby mełły razem. Czekaj. Co on powiedział? Przebiec? —Czy siłownia jest zamknięta? — Zazwyczaj korzystałam z elipsowaty, a następnie z bieżni dla opanowania. —Nie, proszę pani. —Ken — ostrzegłam. —Nie, Addison. — Jego spojrzenie przesunęło się do mojej lewej strony i nad moim ramieniem. —Nasza bieżnia jest dobrze rozgrzana, jednak powinnaś spróbować dzisiaj prawdziwej trasy. —Ja ... Odwrócił się z powrotem do swojego biura, a ja zamarłam. To było dziwne. Odwróciłam się i wraz z ostatnim zerknięciem na niego przez ramię, otworzyłam drzwi. Zatrzymałam się po drugiej stronie. Moje ręce odnalazły biodra i tam spoczęły, ale potem wzruszyłam ramionami. Chciałbym ćwiczyła na torze. Dobrze, lubiłam Kena. Pomyślałam, że powiedział to z ważnego powodu. Jake powiedział, że używał toru kilka razy i że był długi i kręty. Zanurza się w dół obok parkingu w suterenie i z powrotem biegnie wzdłuż boku budynku, zanim,

55

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

zakręca z powrotem do środka. Otworzyłam drzwi do toru i musiałam ponownie się zatrzymać. Jake nigdy nie wspomniał, że tor był dosłownie jasną rurą. Miał dwa pasy ruchu, a za rurą mogłam zobaczyć ogrody, które dekorowały obszar basenu kąpielowego. Ken miał rację. Zaczynałam czuć coraz większą ochotę na przebieżkę. Wyciągałam słuchawki po szybkim odcinku, kiedy usłyszałam miękkie kroki na torze—dźwięk kogoś biegnącego. Nadchodziły szybko i mocno, a następnie przecięły ostatni zakręt, zbliżając się bezpośrednio do mnie. Głowa biegacza była pochylona, a jego kaptur nisko naciągnięty. Stałam na uboczu, więc kiedy popędził obok mnie, zupełnie nie mogłam zobaczyć, kto to był. To nie był Jake, bo nie spodziewałam się go tu. Prawdopodobnie był w pracy i facet był wyższy od Dereka. Wątpiłam, też, żeby to był William. Może tajemniczy mieszkaniec czwartego piętra? Wtedy obrazy z wczorajszej nocy rozbłysły w mojej głowie: Pan Wspaniały podtrzymujący swojego towarzysza, kałuża krwi na podłodze. Czy to możliwe? Biegacz miał taką samą budowę ciała, ale dwa razy w ciągu dwóch dni, kiedy nikt go jeszcze nie widział? Kiedykolwiek? Potrząsnęłam głową. To był prawdopodobnie facet z czwartego piętra i z tym rozstrzygnięciem, wystartowałam z lekkim truchtem. W porządku. Dobrze. Pierwsze okrążenie trwało dłużej, niż przypuszczałam. I oddychałam chrapliwie. Nie byłam w tak dobrej formie, jak uważałam. Mimo to mogłam zrobić kolejne okrążenie. Moje płuca nie pękały, więc obeszłam dokoła drugą rundę. Na koniec, obiecałam sobie zabrać następnym razem krokomierz. Chciałam się dowiedzieć, ile zajęło mi każde okrążenie. Ten tor był dłuższy niż normalny, znacznie dłużej. Dyszałam jak wieloryb wyrzucony na brzeg, kiedy obeszłam go dookoła z powrotem w kierunku drzwi, i wtedy go zobaczyłam. Pozostał. Założył ręce na piersi i patrzy na mnie. Przebiegł przeze mnie dreszcz. Nawet się nie rozciągał. Tylko czekał na mnie. Kiedy szłam, zwolniłam, zmuszając oddech, aby się uspokoił. Potrzebowałam czasu, aby się dostroić, ponieważ to był on—Pan Tajemniczy Wspaniały Facet od tylnej windy. Podobnie jak ostatniej nocy, gdy nasze oczy się spotkały i zablokowały, moja

56

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

krew zaczęła wrzeć. Całe mnóstwo emocji krążyło we mnie jak tornado. Nie lubiłam tego, ale ponieważ adrenalina i podniecenie przemknęły przeze mnie, musiałam przyznać, że nie nie podobało mi się to. Nosił ciepły uśmiech, a jego bluza przywarła do niego, pokazując szerokie i umięśnione ramiona. Boże. Jego ciało — było wymodelowane. Nawet w czarnych spodniach dresowych i bluzie, mogę powiedzieć, jaki był rozdzierający. Jego kaptur został odsunięty, a gdy się zbliżyłam, zauważyłam, że od wczoraj jego włosy zostały podcięte. Boki wygolił na krótko. Pasowały mu. Jego włosy nie wyglądały na tak ciemne, jak poprzednio, ale w jakiś sposób, to sprawiło, że wyglądał jeszcze bardziej pierwotnie i niebezpiecznie. Mógł wyrządzić szkody. Nie chciałam, wiedzieć, jaki rodzaj uszkodzenia, ale wiedziałam, że bez wątpienia nie był kimś, w kim chciałabym mieć wroga. Nie bałam się go; Tak naprawdę to mnie pociągał, a moje ciało skwierczało. Jednak byłam nieufna wobec niego i siebie w tym samym czasie. Jego ciemne oczy nigdy nie opuściły moich. Studiował mnie i mam wrażenie, że dokładnie wiedział, jakie odczucia i myśli przedostawały się przez moją głowę. Przebłysk uśmiechu pokazał się na jego twarzy, zanim wyciągnął rękę. —Jestem Cole. — Przyjrzałam się jego dłoń. Nigdy nie byłam panią od dłoni, ale jego wskazywała siłę. Dopasowuję moją dłoń do jego i dowiaduję się, że nie była szorstka. Dał mi mocny uścisk dłoni, a pęd krwi przeszedł przeze mnie. Kolana niemal się pode mną ugięły. Zamknęłam oczy. Co się działo? Nigdy nie reagowałam w ten sposób, nigdy. Nie na Liama. Nie na jakiegokolwiek faceta. Pozbieraj się, Addison. —Addison — udało mi się odpowiedzieć. Skinął głową, jakby już to wiedział. Jego oczy błyszczały i odniosłam nieodparte wrażenie, że się ze mnie śmiał. Rzucił okiem na bieżnię. —Dobrze się spisałaś. Prawie mila. —To, jak daleko biegną dwa okrążenia? — Spytałam, mój głos był zbyt głośny.—Starałam się to obliczyć. Nigdy wcześniej tutaj nie biegałam. Nie byłam już uczennicą, ale czułam się jak jedna z nich. Byłam za stara, żeby reagować w ten sposób. Przesuwam się na stopach, wyciągam ramię i trzymam

57

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

jedną rękę w poprzek piersi jako barierę. Porwałam drugie ramię, które przycisnęłam do boku. Tak. Teraz czułam pozory kontroli, co było śmieszne. Moja ręka na mojej piersi nie była żadną barierą. —Mieszkasz tutaj? — Zapytałam. Jeden bok jego ust uniósł się, a gdybym pomyślała, że był zachwycający wcześniej, półuśmiech sprawił, że zapierał dech w piersiach. Nie byłam przygotowana na ten widok i zakołysałam się na piętach. Dobry Boże. To wystarczyło. Słyszałam w głowie, głos Sia mówiący, musisz dać się przelecieć. Miała rację. Dlatego właśnie zareagowałam w ten sposób, dlatego nawet cholerny półuśmiech sprawiał, że byłam mokra. To był czas, aby zrobić czyn i cierpieć przez jedną przelotną przygodę. Najwyraźniej moje hormony ogłosiły to w najbardziej żenujący sposób. —Jestem przyjacielem Doriana. Szczęście Doriana. Nie odpowiedział na moje pytanie, ale nie naciskałam go. —Ok. —Musisz być nowym mieszkańcem? Powiedział, że ktoś nowy wprowadził się na trzecie piętro. —Tak. To ja. — Musiałam odwrócić wzrok. To było tak, jakby mógł wejrzeć w moją duszę. Nie podobało mi się to. Przesunął głowę ku mojej, aby móc jeszcze raz spojrzeć mi w oczy. —Denerwuję Cię? — Jego głos złagodniał. —Trochę. — Przyznaję. Następnie wymuszam śmiech. —Jestem, uh, jesteś w porządku... — Machnęłam na niego ręką. — …bardzo. Przez jakiś czas nie miałam wokół siebie facetów taki jak ty. Mój, uh, mąż... Stop, stop, stop! Krzyknęłam do siebie w milczeniu. Faceci tacy jak on? Co, u diabła ja mówiłam? Właśnie miałam mu powiedzieć o Liamie? Podczas pierwszego nieistotnego spotkania. Pokręciłam głową, krzywiąc się, ale zdołałam się powstrzymać. —Przepraszam. Jestem, widziałam cię ostatniej nocy w windzie.

58

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Spojrzałam w górę. Powoli zrobił krok do tyłu, stawiając nieco więcej dystansu między nami, i moja klatka piersiowa się poluzowała. —Czy z Twoim przyjacielem jest dobrze? Krwawił. Wciąż mnie studiował i wydawał się bardziej zamknięty. Ściana, której nie było tam przed chwilą, została wzniesiona między nami. —Ma się świetnie. Dorian go opatrzył. — Jego półuśmiech zgasł, ale szybko wywołał go z powrotem, ale to tylko kolejny przebłysk. —Trochę za dużo wypił wczorajszej nocy, źle upadł na ulicy. —To dobrze, że został opatrzony. Byłam zdezorientowana. Czy Dorian mieszkał na najwyższych piętrach? Jake powiedział, że mieszka tam właściciel, choć Cole sprawił, że brzmiało to, jakby tak nie było. Cole oczywiście był jakoś powiązany z budynkiem, ale nie szło tego ustalić. Wskazałam na drzwi. —Spotykam się z przyjaciółką na lunchu, a jeszcze muszę się przebrać. Powinnam iść. Przytaknął. —Biegasz codziennie? — Zaczęłam przechodzić obok niego, ale się zatrzymałam. —Co? Patrzył na mnie z tymi intensywnymi oczami. Wrażenie, że zostałam przez niego zdemaskowana, wróciło. Patrzył na mnie, przeze mnie. —Uh. Nie, Ken zasugerował mi to dzisiaj, ale spodobało mi się. Zrobię to jeszcze raz. —Każdego dnia będę tutaj o tej godzinie, jeśli chcesz pobiegać razem. Moje oczy się rozszerzyły. Na tę sugestię, serce zaczęło mi walić w piersi. —Um. — Moja twarz płonęła. Odwróciłam wzrok, studiując drzwi za nim, i uniosłam ramię. —Może. Zobaczę, czy mogę. Nie jestem pewna, wiesz, co mam w kalendarzu. Może mam coś do zrobienia. Moje oczy wróciły, z powrotem do niego i po raz kolejny się rozszerzyły.

59

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Nie poruszył się, ale poczułam, jakby był bliżej mnie. Jego obecność była przytłaczająca. —Dobrze — mruknął. —Więc będziesz wiedziała, gdzie jestem, jeśli zechcesz kumpla do biegania. Potem, tak po prostu, poczułam, jakby się oddalił. Nie poruszył się, ale ponownie mogę łatwiej oddychać. Teraz, kiedy powiedział to, co chciał, przepuścił mnie. Nogi mi drżały, gdy zmusiłam się, by pójść do przodu. Serce mi kołatało, kiedy powiedziałam przez ramię: —Może zobaczymy się jutro. Moje serce zagrzmiało, kiedy zbliżyłam się do wyjścia. Gdy dotknęłam metalowej klamki u drzwi, usłyszałam, jak mówił. —Tak. Może. Wessałam oddech. Ten głos, te słowa wypowiadane tak cicho—wdarły się we mnie i owinięty wokół mojego serca. Poczułam go. Miał nade mną władzę i nic z tego nie miało sensu. Napiętnował mnie, rościł prawo do mnie. Spojrzałam przez ramię, wstrzymałam powietrze w gardle, ale teraz nie było go już widać. Jego kaptur był z powrotem założony, a on ruszył, zaczynając kolejne okrążenie. Moje ramiona opadły. Odwróciłam się tyłem do drzwi i obserwowałam go. Ten mężczyzna, kimkolwiek był, niezależnie od tego, jakim był rodzajem człowieka, może wpłynąć na mnie jak żaden inny w moim życiu. Coś tu się stało i miałam wrażenie, że wszystko się zmieni. Właściwie nie wiedziałam, czy byłoby to na lepsze, czy na gorsze. Prostując się ku drzwiom, pokręciłam głową. Byłam śmieszna.

60

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Gianni było już zajęte, gdy tam dotarłam. Prawie każdy stół był pełen i był niepodobny do ostatniego razu, kiedy tu byłyśmy, restauracja była jasno oświetlona. Zasłony nad frontowymi oknami zostały podniesione, a mężczyźni w garniturach, kobiety w garniturach i sukienkach opanowały przestrzeń. Podałam hostessie swoje nazwisko i poszłam do zarezerwowanego dla nas boksu, nie wiedząc, co powiedzieć Sia. Byłam pewnego rodzaju bałaganem. Przez cały ten czas, kiedy byłam pod prysznicem, przebierałam się i przygotowywałam na spotkanie z nią, mój umysł wciąż powracał na bieżnię do Cola. Byłam całkiem pewna, że umyłam włosy swoim środkiem do demakijażu twarzy. Nie miały swojej normalnej objętości po wysuszeniu, ale wtedy było już za późno. Zmarnowałam zbyt dużo czasu w Cole La La Landzie, więc zrobiłam z nich warkocz i upięłam go na górze. Wyglądały na niechlujnie rozczochrane, w ten sposób, w jaki podobało się Sia. Wariowała, kiedy miałam takie włosy, nazywając to — seksownym bałaganem. Spodziewałam się takiej samej reakcji i tym razem, ale zamiast tego, Sia podbiegła, z szalem owiniętym wokół szyi, i wsunęła się naprzeciwko mnie. Jej okulary pozostały na miejscu, gdy sięgnęła po wodę. —O mój Boże. — Odchyliła się do tyłu i wydała z siebie głośne westchnienie. —Nie masz pojęcia, jaka jestem dzisiaj spragniona. —Kac? — Skinęła głową, przełykając połowę wody i przeszukując stół. — Dlaczego jeszcze nie ma żadnej kawy? Uniosłam brew. —A to moja praca? Jęknęła. Jej głowa opadła na stół, zamortyzowana przez ramię. —Przepraszam. Jestem najgorszą najlepszą przyjaciółką. Masz rację. — Usiadła i zdjęła okulary, mrużąc oczy, przed światłem. —Mam kaca jakich mało. —Nie wyglądało to źle, kiedy wychodziłam.

61

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Och, nie. Bo nie było. — Pokręciła głową. — Ale my dalej piliśmy. Po pierwszej rundzie w łóżku było naprawdę gorąco, zdecydowaliśmy, że to jest świetny pomysł, aby sobie strzelić. Tak zaczęły się strzały i szły dalej. Potem zrujnowaliśmy stół. To oznaczało kolejne strzały. Zrobiliśmy to na jego kanapie. Zmarszczyłam nos. —Lubiłam tę kanapę. —Na jego wyspie kuchennej. —Zbyt dużo informacji. —Na jego blacie kuchennym. Przy drzwiach windy. A potem, z całym tym seksem i całym alkoholem, pomyślałabyś, że byliśmy rano zmęczeni. Nie. Zrobiliśmy to również pod jego prysznicem. —Jak to możliwe? Myślałam, że facetom zajmuje całe wieki, aby go ponownie podnieść. —Nie jemu. Ma penisa jak koń wyścigowy. I jestem cholernie zmęczona. Jej oczy przesunęły się ponad moim ramieniem i się wyprostowała. Przeszła przez nią transformacja. To wyglądało, jakby worki pod oczami się zmniejszyły. Wyciągnęła błyszczyk i spulchniła z powrotem włosy. Zwęziłam oczy. —Twój szal jest na boku. Z jednym szybkim pociągnięciem, szarpnęła go z powrotem na miejsce i Sia uśmiechnęła się, gdy obserwowała, jak ktoś podchodził do naszego stolika. Miałam wrażenie, że się osuwam, wiedząc, kto to był. Co zostało potwierdzone, kiedy się rozpływała —Jake! Jak się czujesz? Usiadł obok niej i pochylił głowę, ale nie odpowiedział. Pocałowali się. Nie, nie pocałowali. Pożerali siebie nawzajem. Starali się przywitać ze swoimi językami w dosłownym znaczeniu tego słowa. Jake próbował się wyrwać, ale potem ich usta otworzyły się szerzej przy sobie. Odwróciłam wzrok. Zaczęły się jęki. Skuliłam się. On jęknął. Przygryzłam wnętrze mojej wargi. To było trochę niewygodne, tylko trochę.

62

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Przesunęłam się na swoim miejscu, czując ucisk w klatce piersiowej. To narastało. Nie. Nic nie mów. Pozwól im to robić. To naprawdę nie potrwa niedługo ... może teraz ... nie, jeszcze nie. Dobra, teraz. Nie. —Ok. — Umieściłam obie dłonie na stole, rozszerzając palce. Pochyliłam się do przodu z wymuszonym uśmiechem na twarzy. —To piękne, wiecie. — Rozdzielili się, strzelając mi uśmiechy pełne skruchy. Oparłam się o tył boksu i pomachałam palcem w ich kierunku. —Was dwoje. Mój sąsiad. — Przeniosłam palec do Sia. — Moja najlepsza przyjaciółka. Całe to całowanie i dawanie mi zbyt wielu szczegółów na temat twojej sex-fest nocy. Jake zmarszczył brwi i rzucił okiem w bok na Sia. Zacisnęła swoje wargi razem, strzelając mi spojrzenie. Zignorowałam obie reakcje.—Dosyć z całowaniem przed moją twarzą. — Uniosłam rękę. Założyłam swoją obrączkę z powrotem, po tym, jak wzięłam prysznic. Była to decyzja w ostatniej chwili i czułam się z tym dobrze. Poczułam się pocieszona. —Zapamiętajcie. — Poruszyłam palcem. —Straciłam miłość swojego życia rok temu. Cieszę się za was obojga, ale proszę, przestańcie. Po prostu... przestańcie. Wydawało się, jakby czas się na chwilę zatrzymał, gdy wpatrywali się we mnie i zdałam sobie sprawę, co zrobiłam: oficjalnie dostałam napadu złości, właśnie tutaj w restauracji Gianni. Zakryłam dłonią twarz. Skąd się to wzięło? —Bardzo mi przykro, Sia. — Strzelam Jake'owi błagalne spojrzenie. —Przykro mi, Jake. Zwykle nie zachowuje się w ten sposób. Poderwał się. —To znaczy, że Sia wynurza się przed tobą cały czas? — Ona wali go w ramię. —Nie. — Posłała mi znaczące spojrzenie. —Nie robię tego. Powiedz mu to. —Nie. — Pokręciłam głową. —Nie robi tego, nie normalnie, ale nie mam żadnego usprawiedliwienia na mój atak. Jake zmarszczył brwi, zanim pokazał lekki uśmiech. —Jestem całkiem pewny, że to my zrobiliśmy scenę, a nie ty, Adisson. Nie masz powodu, by przepraszać. —Może nie, ale nadal czuję się zakłopotana.

63

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Nie, naprawdę. Przykro mi. — Sia położyła dłoń na moim ramieniu. — Wiem, że miałyśmy mieć nas własny lunch. Miałam zamiar wcześniej uprzedzić, że Jake również przyjdzie, ale byłam zajęta dziś rano, i dobrze wiesz, jaka byłam niegrzeczna na początku, kiedy się tutaj zjawiałam. Jake spojrzał na nią. Pomachała mu wolną ręką. —Byłam zła, że nie mieliśmy kawy, jakby to była praca Addison, czytać w moich myślach i mieć wszystko przygotowane. Byłam suką. I przepraszam. — Ścisnęła moje ramię, zanim ją oderwała i wsunęła rękę na kolana. —Bycie wyczerpaną, na kacu, i bólem w miejscach, o których nigdy nie wiedziałam, że nawet je mam, nie robi ze mnie najprzyjemniejszej. Prychnęłam. Jej oczy powędrowały do moich. —Mimo że już to powiedziałam, chcę jeszcze raz przeprosić i również powiedzieć, że nie masz za co przepraszać. Powinnam być bardziej delikatna. O wiele, wiele, wiele bardziej delikatna. Jestem wielkim dupkiem. Największym! I samolubnym. Teraz dalej jestem samolubna. Ok. Miała zamiar zacząć się chłostać. Ona przeprosiła. Jake przeprosił. Ja przeprosiłam. Uważałam, że to całe święto—przepraszania zostało skończone. Podnosząc moją wodę, wywijałam uśmiechem. —Czy możemy wznieść za to toast ? Sia sięgnęła po wodę, ale i Jake po nią sięgnął. Dali siebie kolejne uśmiechy uwielbienia i podnieśli szklankę razem. To było niemal mdlące; takie było to słodkie. Natrudziłam się, żeby się nie uśmiechać. Podobał mi się ten etap w relacjach Sia. Pomimo dzisiejszego, początkowego rozdrażnienia była łagodniejsza i milsza. Już wiedziałam, co bym usłyszała, gdyby Jake teraz wyszedł: Była zakochana. Spędziła najlepszą noc niż kiedykolwiek. On był tym jedynym. Zbagatelizowała go poprzedniej nocy, nazywając go jej idealną bratnią duszą — na spotkania w celu uprawiania seksu, ponieważ ta sprawa wyraźnie należała już do przeszłości, a kiedy zauważyłam, jak wpatrywali się sobie w oczy, musiałam przyznać, że to wyglądało na więcej. Gdyby Sia ogłosiła swoją miłość, tym razem mogłabym w to uwierzyć.

64

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

To dobrze dla niej. Tak, właśnie myślę. Naprawdę. Sia i Jake śmiali się i rozmawiali z sobą, i miałam wrażenie, że nie było miejsca dla mnie, by wtrącić o spotkaniu Cole'a. I czułam się z tym dobrze. Nie byłam gotowa, by powiedzieć coś na ten temat, jeszcze nie teraz. Kelner przyniósł wodę dla Jake'a i dolewa reszcie z nas. Sia dostała kawę, alleluja! Jedzenie przyszło wkrótce po zamówieniu. To był lekki lunch, ale sałatka wystarczyła mi, bym się napchała. Sia i Jake złożyli zamówienie na kanapki i pożarli je, prawdopodobnie wygłodzeni przez ich aktywności

sercowo-naczyniowe

poprzedniej

nocy.

Niedługo

po

tym,

jak

skończyliśmy, Jake wysunął się z boksu, aby wrócić do pracy. Sia poszła za nim się pożegnać. Wyszli, trzymając się za ręce. Młoda miłość. Pamiętałam te dni ... Potem Cole błysnął mi w głowie—jego obraz jak tam stał, patrząc na mnie, czekając, kiedy do niego podchodziłam. Ślinka pociekła mi z ust, a żołądek szarpnął się przy tym. Cole, czy jakkolwiek się nazywał, wpływał na mnie, w silny i intensywny sposób. I rozmyślając o jego zaproszeniu, wiedziałam, że nie mogę tego zrobić. Moje ciało było wycieńczone po jednym krótkim spotkaniu z nim. Gdybym pobiegła z nim, byłabym obok niego przez cały czas — zacisnęłam rękę na moim brzuchu, starając się siłą uspokoić nerwy. Rozprasza mnie serwer, sięgając po moją szklankę, aby ją napełnić. —Czy mogę dostać rachunek? —To na koszt firmy. — Odstawił mi wodę z powrotem. —Co? Ale on odwrócił się i ruszył do następnego stołu. W tym momencie Sia wsunęła się z powrotem na swoje miejsce. Składając ręce ze sobą, pochyliła się blisko. —Jeszcze raz, bardzo mi przykro. Wiem, że przeprosiłam wcześniej, ale to naprawdę powinien być nasz lunch, i nie miałaś pojęcia, że przyjdzie. A potem musiałaś siedzieć i znosić nasze całe egzaltowane—egzaltowane1 rzeczy, przed chwilą. — Jej ręce napierały na klatkę piersiową. —Nie jestem egoistyczną 1

65

egzaltowany - znaczy skłonny do przesadnego okazywania swych uczuć

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

przyjaciółką. Nie chcę być. Tak wiele Ci zawdzięczam. Co mogę zrobić, by ci to wynagrodzić? — Wyprostowała się nagle. —Piątkowa noc! Spędzimy razem piątkową noc. Żadnych wydarzeń. Żadnych fundraiserów2. Żadnych prezentacji. Niczego. Powinnyśmy zrobić pidżama party. Ty. Ja. Mnóstwo wina. —Skrzywiła się, po czym machnęła na to. —Wrócę do wina na wozie orkiestry do tego czasu. Ooh. Możemy to zrobić? Jesteś na to gotowa? —Żaden Jake nie pojawi się w środku naszego piżamowego przyjęcia? —Tylko jeśli zaczniemy pić tequilę. Wiesz, jaka staję się rozbrykana, kiedy piję to coś. —Żadnej tequili. —Tylko wino. — Sia uśmiechnęła się do mnie promiennie. Przytaknęłam. —Tylko wino. —I piżamy. Ładne, duże, wygodne piżamy. Nic ciasnego czy ograniczającego. Pokręciłam głową. —Zdecydowanie nie. —Więc tak, najlepsze przyjaciółki, w piątek wieczorem, randka pidżama party. — Sięgnęła po swoją torebkę i uniosła rękę w powietrzu. —A lunch jest na mnie. —Już próbowałam. —Co? Skinęłam. —Opuść rękę. To nie ma znaczenia. —Poprosiłaś o rachunek? — Skanuje stół. —Gdzie on jest? Nie zapłaciłaś go już, prawda? —Poprosiłam o niego, ale kelner powiedział, że jest na koszt firmy. —Mówisz poważnie? Oparła się, uderzając w tył fotela z miękkim odbiciem. —To miejsce nie jest tanie i nigdy nie miałam swojego rachunku ... — zacięła się lekko. Jej oczy zaświeciły się i usiadła w pozycji pionowej. —To Hostessa z innej 2

66

fundraiser - osoba zbierająca fundusze

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

nocy! Musiała rozpoznać naszą rezerwację i powiedzieć coś przed czasem. Założę się, że to ona. Człowieku, jeśli tak było, naprawdę trzeba jej się odwdzięczyć. Dotrę do projektanta, który szuka modelek i podam jej nazwisko. To było bardzo miłe z jej strony. — Była pod wrażeniem. —Nigdy wcześniej nie spotkałam tak miłej hostessy. Zwykle zastawiają sieci, oferując, że będą pracować za darmo na imprezie czy coś. Tak, zapewniam, że z tego powodu załatwię jej pracę. Sięgnęłam po własną torebkę. —Tajemnica rozwiązana. Kiedy wyszliśmy na ulicę, Sia splotła łokieć z moim i przyciągnęła mnie do swojego boku. Szłyśmy w ten sposób jak podczas innej nocy, z powrotem do mojego domu. Miała tylko jedną przecznicę, aby dostać się do pracy, więc zatrzymałyśmy się przed głównym wejściem. —Następny lunch będzie tylko dla naszej dwójki. Obiecuję. Czekaj. Czy jest coś, o czym chciałaś mi dzisiaj powiedzieć? Obraz Cole pojawił się w moim umyśle—moje przytępione wspomnienie jego w windzie, obserwującego mnie, gdy drzwi się zamykały. Krew jego towarzysza na podłodze. On biegający. On czekający na mnie, gdy skończyłam ostatnie okrążenie. —Jestem Cole. Zacisnęłam palce na jej dłoni i odchrząknęłam. —Nie. Nic. —Na pewno? —Chciałam posłuchać o tobie i Jake’u, ale dostałam coś lepszego. Zobaczyłam to z pierwszej ręki niczym prywatny pokaz na Broadwayu. Jęknęła. —Jeszcze raz. Tak mi przykro. —Wiem. Tylko cię teraz torturuję. —Ok. — Obróciła się, spoglądając w górę na moje piętro. —Tak więc, jeśli nie będę rozmawiać z tobą przez cały tydzień, mamy plan na piątek. To dla mnie jednoznaczne. Przymrużyłam oczy. —Dzisiejszy piątek.

67

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Co... — Otworzyła usta i tak pozostały. Trybiki obracały się w jej głowie. Następnie uderzyła się w czoło. —Miałam na myśli przyszły piątek, a cholera! Zasugerowałam również, że nie będzie mnie przez cały weekend. Jestem taka... — Nasze ramiona były wciąż splecione. Odłączyłam je, aby zacisnąć obie dłonie na jej ramionach. —Stop. Wiem, jaka jesteś z facetami. Zamknęła mocno oczy, ale jedno otworzyła. —Naprawdę? Skinęłam głową. —Jestem dorosła. Mam trzydzieści lat. Potrafię sobie poradzić. Cholera... — próbowałam dla żartu — może Dawn i ja spotkamy się na drinka wieczorem. Sia roześmiała się, odprężona. —Możesz zająć się robieniem na drutach. —Będę jej prawdziwą bratnią duszą do robienia na drutach, nie taką udawaną jak ty. —Nie mów jej o moim kłamstwie — wyszeptała Sia. —Nie powiem. — Popchnęłam ją delikatnie do przodu. —Teraz idź. Baw się dobrze. Miej mnóstwo seksu, a jeśli nie będziemy rozmawiać, przed następnym piątkiem, spotkamy się przy moich drzwiach. Będę już ubrana w piżamę. —Ok. — Ruszyła do przodu, niechętnie, po czym się odwróciła. Wycelowała we mnie palcem. —Piżama Party. Krzyknęłam, kiedy została wchłonięta przez tłum: —Piątkowa noc! — Jej oczy się rozszerzyły. —Następna piątkowa noc — wyjaśniłam. Wciąż wskazywała na mnie, ale zmieniła i w zamian pokazała mi kciuk.

*

*

*

Mój weekend nadszedł i odszedł. Był świetny. Znalazłam księgarnię i spędziłam tam niedzielę, skulona z książką w jednym z foteli. Kolejny tydzień minął spokojnie. Codziennie rano, spoglądałam na zegar.

68

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Cole był w moim umyśle. Mogłam pójść z nim pobiegać, jednak nigdy nie poszłam. Byłam cholernym tchórzem, ale nie pewnego dnia. I faktycznie wstałam. Mój umysł był złożony. Moja klatka piersiowa zacisnęła się, a motyle czmychnęły we mnie, kiedy złapałam moje trampki i je założyłam. Miałam słuchawki w ręku i dotarłam do windy, tylko po to, by nie wcisnąć przycisku. Nie potrafiłam tego zrobić. Byłam zbyt zdenerwowana. Nie dostałam wiadomość od Sia od wczoraj, a dziś jest dzień piżama party, ale nie spodziewałam się tego. Ostatniej nocy urządzała imprezę w Gali. Załadowałam najpierw wino i kupiłam dla niej tequilę. Obiecywanie piżamowego przyjęcia było jednym, ale faktyczne doprowadzanie jej do skutku było drugim. Jeśli sytuacja byłaby odwrotna, trudno byłoby mi pozostać cztery piętra pod nowym mężczyzną w moim życiu. Pomyślałam, że spędzi ze mną wieczór, a może nawet zostanie do późna, ale po skuteczności jednej tequili, podkradłaby się na swoje piętro. Planowałam dać jej znać, że nie musi się wykradać. Minęła godzina siódma, a ona nie wysłała żadnego słowa. Napisałam, pytając, czy się spóźni. Godzina Ósma. Godzina dziewiąta. Powinna już do mnie zadzwonić. Czekałam, aż dziewiątej trzydzieści, a następnie sprawdziłam telefon. Brak wiadomości. Brak połączenia. Brak e-mail. Założyłam Instagram i weszłam na jej stronę. Tam to było: selfie z nią i Jake’m ubranych w koszulki Hawksa. Byli na meczu hokeja. Zostałam wystawiona.

69

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Może moja podświadomość mnie tam zabrała. Może potrzebowałam spuścić trochę pary. Być może, potrzebowałam wyjść z mojego mieszkania... Nie mogłam wymyślić, jakichkolwiek innych powodów, więc może, być może poszłam na bieżnię poszukać Cola. Oto powód. Przyznaję to. Moja przyjaciółka wystawiła mnie dla chłopaka, a ja poszłam poszukać mężczyzny, wobec którego byłam tak wielkim tchórzem, że te poszukiwania zajęły mi cały tydzień. Wepchnęłam się przez drzwi i pobiegłam kilka stóp, zanim się zatrzymałam. Potem po prostu stałam. Nie byłam ubrana do biegu. Byłam ledwo ubrana na cokolwiek. W piżamę. Biały podkoszulek z krótkimi spodenkami do spania. Dzięki Bogu, że dorwałam podomkę. Byłam ubrana i gotowa na to, co rzekomo miało być moją nocą. Wiedziałam, że go tu nie ma. To było niemądre myśleć, że tu będzie. Biegał w godzinach porannych. Sam mi to powiedział. A to był piątek, prawie dziesiąta w nocy. Uciekł mi gorzki śmiech, wysyłając podmuch białego oddechu w powietrze. Było tu chłodniej niż zwykle. Zamknęłam oczy, poczułam zimno, i odwróciłam się, by zawrócić. —Jest piątkowy wieczór. — Jego głos mnie zatrzymał. Stał tuż za drzwiami, a jego oczy mnie przeszukiwały. —A ty masz na sobie piżamę pandę. — Potrząsnął głową, jego ciemne oczy migotały. —Wiesz, czasami zastanawiam się, jak bardzo jestem inteligentny, ale wydedukowałem, że nie wyszłaś, by tutaj poćwiczyć. Nie odpowiedziałam. Nie mogłam. Po prostu wpatrywałam się w niego, całego niego. Miał ładne, niestandardowe dopasowane dżinsy oraz czarną koszulę pod czarną skórzaną kurtką. Był piękny w swój bogaty zły—chłopiec sposób. —Wychodzisz? — Moja ręka uniosła się ku niemu, po czym opadła przy moim boku. Przeklęłam siebie. Nawet teraz, nawet wiedząc, do czego zmierzałam, kiedy tu przyszłam, wciąż byłam zredukowana do nastolatki. Poczułam rumieniec

70

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

na policzkach, który miałam zawsze, gdy rozmawiałam z sympatią. Przełknęłam i wydałam ciche westchnienie. Naprawdę potrzebowałam pomocy, by poradzić sobie z moimi hormonami. Byłam za stara na tę niedorzeczność. Zaśmiał się i wsunął ręce do kieszeni skórzanej kurtki, naciągając ją mocniej na ramionach. Napłynęłam mi ślinka do ust. —W przeciwieństwie do Ciebie, niektórzy mają fajne plany tego wieczoru, Obiecałem przyjacielowi, że sprawdzę co w jego restauracji. On jest poza miastem, a niedawno ją kupił. — Jego oczy zwęziły się, a głowa przechyliła na bok. —Idziesz tak do łóżka, czy wybierasz się gdzieś na piżama party? Mój rumieniec był w pełnej mocy. Czułam, że pełznie w dół mojej szyi. —Ani jedno, ani drugie. Nie wiem, co zrobię. —Nie wiesz? —Myślałam, że przyjaciel będzie na dole. —Przyjaciel? — Wskazał na siebie, podchodząc bliżej. —Nie, ty. Ja... — To było głupie. —Tak. Ty. Uśmieszek pokazał się na jego twarzy i wziął kolejny krok, podchodząc bliżej. —Cóż, w takim razie to nie jest zbieg okoliczności? —Czerpiesz z tego przyjemność. Zaśmiał się. —Oczywiście, że tak. Unikałaś mnie przez cały tydzień. —Nie robiłam tego. —Naprawdę? — Zatrzymał się, stając teraz bardzo blisko, i popatrzyłam w górę na niego. Jego oczy wpatrywały się w dół w moje, a ja chciałam go dotknąć. Wszystko, co musiałam zrobić, to sięgnąć. Cholera, mogłam udawać, że się potknęłam, a on by mnie złapał. Nie znałam tego mężczyzny, ale wiedziałam, że by to zrobił. Mogłaby upadać, a on by mnie przytrzymał. Chciałam jego dotyku, pragnęłam tego. —Więc, jak będzie? — Zapytał, jego wzrok opadł do moich warg. Zakaszlałam, początkowo niezdolna do rozmowy. —Co masz na myśli? — Przygryzałam dolną wargę. Moje kolana osłabły. —Chciałem, aby ktoś poszedł ze mną do tej restauracji. Musiałaś wyczuć moją desperacką potrzebę. To znaczy... — Skinął w dół na tor. —Przyszłaś tutaj, mnie

71

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

szukać. Myślę, że to przeznaczenie. Miałaś dotrzymać mi towarzystwa, więc nie umrę dziś wieczorem z nudów. —Ha! — Szczerzę zęby. Bolały mnie policzki od tego, jak bardzo się uśmiechałam. —Uważasz, że wyczułam, że potrzebujesz pomagiera dziś wieczorem, i bogowie wysłali mnie do ciebie? —Nie. — Wyciągnął rękę i dotknął jednej z pandy na mojej piżamie, dokładnie tam, gdzie mój bezrękawnik spoczywał ponad krótkimi spodenkami. Materiał podniósł się i poczułam ciepło jego dłoni, tuż przy moim brzuchu. —Tylko bogowie Pandy. Musieli usłyszeć moją modlitwę. Odchyliłam głowę do tyłu. —Ale jesteś zabawny. Boże, dobrze było czuć jego dłoń. Jego oczy pociemniały, ale uśmieszek został. —Mam wiele talentów i mówię poważnie. Chcę randki dzisiejszego wieczoru, w tej restauracji. Przestaję się śmiać. Odebrałam jego wiadomość. Nie był zainteresowany przyjacielem, pomocnikiem czy towarzyszem. Chciał randki. Moje ciało zareagowało na jego szczerość i przez moment, nie ufałam sobie, by mówić. Przeczyszczając gardło, umknęłam wzrokiem. —Uh. —Jest piątek wieczór. — Wciąż dotykał jednej z pand na piżamie. Jego dłoń była przy moim brzuchu, a on przyciągnął mnie bliżej siebie. Tkanina już nic nie znaczyła. Nie było żadnej bariery między nami i spuściłam wzrok, niezdolna, by oderwać wzrok od jego ręki. —Pragnę, żebyś zjadła ze mną kolację. — Drugą dłonią wsadził mi kosmyk włosów za ucho. Gdy popatrzyłam w górę, jego ręka opadła, ale wciąż mnie trzymał. Był śmiały, a ja nie chciałam, by jego ręka się wycofała. Usłyszałam siebie, jak mówię: —Muszę się przebrać. Przytaknął. —Spotkajmy się w holu. Godzina?

72

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Moja głowa przesunęła się w górę i w dół, a następnie odsunęłam się i go obeszłam. Każda część mojego ciała była jego świadoma. Jakby po prostu nie należało ono już tylko do mnie, ale było częścią niego. Z każdym powziętym krokiem, wyczuwałam, tego, którego pozostawiłam za sobą. To nie było normalne. Tak się nie działo w prawdziwym życiu. To zajęło miesiące, zanim poczułam ten ogień do Liama. Z Cole'm to był drugi raz, gdy rozmawialiśmy, a czwarty, kiedy go widziałam. Wszystko się we mnie roztapia i nie miałam pojęcia, co wybrałam do ubrania, dopóki nie wróciłam do windy i nacisnęłam przycisk holu. Spojrzałam w dół, a moja ręka powędrowała do włosów. Założyłam strój, który pewnego razu wybrała dla mnie Sia. Położyła go na moim kredensie, mówiąc, że powinnam ubierać się bardziej seksownie, i pozostawał on tam przez dwa tygodnie. Spojrzałam na lustrzaną ścianę, by zobaczyć moje włosy. Zostały upięte w niechlujny warkocz, podobnie jak podczas ubiegłego piątkowego lunchu. Sia by go zatwierdziła. Winda się zatrzymała, wyszłam chwiejnym krokiem z synchronizowanym z moim żołądkiem. Randka — nie byłam no to gotowa. Sięgnęłam do torebki i znalazłam moją obrączkę. Nie włożyłam jej, ale trzymałam. Niektóre z nerwów uspokoiły się od środka. Wtedy drzwi się otworzyły i spojrzałam w górę. Nie wyglądało to już tak dobrze, gdy zobaczyłam Cola, musiałam przystanąć. To przez wyraz jego oczu, gdy mnie zobaczył. Minęło tyle czasu, odkąd mężczyzna patrzył na mnie w ten sposób, jakbym zapierała mu dech w piersiach, jakby chciał mnie chronić, zabrać do łóżka, i śmiać się przez całą noc, a wszystko to w tym samym czasie. Poczułam się piękna, gdy Cole obejmował mnie wzrokiem. To uczucie spłynęło po mnie. Zamrugałam, odpychając łzy, wstrzymałam oddech. Liam ... Tęskniłam za nim z niemożliwym ciężarem. Potem usłyszałam jego szept: —Cokolwiek ten facet powie, zgadzam się. Wyglądasz oszałamiająco, Addison. — Nachylił się, żeby mnie pocałować. — Kocham Cię. Żyj szczęśliwa, Addy. To było tak realne, czuć go, usłyszeć go. Żyj szczęśliwa.

73

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Ciężkość została wzniesiona, wyszłam z windy i uniosłam wysoko głowę, gdy ruszyłam w kierunku Cola. Chłonął mnie. —Wyglądasz pięknie. To była prosta sukienka, prosty sweter, ale z czarnymi butami, które wybrała Sia, wiedziałam, że w moim dziwaczny stroju wyglądam również ponętnie. Dziękuję, Sia, pomyślałam, kiedy Cole wyciągnął do mnie rękę, a ja ją przyjęłam, czując jego palce przylegające do moich. Ken czekał przy drzwiach. Trzymał je dla nas otwarte, wypychając w kierunku ulicy. Skinął głową, gdy go mijaliśmy. —Bawcie się dobrze tego wieczoru Panie.... — Cole rzucił mu spojrzenie. — Cole i panno Addison — skończył. Odwróciłam się, aby zrobić mu wymówkę za część z "panną", ale Cole poprowadził mnie szybko wokół czarnego SUV-a i otworzył drzwi od strony pasażera. Dostałam się do środka i czekałam, aż okrążył tył, aby dostać się na miejsce kierowcy. —Jeździsz sam? Uruchomił silnik. —Cholera oczywiście, że jeżdżę. Nie sądziłaś, że tak jest? — Odwrócił się do ruchu ulicznego, a jego drapieżny uśmiech pokazał mi inną stronę tego tajemniczego mężczyzny. Uwielbiał prowadzić. Nie, to było więcej niż to, ale nie potrafię precyzyjnie określić co dokładnie. —Z jakiegoś powodu pomyślałam, że masz kierowcę. —Ach. — Jego dłoń przesunęła się po kierownicy. Odchylił się do tyłu, trzymając tam jedną dłoń, a drugą podparł na dźwigni zmiany biegów. —Masz rację. Normalnie miałbym kierowcę, ale ten tydzień był moim urlopem od regularnego życia. Oznacza to, że nie potrzebuję kierowcy. Mogę zrobić to sam. Przesuwać skrzynię biegów — zmienił bieg —...i całkowicie przyśpieszyć, wedle własnego uznania.

74

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Był niebezpieczny. Był silny. A teraz, kochał adrenalinę. Cole był wszystkim tym, czym nie był Liam. —Lubisz adrenalinę — dumałam. Poruszał się między samochodami i spojrzał na mnie. —Czy we wszystkich aspektach życia? — Zapytałam. Zmrużył oczy, ale nie odpowiedział. Zauważyłam, jak uniósł się kącik jego ust. Następnie zmieniliśmy ponownie pas i dotarliśmy do skrzyżowania. Wtedy ten lekki uśmiech zniknął, a on zawrócił na inną drogę, zanim z poślizgiem zatrzymał się przed budynkiem z cegły. Odpiął pas bezpieczeństwa. Nie wyszedł jednak na zewnątrz, nawet wtedy, gdy lokaj otworzył drzwi. Obserwował mnie. —Czy to cię denerwuje? Pośpiech? Zaschło mi w ustach. —Być może w niektórych aspektach życia. Podniósł brwi. —A jak jest w sypialni? Moje oczy się rozszerzyły. —Byłeś zuchwały, kiedy powiedziałeś, że to będzie randka, a teraz napomykasz o sypialni? Może dostajesz kopa, od wprawiania kobiet w zakłopotanie? Był zbyt blisko, zbyt szybko. Zaatakowałam i pożałowałam, ale nie byłam do tego przyzwyczajona. Cole był szczery, jednak nie zanadto szczery? Nie sądzę, by był dla mnie odpowiedni. Nie odpowiada, nie na początku. Nadal wpatruje się we mnie, studiując mnie, a potem mówi cicho: —Nie cieszy mnie wprawianie kobiet w zakłopotanie, ale wiem też, że nie czujesz się niewygodnie. Lubię być szczery, więc oto moja szczerość w tej chwili. — Urwał, upewniając się, że również na niego patrzę. —Nie jestem zainteresowany byciem twoim przyjacielem. O-Oh!

75

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Mój puls przyspieszył, szybciej niż to już było wcześniej, a jego wzrok zatrzymał się na mnie przez dłuższą chwilę, zanim wysiadł z samochodu. Drugi kierowca, lokaj otworzył mi drzwi. Nie mogłam się ruszyć, nie na początku. Nie przypuszczałam, by moje nogi mogły mnie utrzymać. Gdy wysiadałam, Cole czekał na mnie, a ja podparłam się ręką na jego ramieniu. Przytrzymał mnie i mój Boże, nienawidziłam tego, mimo że podobało mi się to tak bardzo. Miałam w środku jakiś rodzaj chaosu, ale to był dobry chaos. Wnętrze restauracji było ciemne z minimalnym oświetleniem. Świece spoczywały na ramach okiennych i recepcji. Hostessa stała za nią, a jak weszliśmy do środka, wyszła od tyłu. Była maleńka i piękna: Ciemne oczy. Ciemne włosy. Trójkąty, które większość facetów by pokochała, a ona złożyła ręce przed jej napiętymi—guzikami koszulki i spódnicą. —Panie... —Cole. Zamrugała raz. —Cole. To wspaniałe cię dzisiaj gościć. Zwykłe miejsce? Przytaknął. —Byłoby świetnie. Tylna kabina narożnikowa była wystarczająco duża, aby komfortowo pomieścić sześć osób. Cole poczekał do czasu, aż się nie wślizgnęłam, a następnie usiadł przy mnie. Hostessa podała nam dwa menu przed tym, jak ruszyła naprzód. Serwer podszedł natychmiast z dzbanem wody w ręku, aby napełnić nasze kieliszki. Zniknął tylko po to, aby wrócić z butelką wina. Dwa dodatkowe kieliszki szybko zostały napełnione winem, a butelka postawiona obok stołu w wiaderku z lodem. Cole podał mi jedno z menu. —Chcesz wina? A może miałabyś ochotę na coś innego? Uśmiechnęłam się. —Uh, wino trafi mi prosto głowy. Może kawy? Jest taka opcja? Kąciki jego warg drgnęły. Zatrzymał przechodzącego serwera.

76

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Czy możemy również dostać dzbanek kawy? — Zwrócił się do mnie: — ze śmietanką i cukrem? Nie sądziłam, że moje policzki mogłyby się zrobić bardziej czerwone. Myliłam się. —Przepraszam. Żartowałam. — Spojrzałam z serwera na Cole'a. —Sorry. Kiepski żart. Serwer odszedł, a Cole przesunął się twarzą do mnie. —Jesteś zdenerwowana? Roześmiałam się. —Czy byłeś kiedyś wokół siebie? Jesteś trochę przerażający. —Ja? — Uniósł brwi. —Twoja cała obecność. Po prostu... nie jestem przyzwyczajona do ludzi takich jak ty. —Dorian wspomniał, że masz przyjaciółkę? Sia? Oczywiście, że wiedział o Sia. —Sia Clarke. —To nazwisko brzmi znajomo. —Ona jest koordynatorką imprez w Gali, to w dół ulicy. Znasz ją? —Nie. Dorian wspominał, że ma "energiczną osobowość". — Oczy Cole migotały z rozbawieniem. —Wyobrażam sobie, że złożyła mu niestosowną propozycję czy coś takiego? —Nie byłabym zaskoczona. Ona z pewnością potrafi być bezpośrednia. —Widzisz? — Jego dłoń dotknęła mojej. To było miękkie i delikatne puknięcie. —Nie mogę być jedynym. —Ale jesteś jedynym, z którym chcę... — pojęłam, co zrobiłam i zamknęłam oczy, przerażona. Zamierzałam mu powiedzieć, że chciałam się z nim przespać. Moje hormony były uśpione przez rok, ale Cole je obudził. Wołały o uwagę. —Nic. Nieważne. —Nic? — Wydawało mi się, że półuśmiech, rozciągnął się na drugą stronę. Wiedział cholernie dobrze, co właśnie zamierzałam powiedzieć. Jęknęłam.

77

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Już jestem zakłopotana. — Wskazałam między nami. Nie dotykaliśmy się, ale byliśmy blisko siebie. —To dla mnie za dużo. Woda. Musiałam ugasić moje pragnienie. Popędziłam w róg stołu, więc nie byliśmy już tak blisko siebie. Cole przeniósł się na wolną przestrzeń, którą zostawiłam i oparł z powrotem. Boże, te oczy. One nigdy nie opuściły mojej twarzy, a im dłużej na mnie patrzył, tym bardziej czułam, że przegrywam jakiś rodzaj bitwy. Nad moją siłą woli. Albo jego intencjami co do po kolacji. Jakakolwiek była to bitwa, wiedziałam, że jest mała szansa, bym mogła się jej przeciwstawić. Nie rozmawialiśmy. Mijały minuty, a mimo to wpatrywaliśmy się w siebie. Przyciąganie między nami był szalone, a im dłużej utrzymywałam jego spojrzenie, tym szybsze było bicie mojego serca. Sięgnęłam po omacku po swoją serwetkę i wciągnęłam ją na kolana. Moja dłoń zgniotła ją w kulkę, mimo to trzymałam ją, żeby nie zrobić czegokolwiek innego. Nie miałam pojęcia czego, ale to nie miało znaczenia. Miałam się z nim przespać. Zrozumienie rozprzestrzeniło się po mnie. —Chcesz odejść? — Jego oczy pociemniały w czystym głodzie i pochylił się do przodu. Widział moją reakcję. W porządku. Nie, nie było w porządku. Musimy o tym porozmawiać. —Zrobimy to w samochodzie? —Miałem nadzieję, że w twoim mieszkaniu. Wyrwał mi się suchy śmiech. —Nie zrobię tego. Jego brwi uniosły się ponownie. —Wydawało mi się, że masz taki zamiar. —Nie, nie rozumiesz. — Wskazałam między nami. —Ty i ja. Nie jestem przyzwyczajona do tego rodzaju rzeczy. —Do jednej przygodnej nocy czy przypadkowego seksu? Wyszedł ze mnie drugi śmiech. —Już oznakowałeś to w ten sposób?

78

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Nie... — Rozejrzał się, ale nikogo nie było w pobliżu. Podniósł rękę. Nie obejrzałam się. Nie wiedziałam, co wyrażał tym gestem i mnie to nie obchodziło. Miał rację. Byliśmy dwie minuty od wyjścia z powrotem na zewnątrz i nie zamierzałam tego żałować. Nie mogłam. Ta moc, czy cokolwiek miał nade mną, sprawiała, że pragnęłam robić rzeczy, o których nigdy bym nie pomyślała, że mogłabym chcieć. Ale po tym ostatnim roku—już mnie to nie obchodziło. Ból. Smutek. Samotność. Chciałam to wymazać, nawet jeśli tylko na jedną noc. Jedną cholerną noc. —Dopiero co się poznaliśmy — kontynuował, a jego głos był niski. —Jest dużo rzeczy, których nie wiemy o sobie nawzajem. —Wiesz, gdzie mieszkam. Czy ty również tam mieszkasz? Przysłonił wzrok. —Są sprawy w moim życiu, którymi nie mogę się dzielić. Chciałbym, ale jestem w takim położeniu, w którym nie mogę. Nie do czasu, gdy ci zaufam. —Nie możesz mi powiedzieć, gdzie mieszkasz? —Nie. —Jesteś niewiarygodny. Masz ochotę na seks ze mną, ale nie powiesz mi, gdzie mieszkasz? —Jestem blisko Doriana. — Jego dłoń spoczywała na stole między nami. Zwinął ją w pięść i zacisnął szczękę. —To wszystko, co mogę powiedzieć w tej chwili. Ale chcę ci powiedzieć więcej. — Pochylił się. Jego dłoń pozostała na miejscu, wciąż zaciśnięta w pięść. —Naprawdę chcę. —Masz pracę, o której nie możesz mi powiedzieć. Mieszkasz gdzieś, ale nie możesz mi powiedzieć gdzie, natomiast możesz mi powiedzieć, że przyjaźnisz się z zarządcą mojego domu? Co mam z tym zrobić? —Miałem nadzieję, że dasz mi czas. Mogę Ci powiedzieć; Po prostu nie mogę zrobić tego teraz. Miesiąc temu roześmiałabym mu się w twarz. Cholera, dwa tygodnie temu, roześmiałabym mu się w twarz, ale to nie były dwa tygodnie temu. Przetrwałam cały tydzień z pragnieniem, by go zobaczyć, być wokół niego, ale byłam zbyt przerażona. Tej nocy było inaczej. Sia mnie wystawiła. Nie mogłam mieć jej tego za złe. Miała swoje życie. Wychodziła. Żyła, a ja nie.

79

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Ja zaszywałam się w swoim domu, a teraz zaszywałam się na swoim piętrze. Kurowałam się — czy było to ukrywanie się? Trzynaście miesięcy, a jedno spotkanie z tym mężczyzną postawiło mój świat w ogniu. Byłam bystra. I byłam wykształcona. Przelotne przygody, to nie byłam ja, ale patrząc na niego, szybko traciłam swoją zdolność do racjonalnego myślenia. Moje ciało składało się z własnego rozumu. Uderzenie. Nie mogłam w to uwierzyć. Uderzenie. Mój puls walił w błony bębenkowe. Uderzenie. Czekał na moją odpowiedź. Westchnęłam, po czym skinęłam głową. —W porządku.

80

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Cole wstał, aby sprawdzić restaurację dla swojego przyjaciela, a gdy wrócił, wyszliśmy. Nie dotykaliśmy się w drodze do wyjścia. Nie potrzebowaliśmy tego. Już sobie wyobrażałam jego nade mną, wślizgującego się do środka, wpychającego i wyciągającego, tylko po to, by zagłębić się ponownie, rozciągając mnie. Ból między nogami nie ustępował. Jazda była taka sama. Nie widziałam krajobrazów. Mogłam skupić się jedynie na jego dłoni. Położył ją na nodze, na wpół obróconą. Może to było dla mnie, gdybym się zdecydowała. Część mnie cieszyła się, że nie położył ręki na mojej nodze. Inna część nie pragnęła niczego więcej. A kiedy mój umysł kontynuował grę w odgrywanie tego, co wydarzy się, gdy tylko dotrzemy do mojego mieszkania, to stało się dla mnie zbyt wiele. Więc próbowałam przeobrazić swoje myśli. Sia. To zdjęcie jej i Jake'a przy grze w hokeja błysnęło mi w głowie. Moje ciało ochłodziło się, ale tylko odrobinę. Ale wtedy Cole dosięgnął dźwigni, aby zmienić bieg, i nakierowałam się z powrotem w prawo, wlepiając wzrok w tę dłoń — jakby to było ją poczuć, gdzie by mnie dotykała, w jaki sposób jego palce byłyby wewnątrz mnie. Byłam mokra, poza punktem zakłopotania. — Z tobą w porządku? — Głos Cole'a był miękki. Spojrzałam w górę i skinęłam głową, widząc jego pragnienie. —Tak — Wpatrywał się we mnie jeszcze przez sekundę, zanim odwrócił się na drogę. Byłam usatysfakcjonowana. Jakakolwiek maleńka wątpliwość, która mogła próbować przekopać się do mnie przez tunel, została zatrzymana. Byłam gotowa. Zamiast zaparkować przed moim budynkiem, Cole skręcił w boczną ulicę i wjechał na parking. Naprawdę? Uśmiechnęłam się. Tak, mógł po raz kolejny powtórzyć, że zna kod i parking ze względu na Doriana, ale podejrzewałam, że to

81

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

coś więcej. Jest za bardzo zorientowany. Potem wśliznął się na miejsce kierownika budynku. Było oznakowane na chodniku. Nie wiedziałam, co robił Cole, ale był kimś. Wysiadł z samochodu, a ja nie czekałam na niego, aż otworzy mi drzwi. Wyszłam na zewnątrz i ruszyliśmy obok sobie do windy. Im bliżej dochodzimy do mojego mieszkania, tym bardziej pompowała się we mnie krew. Wewnątrz windy stanęłam z boku, obserwując go. Odwzajemnił moje spojrzenie. Nadal się nie dotykaliśmy. Moja klatka piersiowa zacisnęła się, mając nadzieję, że nikt w tym momencie nie przywoła windy. Mijamy hol, drugie piętro i zatrzymujemy się na moim. Wystukuję kod i drzwi w moim domu się otwierają. Wciągnęłam oddech, ponownie napełniając swoje płuca. Boże, nadszedł czas. Wychodząc z drżącymi kolanami, minęłam przełącznik światła. Pełny księżyc rozświetlił całe moje piętro. Ruszyłam do kuchni i zatrzymałam się przy wyspie. —Chcesz się czegoś napić? Zerknęłam na tequilę i wino na ladzie. Było tego więcej aniżeli wystarczająco. Cole przyszedł za mną i podążył za moim wzrokiem. —Będziesz miała imprezę? — Zapytał, a jego oddech otoczył mój kark. Zadrżałam, zamykając oczy na jedną pyszną chwilę. —Zaopatrzyłam się. Myślałam, że przyjaciel przyjdzie dziś wieczorem. Jego ręka spoczywała na moich plecach, odsunął sweter na bok, żeby móc dotknąć mojej skóry. —On? —Ona. Sia. — Spojrzałam przez ramię. Był tak blisko. —Wystawiła mnie dla randki. Uśmiechnął się słabo. —Muszę wysłać jej kartkę z podziękowaniami. —Proszę, tylko jej nie podpisuj. —Dlaczego nie?

82

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Odwróciłam się i oparłam plecami o wyspę. Cole położył dłonie po obu moich stronach i przytrzymał mnie w miejscu. —Ponieważ ma nieznaczną obsesję na Twoim punkcie, chociaż teraz jest zakochana w kimś innym. Może się zakręcić — żartowałam. —Moim? —Widziałyśmy cię pewnej nocy. —Kiedy? — Odchylił się, ale jego dłonie pozostały na blacie. To było tak, jakby celowo dał mi chwilę wytchnienia. —W Gianni. Udaliśmy się tam w noc, w którą się przeprowadziłam. Nie poruszał się, ale poczułam, że się oddala. W mojej głowie zaczął się protest, ale powstrzymałam się od słów. Nie odpowiedział. Czekał na mnie. Kontynuowałam. —Wszedłeś z mnóstwem ludzi i udałeś się na górę. Tak to było. Jego oczy się zwęziły. —Czy rozmawiałaś z kimkolwiek? —Co masz na myśli? —Personelem? —O tobie? —O czymkolwiek. Zmarszczyłam czoło. —Sia nawiązała połączenie z hostessą. Wymieniły się wizytówkami. Sia powiedziała, że dziewczyna służy za wzór. Rozpoznała ją z Gali. To by było na tyle. Och, tak, inny serwer przysiadł się do nas później na drinka. Ale przeważnie rozmawiał z Sią o Galii i o fotografach — odprężył się, a jego dłonie rozluźniły się na blacie. Bałam się zapytać, co mogli nam powiedzieć, że go to tak zamartwiło. —Nie wiem, kim jesteś. — Uniosłam dłoń, przykładając ją do jego piersi. Jego serce pędziło tak jak i moje. Moje usta rozchyliły się ze zdziwienia. —Jeśli tym się właśnie martwisz. Spojrzał w dół na moją rękę i znieruchomiał. Myślał o czymś. Trzymałam język za zębami, martwiłam się, że to przeze mnie, on powtórnie—rozważa dla nas tę noc.

83

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Chciałam mu powiedzieć, że nie ma się czym martwić, ale to zabrzmiałoby śmiesznie. Naprawdę nie miałam pojęcia. Więc czekałam, moje serce naciskało na klatkę piersiową. Kiedy podniósł wzrok, w jego oczach znowu był głód — mroczny, pierwotny i wyraźniejszy niż kiedykolwiek. Chwycił mnie za rękę i pochylił się, zamykając odległość między nami. Drugą dłoń przyłożył do boku mojej twarzy. —Nie spodziewałem się tego. Chcę, żebyś to wiedziała. Jego dotyk był miły. —O czym myślisz? —O czymś innym, ale to nie ty. —To jeden z tych momentów, w których chcesz mi powiedzieć, ale nie możesz? Jeszcze nie? Kącik jego ust podniósł się. Jego oczy przemykały od moich, do moich do ust. —Coś w tym stylu, tak. —Mmmm, hmmm — zaczęłam się drażnić, ale zaraz jego głowa zanurzyła się w dół, a jego wargi były moich. Sapnęłam. Przyjemność była natychmiastowa. Miał łagodne usta, ale kiedy poczuł reakcję mojego ciała, nacisnął. Jego dotyk stawał się coraz bardziej wymagający, wówczas oddałam mu pocałunek. Pragnęłam więcej. Ktoś jęknął. To byłam ja. Jego ręka wsunęła się na tył mojej szyi. Trzymał mnie w uścisku, gdy jego usta eksplorowały moje, otwierając się na mnie i wsuwając do środka. Moje dłonie chwyciły go za ramiona, po prostu się ich trzymając. Wszystko, na czym mogłam się skupić to jego język. Mój język spotkał się z jego i upajał się tym uczuciem. Ale to nie wystarczyło. Potrzeba wystrzeliła przez moje całe ciało. Moje ręce wsunęły się pod jego koszulę i przesunęły na plecy oraz ramiona. Jego ciało było równie potężne, jak jego obecność. Poczułam zmianę jego mięśni. Drżały pod moimi dłońmi. Uczucie było odurzające. Miałam nad nim władzę i chciałam więcej. Chciałam przekonać się, ile mocy faktycznie miałam. Wycofując się, studiowałam go. Westchnął lekko. Ja także.

84

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Mogłam zobaczyć, jak się zastanawiał nad tym, co zamierzam zrobić, więc sięgnęłam do lady i zaczęłam się podnosić. Jego dłonie pochwyciły za tył moich ud i poniosły mnie przez resztę drogi. Teraz siedząc na skraju wyspy, moje nogi rozchyliły się, a on stanął pomiędzy nimi. Jego wargi ruszyły bezpośrednio do moich. Nie mogłam się nadziwić temu, co robiłam. Nie obchodziło mnie to. Nie myślałam, o tym, czy następnego dnia, czy jeszcze kolejnego dnia, czy też jakkolwiek długo by to trwało, będę się martwiła. Nie mam pojęcia. Wiedziałam tylko, że miałam jedną noc. Jedna długą noc. Wydostał się ze mnie kolejny jęk. Cole zaczął wyznaczać szlak pocałunków w dół mojego gardła i między piersiami. Zepchnął ze mnie sweter. Opadał na ladę, a jego dłonie powędrowały do moich nóg, spoczywając tuż nad kolanami. Jednak jego wargi nadal pozostawały między moimi piersiami. Sukienka była barierą. Chciałam, żeby zniknęła. Pragnęłam jego ust na mnie. Pragnęłam oddać mu pocałunek i zaczęłam szarpać za jego koszulę, wyciągając ją z dżinsów. Podniósł głowę, pomagając mi przez moment, a następnie pochylił się z powrotem do mojej piersi. Moje ręce wróciły na jego plecy. Zamiast odczuwać, spoglądałam w dół. Nie mogłam temu zaradzić. Byłam zachwycona. Wyczuwałam, jak te mięśnie podskakują pod moim dotykiem, ale zobaczenie ich teraz, zabrało mi oddech. Był idealny. Nie było żadnych innych słów. Mógł być bronią, samym swoim ciałem. — Cole — mruknęłam. Podniósł wzrok i skinął głową, przesunął dłonie w górę moich nóg. Czekał, dając im odpocząć na pasie pod moją sukienką. Kiedy nadal utrzymywał wzrok, jedna z jego dłoni przesunęła się w dół, a palec wślizgnął się do wnętrza moich stringów. Moje ciało szarpnęło się, eksplodując pod jego dotykiem. Nie doszłam, ale kochany Boże, prawie to zrobiłam. Zacisnęłam się wokół niego, kiedy włożył we mnie palec. Wyciągnął go i wówczas się pochylił. Jego usta znalazły moje, a moje

85

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

nogi owinęły się wokół jego talii. Ramiona zacisnęły się wokół pleców. Jego palec wysunął się, a następnie wsunął do środka. I jeszcze raz. Jeszcze raz. Wciąż się poruszał. Byłam bezsilna wobec jego ataku i nie chciałam go powstrzymywać. Zaczęłam drżeć, lecz nie chciałam dojść, jeszcze nie. Chciałam poczekać, aby się utrzymać, —ale on nigdy się nie zatrzymał. Do środka i na zewnątrz. Wsuwał się, wysuwał i z powrotem. —Cole. Moje wargi otarły się o jego. Wciąż się poruszał. —Cole, proszę. —Proszę, co? — Jego głos był równie chrapliwy, co mój. Chwyciłam go za nadgarstek, starając się powstrzymać jego pieszczoty. W odpowiedzi wszedł głębiej. Wsunął do środka drugi palec i mogłam tylko wzdychać, moje usta otworzyły się, gdy przechodziła przeze mnie przyjemność. Fala po fali przebijały się przeze mnie, pokrywając mnie całkowicie. Nie potrafiłam — nie wiedziałam, czego nie potrafiłam. Wciąż wchodził i wchodził. — Cole... o mój Boże Uniósł usta do mojego ucha i szepnął, tak łagodnie jakby były to pieszczotą samą w sobie: — Odpuść. Proszę, Addison. — Pocałował mnie tam. — Odpuść. —Ale ty ... —Nie skończyłaś. Pozwól, że zrobię to dla ciebie. Trzeci palec wszedł do środka, rozciągając mnie bardziej, niż byłam przez długi czas. Jego palce się poruszały, wchodząc głęboko, wysuwając się i wchodząc ponownie. Zaczął przyspieszać. Oddychałam z trudem, dysząc głośno w mieszkaniu. Wszystko, co mogłam zrobić to przylgnąć do niego, nogami i ramionami silnie napierałam wokół niego. A następnie, jedno ostatnie pchnięcie i wzbiłam się nad krawędź. Drżenia dręczyły moje ciało, a Cole trzymał mnie w ramionach za każdym razem, gdy pochłaniała mnie fala. Poruszał się aż do ostatniej chwili i byłam kompletna. Moje ciało zostało zaspokojone. Ale właśnie wtedy, gdy o tym myślałam, zdałam sobie sprawę, że to nie jest prawda. Ból pozostał, malutki, między nogami. Palce Cole wciąż były we mnie.

86

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Obróciłam się tak, iż nasze oczy były oddalone od siebie o centymetr. Nic nie powiedziałam. Jego potrzeba roziskrzyła mu oczy, była głęboka i bardziej wygłodniała niż moja. Jego szczękę zacisnęła się, kiedy przełykał ślinę. Jego wolna ręka napięła się, a następnie docisnęła do mojego uda. Po raz pierwszy zobaczyłam przez niego, tak jak on widział przeze mnie. Czekał, pozwalając mi odzyskać nad sobą kontrolę. Kiedy to zrobiłam, dałam mu małe skinienie głową, a on podniósł mnie, błyskawicznie zgarniając z lady. Nie zareagował na moją wagę. To było tak, jakbym była laleczką. Przeniósł mnie korytarzem do sypialni, wówczas położył mnie na łóżku. Usiadłam i ściągnęłam sukienkę, po czym sięgnęłam za siebie, żeby odpiąć klamrę stanika. W końcu ubrana byłam tylko w stringi. Moje oczy powędrowały przez jego ramiona, w dół piersi do brzucha. Był szczupły, ale wszędzie umięśniony. Myślałam o nim przedtem jak o broń i teraz wiem, że to prawda. Przypomniałam sobie pierwszy raz, gdy go zobaczyłam. Pomyślałam, że porusza się w zmysłowy sposób, niczym drapieżnik, a ślinka ponownie naciekła mi do ust, gdy zastanawiałam się, jak poczuje się we mnie. Jak mnie odczuje. Usiadłam. Jego wzrok skierował się do moich piersi, pozostając tam. Zareagowały na jego uwagę. Jego oczy płonęły i ruszył do mnie. Pochylił się, a ja zamknęłam oczy, wiedząc, że znów mnie dotknie. Łóżko zapadło się pod ciężarem, a następnie jego wargi były na mojej piersi. Znowu westchnęłam, wyginając plecy w łuk. Otworzył usta i wziął w nie mój sutek. Kiedy całował mnie i pieścił, pomógł mi przesunąć się dalej w górę łóżka, dołączając do mnie. Otworzyłam oczy i obserwowałam, jak kontynuował pocałunki, przechodząc na drugą pierś. Wiłam się pod nim, chcąc poczuć jego ciało na swoim. Chciałam jego ciężaru, a potem poczuć, jak wchodzi we mnie — a nie jego palce. Jego. Ale teraz zaczął smakować mnie, dotykać mnie, a ja ciągle obserwowałam. Co przyniesie ranek, nie wiedziałam, jednak nie chciałam zasypiać, żeby go zastać. Chciałam się obudzić. Chciałam na nowo odczuwać Cole. Niezdolna, by się powstrzymać, poślizgnęłam dłonie w górę jego ciała, delektując się spadkiem i doliną między każdym z jego mięśni, do czasu, gdy przejechałam dłońmi wokół jego

87

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

szyi i złapałam go za szczękę. Odpowiedział na mój dotyk, podnosząc głowę i spoglądając na mnie z dzikimi oczami. Kochał to tak samo, jak ja. Zamrugał i skupił się na mnie. Kiedy zobaczył, czego chciałam, kąciki jego ust się uniosły. Ruszył na mnie, wygiął się, więc mnie nie miażdżył, a jego czoło spoczywało na moim. Wyciągnął swój portfel. Chwycił prezerwatywę, rozdarł papierek, a następnie szybko pozbył się spodni i majtek. Odrzucił je, nałożył ochronę i osiadł między moimi nogami. Zachłysnęłam się w odpowiedzi na jego dłonie po wewnętrznej stronie moich ud, a on zatrzymał się, zaglądając mi w oczy. Poczułam jego niewypowiedziane pytanie i skinęłam głową. Byłam gotowa. Złapał moją bieliznę i ją rozerwał. Jedną sekundę później wsunął się do środka, a całe moje ciało uniosło się w odpowiedzi. Zatrzymał się, pozwalając mi przystosować się do niego, zanim zaczął się poruszać. A następnie wszystko się zmieniło. Jakoś w trakcie nocy, ja również zaczęłam rościć sobie do niego prawa.

88

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Odezwał się mój alarm. Nie. Mój telefon? Poczekaj. Nie. Powoli wyszłam ze snu. To była winda. Dlaczego dzwoniła — przekręciłam się w ramionach Cole, aby zobaczyć godzinę — szósta rano? Sia. Wyrwałam się, wstając, ale zanim mogłam cokolwiek powiedzieć, Cole wyszedł z łóżka. Wciągnął spodnie i sięgnął po koszulę. Rzuciłam się, by do niego dołączyć. —Spodziewasz się kogoś? Potrząsnęłam głową. Ostatnia

noc

—

oh,

człowieku.

Zlustrowałam

wzrokiem

łóżko.

Rozszarpaliśmy spodnie prześcieradło. Nie mogłam o tym myśleć, nie teraz. Sięgając po podomkę ciśniętą na kredensie, wciągnęłam ją, podczas gdy brzęczenie dalej nadchodziło. — Addison. — Cole podszedł do drzwi i zatrzymał się. Zostawił niedopięte dżinsy. Spytał jeszcze raz: —Spodziewasz się kogoś? —To może być Sia. Niezadowolona mina z zeszłego wieczoru, kiedy powiedziałam mu o Gianni, wróciła. —Mam pudełko ... — przestałam mówić, gdy sobie przypomniałam. Zebrałam razem kilka rzeczy Liama i przechowywałam je w mojej szafie wnękowej. Były to sentymentalne rzeczy. Rzeczy, które mogłabym wyciągnąć, gdybym tęskniła za nim zbyt bardzo. Weszłam do szafy i złapałam ulubiony szlafrok Liama, oferując go Cole’owi. Był ubrany, więc nie wiem, dlaczego zaoferowałam mu szlafrok. Nie wiedziałam, co robię.

89

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zmarszczył brwi. —Czyje to jest? Nie pomyślałam o tym. Odpowiedziałam: —Mojego zmarłego męża. Brzęk zabrzmiał ponownie, a ja pospieszyłam, naciskając kamerę. Cole ruszył za mną i spojrzał mi przez ramię. To był Dorian. Wcisnąłem przycisk akceptacji i zaczęłam pytać: —Dlaczego mój zarządca budynku... Cole postukał mnie nieznacznie ręką po plecach. Przerwałam. —On jest tutaj dla mnie. —Och. — Tak, oczywiście. To miało sens. Zauważyłam, że Cole nie założył szlafroku. Był w koszuli i dżinsach, na boso. Drzwi windy zaczęły się rozsuwać. Cole zerknął w dół. —Czy możesz nam dać minutę? —Och. Zabrzmiałam niedorzecznie. Poszłam do swojej sypialni, przeklinając samą siebie. Wiedziałam już, co zamierzam zrobić. Przeszłam na paluszkach na brzeg korytarza, trzymając się boku, tak żeby żaden z nich mnie nie zobaczył. Głowy mieli pochylone i mogłam usłyszeć szeptanie. Wycofałam się, na wszelki wypadek, gdyby się odwrócili. —...czyżby? — Głos Cole'a wzrósł. — Przykro mi. Dorian jednak nie brzmiał na skruszonego. Cole burknął. — Jestem pewien, że jest. — Nie mówiłem, żebyś tu spał. —Spuść głos — z powrotem szeptał. Czekałam, ale po kolejnych trzydziestu sekundach szeptanej rozmowy, wiedziałam, że nic więcej nie usłyszę.

90

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zaczęłam obracać się do tyłu, chodząc na paluszkach bezszelestnie aż do łóżka. Usiadłam. Położyłam ręce na kolanach i wtedy zaczęły uderzać we mnie zdarzenia z poprzedniej nocy. Seks. Gorący seks. Przez całą noc. Zatrzymaliśmy się tylko na czterdzieści minut... zerknęłam ponownie na zegar... a więc minuty temu. Skrzywiłam się. To było mniej więcej trzydzieści minut temu. Przeczesując dłonią przez włosy, poczułam zapach swojego oddechu i wzdrygnęłam się. Nic dziwnego, że Cole potrzebował przestrzeni. Idąc do łazienki, zamknęłam drzwi i zaczęłam rutynę, którą wykonywałam każdego poranka. Prysznic. Mycie zębów. Przygotowywałam się na cały dzień. Było to niemrawe, ale nie byłam już w stanie zasnąć. Owinęłam się ręcznikiem i chwyciłam swoje ubrania, gdy usłyszałam drzwi windy. Czekałam na miękkie odgłosy nagich stóp, ale żadne nie nastąpiły. Nieoczekiwanie Cole znalazł się w wejściu szafy wnękowej. Wrzasnęłam. —Święty pierdolony, kurwa! Poważnie? — Serce podeszło mi do gardła. — Właśnie miałam zawał serca. Proszę, następnym razem daj jakiś znak. Cole oparł się ramieniem o framugę i założył ręce na piersi. Uśmiechnął się z wyższością, w jego oczach ukazało się rozbawienie. —Jesteś słodka, kiedy się wściekasz — jęknęłam, ignorując drobne trzepotanie w brzuchu, kiedy mnie tak drażnił — Cokolwiek. Oddam przysługę i zobaczę, jak Tobie się to spodoba. Rozbawienie zniknęło. —Nie możesz. —Co? —Nie możesz mnie wystraszyć. Nigdy. —Dlaczego nie? — Trzymałam kurczowo moją koszulę i dżinsy. —Ponieważ ... — przejechał dłonią po głowie. —Jestem wyszkolonym wojownikiem. Mógłbym cię skrzywdzić. A nigdy nie chciałbym cię skrzywdzić

91

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Oh ...— Oh! —Czy to jest to, z czego żyjesz? —Co? — Przez moment wyglądał na zdezorientowanego. — Nie. — Założył ręce na piersi. —Tylko nie strasz mnie w ten sposób. Nie mogę obiecać, że nie będę reagował. Mówię poważnie, Addison. Nigdy nie chciałbym cię skrzywdzić. Przeczuwałam, że coś się zbliża. Nie ode mnie, ale od niego, stojącego tu, wyglądającego apetycznie i niepohamowanie. Westchnęłam. —Musisz iść? Skinął głową. —Muszę. Chciałbym się ponownie z tobą zobaczyć. Dziś wieczorem? Tym razem zostaniemy na kolacji. Uśmiechnęłam się. Prawie. —Nie biegasz dzisiaj? —Dzisiaj nie. Wygląda na to, że moje wakacje się skończyły. Będę nieobecny przez cały dzień. —Dobra — potarłam czoło. —Jest sobota. Nie wybieram się dzisiaj nigdzie. Zdławiony chichot urósł do cichego śmiechu. Podszedł do mnie i pochylił się blisko. Zamknęłam oczy, właśnie wtedy, gdy jego wargi dotknęły moich ust. To było przyjemne, przyjemniejsze niż powinno. Pozostawił tam swoje wargi, a potem się odsunął. Czułam jego niechęć. —Dziś wieczorem. — Nie poruszył się do wyjścia. Spojrzał na mnie. —Wiesz, o której godzinie? —Jeszcze nie, ale kiedy będę wiedział, zadzwonię. —Zmarszczył brwi. —I jeśli chcesz coś zaplanować, zrób to. Mogę zaczekać na spotkanie z tobą jeszcze jedną noc. Zrozumiem. —Tak, jasne. — To się nie zdarzy. —Ja, owa istota towarzyska. Kącik jego ust uniosły się po raz kolejny. —Zobaczymy się... —Dziś wieczorem. Zaczął iść tyłem. —Dziś wieczorem.

92

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny Usłyszałam, jak winda go zabrała, a ja powróciłam do samotności.

93

COLE - Tijan

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Więc. Powiedzieć, że miałam wiele na głowie, to byłoby niedopowiedzenie. W moim umyśle powinien być kompletny huragan—ale nie. Wczoraj obiecałam sobie, że nie będę niczego żałować, i tego się trzymałam. Wybrałam właśnie ten czas, by wreszcie skończyć ostatecznie rozpakowywanie. To, co nie zostało odłożone, już miało miejsce, i zostało sklasyfikowane. Następnie oznaczone kolorami. Nie żałowałam swojej nocy z Cole’m. Wręcz przeciwnie. Wciąż zerkałam na telefon. Wmawiałam sobie, że to nie z jego powodu. To nie była szkoła średnia. To nie było zauroczenie, ale trzepotanie w moim żołądku mnie nie uspakajało. Drugą osobą, którą spodziewałam się usłyszeć, co było bardziej logiczne, odkąd wczoraj do niej napisałam, była Sia. Wystawiła mnie i do tej pory była nieosiągalna. To nie było normalne, nawet wtedy, gdy była zafascynowana nowym chłopakiem. Zapomniała o mnie tylko raz, a przepraszać zaczęła natychmiast, z kwiatami. Tym razem zamierzałam prosić o czekoladki, ale najwyraźniej nie będę miała okazji. Mój telefon milczał. Było trochę po południu, kiedy odważyłam się zejść na dół. Moje ciało było podekscytowane, ale i wyczerpane w tym samym czasie, więc ćwiczenia nie są dla mnie. Planowałam wyjść na małą wyprawę. Nie miałam ochoty wałęsać się ulicami, odkąd się wprowadziłam, a minęło od tego trochę czasu. Wracałam z działu pocztowego, kiedy zobaczyłam, że Dawn zerka przez drzwi. Podglądała kogoś w holu, więc odchrząknęłam. Nie roześmiała się, ale odwróciła głowę. Jej oczy były bezbarwne. —O. To ty. Dałam jej spojrzenie. —Myślałam, że jesteśmy życzliwie... nastawieni? Rozejrzała się, podnosząc się na palcach.

94

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Jestem na ciebie wściekła. Hę? —Na mnie? — Tak. — Spojrzała na mnie gniewnie. — Ciebie. —Dlaczego? — Poznałaś ich sobie. —Kogo... Sia i Jake. Zapaliłam mi się żarówka, kiedy usłyszałam śmiech dochodzący z holu. Męski śmiech. Kobiecy śmiech. Śmiech, który rozpoznałam. —Sia i Jake tam są? —Wszystko odbywało się zgodnie z planem, dopóki nie przyprowadziłaś jej na kolację. —Zmarszczyła nos. — Wielkie dzięki za to. Zamrugałam. —Nie miałam pojęcia, Dawn. Myślałam, że lubiłaś Się. Uniosła sztywne ramię i ponownie spojrzała przez drzwi. —Zostałam przez nią uwiedziona. Niewiele osób zrozumie frustrację, gdy nie używasz kwadratu ściegu. Wyniki mogą być katastrofalne. Sia to rozumiała. — Jej oczy zwęziły się, kiedy się do mnie odwróciła. —Ale jestem lepsza od niej. Skłoniłaś ją celowo, żeby go zabrała? Przez chwilę nie miałam słów. —Uh. — Potrząsnęłam głową. —Dawn, teraz jesteś trochę przerażająca. —Jestem zamknięta w budynku. Spędzam mnóstwo czasu na moich robótkach ręcznych. Obejrzała się na moment, a następnie ogłosiła: —Musimy się ukryć. —Co... Chwyciła mnie za ramiona i popchnęła mnie do tyłu, kierując mną po drodze. Poruszałyśmy się szybko, a następnie zatrzymałyśmy. —Doką... —Ciiii! —... nie wiem, gdzie jest. Nie sprawdzałam tego po meczu, ale przyniosłam go, gdy pływaliśmy. Wiem, że to zrobiłam, ale nie przypominam sobie, żebym miała go później. — Głos Sia stał się wyraźniejszy, gdy przechodziła obok nas. —

95

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Powinnam przestać i zobaczyć się z Addison. Mam to wrażenie, że w tym tygodniu powinnyśmy zrobić coś razem. —Naprawdę? — Głos Jake'a nie był tak wyraźny. Odchodzili od drzwi. — Moglibyśmy ją zapytać ... — Byli już zbyt daleko, żeby ich usłyszeć. Czekałam, ale Dawn wcale nie otworzyła drzwi. Sięgnęłam do gałki. Chwyciła mnie za rękę i syknęła: —Wracają. Odbierał swoją pocztę tak jak ty. —Byli na zewnątrz przez całą noc? Przesunęła się do przodu. Nie widziałam jej twarzy. —Byli już na brunchu, ale myślę, że zostali w jej mieszkaniu. —Skąd mogłabyś to wiedzieć? — Instagram. Heloł? Przy okazji, ty nigdy nie wrzucasz postów. Powinnaś umieszczać więcej. —Słuszna uwaga. Głos Sia się zbliżał. —... to mnie wkurza. Pamiętam, jak go miałam, zanim poszliśmy pływać. —Nie wiem — powiedział Jake. —Może. Oboje byliśmy oburzeni, ale nadal byłby tu na dole. Albo Kenneth by go nam przekazał, gdyby ktoś pierwszy go znalazł. Było późno, kiedy tu byliśmy. —Wiem — mogłam usłyszeć zmieszanie w jej głosie, gdy ponownie przechodzili obok nas. —Zadzwońmy do mieszkania Addison. Może go znalazła i go dla mnie trzyma? —Może. Więc Sia nadal nie pamiętała naszych wczorajszych planów. I dzwonili do mojego mieszkania, podczas gdy byłam uwięziona w ciemnej szafie wnękowej z Dawn. Ponownie zaczęłam posuwać się do przodu, sięgając do drzwi, ale ona mnie zablokowała. —Nie. Mogą wrócić. —Dawn — złapałam ją za ramię. Ktoś inny mógł się w to bawić. —Albo się ruszysz, albo sama cię ruszę.

96

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Poczekaj. Dobra? Będą wracać i cię szukać. —Naprawdę? —Tak — warknęła na mnie. — A dlaczego tak uważasz? — Bo nigdzie nie wychodzisz tak jak ja. Jeśli nie będzie Cię w twoim mieszkaniu, domyślą się, że jesteś tu na dole. —Och, dobry Boże.— Musiałam zacząć żyć. Natychmiast. —Odsuń się od drzwi. Chcę z nimi porozmawiać. — Po prostu poczek ... — W szafie zabrzmiał bzyk, po czym rozległ się miriadowy dźwięczny dzwonek. Znałam go. —Zabrałaś telefon Sia! —Nie, nie zabrałam. Ale to zrobiła. Dalej rozbrzmiewał dzwonek, który Sia ustawiła sobie celowo. Nigdy nie chciała niczego przegapić. Dawn wyciągnęła go z miejsca, gdzie go ukryła. Rozświetliła nim całą szafę i zauważyłam, że wystarczy, złapać go i przepchnąć się obok niej w tym samym czasie. —Nie! — Ruszyła za mną. Wcisnęłam przycisk akceptacji wiadomości tekstowej i przeczytałam wiadomość od Jake: — Gdzie jesteś, telefonie? Jeśli ktoś go znalazł, zadzwoń pod mój numer. Miałam dosyć. Wcisnęłam przycisk połączenia i podniosłam go do ucha. —Nie! — Dawn próbowała wyrwać mi telefon. Powstrzymałam ją, niwelując ją ostrzeżeniem. —Jesteś niewiarygodna. Początkowo myślałam, że uważasz, iż jesteś dla mnie zbyt dobra. Potem zrobiło mi się ciebie żal. Bo byłaś nieśmiała. Właśnie to powiedział Jake, a teraz dowiaduję się, że ukradłaś telefon mojej najlepszej przyjaciółki? Byłaś tutaj, kiedy pływali? Jeśli spojrzenia mogłyby zabijać, byłabym popiołem. Potem Jake odebrał telefon. —Hallo? Masz telefon Sia? —Cześć, Jake. Tak, mam. Tu Addison.

97

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Addison? — Słyszałam, jak oderwał się od telefonu. — Addison ma twój telefon — powiedział do Sia. Usłyszałam ją w tle. —Och, dzięki Bogu. Cześć, Addy! Jake powrócił. —Jesteś w domu? Próbowaliśmy dodzwonić się do twojego mieszkania. — Jestem w holu. —Dobrze. —Odsunął się ponownie. — Znalazła telefon na dole. — Ona? — zapytała Sia, jej głos był odległy. —To takie dziwne. Zastanawiam się, gdzie go zostawiłam. A gdzie ona była? Byliśmy tam przed chwilą. Wróciłam wzrokiem do Dawn. Kiedy usłyszała rozmowę, w jej oczach rozkwitło przerażenie i zaczęła potrząsać głową. —Nie mów mu o tym. Proszę. Nie mów żadnemu z nich. —W porządku — powiedział Jake. —Chcesz przyjść na górę, czy powinniśmy zejść na dół? Nieodpowiedziałam od razu, rozmyślając nad najlepszym sposobem działania. Dawn powiedziała bezgłośnie. —Proszę, proszę! Jęknęłam. —Przyjdę na górę. — Następnie zmuszam się, by brzmieć lekko. —Jesteście ubrani? Czy muszę zakryć oczy, kiedy wejdę? Roześmiał się. —Jesteśmy ubrani. Byliśmy już poprzednio i dzisiaj też jesteśmy. —Addison, musimy się napić wieczorem! —Tak. Picie brzmi świetnie. Będę za chwilę. Rozłączyłam się i położyłam ręce na biodrach. —O czym ty do diabła myślałaś? Czy złamałaś jej kod? —Nie. — Jakaś część determinacji, zdawała się opuszczać Dawn. Cofnęła się o krok i zwiesiła lekko głowę. —Mogłam po prostu przeczytać tekst tak, jak ty to właśnie zrobiłaś. Znasz jej kod? —Jestem jej najlepszą przyjaciółką. Oczywiście, że tak.

98

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—To miłe. — Spuściła ramiona. —To naprawdę prywatne. Musi ci ufać. —Owszem, i wiesz co? Zamierzam jej powiedzieć, że ukradłaś telefon. Jej głowa podskoczyła. —Nie możesz. Proszę. Proszę, nie rób tego. —Dlaczego nie? — Czułam się tak, jakbym targowała się z dzieckiem. —Daj mi dobry powód, dla którego powinnam nadszarpnąć jej zaufanie do mnie? —Ponieważ ... — Dawn machnęła dłońmi w bezradnym geście. —Nie wiem. Kocham Jake'a od roku i to bardzo. Nie wyobrażasz sobie jak bardzo. W końcu na mnie spojrzał. Nie masz pojęcia, jak to jest być w jego pobliżu, ale nigdy nie móc go zmusić by cię zobaczył, naprawdę cię zobaczył. Ale zobaczył. Miesiąc temu. Był taki moment, a potem się wprowadziłaś, i przyprowadziłaś ją ze sobą. Teraz wróciliśmy do tego, jak to było wcześniej. On nawet mnie nie zauważa. Po prostu mnie mija. Dobra. Moje serce trochę się szarpnęło, ale tylko trochę. Podniosłam telefon. —Więc ukradłaś telefon Sia? —Tak. Ponieważ ... nie wiem. Miałam nadzieję na informacje. —Jakie informacje? —Jak ... — Wzruszyła ramionami, odwracając wzrok. —Co on lubi? Czy flirtuje przez telefon? Jak go zdobyła? Nie jest ładniejsza ode mnie. Czasami mogę być dziwna, ale potrafię dobrze wyglądać. Wiem, że potrafię. Derek tak uważa. —Więc umów się Derek’iem. —Nie ma mowy. Jest dziwny —Ty też. —Skuliłam się, jak tylko skończyłam to mówić. —Przepraszam. Nie miałam tego na myśli, ale wy dwoje jesteście do siebie podobni. Jake i Sia, są do siebie podobni. —Nie. —Potrząsnęła głową. —Nie mów tak. Przeciwieństwa się przyciągają. Ja ... nie miałam słów. To nie była wrogo nastawiona i ostrożna Dawn; To była prawdziwa ona. Była zakochana lub myślała, że jest, i chciała, aby ten facet odwzajemnił jej miłość. Część mnie jej współczuła. Wszyscy chcieli kochać i być kochanym, Schowałam telefon Sia do kieszeni i ruszyłam do drzwi. —Co zamierzasz zrobić? Odwróciłam się, uderzając plecami w drzwi i otworzyłam je pchnięciem.

99

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Nie wiem. Widziałam ból i smutek w oczach Dawn, ale moje serce się uodporniło. Współczułam Dawn. Naprawdę. Ale zabrała się do sprawy od złej strony, a Sia był moją rodziną. Nawet jeśli zapomniała o mnie poprzedniej nocy.

100

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Wystawiłaś mnie! Udałam się na górę, by opowiedzieć Sia o Dawn, ale wtedy zobaczyłam, jaka jest szczęśliwa. Jedli ser z półmiska. Jake obejmował ją w talii, a ona była wtulona w jego bok. Gdyby nie byli tacy uroczy, mogliby przyprawiać o mdłości. Dawn mogła poczekać. Włożyła do ust kawałek sera i zamarła. —Co? —Wczoraj miałyśmy plany. —Och ... Mogłam zobaczyć, jak obracały się jej trybiki, a potem jęknęła i spuściła głowę na ladę. Oparła na niej czoło i ponownie delikatnie nim uderzyła. —Jestem taką zasraną przyjaciółką. Cholera jasna. Jestem do bani. Nie ma innego wytłumaczenia. —Ruszyła dookoła lady i podniosła ręce. —Najpierw wyjście z Tobą, a teraz to.— Przyciągnęła mnie, mocno przytulając. Jej głos spadł do szeptu: — Jestem taka żałosna. Wynagrodzę ci to. Piżama party dziś wieczorem. Nie dbam o to, co mam zaplanowane. To jest anulowane i przygotuj się na cały miesiąc mojego płaszczenia się. Dostaniesz czekoladki, wino, co zechcesz. Każdego dnia. Roześmiałam się, oddając uścisk. —W porządku, ale nie chcę tego. Po prostu nie wystawiaj mnie ponownie. Okay? Sia nadal przepraszała, ale bardziej interesowałam się słuchaniem tego, jaka fajna była gra hokejowa. Potem usłyszałam o ich spontanicznej decyzji o pływaniu w środku nocy i zaczęło mnie gryźć, małe poczucie winy. Nie chciałam, aby Sia wściekała się na Dawn. Była absurdalnie szczęśliwa z Jake'em. Raczej później powiedziałabym Jake'owi, ale teraz nie chciałam robić szkody, więc wyprosiłam się wyjściem do łazienki. Znałam jej hasło i usunęłam z telefonu rozmowy telefoniczne,

101

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

a potem dwie wiadomości. Żadne z nich jeszcze ich nie widziało, a kiedy już jej go oddam, ona nie będzie miała pojęcia, że tam w ogóle były. Sprawdziłam go również pod kątem wszelkich przyprawiających o gęsią skórkę wiadomości od Dawn. Żadnych nie było, a kiedy skończyłam, zostawiłam jej telefon na stole przy drzwiach windy. Sia nie poprosiła jeszcze o niego, chociaż normalna Sia chciałaby go od razu, gdy tylko wyszłam z windy. Szczęśliwa i zakochana Sia wydawała się zapominać o wszystkim. W pierwszej kolejności prawdopodobnie o tym, że go straciła. Kiedy do nich wróciłam, zaprosili mnie na wspólną kolację do Gianni na siódmą. Odpowiedziałam im, że może, mówiąc, iż nie mam pewności, jak się będę czuła. Zamierzałam poczekać, by przekonać się, czy Cole naprawdę do mnie zadzwoni, zanim zdecyduję się cokolwiek zaplanować, ale oczywiście nie powiedziałam im tego. Gdy wróciłam do swojego domu, zaczęło się oczekiwanie. Z upływem czasu zaczęłam się zastanawiać, czy przyjdzie. Może po prostu chciał odejść bez jakiejkolwiek niezręczności. Ale nie mogłam zaprzeczyć temu, iż chcę, żeby zadzwonił. Chciałam go znowu zobaczyć i miałam nadzieję, że nie postępuję głupio, odmierzając do tego czas. W połowie południa zdałam sobie sprawę, że może nie mieć mojego numeru. Próbowałam odepchnąć to na bok, ale pomyślałam, że wiedział, gdzie mieszkam, ale prawdopodobnie nie ma mojego numeru. Powinnam wyjść z Sią i Jake'em. Nie zamierzałam tu czekać, aż zadzwoni na moje piętro. Dosłownie. Tak zrobię. Moja decyzja została podjęta ... w ciągu trzydziestu minut. Wtedy mój umysł zaczął znowu brzęczeć. Czy miał mój numer? Coś mi mówiło, że go zdobędzie. Cole znał Doriana. Poprzedniej nocy Ken zwrócił się do niego Cole. Musiałam się dowiedzieć. Ruszyłam do windy, zanim zdałam sobie sprawę, z tego, co robię.

102

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Kiedy uderzyłam w przycisk holu, moje serce zabiło gwałtownie. Kiedy otworzyły się drzwi, nie wyszłam na zewnątrz. Popatrzyłam w górę, a Ken tam był. On również patrzył. —Czy ma mój numer? — Zapytałam wprost, przechodząc do sedna sprawy. Skinął głową. —Ma. — Nie ma zadawania innych pytań; Nie ma innych odpowiedzi. Skinęłam głową w podziękowaniu i znowu uderzyłam w moje piętro. Odchyliłam się i zamknęłam oczy. Czułam się jak znerwicowana uczennica. Czy to była randka? Jak zahamować uczucia? Miałam nowe współczucie dla Sia. Winda zatrzymała się i zaczęłam wychodzić, nie patrząc na numer piętra. Dawn stanęła przede mną z ramiona skrzyżowanymi na piersi. Cofnęłam się i przymrużyłam oczy od światła. Przywołała windę. — Powiedziałaś? — spytała. Przeszła przeze mnie irytacja. Szarpnęłam się do przodu, naciskając przycisk, aby zamknąć drzwi, wówczas powiedziałam: — Nie. Uważaj się za szczęściarę, dobra? Jesteś mi coś winna. — Wypuściła oddech ulgi i szarpnęła głową w niepewnym skinieniu. — Jednak jeśli nie zostawisz ich w spokoju, zrobię to.

*

*

*

Godzina czwarta nadeszła i odeszła bez słowa od Cole. Godzina piąta. Piąta trzydzieści, a ja potrzebowałam czegoś do roboty, więc sprawdziłam swój e-mail. Niewiele tam było. Przewinęłam się przez większość, dopóki nie zobaczyłam jednego od mojej pośredniczki w handlu nieruchomościami. Addison, kontaktowałam się z prawnikiem reprezentującym rodzinę Liama. Czy możesz zadzwonić do mojego biura? Powinnyśmy zaplanować spotkanie. — Heather, Coldwater Realty Services.

103

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zmarszczyłam brwi. To nie brzmiało dobrze, ale może jego rodzina chciała kupić dom? Być może byli zdenerwowani, że sprzedawałam go w pierwszej kolejności. Nie byliśmy blisko. Jego matka nigdy nie chciała, żebyśmy byli razem. Przez pierwszy rok, kiedy się umawialiśmy, przyprowadzała kolejną kobietę za każdym razem, ilekroć spotkała się z Liamem na posiłku. Zawsze były takie same: starsze dwudziestki lub wczesne trzydziestki, singielki, piękne. Niektóre były jej współpracowniczkami. Kilka było córkami jej przyjaciół. Jedna kobieta była w jej klubie spacerowym. Tata Liama nie był o wiele lepszy. Pierwszy rok, sam do mnie uderzał. Przez ostatnie kilka lat ignorował mnie, a z Liamem rozmawiał tylko na spotkaniach towarzyskich. Starsza siostra Liama wyszła za mąż, przeprowadziła się na przedmieścia i bezprzerwy pytała, kiedy zamierzaliśmy mieć dzieci, lecz jej zainteresowanie nigdy nie wyglądało na prawdziwe. Był też młodszy brat, ale nigdy go nie spotkałam. Mieszkał w San Francisco i nigdy nie przyjechał do domu z wizytą, nie przez cały ten czas, kiedy byłam z Liamem. E-mail od pośredniczki w handlu nieruchomościami umieściłam na liście "Naprawdę Nie Chcę Się Tym Zajmować". Miło byłoby zobaczyć Heather, ale wszystko, co miało wspólnego z rodziną Liama kazało mi otoczyć się murem i wyciągnąć pazury. I tak oficjalnie zostałam rozproszona na dziesięciu minut. Jeszcze raz spojrzałam na zegar. Godzina szósta nadeszła i odeszła, a ja oficjalnie miałam dość. Wyszłam na kolację i napić się z Sią i Jake'em. Pomimo pragnienia, by sprawdzić telefon i nieustannego wysiłku, aby skupiać myśli na temacie rozmowy, a nie na osobie, która jeszcze nie zadzwoniła, wieczór był podobny do tego, jaki spędziliśmy tam ostatnim razem. Cóż, tyle że było dużo mniej pocałunków. Pomyślałam, że Jake i Sia trzymają się pod stołem za ręce. Nagle przestali rozmawiać i podzielili się spojrzeniem, jednym z tych marzycielskich, ale poza tym, była to przyjemna kolacja. Na koniec, gdy poprosiliśmy o nasz rachunek, żaden nie przyszedł. Każde z nas pytało po kolei, ale wszyscy otrzymaliśmy taką samą odpowiedź. Że było to na koszt firmy. Sia uważała, że to w porządku. Jake nie.

104

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Uniósł brwi i mogłam zobaczyć, jak obracają się jego trybiki. Chciał wiedzieć, co się dzieje. Głośny głos w mojej głowie ciągle podpowiadał mi imię Cole'a, ale to nie miało sensu. Cole powiedział, że zna właściciela innej restauracji, ale przypomniałam sobie, jak wszedł do Gianni z przyjaciółmi. Znali to miejsce, jakby je prowadzili, jak było dla nich drugim domem. To też nie miało sensu. Wczoraj pojechałam z nim do restauracji, a mój lunch z Sią odbył się tydzień wcześniej. —Może powinniśmy się wstrzymać z chodzeniem tam? Zbliżyliśmy się do domu, ale przystanęłam. Sia i Jake zatrzymali się i na mnie spojrzeli. Sia dała mi pusty wyraz twarzy. Dodałam: — To znaczy, dopóki nie dowiemy się, dlaczego tak się dzieje. Chyba, że ciebie to nie martwi. Mnie to niepokoiło. Chciałam wiedzieć, dlaczego nie dostaliśmy rachunku. Czułam się tak, jakbyśmy byli komuś coś winni. Chciałam wiedzieć, co i chciałam być tą, która to zaakceptuje, żeby nie dać się wykorzystać. Jake początkowo nic nie powiedział, a jego oczy kłapnęły na Się. —Jestem z tobą. To dziwne. —To darmowe jedzenie. Kto to odrzuca? — Sia spojrzała na nas z pogardą. — Mówię, że chodzimy tam codziennie. —A jeśli to jest odrażający facet, który chce wsadzić ci rękę do spodni? — Zapytał Jake. Wzruszyła ramionami. —Niech spróbuje. Nigdy nie prosiliśmy o darmowe jedzenie. To jego sprawa. Nie podobało mi się to, ale nie miałam dobrego argumentu wobec darmowego jedzenia. Gdyby Sia dowiedziała się, że są niewidzialne sznurki, to jako pierwsza pokazałaby środkowy palec, tym którzy za nie pociągają. A potem by te sznurki obcięła. Taka właśnie była, ale ja byłam bardziej ostrożna. Nie z Cole’m, powiedział mi głos. Wzięłam głęboki oddech. Ten głos miał rację. Byłam ostrożna, jednak nie ostatniej nocy. Popatrzyłam na budynek, zastanawiając się, czy gdzieś tam jest. A gdyby nie był, to gdzie jest? Nie mogłam sobie z tym poradzić. Wyciągnęłam telefon i nadal było pusto. Moja nadzieja zatonęła we mnie. Może ostatniej nocy nie powinnam była być spontaniczna. Może powinnam powrócić do ostrożnej i nudnej Addison? Nic takiego

105

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

jak wracać do pustego apartamentu, aby przejść od jednego do drugiego, wówczas odwróciłam się, gdy drzwi się otworzyły. Wchodząc do środka, spodziewałam się, że Ken będzie czekał na nas przy drzwiach. Ale go nie było. Był tam Dorian i dał nam wszystkim grzeczne skinienie głową. Przerwałam w pół kroku. W jego oczach widziałam, tę samą dezaprobatę, co tego ranka. Jego twarz była pusta, niemal kamienna. Zmarszczyłam brwi, czując niepokój w piersi. Dlaczego mi to przeszkadzało? —Addison? — Jake i Sia poszli przodem. Czekają na mnie w windzie. Coś było nie w porządku. Ken zawsze tu był. Gdzie był Ken? Weszłam do windy, a mój umysł wirował. —Chcesz, żebym na chwilę wpadła? — Żułam wnętrze policzka, gdy Sia zapytała. Podniosłam głowę, zdając sobie sprawę, że czekają na mnie, aby móc udać się na piętro. —Nie. Niedługo idę spać. Zobaczymy się później. Sia zaproponowała lunch w poniedziałek i mogłam się zgodzić. Nie byłam tego pewna. Byłam rozkojarzona, ponieważ ktoś ciągle pojawiał się w moim umyśle. I próbowałam jeszcze bardziej rozproszyć uwagę od tego kogoś z książką i kieliszkiem wina, ale po czytaniu tej samej strony przez godzinę, zrezygnowałam. Wstałam, gotowa iść do łóżka, gdy odezwała się moja winda. Cole? Wywróciłam oczami do siebie. Nadzieja, która wybuchła, była irytująca. Nie było tak, że byliśmy we wczesnym stadium związku, gdzie było zabawnie i ekscytująco, a wszystko pozbawiało mnie tchu. To nie było tak, nie ma mowy. Ale nie mogłam zignorować trzepotania w środku, gdy przechodziłam przez pokój i nacisnęłam przycisk domofonu. —Kto tam jest? Nie sprawdziłam kamery, ponieważ wiedziałam. Próbowałam wytłumaczyć sobie, że to prawdopodobnie Sia. Zapomniała czegoś. Chciała mnie sprawdzić. Chciała przeprosić za to, że mnie wystawiła, lecz moje ciało wiedziało. Nie było niczego, co zatrzymałoby motyle w moim brzuchu. Pomykały w kółko pobudzone przez nieuchronną burzę. —To ja.

106

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

To był Cole, a wszystko we mnie znalazło się na właściwym miejscu. To było tak, jakby moja intuicja śmiała się ze mnie; Mówiłam Ci. Moje ciało wiedziało, że to on, zanim nawet wstałam z kanapy, a ponieważ usłyszałam potwierdzenie, moje nerwy zapanowały. W jego głosie było zmęczenie, kiedy spytał: — Mogę podjechać? Nacisnęłam guzik, pozwalając mu na dostęp, już marszcząc brwi, pragnąc się dowiedzieć, co było nie tak. Potem warknęłam do lustra w korytarzu. Wyglądałam śmiesznie. Starałam się wygładzić włosy, gdy dźwięki windy wpadły do środka. Nadeszła z góry, a nie z dołu. Drzwi się rozsunęły, a na jego widok jakiekolwiek pytania wyparowały. Miał wory pod oczami. Ciemne plamy przykrywały jego twarz, jakby przeciągnął po nią dłonią i pozostawił ślady brudu. Jego czarna sportowa bluza przypomniała mi, kiedy po raz pierwszy zobaczyłam go na bieżni, i nosił czarne sportowe spodnie. Oba dopasowały się do jego ciała we właściwych miejscach, podkreślając szczupłość, jednak nie mogłam odwrócić wzroku od jego zbolałej miny. —Co się stało? Potrząsnął głową i wszedł do środka. Nie odpowiedział, tylko przyciągnął mnie do siebie i oparł czoło w zgięciu mojego karku i ramienia. Stałam przez chwilę, po prostu trzymając go w ramionach. Pozostał tak jeszcze długo po zamknięciu drzwi windy. Czekałam, nie wiedząc co powiedzieć, ale wiedziałam, że ten uścisk był dla pociechy, nic więcej. Potrzebował mnie w najprostszy sposób; Potrzebował przyjaciela. Śmierdział dymem i słabym potem, tak jakby bieg, zanim tu dotarł. Nie były to przytłaczające zapachy, po prostu przylgnęły do niego w przyjemny sposób. Cofnęłam się po kilku sekundach. Jego spojrzenie było zasnute. Przyłożyłam dłoń do boku jego twarzy. —Co ci się stało? Pokręcił głową, odsuwając się ode mnie. —Nie mogę ci powiedzieć. Nie mógł powiedzieć. Znowu.

107

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Oczywiście. Spojrzał na mnie, ale nic nie powiedział. Odwróciłam się w stronę kuchni. —Chcesz drinka? —Boże, tak. Słyszałam, jak bardzo był zmęczony, a część mnie cierpiała z nim. —Tequila? Rum? Coś mocniejszego? Podszedł do kanapy i położył głowę na oparciu. Przekręcił ją, aby na mnie spojrzeć. —Whisky? Moje serce podskoczyło na krótką chwilę i musiałam się zatrzymać. Czułam się dobrze, mając go tutaj, siedzącego na mojej kanapie, czekającego na mnie. Sięgnęłam do najbliższej butelki, a moje dłonie chwyciły ją tak mocno, jakbym potrzebowała czegoś, czego mogłabym się przytrzymać. To nie powinno się wydarzyć, wrażenie, jakby był u siebie w domu, jakby kawałek układanki został wprowadzony w celu dopełnienia obrazu. Poczułam grudkę w gardle, ale zapytałam o to, mój głos był chrapliwy: — Masz ochotę zalać się dziś wieczorem? —To lepsze niż to, co czuję teraz. Zamiast jednej szklanki, wyciągnęłam dwie, i odepchnęłam moje wino. Cokolwiek się wydarzyło, było ciężkie. Podeszłam i usadowiłam się przy nim na kanapie z butelką i dwiema szklankami w ręku. —Dziękuję. — Jego głos był miękki. Usiadł, wziął ode mnie butelkę i szklanki, odkładając je na stolik. Nalał nam obojgu. Płyn wypełnił jedną trzecią część szklanki i dobry zapach podrażnił mi nos. —Masz rację. To musi być bolesne. Dał mi uśmiech z ukosa. —Wiem, dlaczego piję. A dlaczego ty? —Nie jesteś jedyną osobą z duchami. - Nie czekałam na jego reakcję. Zamknęłam oczy i wychyliłam go, sycząc, gdy poczułam, jak pali mnie w gardle. Cholera. Potrzebowałam jeszcze jednego. Wyciągnęłam szklankę. Cole wziął ją, a jego miękki chichot rozgrzewał mnie, kiedy nalewał kolejny strzał. Wychylił jedną, a

108

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

potem oparł się, sącząc drugą szklankę. Żadnej reakcji, kiedy pił. Nic. Obserwowałam go, ale zmarszczki przy jego oczach nigdy się nie podniosły. Nie skrzywił się. Jakby to była woda. —Przepraszam, że nie zadzwoniłem wcześniej, ale sprawy mi się zawaliły i ... — Zawahał się, mówiąc: — dziś straciłem przyjaciela. Właśnie tam byłem, dbając o ... — Kolejne wahanie. —Wszystko dla niego. Chciał powiedzieć więcej. Czułam to, ale nie mógł. Oparłam się obok niego, podniosłam kolana, i kurczowo trzymałam przed sobą swoje szkło. —Bliski przyjaciel? Czy to dlatego Ken wyszedł z biura? Czy też znał tę osobę? Czy to dlatego Dorian nie był zadowolony w obu momentach, kiedy go widziałam? Pokiwał głową. —Przepraszam. —Nie, ja przepraszam. — Skończył resztę drugiego drinka, nieznacznie się krzywiąc. —Trudno jest ci nic nie mówić. To, co robię ... Czekałam. Czekałam, odkąd go poznałam. —To, co robię, jest niebezpieczne. Dlatego nie mogę ci powiedzieć, przynajmniej jeszcze nie teraz. Wiem, że to nie jest sprawiedliwe. — Pomachał dookoła mojego salonu. —Pojawiam się tutaj, a ty powinnaś pocieszać mnie, nic nie wiedząc? To niesprawiedliwe z mojej strony, ale nie chciałem pójść gdziekolwiek indziej. Czułem, że to słuszne. — Podniósł wzrok, świdrując mnie spojrzeniem. — Idąc do ciebie, poczułem się lepiej. Nie mogłam odwrócić od niego wzroku, ani nie chciałam. Przytrzymałam mocno szklankę w dłoni i powiedziałam jedyną rzecz, o której teraz myślałam. —Cieszę się, że przyszedłeś. —Dziękuję. — Jego ręka spoczywała na mojej nodze. Jego dłoń przesunęła się po moich cienkich jedwabnych spodnich. Kiedy wróciłam, przebrałam się w coś miękkiego i komfortowego. Teraz zdałam sobie sprawę z tego, jak cienka jest ta tkanina i że miałam ubrany bezrękawnik, który był luźny i zbyt wiele pokazywał. Nie byłam zawstydzona, ponieważ moje ciało już za

109

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

nim tęskniło. To nie był żywy płomień jak ostatniej nocy, ale powolne podgrzewanie. Tym właśnie było. Podgrzewało się, ale było to znośne. Popatrzyłam na moją szklankę. —Jesteś tu. Cierpisz i normalnie zapytałabym, co się stało, a ty byś mi odpowiedział. Moglibyśmy przez to przejść, ale tak nie jest. I ja ... jestem w rozterce, przez to, co mówisz. - Odchrząknął. —Wspomniałaś o mężu? Podniosłam wzrok. Jego oczy skrzyły się od księżyca za mną. Reszta jego twarzy była w cieniu. —Liam. Tak. On nie żyje. —Przykro mi. —Przykro mi z powodu twojego przyjaciela. Kolejna chwila ciszy. Cole zaczął przebiegać jednym palcem w górę i w dół po mojej nodze, poruszając się nad udem. —Był lojalny. Miałem ludzi, ludzi, którzy powinni być wobec mnie lojalni, a spiskowali przeciwko mnie. Był jednym z tych dobrych. —Długo go znałeś? Przypatrywał mi się, rozważając, zanim odpowiedział. —Chyba tak. Znałem go, kiedy byłem młodszy. Potem wyjechałem i nie spotykałem się z nikim z mojego starego życia. Zmieniło się to rok temu. Od tej pory był u mojego boku. —A czy Dorian był blisko niego? Cole skinął głową. — Ken też go znał. Uśmiechnęłam się. —Myślałam, że jestem jedyną, która nazwa go Ken. —Nie. — Cole się uśmiechnął. — Niektórzy nazywają go nawet Kenny'm. —Dziś nie było go na dole. —Był ze mną. Powiedziałem mu o tym ... — Cole się zawahał. —O nasz przyjacielu.

110

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Więc znał Doriana i Kena, choć to nie była dla mnie nowości. Było to tylko potwierdzenie. Czy to Cole mieszkał na górze, czy Dorian, czy był połączony z właścicielem tego budynku? Wokół niego było wiele tajemnic. Nie chciałam zostać jedną z nich, ale kiedy odwrócił wzrok i studiowałam bacznie jego profil, miałam wrażenie, że już byłam. Pochyliłam się do przodu i chwyciłam jego dłoń, splatając nasze palce razem. —Siadałam i trzymałam za rękę Liama w ten sposób. Cole patrzył na nasze dłonie, ale nic nie powiedział. Powietrze było tak cholernie gęste. A miałam zamiar uczynić je jeszcze gęstszym. —Wiem, że nic nie możesz mi powiedzieć, ale czy ja mogę? Mogę ci opowiedzieć o mnie, a pewnego dnia Ty opowiesz mi o sobie? Czułam, że na mnie patrzy, ale nie sprawdziłam tego. Nie śmiałam, pewnie straciłabym odwagę. Mówienie o Liamie było wystarczająco trudne, ale gdy mówiłam o nim Cole’owi, poczułam, jakby lód poruszał się po moich żyłach. Zmusiłam się do mówienia, wiedząc, że dobrze jest wyemitować trochę tego, nawet dla siebie samej. —Moja

rodzina

mieszka

daleko,

kiedy

więc

Liam

i

ja

się

tu

przeprowadziliśmy, stał się moją rodziną. Nie spotykał się z resztą swojej rodziny. Jego mama mnie nie lubiła, a jego tata był właściwie... nieobecny. Myślę, że to najlepszy sposób, żeby go opisać. Jego siostra go nienawidziła i miał też brata, którego nigdy nie spotkałam. Nigdy nie wrócił do domu, nawet na pogrzeb Liama. Nie wiem, o czym naprawdę mówię, ale kiedy Liam umarł, także umarłam. Albo tak się czułam. Sia była dla mnie wspaniała, ale teraz jest cztery piętra wyżej ze swoim nowym chłopakiem i naprawdę wydaje mi się, że może być dla niej tym jedynym. — Co ja wygaduję? Poplątałam się. Cole ścisnął lekko moje palce. Miałam wrażenie, że zachęca mnie tym niewielkim uściskiem. —Chyba mówię tylko, że możesz mi zaufać, mimo że ... — Wskazałam między nami. —To coś, czego teraz nie będę, potrafiła zrozumieć. I nie próbuję cię naciskać. Chcę tylko powiedzieć ... —Przestałam mówić, starając się nie podnosić wzroku, patrząc na nasze splecione dłonie. —Jestem w rozsypce. Nie chciałam

111

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

sprawić, by sprawy między nami były niezręczne. To głupie. Chciałam tylko powiedzieć, że podoba mi się to, że możemy trzymać się za ręce. To było ... —Addison — mruknął. —Co? — Podniosłam głowę. —Zamknij się. — Wtedy jego usta były na moich, a on posadził mnie na swoich kolanach. Znowu chciałam umrzeć, jednak z innego powodu.

* *

*

Obudziłam się od uczucia pocałunków na mojej szyi. Nie było żadnej myśli. Otworzyłam

oczy,

zobaczyłam

Cole'a

i

przekręciłam

się

na

plecy.

Nie

rozmawialiśmy, kiedy się poruszał, aż znalazł się nade mną. Oparłam ręce na jego ramionach, splatając dłonie i zamknąwszy oczy, po prostu go odczuwałam. Nie minęło długo, zanim sięgnął po prezerwatywę i wsunął się we mnie. Tak powinno być każdego poranka: budzić się z Colem wewnątrz mnie. Kiedy w kółko wsuwał się i wysuwał, wygięłam plecy. Przepłynęły przeze mnie fale przyjemności. Dłoń, którą ściskał mi pierś, przesunął, aby chwycić mnie za biodro i użyć go jako kotwicy, aby wejść głębiej. Ten mężczyzna, którego mało znałam, znał moje ciało tak jak znał tylko Liam. To powinno mnie zaniepokoić — budzenie się z nim w moim łóżku powinno mnie zaniepokoić — ale tak się nie stało. Czułam się bezpieczna i chroniona. A kiedy poczułam, że dochodzi, nie chciałam, żeby to się skończyło. Potem, gdy obydwoje drżeliśmy, wysapał mi do ucha. —Jesteś zła z powodu mojej etyki pracy — zabrzmiał nerwowy chichot. —Co masz na myśli? Wyciągnął się, aby położyć się na boku, naprzeciw mnie. Prześledził palcem po moim boku, pozostawiając za sobą mrowienie. —Muszę wyjechać z miasta ze względu na śmierć Robbiego. Pogrzeb odbędzie się gdzie indziej, a ja ... — Znowu się waha. —... Jest coś do załatwienia.

112

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Muszę wyjechać. — Jego oczy wpatrywały się we mnie, a on jęknął i zakopał twarz w mojej szyi. —Nie chcę wyjeżdżać. Przeciągnęłam ręką po jego nagich plecach, czując jego mięśnie. —Ale musisz. Kiwnął głową. —Muszę. — Wymówił to słowo przy mojej skórze. Poczułam jak przeszło przeze mnie kolejne drżenie. —Przykro mi z Twojego powodu — powiedziałam. Cofnął się, spoglądając na mnie. Jego oczy spochmurniały. Przyciągnęłam rękę do swojej piersi. —Mam na myśli pogrzeb. Musisz przejść przez to wszystko. — Pamiętam jak to było z Liamem. — Zaufaj mi, to będzie do bani. Chmura zniknęła. W jej miejscu czaiło się nowe uczucie, którego nie mogłam nazwać. —Pogrzeby zawsze są do bani — powiedział niemal szorstko. Przetoczył się jednym płynnym ruchem, aby usiąść na krawędzi łóżka. Usiadłam z nim, ciągnąc kołdrę, aby zasłonić moje piersi. Obejrzał się przez ramię. —Byłem na zbyt cholernie wielu z nich. A Ty? —Na Liama. Kąciki jego ust opadły. —Hej, nie powiedziałem tego ostatniej nocy, ale dziękuję za opowiedzenie mi trochę o nim. O Twoim mężu. Moja gardło nabrzmiało. —Oczywiście. —Straciłem rodzinę, kiedy byłem mały. — Uniosłam głowę. —Wiem, jak to jest stracić rodzinę.— Jego dłoń objęła moją na łóżku między nami. —Wychodzę na dupka, sypiając z tobą i nie mówiąc ci o sobie za wiele. Roześmiałam się. —Zaufaj mi, zastanawiałam się więcej niż kilka razy, co my do cholery robimy. Ale wróciłeś. —Mocniej przycisnęłam kołdrę i wzruszyłam ramionami. — I oto jesteśmy. Znowu. —Nie jesteś zła na to?

113

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Ja ... jest, jak jest. —Co to znaczy? —Jedź na ten twój pogrzeb. — Popędziłam do przodu i wycisnęłam miękki pocałunek z tyłu jego ramienia. — Pochowaj swojego przyjaciela, a potem wróć do mnie. Być może lepiej to zrozumiemy. —Podoba mi się ten pomysł. — Jego oczy spochmurniały, kiedy się odsunęłam. Innym razem, w innym dniu, wrócimy do tego łóżka — kiedy nie będzie musiał pochować ukochanej osoby. Cole ubierał się, a ja zostałam w łóżku, zadowolona, że mogę po prostu posłuchać go, jak się poruszał. W pewnej chwili zamknęłam oczy. Miło było usłyszeć inną osobę w moim domu, przez to wiedziałam, że żyję. Nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak ta pustka mnie niepokoiła, ale to nie dlatego pozwoliłam Cole’owi wejść do mojego łóżka. Dlaczego to zrobiłam, nie wiedziałam. Przyszedł i chciałam tego. Za każdym razem. Wiedziałam, że będę czekać na następny raz, kiedy zadzwoni do windy. Dałam mu spokój i nie miało dla mnie znaczenia, czy da mi odpowiedzi, czy nie. Może byłam głupia, a może byłam w takim miejscu w swoim życiu, w którym nie musiałam się martwić. Byłam gotowa, by po prostu być. Zastanowię się później. Pomartwię się później. Teraz tylko odczuwałam. Wrócił, aby zostawić miękki pocałunek na moich ustach, a drugi na czole, zanim wyszedł. —Mam twój numer — powiedział, odwracając się. —Napiszę do Ciebie z samolotu. Chwilę później usłyszałam nadchodzącą windę.

114

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Upłynęły dwa tygodnie. Na początku było zabawnie. Pisaliśmy ze sobą. Wysłał swoje zdjęcie z fotela samolotu — podsunął, kolejny smakowity kąsek. Nie podróżowałam po świecie, ale byłam w tylu normalnych samolotach, by rozpoznać prywatny samolot, gdy go zobaczyłam. Teksty przeszły we flirt: co miałam na sobie? Jak napięty był jego garnitur? Jak samotne były moje noce? Odwzajemniłam się, pytając, czy znalazł nową "przyjaciółkę", która by mnie zastąpiła. Pomyślałam, że ten tekst jest przekorny, ale jak tylko uderzyłam w nadawcę, zdałam sobie sprawę, że to miałam na myśli. Cole był wspaniały. Mógł przebierać w kobietach. Dlaczego wybrał mnie? Ta kwestia mnie niepokoiła i natychmiast usłyszałam, wrzask Sia jest w moim umyśle. Gdyby usłyszała moje pytanie, poprawiłaby mnie. Nie wybrał mnie. Był szczęściarzem, że mnie miał. W jej życiu, mężczyźni nie byli łowcami. Byli jej ofiarami. Poczułam również ukłucie winy, że wciąż utrzymuję w tajemnicy przed nią mój związek z Colem. Nie byłam jednak gotowa, by cokolwiek powiedzieć. Plus to były tylko dwie noce. To jeszcze nie stanowiło tematu do rozmów. Zadawałaby pytania. Kim on był? Co robił? Czy braliśmy to na poważnie? Co myślę o związku? Wszystkie solidne pytania, ale bez solidnych odpowiedzi. Nie mogłam odpowiedzieć na którekolwiek z nich, zwłaszcza na te, jak się czułam, niezależnie od tego, co było między Cole a mną. Nie miałam pojęcia. Lubiłam go. Ekscytowałam się nim. Sprawiał, że czułam się żywa. Utrzymywał moją krew na stałym wolnym ogniu, gdzie mogła wybuchnąć płomieniem i wrzeć w każdej chwili. Tak było podczas naszych dwóch nocy. Czułam się żywa, jednak zaczęłam się wycofywać. Był jak narkotyk. Jedno uderzenie i byłam uzależniona albo blisko tego.

115

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny Może

kilka

uderzeń?

Kto

próbowałam

COLE - Tijan oszukać?

Byłam

całkowicie

uzależniona i przechodziłam przez detoks, jednak był to detoks, na który się nie pisałam. Kiedy wróci? Ta myśl przechodziła przez moją głowę kilka razy dziennie i za każdym razem, kiedy to robiłam, czułam się głupio. Byłam dojrzałą kobietą. Nie byłam młodą dwudziestką. Czy nastolatką. Dwie wspólne noce nie powinny sprawiać, że czuję taką tęsknotę za nim, czy też, że wspominałam, to uczucie, gdy wyszedł z windy i trzymał mnie w ramionach, albo jak to było, gdy trzymaliśmy się za ręce na kanapie. Ale tak było. I za każdym razem, gdy myślałam o tych rzeczach, mój poziom tęsknoty za nim wzrastał. Sia była szczęśliwa z Jake'a i byłam za to wdzięczna. To sprawiło, że była zbyt rozproszona, by się o mnie martwić czy też się na mnie skupiać, kiedy wybierałyśmy się razem na obiad albo się napić kilka razy w tygodniu. Cole zdawał się wyczuwać, że nie zupełnie żartowałam z tym tekstem, bo jego wiadomości stały się poważniejsze: Nigdy. Chcę wrócić jak najszybciej. Interesy stoją mi na drodze. Reszta tekstów była podobna. Rzeczywiście wydawał się, zainteresowany tym czy dobrze spałam w nocy. Raz napisał: Dorian powiedział, że spacerowałaś po torze zeszłej nocy. Nic ci nie jest? Zapytał mnie. Ciepło rozprzestrzeniło się przez mnie, drżąc, aż do palców u nóg. Natychmiast chciałam się z tego otrząsnąć i przewrócić oczami, lecz nie potrafiłam. Zamiast tego, odpisałam: Moje łóżko wydaje się teraz puste. To Twoja wina. Jeszcze kilka dni. Wynagrodzę ci to. ;) Kilka dni zmieniło się w dwa tygodnie. Wiadomości stały się przypadkowe i spowolniły. Tak właśnie było. Detoks był w pełni. Po braku komunikacji w piątym tygodniu od jego wyjazdu to był czas, w którym zajęłam się niektórymi ze swoich uczuć. Nie miałam nikogo innego. Z Colem nie wyszłam nawet na randkę, jednak nie będę już czekać na jego wiadomości.

116

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Pewnego dnia pojechałam zobaczyć się z moją pośredniczką w handlu nieruchomościami. Byłyśmy w jej biurze i nie myślałam o Cole’u. Nie. —Addison. Myślałam o Cole’u. Przeklinając samą siebie, odwróciłam się do głosu Heather. Nie przyszła sama do sali konferencyjnej. Trzej mężczyźni weszli za nią. Wstałam i zdobyłam się na półuśmiech. —Witam. Pierwszy mężczyzna spojrzał na mnie, przykleił uśmiech do opalonej, aczkolwiek wyblakłej twarzy. Włosy były ciemne, nienaturalnie ciemne. Wyglądał na późne lata pięćdziesiąte i był wysoki, prawdopodobnie blisko sześciu stóp. Bebech wystawał spod jego marynarki. Pozostali dwaj, obaj ze zmarszczonymi brwiami, szli za nim. Zignorowali moją wyciągniętą dłoń i zajęli swoje miejsca, zostawiając miejsce naprzeciw mnie wolnym. Położyli swoje teczki na stół. —Pani Sailer. — Pierwszy wreszcie chwycił moją rękę, dając jej mocny uścisk dłoni. —Jestem Alfred Mahler. Z Mahler i Wspólnicy. Reprezentuję Twoich teściów, Pana i Panią Sailer. Miło cię poznać. — Rozejrzał się po pokoju. —Heather, myślałem, że pani Sailer będzie miała ze sobą prawnych przedstawicieli? Heather była drobną kobietą, ale miała duże wpływy, gdy sprzedała dom Liamowi i mnie. Zajęła swoje miejsce u szczytu stołu. —Nie wiedzieliśmy, że prawnicy będą potrzebni. — Przyjęła ten sam grymas niezadowolenia, co dwaj pozostali. — Powiedziałeś, że Carol i Hank chcą tego spotkania. —Oczywiście. — Jego uśmiech wciąż tam był, ale jego wzrok był lekceważący. —Chcieli tego spotkania, a my ich reprezentujemy. —Nie rozumiem, dlaczego tu jesteśmy. W rozmowie telefonicznej nie wyraziłeś się jasno. — Heather złożyła ręce razem, opierając je na stole. —Więc co masz tu do powiedzenia? Pan Alfred Mahler nie odpowiedział, nie od razu. Zajęło mu chwilę, zanim wskazał na swoich kolegów. Najdalszy otworzył teczkę i wyciągnął papiery. Podał je

117

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

drugiemu adwokatowi, który podał je Alfredowi Mahlerowi. Ale nie, to nie było poprawne. Pan Mahler odchrząknął i postukał w stół. Położył tam papiery, po czym poślizgnął je palcem, aż znalazły się przed nami. Odwróciłam się, aby przewrócić oczami. —To niedorzeczne — powiedziała Heather. —Co takiego? — spytał Mahler. —Nic. — Jej głos stał się wyraźnie czystszy. —Zakładam, że te dokumenty są dla Addison? —Tak. — Pochylił się do przodu, palec wciąż spoczywał na papierach. —Są dla pani Sailer. Heather spojrzał na mnie. —Czy masz coś przeciwko? — Wskazała na papiery. Wzruszyłam ramionami. Wyjęła je spod palca prawnika i zaczęła czytać. Im więcej czytała, tym głębiej marszczyła brwi. Przy trzeciej stronie zaczęłam się martwić. Rozejrzała się. —Co to jest? —Pozywają cię o dom. — Spojrzała na niego, jej szyja już była czerwona, a kolor rozprzestrzenił się na twarz. —Nie masz podstaw. Była jego żoną. —Co? — Ja ... co ?! — Tak, przypuszczaliśmy, że to powiesz, ale jej imienia nie ma w tytule własności, a moi klienci uważają, że to ich pieniądze były wykorzystane do zakupu domu. — Pan Mahler wstał. Pozostali dwaj rzucili się, żeby stanąć razem z nim. —To spotkanie było bardziej formalne. Chcieliśmy upewnić się, że otrzymałaś te papiery, a następnym razem zabierz na spotkanie prawną reprezentację. Odwrócił się w stronę drzwi. Wychodzili jeden po drugim. —Dlaczego mam ochotę rzucić w niego gumką? — Zapytałam, patrząc spode łba na wycofującego się Mahlera. —Ponieważ jest pompatycznym dupkiem. — Heather westchnęła. — Addison, o mój Boże. Czyich pieniędzy użyłaś do kupna domu? Liama, ale... wzięłam od niej papiery i zaczęłam czytać. Im więcej czytałam, tym bardziej mój żołądek tonął. Pieniądze pochodziły od Liam, ale to był mój dom.

118

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

To był nasz wspólny dom. Nasz dom. To był mój wybór, co się wobec tego, teraz z nim stanie. Nie mogli zabrać domu. —Jestem jednak jego żoną. Myślałam, że to ma znaczenie. —Oczywiście. To kompletne bzdury. — Heather uniosła dłonie w powietrze. —Z prawnikami i sądami... — opuściła ręce na stół. —Kto wie, co mogą zrobić. Liam nie dał ci tytułu. Powiedział, że później cię doda, ale nigdy tego nie zrobił. Wiesz, dlaczego to zrobił? —Kurwa jego mać. — Nie miałam pojęcia. Nadchodził ból głowy. Nacisnęłam na swoje skronie, ale wiedziałam, że nie odejdzie. —Miał nową pracę. Był zajęty. I nie pomyślałam o tym. Mam na myśli, kto kiedykolwiek by o tym pomyślał? Liam miał pieniądze. Powiedział, że zaoszczędził wystarczająco. Kupiliśmy go w całości. Nie ma hipoteki czy czegokolwiek. Nie wiedziałam nawet o jego pieniądzach, aż do pogrzebu, ale chcę powiedzieć... — Co mam zrobić? —...Co mogę zrobić? Heather pochyliła się blisko, z twardym wyrazem oczu. — Weźmiesz prawnika. Znasz jakiegoś? —Ja... — znałam. —Mój sąsiad jest prawnikiem. — Zapomniałam o tym przez chwilę. —Specjalizuje się w prawie własnościowym? To miłe uczucie ulgi, po prostu zniknęło. Osunęłam się z powrotem w swoim krześle. —Nie mam pojęcia.

119

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Jake przywitał mnie przy windzie tego wieczora z wyrazem zdziwienia. —Hej, Addison — ciągle nosił garnitur z pracy. Dzbanek z kawą zaczął charczeć za nim. —Sia nie ma tutaj, jeśli jest tym, kogo szukasz? —Nie. — Potrząsnęłam głową. —Szukam Ciebie. Potrzebuję pomocy prawnej. Jego oczy rozjaśniały. —No cóż, w takim przypadku trafiłaś we właściwe miejsce. Wchodź. — Wskazał na salon. —Pijesz kawę—nie. Nie, ale Sia pije. Tak, zgadza się. Powiedziała mi, że nie jesteś wielkim amatorem kawy. Drzwi windy się zamknęły, a ja czekałam na kanapie, kiedy on się organizował. Powiesił garnitur na pobliskim krześle i usiadł naprzeciw mnie. —W porządku. Co masz dla mnie? Wyjęłam papiery. —Dostałam to kilka godzin temu. —Tak? — Wziął je i przekartkował. Nienawidziłam tego. Nienawidziłam, że rodzina Liama postawiła mnie w takiej pozycji. Rozejrzałam się. To był mój sąsiad. Nie powinnam być jego klientką, nie w ten sposób. Zacisnęłam dłonie razem. To była najgorsza część. Czekanie. —Dobra. — Skończył czytać i położył je na stole. —Um, dobrze, po pierwsze, jak się czujesz? —Co? —Jak się masz? —Ja...— przekrzywiłam głowę na bok. — Co masz na myśli? Jego oczy opadły na podłogę, a potem podeszły do góry, kiedy odchrząknął. —Sia opowiedziała mi o Tobie i Liamie, o tym, jak bardzo go kochałaś, a Twoi teściowie robią Ci to. Więc, jak się masz? Nie pytam, jako twój prawnik, ale jako twój sąsiad i facet zakochany w twojej najlepszej przyjaciółce. —Zakochany, hę? — Oparłam się.

120

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Tak. Kocham ją. Nie powiedziałem jej, ale tak jest. —Klepnął papiery. —Jak się czujesz, z tym, co robią rodzice Liama? —Jestem wściekła. — Mój głos był monotonny. —W porządku. Oczywiście. — Zakaszlał w dłoń. —Rozumiem. Moja firma działa w prawie majątkowym. Zapłaciłaś za dom w całości? Skinęłam głową. —Gotówką. —A kto za niego zapłacił? Ty i Liam? Czy chodzi głównie o Liama? —To był Liam. —Wsunęłam dłonie pod nogi. Zaczęły drżeć. —Ja zapłaciłam za ubezpieczenie i pomagałam przy meblach, ale to były głównie jego pieniądze. — Musiałam przełknąć grudę w gardle. —To wszystko jego pieniądze. —Okay. — Jego oczy przeszły ode mnie na papiery, a potem na podłogę. — Twoje nazwisko nie jest w tytule własności, ale jesteś jego żoną. Nie mają podstaw. Jeśli jednak chcesz, aby to szybciej ruszyło, możesz pokazać im kopię Twoich kont — gdzie dowiedziesz, że były to pieniądze Liama, a nie pieniądze wpłacone na jego konto przez teściów. To wystarczy, żeby to całkowicie oddalić, ale nie musisz tego robić. Jako Twój prawnik nie radziłbym Ci, okazywać twoich wyciągów bankowych z jakiegokolwiek powodu. —A jako przyjaciel? —Jeśli zechcesz to zrobić, a Twoi teściowie nie przestaną się z tobą pieprzyć, po prostu pokażę im dowód. Będą musieli wtedy odpuścić. Chciałam, żeby odpuścili. Chciałam odpuścić. Kiwnęłam głową. —Mogę to zrobić. Liam dostał swój spadek, gdy przekroczył trzydziestkę. A więc pieniądze byłyby tam wcześniej. —I tak zapłacił za dom? Skinęłam głową. —Wtedy tego nie wiedziałam, ale tak. Dostał dwadzieścia milionów z majątku babci. Dowiedziałam się o tym na pogrzebie. Carol, jego matka, powiedziała mi o tym. Później przyszli prawnicy ze wszystkimi dokumentami. —Dobra. To byli jej prawnicy czy prawnicy Liama?

121

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Próbowałam sobie przypomnieć. —Byli prawnikami. Nie wiem, czy byli Liama, czy jego rodziców. —Powinni być Liama, ale czasami członkowie rodziny korzystają z tej samej firmy. Czy Liam dogadywał się z rodziną? —Nie. — Ta rozmowa mnie rozdzierała. — On i jego młodszy brat nie dogadywali się z rodzicami. Jest jeszcze siostra, ale z nią Liam też się nie dogadywał. Chodzi mi o to, że Liam jadał z nią czasami lunche, dopóki nie zaczęła próbować przedstawiać go innym kobietom. Nie lubiła mnie. — Teraz mój głos brzmiał tak dziwnie, jakby mówiła to inna osoba. —Pamiętasz, kto przyszedł z papierami spadkowymi? —Nie. — Potrząsnęłam głową. —Więc dobrze. Myślę, że jeśli pamiętasz nazwę firmy, z którą pracował Liam, będę mógł się do nich zwrócić. To by pomogło, ponieważ nie chcemy, aby wrócili i pozwali cię o legalność dziedziczenia. Upewnimy się, że wszystko jest w porządku. Nie powinno to stanowić problemu. Nie wiem, jakby to mogło się stać, szczerze mówiąc. W dzisiejszych czasach ludzie mogą pozywać o cokolwiek. Większość roszczeń to bzdury, jednak jeśli nie chcesz tego przedłużać... —Nie. Wiem. Zrobię to. Jest dobrze. — Skinęłam głową i tak właśnie było. Zaplanowaliśmy kolejne spotkanie, które odbędzie się w jego rzeczywistej siedzibie biura. Byłam w drodze do windy, kiedy spytał: — A co z Sią? —Co masz na myśli? —Technicznie są to poufne informacje wiążące się z tajemnicą zawodową prawnik—klient, więc to ty decydujesz. Nie muszę jej mówić, jeśli nie chcesz. —Och — zamrugałam. Sia nienawidziła Carol. — Może teraz nie. Nie chcę zostać pozwana za śmierć mojej teściowej. Sia ma skłonności do szukania wideł, ilekroć mówi o Carol. Jake się roześmiał. —To brzmi jak Sia. W porządku. W takim razie sądzę, że jesteśmy ustawieni. Zobaczymy się za parę dni. Moje biuro zadzwoni do ciebie jutro. —Dziękuję, Jake.

122

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Żaden problemem. Zaopiekujemy się Tobą. Te słowa — zaopiekujemy się Tobą. Wcisnąłem przycisk swojego piętra i odchyliłam się do tyłu. Minęło wiele czasu, odkąd usłyszałam takie słowa. Kiedy winda się zatrzymała, spodziewałam się, że otworzy się na moim piętrze, ale spojrzałam w górę i zdałam sobie sprawę, że jestem w holu, a Ken stoi przede mną. Ręce miał założone przed sobą, a głowa była lekko pochylona. Odchrząknął. —To prośba od naszego wspólnego znajomego. Pragnie, żebyś spakowała torbę podróżną i swój paszport. Na zewnątrz czeka na Ciebie samochód. —Co? —Zostaniesz zawieziona na lotnisko. Pan Cole nie jest w stanie tu przybyć, więc poprosił, żeby doprowadzić Cię do niego.

123

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Samochód zawiózł mnie na lotnisko i podrzucił na odcinek dla prywatnych samolotów, zatrzymując się przed hangarem. Sobowtór Kena czekał na mnie — z podobnie siwiejącymi włosami, z rękoma złożonymi przed ciemnoniebieskim garniturem i ciepłymi oczami, gdy skinął mi głową z lekkim uśmiechem. Wyciągnął rękę i wskazał na schody, które prowadziły do samolotu. —Pani Bowman, domyślam się? Kiwnęłam głową, nadal oszołomiona tym, co powiedział Ken. —Uh, tak. —Samolot jest przygotowany i gotowy do startu. Wkrótce wylądujesz na JFK, a tam będzie na ciebie czekać inny samochód. — Po chwili się ukłonił — Wspaniałej podróży. —Uh. — Wciąż byłam oszołomiona.— Dziękuję. Nie podał mi swojego imienia, ale wziął moją małą torbę i zaniósł ją do stewardesy czekającej na dole schodów. Podążyłam tropem za nim, a gdy stewardesa wzięła torbę, udzielił mi kolejnego profesjonalnego skinienia głową. —Bezpiecznego lotu, pani Bowman. — Następnie zniknął z powrotem w hangarze. Stewardesa czekała, z podobnym uśmiechem na jej twarzy. Wskazała, żebym poszła przodem, a gdy to zrobiłam, włożyła torbę do przedziału. —Czy chciałbyś coś szczególnego do picia albo jedzenia, zanim wystartujemy? — Zapytała. Potrząsnęłam głową. To wszystko... Rozejrzałam się. Prywatny samolot. Znaczy się, wiedziałam, że Cole był w prywatnym samolocie, ale nie wiedziałam, że był jego, a ten musi być. A może on po prostu go wyczarterował? Z jakiegoś powodu pomogło mi to uspokoić nerwy. To miało sens. Mimo to, kiedy dotarliśmy do JFK i wsiadłam do czekającego samochodu, nie zapytałam o nic strażnika ani kierowcy. Część mnie nie chciała wiedzieć. Co te szczegóły mówiły o Cole'u? Wyglądał zbyt młodo, by posiadać to wszystko, ale z drugiej strony, co on może pomyśleć o mnie? Nie pracowałam, a

124

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

mogłam sobie pozwolić na zamieszkanie w Mauricio. Było oczywiste, że miałam pieniądze, ale nigdy mnie nie przesłuchiwał. I dlaczego w ogóle się nad tym zastanawiam? Byłam zdenerwowana. Moje myśli wirowały, a gdy samochód kierował się do miasta, skrzyżowałam ręce na piersi. Głęboki oddech. Jeszcze kolejny. Chciałam uspokoić węzły w środku, rozluźnić je. Kiedy samochód się zatrzymał, a kierowca otworzył drzwi, wyszłam z samochodu i wyciągnęłam szyję. Byliśmy przed budynkiem podobnym do Mauricio — wszystko było srebrne i wykonane z czystego szkła. Ten rozciągał się znacznie wyżej niż ten, w którym mieszkałam, i wydawał się bardziej przyjazny. W odróżnieniu od drzwi Mauricio, które były małe i sprawiały wrażenie niemal bezbarwnych w celu ułatwienia wyłączności, te były okrężnymi szklanymi drzwiami. Portier zbliżył się z tym samym uprzejmym skinieniem głowy i uśmiechem jak inni. —Pani Bowman. — Wziął torbę, którą przyniósł kierowca i wskazał na drzwi. —Pokażę ci twój pokój. Nie wiedziałam, czego się spodziewać, ale gdy weszliśmy do środka, znowu zostałam zaskoczona. To był hotel. Jedno biurko, jeden pracownik za nim i mała fontanna pośrodku. To było to. Ściany były ciemne z czerwonymi wykończeniami, a podłogi były z ciemnych marmurowych kafelków. Dawało to wrażenie elegancji, która mieszała się z anonimowością. Portier obszedł biurko i poprowadził mnie za róg do windy. Wszedł za mną, naciskając górny guzik na panelu, a ja doznałam déjà vu. Cole często przyjeżdżał z wyższego piętra w Mauricio; Wydawało się słuszne, że i tutaj zajmował najwyższe piętro. — Pani.

125

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Drzwi otworzyły się, a portier wyciągnął rękę, czekając, aż wyjdę pierwsza. Wyszłam, a on pognał za mną, znikając w pokoju. Po chwili wrócił i ponownie nacisnął przycisk windy. Otworzyła się, skinął mi głową po raz ostatni i śmignął. Odwracając się, znalazłam apartament, ogromny i imponujący. Pokój dzienny był o krok pośrodku apartamentu. Kuchnia była czymś, co widziałam w czasopiśmie, i była weranda. Rozciągała się od kuchni za salonem i zawijała się wokół całości. Nawet nie szukałam sypialni. Właśnie zaczęłam, zmierzać w dół małego korytarza, kiedy zadzwonił telefon. Podniosłam go. —Hallo? —Pani Bowman? —To ja. —Jestem Thomas z recepcji. Dzwonię, żeby zapytać, czy apartament jest w porządku? —O tak. —Czy jest cokolwiek, co chciałabyś, aby ci podrzucić? —Nie. Ale dziękuję. Chciałam się rozłączać, gdy usłyszałam: — Jeszcze jedna sprawa, pani Bowman. —Tak? —Mam do przekazania wiadomość od pana Cole'a. Wyprostowałam się. —Przesyła przeprosiny, że nie ma go teraz w apartamencie. Jest obecnie na spotkaniu i nie jest w stanie się urwać. Jeśli chcesz, w główniej sypialni jest przygotowana sukienka. Pan Cole wkrótce przybędzie i zastanawia się, czy spotkasz się z nim w prywatnej loży w Octavia? Mamy personel, który będzie ci towarzyszył, do czasu aż on nie przyjdzie, gdybyś chciała jakichkolwiek dodatkowych wskazówek i informacji. —Oh. — To było trochę jak Pretty Woman, ale wzruszyłam ramionami. — Pewnie. Kiedy muszę być gotowa? —Za trzydzieści minut. — Wypowiedział to płaskim głosem i odłożył słuchawkę.

126

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Więc jednak nie Pretty Woman. Faceta brzmiał jakby był mną zirytowany. Przewróciłam oczami, jednak przeniosłam się do sypialni. Sukienka zatrzymała mnie w drodze. Była biała, z przejrzystym pokryciem. Podniosłam ją i wyglądała jak coś, co nosiłaby grecka bogini. Mogłam sobie tylko wyobrazić, że z włosów mam zrobione warkocze i lekką powłokę błyszczącego makijażu. Stłumiłam drżenie — nie było złe, tylko takie, które po prostu mi nie pasuje. Takie rzeczy przydarzały się Sii. To byłaby historia, którą opowiedziałaby mi po spotkaniu z nowym chłopakiem. Mnie takie rzeczy się nie przytrafiały. Położyłam sukienkę i usiadłam. Ja... nawet nie wiedziałam, co o tym myśleć. Kim jest Cole? Westchnęłam i oparłam się, gdy usłyszałam kolejny telefon. Tym razem to był mój i poszukałam go w mojej torbie, która została odłożona na łóżko obok sukienki. Gdy ją znalazłam, imię Cole'a widniało na ekranie. —Hej — Hej, jesteś w hotelu? — Przerwał na chwilę. —Ken poinformował cię o przyjeździe do Nowego Jorku, prawda? Czy nadal jesteś w Chicago? —Nie. Jestem tutaj. Jestem w Nowym Jorku. — Roześmiałam się. Poczułam się lepiej, gdy usłyszałam małą obawę w jego głosie. Sięgnęłam, dotykając palcami sukienki. Tkanina była taka miękka. Wiedziałam, że nigdy nie założę czegoś tak ekstrawaganckiego. —Cole. —Hmm? —Co to jest? Ta cała sprawa? — Rozejrzałam się po pokoju hotelowym. — Próbujesz mnie zadziwić, czy coś takiego?— Nie musiał. Widziałam go nagiego. Wow to było wystarczające. —To za dużo. —Poczekaj. O czym ty mówisz? —Prywatny samolot. Sukienka. Jakiś klub Octavia? Jęknął.

127

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Dobrze, przepraszam. Prywatny samolot był dlatego, że jeśli byś się zgodziła, chciałem, tylko żebyś dotarła jak najszybciej. Byłem samolubny. Przez cały dzień biorę udział w spotkaniach biznesowych i mam wolną tylko dzisiejszą noc. Chciałem cię po prostu zobaczyć. —Nie wybierałeś sukni? —Nie. Poprosiłem jednego z moich pracowników, by zajął się szczegółami. Nie miałem pojęcia, że wybierze dla ciebie sukienkę. —A więc wybrał ją jakiś facet? — Nie wiedziałam, co gorsze, świadomość, że Cole ją wybrał czy wiedza, iż zrobił to jakiś inny człowiek. Inny człowiek, z pewnością mężczyzna. Gdyby to Cole wybrał... znowu, przeszedł mnie ten rodzaj dreszczu. —Nie chcesz zobaczyć tej sukienki? Jego głos się zniżył. —Chcę zobaczyć. A informator poinformował Cię o wyjściu ze mną do Octavia? —To nie był informator. Facet z recepcji, Thomas, do mnie zadzwonił. Roześmiał się. —To nie była recepcja. Thomas jest jednym z moich ochroniarzy. Pracuje dla nas około dwunastu Thomasów. — Nie miałam wątpliwości, że to wewnętrzny żart. —Przepraszam. Słuchaj, zamierzałem pójść na trochę do Octavia, ale nie musisz przychodzić. To klub nocny, którego właścicielem jest mój kumpel. —Klub nocny? — To kolejne miejsce i przygoda, jaką miałaby Sia, i o której by mi powiedziała. Usiadłam, zapominając o sukni. —Zaczekaj... —Nie. Chcę przyjść. —Jesteś pewna? —Tak. Nie pamiętałam, kiedy ostatnio wybrałam się do klubu nocnego. Restauracja, jedna z imprez Sia w Gali — na którą poszłam, ale niebyła prawdziwym klubem tanecznym. Coś się we mnie obudziło i powiedziałam ponownie: — Chcę przyjść.

128

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Uh. — Zawahał się. —W porządku. Klub jest tuż obok hotelu, w którym się znajdujesz. Dlatego chciałem, żebyś tam miała pokój. Daj mi trochę czasu i wpadnę. Rozłączyliśmy się i nie dałam czasu, nerwom by eksplodowały. Wiedziałam, że tam są, ale to było śmieszne. Znałam Cole'a. Spałam z nim, nie było w tym nic złego. Zdecydowanie. Więc nerwy nie miały sensu, ale gdy podniosłam sukienkę i udałam się do łazienki, z tyłu mojego umysłu dźwięczało mi, iż to głupie gadanie. To było nowe. To było poza strefą mojego komfortu. To było... moje dłonie drżały, a trzydzieści minut później, wstałam i wygładziłam przód sukienki. To było surrealistyczne. Sukienka nie była długa, więc wyglądała odpowiednio do klubu, kończyła się między udami i kolanem. Pokazywała dużą część ud, a luźna, przeźroczysta tkanina, która pokrywała resztę sukni, migotała w świetle. Była ona naprawdę piękna, była czymś, czego nigdy bym nie wybrała do noszenia, a to wiele znaczy. Chciałam zaskoczyć Cole, tak jak on zaskoczył mnie tą podróżą. Wpatrywałam się w lustro. Moje stare, piaszczysto—blond włosy powróciły. Od tak dawna były, jak zmizerniały mop, ale to się zmieniło. Teraz błyszczały. Dotknęłam kilka luźniejszych kosmyków, które opadały, by obramować moją twarz. Resztę ściągnęłam w jednym, dużym, rozczochranym warkoczu. Makijaż był minimalny z połyskującą ochronną pomadką do ust. Tak. Studiowałam siebie. Byłam zadowolona. Zobaczyłam iskrę w moich oczach, której tak długo nie widziałam. Usłyszałam otwierane drzwi, a następnie wołanie Cole'a: — Addison? Przeszłam przez sypialnię, zatrzymując się w drzwiach. Ziewnął, drapiąc się dłonią za uchem, gdy odwrócił się, pytając: — Tu... — Jego głos zaniknął, gdy mnie zobaczył. —Cholera. — Jego ręka opadła do boku. —Wow. — Drapieżny uśmiech pojawił się na jego twarzy i podszedł do mnie, a jego ręka spoczęła na moim boku. — Chyba potrzebuję, aby Thomas wyciągnął więcej swoich ubrań. Wow. Ciepło rozprzestrzeniło się przez mnie. Czy to przez jego reakcję, czy zobaczenie go, znów będąc blisko niego, nie byłam pewna. —Thomas szuka pracy? — mruknęłam. —Osobistego nabywcy?

129

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Cole roześmiał się cicho, dźwięk urwał się, gdy spojrzał mi w oczy. Dotknął boku mojej twarzy. —Zdajesz sobie sprawę, jaka jest piękna? — Moje serce opuściło uderzenie. Nie mogłam mówić. Jego oczy pociemniały. Przykrył bok mojej twarzy, a jego spojrzenie opadło do moich warg. —Jestem tak bardzo, bardzo szczęśliwy, że poprosiłem cię, żebyś tu przyjechała. Nawet jeśli to tylko na jedną noc. — Pochylił się. Wstrzymałam oddech. —W porządku z tym? —Z czym? — Położyłam dłoń na jego piersi. Czułam jego serce, silne uderzenie pode mną.—Przyjechaniem tutaj, to daleko. Muszę wrócić jutro do moich spotkań, ale te wszystkie tygodnie stały się zbyt długie. — Roześmiał się, z wahaniem wypełniającym jego wzrok. Pochylił się o centymetr. —Nie musimy iść do Octavia. Możemy udać się gdzieś na smaczny posiłek, a potem wrócić. —Co? Nie. Chcę iść do Octavia. To brzmi świetnie. —Jesteś pewna? Jest tam głośno, ciemno i... —Co? —Jest seks. Uniosłam brew. —To jest jakiś problem? —Jesteś więcej niż seksem. Oh. Zamilkłam, tak świadoma jego dłoni trzymającej bok mojej twarzy. —Wiem, że tak zaczęliśmy, ale to już jest więcej — dodał, a jego głos zabrzmiał miękko. —Nie jesteś kimś, komu kazałbym przylecieć, tylko na seks. Jesteś warta kosztownej kolacji, spokojnego czasu razem, czegokolwiek zechcesz. To twojego towarzystwa, chciałem dziś wieczorem, ponieważ brakowało mi ciebie. Chcę, tylko żebyś wiedziała o tym wszystkim. Ja nie... Objęłam jego dłoń, a on przełknął guzek. —Wiem. Mam tak samo. Wpatrywał się we mnie, badawczo i przez chwilę miałam wrażenie, jakbym dostrzegała prawdziwego Cole'a. Był niebezpieczny, tajemniczy i hipnotyzujący, ale

130

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

był czymś więcej. Uprzejmy. Taktowny. Widziałam przebłysk kogoś, kto był troskliwy. W moim żołądku wyrosło poczucie stremowania i oblizałam usta. Zamęt, euforia, wyczerpanie. Wszystkie te uczucia uderzyły we mnie, a nie chciałam o nich myśleć. Docisnęłam dłoń mocniej do niego i pochyliłam do przodu. Poczułam go — jego druga ręka ruszyła do mojej talii — zakotwiczyła mnie. Zostałam zmieciona, jednak potrzebowałam moich stóp nad ziemią. Usłyszałam siebie, jak mówię, mój głos był jak chrapliwy zgrzyt: — Chodźmy do Octavia. Nagle potrzeba doświadczenia tego klubu była potężna. Skinął głową, wpatrując się w moje ręce. Powiedział mi, że jestem piękna. Powiedział mi, że jestem teraz dla niego czymś więcej niż seksem. Ale mnie nie całował, a ja niespodziewanie chciałam pławić się w dotyku jego warg na moich. Poprowadził mnie przez drzwi, a dwaj mężczyźni pośpieszyli za nami. Jeden szedł przed nami, będąc kilka metrów dalej, a drugi z tyłu. Byli na tyle daleko, aby dać nam poczucie poruszania się bez nich, ale tam byli, a ja kurczowo uczepiłam się ręki Cole'a. Kim jest Cole? To pytanie stawało się coraz pilniejsze, dręczyło mnie, ale kiedy na niego spojrzałam i zobaczyłam żądzę w jego oczach, pytanie się rozwiało. Przestawałam się martwić, tym kim był, pod warunkiem, że był ze mną.

*

*

*

Do Octavia, przedostaliśmy się przez tylne drzwi i chociaż było ciemno, wiedziałam, że tylko zmieniliśmy budynki. Przeszliśmy przez tylny korytarz, który łączył je oba. Jak tylko drzwi się otworzyły, muzyka techno uderzyła do naszych uszu. Przed nami pojawiła się prowizoryczna ściana, a za nią neonowe światła. Zapach suchego lodu wypełniał powietrze, wraz z potem i, jak powiedział Cole, również zapachem seksu. Poszliśmy w dół korytarzem, wydawało się, jakbyśmy kręcili się wokół głównego parkietu, a seks był wszystkim, co czułam. Usłyszałam jęki za zamkniętymi drzwiami, a potem usłyszałam jęki w samej muzyce. Minęliśmy parkiet

131

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

i obejrzałam się. To tak, jakbyśmy okrążyli stadion, tyle że nie było żadnych miejsc. Podłoga stadionu była do tańca, były odcięte sekcje okrążające budynek i prowadziły do miejsca, w którym się znajdowaliśmy, na szczycie całej tej rzeczy. Wszystkie te odrębne sekcje miały własne bary, z podłogami oświetlonymi w tym samym neonowym kolorze, które migotały rytmicznie z muzyką. Niektóre sekcje miały kanapy. Inne zostały zapełnione tańczącymi ludźmi, a wiele osób rozmawiało na schodach. Schody łączyły wszystko, z wyjątkiem najwyższego piętra, na którym byliśmy. Dwa wąskie słupy biegły wzdłuż każdej prowizorycznej ściany, więc albo powstrzymywały nas przed zejściem na dół, albo powstrzymywało ich przed wejściem do nas. Miałam wrażenie, że to było to drugie. Kilka osób raczących się drinkami podniosło wzrok, a kiedy nas zobaczyli, wyglądali na zaskoczonych. To było tak, jakby nie zdawali sobie sprawy, że mogą chodzić nad nimi ludzie. Ścisnęłam mocniej dłoń Cole'a. Wiem, że powiedziałam, że chcę tu przyjść, jednak teraz nie byłam tego pewna. To miejsce jest ogromne — nie tak ogromne, jak prawdziwy stadion, ale większe niż jakikolwiek inny klub nocny, o którym wiedziałam. Kim był jego przyjaciel? A jeśli jego przyjaciel posiadał to, to co posiadał Cole? A może pomagał zarządzać tymi miejscami? Może był po prostu powiązany z kimś bogatym. Jednak gdy facet, który nas prowadził, odwrócił się i rozmawiał z Cole'm, miałam wrażenie, żeby to nie był ten przypadek. Widziałam, jak poruszały się jego usta, ale nie mogłam usłyszeć słów. Muzyka była zbyt głośna, a chwilę później Cole skinął głową. Zmienił nasze pozycje, więc teraz trzymałam jego lewą rękę zamiast prawej. Czułam, że chce, żeby jego prawa ręka była wolna. Teraz szedł bliżej prowizorycznej ściany, a gdy poruszaliśmy się dalej, jakiś inny mężczyzna pojawił się nie wiadomo skąd. Ten facet nie szedł bezpośrednio przy mnie, ale wystarczająco blisko. Byłam dokładnie pośrodku. Dwaj inni zamknęli dystans, więc teraz byłam otoczona przez czterech mężczyzn, uformowanych na kształt diamentu. Nie potrafiłam nawet przetworzyć tej zmiany, więc uchwyciłam się dłoni Cole'a. To było to. Skupiłam się na nim, a chwilę później dał nura do innego pokoju. To była prywatna loża, bezpośrednio nad kabiną DJ'ów, która znajdowała się trzy kondygnacje poniżej. Cole porozmawiał z trzema mężczyznami, zanim zamknął za

132

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

nami drzwi. Poczułam ulgę. Zauważył, jak patrzę na drzwi, gdy podchodził, jego dłoń nieznacznie dotykała moich pleców. —Co? Nie zapytałam, kim byli. Wewnętrzny instynkt powiedział mi, że nie odpowie. —Myślałam, że wejdą z nami. —Nie. — Jego ręka napięła się na moich plecach, a palce do nich docisnęły. — Ale dwóch z nich tam zostanie. To tylko typowe środki bezpieczeństwa. Złapałam jego spojrzenie. —Naprawdę? Odwzajemnił spojrzenie, nie mrugając, nie reagując, do czasu aż jego ręka opadła. —Są częścią tego, o czym nie mogę ci opowiedzieć. Tak właśnie myślałam. —Nie wciskaj mi kitu, dobrze? Jeden kącik jego ust zakrzywił się do góry, a ręka wróciła na moją talię. —Nie będę. — Wsunął palec do tej części w mojej sukience, gdzie był otwór, i ciągnął mnie do siebie, aż weszłam z nim w pełen kontakt. Przycisnął się bezpośrednio do mnie i otoczył ramionami, oparłam się o ścianę loży, kiedy zanurzył głowę w dół, aby spoczęła na moim ramieniu. Mówił prosto do mojego ucha. — Przepraszam. Zamknęłam oczy, nie dbając o setki ludzi pod nami. Cały klub był ciemny. Światła migotały nad parkietem, ale wiedziałam, że nikt z dołu nie może nas zobaczyć. Odchyliłam się, zaplatając ramiona wokół jego szyi. Moje plecy wygięły się w łuk, wysuwając piersi do przodu. Moja sukienka miała niski w kształcie V dekolt, więc wiedziałam, że może je zobaczyć. Chciałam, żeby je zobaczył. Chciałam, żeby je dotknął, pieścił. Chciałam tego wszystkiego. —Addison — mruknął mi do ucha. Mogłam usłyszeć jego pragnienie i niemal otumaniony uśmiech przeciął mi twarz.

133

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Ochroniarze zniknęli z mojego umysłu. Uczucie seksu, które przeniknęło atmosferę klubu, wślizgiwało się przez moje ściany i chciałam tego, pragnęłam wrócić do pokoju. Chciałam, żeby Cole mnie pocałował. Chciałam jeszcze więcej, ale do tego czasu... Odwróciłam się, moje ramiona otaczały jego szyję. Odchyliłam się, więc mogłam go zobaczyć. Klub był teraz naszym tłem. To samo jak moje, pierwotne pragnienie wpatrywało się teraz we mnie. Dotknęłam jego twarzy. — Jutro wrócę do mojego życia. — Jego oczy zaszły mgłą. —Ale to, że jestem tu tej nocy, nie jest dla mnie normalne. Nie robię takich rzeczy. Dziękuję. Zmarszczył brwi. —Za co? —Za wyciągnięcie mnie z tego życia, przynajmniej na trochę. — Za przebudzenie mnie. Chwycił mnie ręką za biodro i poruszył się, naciskając na mnie. Czułam, jak mnie miażdży, a pijackie uczucie śmignęło przeze mnie, chociaż nic nie piłam. Opuścił głowę, wyciskając pocałunek na moim nagim ramieniu. Ponownie mruknął mi do ucha: — To ja powinienem Ci podziękować. Nie masz pojęcia. Uspokoiłam się. Jego ton nie był normalny. Nie był strzeżony i nie był przekorny. Potem powiedział z niesłychaną powagą: — Moje życie, nie mogę o tym mówić, a mimo to — że do mnie przyszłaś — jest jak zaczerpnięcie tlenu. Mogę znów oddychać. — Opuścił usta, błądząc nimi po moim ramieniu. —Coś czystego wśród tak wielu skażonych. Zamknęłam oczy. Nie chciałam pytać, o co mu chodziło. Nie powiedziałby mi, więc sięgnęłam do tyłu, chwyciłam się ściany i użyłam jej, aby odepchnąć się, by być jeszcze bliżej niego. Spowodowałam tym mały wyłom między nami, a Cole otoczył mnie ramieniem, podnosząc mnie w powietrze. Spojrzałam na niego, śmiejąc się, oplotłam ramionami jego szyję. —Co Ty robisz? Odwzajemnił uśmiech, jego oczy były mroczne i potrzebujące, kiedy odwrócił się, by posadzić mnie na szczycie baru w naszej loży. Dziękowałam dobroci, że nie

134

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

mieliśmy żadnego barmana, a wówczas Cole stanął między moimi nogami. Znów dotknął mojej twarzy i pochylił się, kiedy wszedł między nie. Jego wargi nacisnęły na moje i właśnie wtedy, kolejne mrowienie śmignęło w dół mojego kręgosłupa. Był tam, gdzie powinien być — ze mną, dotykając mnie, będąc ze mną. Przyciągnęłam go do środka i nie obchodziło mnie, kto może nas zobaczyć. Kiedy pogłębił nasz pocałunek, odpuściłam całkowicie. Była tylko ta chwila. Byłam tylko z nim. Jutro pomyślę o przyszłości. Jutro pomyślę o Sii, o moim życiu w Chicago, ale teraz, właśnie w tym momencie był tylko Cole. Był tylko Cole i odczucia, które we mnie odkrył.

135

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zostaliśmy w tamtej loży przez pół nocy, zanim wyszliśmy. Wróciliśmy z powrotem do mojego pokoju w hotelu. Cole obudził mnie z samego rana kolejnymi pocałunkami i dotykami, ale musiał wyjść około szóstej. Miał więcej interesów, którymi musiał się zająć, a kiedy się później obudziłam, czekał na mnie samolot. Na lot do domu, pomyślałam o nocy. Cała noc wyglądała jak marzenie. Zostałam przeniesiona do innego świata — świata Cole'a. Odwiedziłam jego życie. Nawet jeśli na chwilę i nawet jeśli nie wiedziałam, jakie to jest życie, to było tego warte. Więcej niż warte. Nie chciałam myśleć o żadnej cenie, którą przyszłoby mi zapłacić, a kiedy wróciłam do domu, wróciłam do normalnego życia. Lub próbowałam. Cole pozostawał w mojej głowie, ale pierwszą sprawą było: moje spotkanie w kancelarii Jake'a. Nieźle poszło. Dałam im papiery, których potrzebowali i to wystarczyło. Powiedzieli, że byliby zaskoczeni, gdyby rodzice Liama prowadzili dalsze postępowanie zwłaszcza, że to było "gówniane głupie gadanie". To były słowa Jake'a i jego kolegów. Nigdy nie powiedziałam Sii, że wyjechałam z miasta na noc, ale musiała zauważyć, że zachowywałam się inaczej. Zapytała, czy wszystko jest w porządku, jednak, zamiast uwierzyć mi, gdy powiedziałam, że tak, zaprosiła mnie na jej imprezę. —Gala sponsoruje imprezę, więc mam zamiar iść, ale nie organizowałam jej, więc nie będę miała wiele do zrobienia — wyjaśniła. — Muszę porozmawiać z kilkoma ludźmi — wiesz, powiązania. Ale wydarzenie będzie ogromne. Będzie w Haldorf, a nie w Gali. Jesteśmy tylko jednym ze sponsorów. Jestem pewna, że będzie tam kilka gwiazd i że nie jedna wpływowa osoba z miasta tam będzie. Chcesz przyjść? Nie musisz. Ale nakłonię Jake'a, żeby również przyszedł.

136

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Może to dlatego, że nie chciałam być samotna. Może to dlatego, że Cole mnie obudził, i teraz byłam niespokojna. Wcześniej rzeczy były szare, jednak teraz świat był kolorowy. Chciałam, aby życie była jasne, neonowe jak klub. Nie chciałam już, żeby wszystko było przygaszone. I może właśnie z tego powodu postanowiłam zgodzić się pójść. Dwadzieścia cztery godziny później wróciłam wśród śmietankę towarzyską, kryształy i szampana. Całe mnóstwo szampana. Sia powiedziała, że to będzie wielkie. Nie kłamała. To było jak jedna z jej imprez, tyle że na sterydach i pomnożone przez dziesięć. Chciałam umrzeć. Cóż prawie. Nie do końca. Widzicie? Postęp. Miałam tylko łagodną formę rozdrażnienia i żalu. Trzymałam mocno swój kieliszek szampana przed sobą, jakby to była tarcza przeciwko wszystkim, którzy próbowaliby ze mną rozmawiać. Haldorf był jednym z najbardziej prestiżowych hoteli w Chicago, a klientela tego wieczoru była bardziej wieloraka — gwiazdy sportowe i sławy, a także większość zwykłych bywalców, których zawsze zapraszała Gala. Moje naroże pole obserwacyjne, przez okno dało mi wgląd na przednie wejście i imponujący szereg wchodzących ludzi. To był mój własny prywatny czerwony dywan. —Hej. — Jake przemknął obok mnie z drinkiem w ręku. Odwrócił się plecami do okna i popatrzył na tłum. —To jest imponujące. Czy Sia ma z tym wiele wspólnego? —Nie jestem pewna. —Ona lata gdzieś w kółko. — Spojrzał na mnie. —Czy tak wygląda przychodzenie na imprezę, w charakterze jej randki? Klepiąc go w ramię, odwróciłam się, aby obserwować z nim tłum. —Tak, tak jest mój drogi przyjacielu. Dołączyłeś do ciemnej strony. Nazywam to Zaniedbywanymi Osobami Towarzyszącymi Sia. Przez chwilę był to smutny klub z tylko jednym członkiem, ale teraz witam cię nowy członku. —Czy mogę zdobyć szpilkę?

137

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Kupię dla ciebie jedną z tych rzeczy, które noszą zwycięzcy konkursu na paradzie. —Poważnieję. —Ale wiedz, że nigdy nie przyprowadziła chłopaka na żadną z tych imprez. —Tak? — Studiował mnie. Kiwnęłam głową. —Jesteś pierwszym. Nigdy nie dbała o innych. — Trąciłam go delikatnie ramieniem. —Myślę, że to o czymś mówi. —Cholernie proste. Jestem świetny w łóżku. Wybuchnęłam śmiechem. —Nie ma mowy! Popatrzyłam w górę, rozpraszając się nagłym ogłoszeniem Jake'a. Wpatrywał się w tłum po naszej lewej stronie, z otwartymi ustami. —To Mahler. —Kto? Rozejrzałam się, ale widziałam tylko kilka czarnych smokingów i błyszczące suknie. Nikt się dla mnie nie wyróżniał, dopóki jedna para się nie odsunęła, a ja go nie zobaczyłam. Główny prawnik moich teściów. Popatrzyłam na parę obok niego, a moja krew odpływa zlodowaciała. —Och, nie. —To ten kawałek gówna, który próbuje ci wytoczyć sprawę za twoich teściów, lub który próbował. Największy fajans sprawy sądowej, o jakiej słyszałem od dawna. Jake nie miał pojęcia, kto był obok tego kawałka gówna. —On nie jest sam. —Jak to? — Podążył za moim wzrokiem. —Nie ma mowy. Czy to... —Rodzice Liama. We własnej osobie. —Musieli przyjść na zaproszenie. Co chcesz zrobić? — Część ciepła Jake'a zniknęła. —Jestem gotowy, aby podejść i szukać pretekstu do awantury, ale pójdę w twoje ślady. Unikamy? Ignorujemy? Śmiejemy się, jakbyśmy byli lepsi od nich? Pójdziemy i przypadkowo trącisz łokciem w jego tatę? Nie trzyma mocnego swojego drinka. Mogliśmy uchodzić za zwycięzców, patrząc, jak rozlewa na siebie swojego drinka? Jestem graczem. Ty wybierasz. —Wybieram walkę? Jake wzruszył ramionami.

138

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Dobra, ale w moim stylu. Sposobem prawnika. My walczymy inaczej niż wszyscy inni. Miałam zamiar zmienić odpowiedź, aby tego uniknąć, ale Mahler spojrzał w naszym kierunku, a wtedy było za późno. Zobaczył nas. Jego oczy zrobiły się wielkie i ogarnęło je lizusowskie, zadowolone z siebie spojrzenie. Jego twarz była czerwona i spocona, a kiedy machnął do nas, zauważyłam, że jego oczy były szkliste. —Spójrzcie, kogo tu mamy! — powiedział. —Jake Parker. Twoja kancelaria przysłała dziś papiery. Jak miło, że jesteście wszyscy razem. Jake jęknął pod nosem. —Daj spokój. Musimy teraz podejść. Nie ruszyłam się, ale Carol i Hank mnie zauważyli, a Carol wyraźnie zesztywniała. Jestem niejasno świadoma, że ręka Jake'a popędza mnie do przodu. —Mahler. — Jake brzmiał tak sztywno, jak wyglądała Carol. —Mogłem zaoszczędzić pieniędzy i dostarczyć ci te papiery dziś wieczorem. Mahler wypuścił głęboki śmiech, zaciskając dłoń na ramieniu Jake'a. —Nic z tego. Dziś jest przyjemność. Zbieramy pieniądze na jakieś idee — końskie ogony, może? — Wychylił dobrą porcję szampana. —Gdzie jest twój drink? Twój również, pani Sailer. Gdzie jest twój drink? Musisz się z nami cieszyć... Potem zaciął się i zdawało się, iż przypomniał sobie, z kim stoi. Jedyne pocieszenie, jakie dostałam, to to, iż moi teściowie wyglądali na równie zakłopotanych, jak ja. Carol spuściła wzrok, unosząc drobną dłoń, by przyklepać jej siwiejące włosy, które były przytrzymywane przez diamentową klamrę. Zawsze była piękna, ale jej starzenie się sprawiło, że była jeszcze bardziej oszałamiająca. Liam odziedziczył swój wygląd po niej. Mieli te same niebieskie oczy, miękkie kości policzkowe i twarz w kształcie serca. Liam lubił nabijać się z siebie, mówiąc, że byłby ładną dziewczyną, ale kochałam, jak wyglądał. I wiele innych pań zgadzało się ze mną. Wpatrywałam się w powód, dla którego tak wiele z nich próbowało wyciągnąć rękę, by go złapać. —Wyglądasz pięknie, Carol. — Wyczuwałam zdziwienie Jake'a, ale ona sprowadziła Liama na ten świat. Nie nienawidziłam jej aż tak bardzo. Wyglądała na równie zdziwioną co Jake.

139

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Dziękuję, Addison. — Zmierzyła mnie wzrokiem. —Ty również. Czarny pięknie na tobie leży. Stłumiłam ripostę, zaciskając wargi razem. —Naprawdę, Addison — powiedziała po pogrzebie. —Musisz przestać ubierać się na czarno. To przygnębiające. Wiem, że większość dziewcząt ubiera się tak, ponieważ to wyszczuplające, ale ty masz same kości. Powinnaś nosić biel. To sprawi, że będziesz wyglądać zdrowiej. Zaufaj mi, większość dziewcząt będzie zazdrosna. Wiem, że Liam lubi biel. Noś ją dla niego albo ubieraj w coś innego. Jakiś kolor. Niebieski nawet. Boże, nie wzbraniaj się przed ubieraniem czegoś bardziej żywego niż czarny. Wina w jej spojrzeniu powiedziała mi, że również to sobie przypominała. Zmusiłam się do uśmiechu, chociaż moje policzki protestowały. Mogłam wymierzyć jej cios poniżej pasa. Jej srebrne cekiny pasowały do jej siwionych włosów, ale to przed inny komentarzem, się powstrzymywałam. —Hank. — Kiwnęłam głową. To było wszystko, co mu powiedziałam. Ojciec Liama był w tym samym wieku co Mahler, ale nie miał takiego samego reżimu piękna. Chociaż włosy Mahlera były zabarwione na czarno, Hanka był głównie siwe tak jak jego żony. To było coś, o czym o nich zapamiętałam. Wierzyli w wydalanie chemikalii i toksyn z ich organizmów w jak największym stopniu. Hank kiwnął głową. —Addison. — Zaczepił rękę na ramieniu żony, w taki sam sposób jak Jake trzymał mnie. —Teraz spotykasz się z prawnikiem? —Co? —Ach. — Jake wycofał dłoń, śmiejąc się. —Nie. Jesteśmy... —…przyjaciółmi. — Dokończyłam, dodając: — Jake jest dobrym przyjacielem. Pomógł mi w tej sprawie. — Podkreśliłam słowo pomógł, ponieważ wierzyłam, że ta sprawa się skończyła. Podniosłam brodę, rzucając wyzwanie, żeby ktokolwiek z nich się z tym nie zgodziło. Hank włożył ręce w kieszenie. Carol westchnęła i odwróciła się, podnosząc głowę, aby zbadać resztę sali. Trzymała palce splecione razem wokół kieliszka, jakby był dla niej za ciężki i potrzebowała obu rąk, żeby go utrzymać. Przyjrzałam się jej,

140

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

pochylonym ramionom, których wcześniej nie zauważyłam. Jej makijaż nie potrafił ukryć worów pod oczami. Wydawały się większe, niż kiedykolwiek widziałam. Jake milczał. Mahler wypuścił kolejny serdeczny śmiech. —Nadal myślę, że potrzebujemy dla ciebie drinka. Gdzie jest ta cholerna kelnerka, gdy tego potrzebujesz? — Przez chwilę skanował pokój. —Święte gówno! — Wszyscy odwrócili się do niego przez zmianę jego tonu. —Porozmawiajmy o duchu z przeszłości. Cofnął sie do tyłu i wyciągnął rękę, gdy dwaj mężczyźni mijali nas w tłumie. Próbował złapać ramię pierwszego mężczyzny, ale ten obrócił się w ostatniej sekundzie i złapał nadgarstek Mahlera. Mahler zamrugał kilka razy, zanim wybuchnął śmiechem. —Carter Reed. Nie mogłem uwierzyć, że to ty i ledwo mogę w to uwierzyć teraz. — Uwolnił rękę z uścisku mężczyzny. —Szybki jak zawsze. — Podniósł rękę, jakby chciał zapiąć ją na jego ramieniu, ale mężczyzna zmrużył ostrzegawczo oczy. Ręka Mahlera opadła do boku. Odchrząknął. —Jak się masz, Reed? Nie wiedziałem, że przebywasz w tych stronach. —Ja pierdolę. — Wydawało się, że byłam jedyną, która usłyszała ciche przekleństwo Jake'a, i spojrzałam na niego. Jego oczy były rozszerzone i wymierzone w osobę tego Cartera Reeda. Reed miał niebieskie oczy niczym wilk, ciemne blond włosy i niebezpieczną aurę. Gdyby Sia tu była i nie była z Jake'em, zaczęłaby się na niego nakręcać, jak kiedy po raz pierwszy zobaczyła Cole'a w Gianni. Ten mężczyzna był potężny. To było oczywiste. Carol i Hank również wydawali się wstrząśnięci, ich reakcje były zbliżone do tej Jake'a. Kim jest ten gość? —Muszę powiedzieć, że to nie jest miła niespodzianka, zobaczyć cię, Reed — Mahler odezwał się ponownie, gdy ten drugi mężczyzna odmówił odpowiedzi. — Gdzie się pojawisz, ciała mają tendencję do gromadzenia się. Kiedy wszyscy milczeli, on roześmiał się z własnego żartu. Był jedynym. Reed patrzył tylko na niego z lodowatym błyskiem w oczach. Nie wydawał się zirytowany ani wystraszony, po prostu czekał, aż idiota się zamknie.

141

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Carol drgnęła w ruchu. Sięgnęła po kieliszek Mahlera. —Myślę, że miałeś o jednego za dużo, Alfred. —Och, daj spokój.— Nadal się śmiał. —To jest zabawne. Poza tym, czym się denerwujesz? Reed wypadł z gry. Zgadza się? Znowu sięgnął po ramię mężczyzny, a ten znowu zrobił unik. —Jeśli spróbujesz jeszcze raz mnie dotknąć, złamię ci rękę. — Łagodna groźba go uciszyła. To było tak, jakby Mahler nagle zdał sobie sprawę z tego, kogo szturchał, jak dziecko celujące kijem w kobrę. Jego twarz poczerwieniała jeszcze bardziej. —Uh. — Cofnął się o krok, wsuwając dłonie do kieszeni, gdy próbował odzyskać rezon. —Kto tu z Tobą jest? Wyciągnął szyję, aby zobaczyć, kto stoi za tym wyższym mężczyzną. W tym samym czasie gdy to zrobił, towarzysz Reeda posunął się do przodu, a Hank i Carol przesunęli na bok. Oni trzymali swoje oczy skupione gdzie indziej. Powinnam również to zrobić. Ukazał się, towarzysz Reeda, i poczułam, jakbym oberwała w przeponę. To był Cole. Mogłam tylko stać i patrzeć. Nie przypuszczałam, że tu będzie. Nie przypuszczałam, nawet, że jest w mieście. Byłam z nim parę dni wcześniej i nic nie powiedział. Pisał kilka razy od tamtej pory, pytając, co u mnie, ale nie dał po sobie poznać, że wraca do miasta. Te myśli ścigały się w moim umyśle, ale mogłam tylko przełknąć, czując, jak węzeł zaciska mi gardło. Starałam się, powstrzymać swoje usta przed otwarciem i od wpatrywania się w niego, ale tam, gdzie właśnie powinna być, moja szczęka, na cholerną podłogę. Nie mogłam nic poradzić, by nie zauważyć, jak wyglądał i jak moje ciało już chyliło się ku niemu, jakby chciało wpaść mu w ramiona, jakby to było najbardziej naturalną rzeczą na świecie. To właśnie tam, gdzie powinnam być, więc dlaczego do diabła tylko tu stałam, nie idąc do niego? Wiedziałam, że to nie jest racjonalne i próbowałam wyłączyć tę stronę mózgu. Gniew, irytacja i jakieś inne uczucia wzbierały we mnie, których nie chciałam zidentyfikować. Gdybym pozwoliła sobie je poczuć, doprowadziłoby to do katastrofy.

142

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Nie zrobiłabym tutaj sceny. Nie żądałabym odpowiedzi. To stałoby się później, ale nie przed moimi teściami, czy przed kimkolwiek, jeśli o to chodzi. Zamiast tego podchwyciłam, jak uderzająco wyglądał Cole. Jego przyjaciel również wyglądał uderzająco, jednak wolałam Cole'a. Był mroczny wobec swojego jasnego przyjaciela. Jeden równoważył drugiego, zwracając uwagę każdego wokół nas i innych grup poza nimi. Mieli zwierzęce magnetyzmy. Wpływali na tłum. Ludzie zaczęli się niecierpliwić, czując zmianę w powietrzu. Obaj byli zabójczy. Obaj to wiedzieli i obaj patrzyli na Mahlera, jakby był ich następnym posiłkiem. Mahler został wreszcie trafiony i oniemiał. Mógł tylko gapić się na Cole'a tak jak ja. Cole zwęził oczy na Mahlera, potem Jake'a, a potem przesunął wzrok na mnie. Zatrzymał się na chwilę przed powrotem do Mahlera. Całkowita cisza osiadła w grupie. O co chodzi? Nie mogli o nas wiedzieć. Reed patrzył teraz na mnie i zamarłam na moment. Ciekawość zmieszała się lekko z rozbawieniem w wyrazie jego oczu, zanim przesunął się do tyłu, aby stanąć ramię w ramię z Cole’m. —Kiedy mnie zobaczyłeś, byłeś pełen pijackiej bzdurnej gadki, Mahler — odezwał się Reed. —Teraz nie potrafisz wypowiedzieć słowa? — Zerknął na Cole'a. — A może nie wiedziałeś, że Cole jest w mieście? Mahler wypluł kilka słów, ale żadne nie miało sensu. Moi ex-teściowie nie wydawali się zdziwieni, tym, że go widzą, a może szybciej to przyjęli. Oboje patrzyli na podłogę, a ich ramiona pochylały się lekko do przodu. Byli wizją skromności i nieśmiałości. Przechyliłam głowę na bok. To nie miało sensu. Nic nie miało sensu. Odwróciłam się do Jake'a, ale on nie mógł odwrócić wzroku od Cole'a. Jego szczęka była zaciśnięta, a jabłko Adama szybko szarpnęło się w górę i w dół. Co…? —Cóż, mam na myśli... — Mahler stwierdził, że potrafi mówić. Niestety. Zakaszlał raz, a głęboki strumień powietrza, oczyścił jego rury. —Nie sądzę, żeby ktokolwiek zdawał sobie sprawę, że Cole Mauricio jest znowu w mieście.

143

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Mauricio—poczułam kolejny uderzenie w brzuchu. Mauricio. Cole Mauricio. Był właścicielem budynku. Musiał być i przez cały ten czas milczał. Wpatrywałam się w niego, oskarżająco. Jego oczy pstryknęły do moich i złapałam krótki przypływ rozbawienia połączonego z przeprosinami, zanim to zniknęło, a jego twarz powróciła do nieczytelnej maski. Zmrużyłam oczy. Nie podzielałam jego nastroju. Czułam się wręcz odwrotnie i przez znaczy czas, musiałam poddawać ścisłej kontroli moje emocje, które kręcą się we mnie, jak złe tornado. Reed studiował Hanka i Carol. —Myślę, że Twoi towarzysze wiedzieli. Mahler spojrzał na nich, a potem na Jake'a i na mnie. —Oh. Cóż... — Wzruszył ramionami. — Może widzieli Cole’a wcześniej. —Właśnie przyjechaliśmy. — Wszystkie oczy zwróciły się do Cole'a. Jego oczy rzuciły się do mnie, zanim powróciły do Mahlera. Zwęziły się, a potem przeczesały Carol i Hanka. —Może są również świadomi powodu? Zmarszczyłam brwi. O czym on mówił? Zarówno Carol, jak i Hank zrobili się intensywnie czerwoni, a moja teściowa sięgnęła po ramię męża. —To było wspaniałe wydarzenie, ale nagle zrobiłam się zmęczona — Mahler prychnął. Przerwała, strzelając mu gniewne spojrzenie. —Było cudowne, Alfred. I to była przyjemność spotkać cię, panie Reed. Panie Mauricio. — Przerwała, zdając sobie sprawę z tego, do kogo jeszcze musi się zwrócić. Spojrzała w górę, ledwie spoglądając mi w oczy. — Ciebie również miło było zobaczyć, Addison. Matka Liama była teraz tak samo fałszywa, jak zawsze. Nie mogłam się zmusić, by powiedzieć jej coś równie uprzejmego. Więc nic nie powiedziałam. Po prostu chciałam, żeby odeszli. Odwrócili się, kiedy Cole powiedział: —Bea Bertal. Zatrzymali się. Ale nie spojrzeli na niego, nie na początku. Minęły dwie sekundy, zanim Carol odwróciła się do Cole'a. Przełknęła wyraźnie. Dłonią trzymała kurczowo ramię Hanka. —Znałeś moją matkę? —Cole. — Mahler ruszył naprzód, ale Reed go powstrzymał.

144

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zerknęłam na Jake'a i znalazłam go urzeczonego. Nieświadomy mojego spojrzenia pochylił się do przodu, jakby chciał lepiej usłyszeć. —Słyszałem plotki o twoim ojcu — powiedział Cole płasko. — Powiedz mi, Carol — pochylił się do niej. — Czy to tylko plotki? Dolna warga zaczęła jej drżeć. —Nie wiem. Bea nie żyje, wiesz to. Ja i mój mąż, wraz z dziećmi, nie rozmawiamy już z moim ojcem. —Czy to była niedawna zmiana? — Nie. — Zdawało się, że pod jego spojrzeniem opadała z sił. — Z ojcem nie rozmawialiśmy od lat, odkąd narodził się mój najstarszy syn. Kiedy wspomniała o Liamie, spojrzała na mnie, po czym odwróciła się do Cole'a. —Jak wspomniałam wcześniej, jestem dość zmęczona. Życzymy Wam wszystkim dobrego wieczoru. Hank odszedł pośpiesznie, bezpośrednio za Carol. Ich wyjście wydawało się niesamowicie podobne do ucieczki. Spojrzałam na Cole'a. Kim był dla rodziców Liama? Kim był w ogóle? Potrzeba, by się dowiedzieć, paliła się we mnie. Gdybym nie dowiedziała się, że... nie mogłam skończyć. Nie wiedziałam, co robić. Nie chciałam o tym myśleć, bo wtedy naprawdę mogłabym stracić wszelką racjonalną myśl. Nie mogłam do tego dopuścić. Dłoń Jake'a wróciła do mojego łokcia. —Sądzę, że Silers'owie mieli dobry pomysł. Myślę, że również powinniśmy wyjść... — Jake chciał powiedzieć coś więcej, ale Mahler wybuchnął: — Nie możesz tu przychodzić i grozić moim klientom. Nie zgadzam się na to! Reed i Cole poruszyli się jednocześnie, aby zamknąć szereg wokół Mahlera. To było zaskakujące widowisko; Byli tacy szybcy. Reed sięgnął po Mahlera, ale Cole go ubiegł. Odwrócił się plecami do nas, a Reed obrócił się plecami w stronę reszty sali. Odcięli wszystkich. Ruszyłam do przodu, popychając Jake'a. Chciałam zobaczyć, co się dzieje. Dostrzegłam, jak Cole sięga do przodu. Nie mogłam dostrzec reszty, ale Mahler

145

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

nagle przestał mówić. Jego oczy wybrzuszyły się, a policzki nadymały. Albo nie mógł złapać tlenu, albo powstrzymywał się, by nie płakać. Cole mówił do niego cicho. Mahler podniósł twarz i kilkakrotnie szarpnął głową w górę i w dół. —W porządku. Okej! Reed dotknął ramienia Cole'a. —Wystarczy. — Cole się odsunął. Nic więcej nie zostało powiedziane. Mahler chwycił się za ramię, obrócił się i przetoczył przez grupę ludzi. Cole spojrzał na mnie na chwilę, zanim on i Carter Reed ruszyli dalej. Tłum rozstąpił się przed nimi, a chwilę później, byli poza zasięgiem wzroku. Drżenie zeszło w dół mojego kręgosłupa. Byli znani i podczas gdy w spojrzeniach kobiet widziałam żądzę, to nie mogłam odwrócić wzrok od tego, co widziałam w oczach mężczyzn. Strachu. —Jake? —Hmm? —Kto to był? —Jestem całkiem pewien, że jest właścicielem naszego budynku. To Cole Mauricio. —Wiem, ale kim jest Cole Mauricio? —Jest szefem rodziny Mauricio. Moje usta wyschły. —Co to znaczy? — Wtedy usłyszałam odpowiedź Jake'a, a mój świat został wyciągnięty spod moich stóp. —Mafia. On nie jest w mafii, Addison. On jest mafią.

146

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Jake poszedł znaleźć Się. Jego plan polegał na tym, żeby dać jej znać, że jedzie ze mną do domu, a potem wrócić do niej. To było śmieszne, że nalegał, by zabrać mnie do domu, ale taki właśnie był. Jak tylko Jake wszedł w tłum, poszłam złapać taksówkę. Wówczas do niego napisałam. Jestem już w taksówce. Zostań z Sią. Bawcie się dobrze. Możemy porozmawiać później. Podniosłam rękę na taksówkę i ruszyłam do przodu. Lokaj z hotelu otworzył tylne drzwi, jednak ktoś inny zawołał za mną po nazwisku. —Pani Sailer? Przed budynkiem zaparkował czarny SUV, stając obok otwartych drzwi. —Mam podwieźć Cię do domu, proszę pani — dodał. —Podwieźć do domu? Dlaczego użył nazwiska mojego męża? Skąd w ogóle wiedział, że mam tak na nazwisko? Kim był ten facet? To była prywatna służba. Mężczyzna był duży i muskularny — a ja go rozpoznałam. —Widziałam cię jednej w nocy Gianni. —Nie pamiętam, ale widziałaś mnie również w Mauricio. Cole. Tylna winda. Podtrzymywał swojego przyjaciela. — Zraniłeś się. — To był facet, który krwawił. Pokiwał głową. —Tak proszę pani. Pan Dorian mnie opatrzył. —Jesteś jednym z ludzi Cole'a. — Ponieważ miał ludzi. Nie byli jego przyjaciółmi. Nie byli jego współpracownikami, choć być może niektórzy tak. Mój żołądek zaczął się skręcać i mieszać. —Cole kazał ci na mnie poczekać? —Tak, proszę pani. Mam zawieźć Cię gdziekolwiek zechcesz... — Przerwał. Wyciągnął ręce i złączył je przed sobą. —Czy mogę odwieźć cię do domu?

147

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zbliżyłam się o krok, składając ręce na piersi. Nocny wiatr się wzmógł. A ja nie wybrałam odpowiedniego płaszcza. Ubrałam się elegancko i lekko — miało to wyglądać na ładny oficjalny strój. Teraz drżałam, życząc sobie, żebym wybrała coś grubszego. —Co jeszcze? — Domagałam się. — Dlaczego po prostu użyłeś nazwiska mojego małżonka? —Madame? — Jego oczy rozszerzyły się, a jego usta otworzyły się lekko, jakby został na czymś przyłapany. W jednej chwili to tam było, a w następnej zniknęło. —Co masz na myśli, madame? —Jestem Addison Bowman. Nie Sailer. Kto ci powiedział, że nazywam się Sailer? —To był błąd. Przepraszam, pani Bowman. — Wtedy zamknął usta i wiedziałam, że nic więcej już nie powie. —Nie wejdę do środka, dopóki mi nie powiesz. Zmarszczył brwi. —Muszę cię chronić. To wszystko, co mam do powiedzenia. To był człowiek Cole'a, był tu na polecenie Cole'a, ale gdzie był Cole? Wrócił na imprezę, stając obok drugiego mężczyzny, tak samo zabójczego, jak on? Głos Jake'a powtórnie rozbrzmiał w mojej głowie: "Addison, on jest mafią". Tłum. Cole. Nie mogłam tego przetrawić, w każdym razie jeszcze nie, ale to miało tak wiele sensu. Poważnie? Czy to ma sens? Potrząsnęłam głową. Jedna rzecz na raz, teraz uwalniam wściekłość, która czaiła się na dnie mojego żołądka. Ten facet nie był uczciwy i oficjalnie miałam dość. Spiorunowałam

go

wzrokiem,

pozwalając

całemu

gniewowi,

który

zarezerwowałam dla Cole'a uderzyć w niego. Potrząsnęłam głową. —Nie ma mowy. Wyglądał niepewnie. —Madame? Addison? Posłałam mu fałszywy uśmiech, słodząc mój głos. —Przepraszam. Źle się wyraziłam. Nie mam ochoty na żadną pieprzoną jazdę. Znajdę własną powózkę do domu. Dziękuję.

148

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Szybko podbiegłam do otwartej taksówki i podałam kierowcy adres. Odjechaliśmy, ale sekundę później kierowca powiedział: — Jesteśmy śledzeni, panienko, ten samochód jest tuż za nami. — Oparłam głowę o siedzenie. Oczywiście, że był. —Powinienem wezwać policję? Co by się stało, gdyby to zrobił? Gdyby policja przyszła i przesłuchała człowieka Cole'a, co wtedy? Powiedziałby, że jechał za mną, bo jego szef kazał mu mnie podwieść. Wyśmieliby mnie. Nie było niebezpieczeństwa — czy może by go rozpoznali? Może sprawdziliby jego nazwisko i dowiedzieli się, że był notowany. Gliny dowiedziałby się, że był plebsem, i co wtedy? Zostałby aresztowany, tylko za wykonywanie swoich obowiązków? Czy Cole wpłaciłby za niego kaucję? A może wysłałby kogoś innego? Nie zdawałam sobie sprawy, z tego, że się śmieję do czasu, gdy kierowca zapytał: — Panienko? Dobrze się czujesz? Skuliłam się. Czułam lekką nutę histerii. Przegnałam ją i dałam mu pocieszający uśmiech. —Czuję się świetnie. Przepraszam. Po prostu jestem dość zmęczona. Od razu odwrócił wzrok od lusterka wstecznego. Musiał jednak patrzeć, dokąd jedzie. Uspokoiłam się i spróbowałam odpoczywać przez resztę drogi. Haldorf nie był zbyt daleko od Mauricio, ale dziś wieczorem, wydawało się, jakby była to godzina jazdy. Kiedy podjechał przed budynek, SUV zatrzymał się za nami. Zostałam na chodniku, gdy taksówka odjechała. Człowiek Cole'a wyszedł, ale do mnie nie podszedł. Podniósł rękę. —Przepraszam, madame. Mam rozkazy. Nie mogłem zostać z tyłu. Będę tu, jeśli będziesz potrzebowała pojechać gdziekolwiek indziej. —Przez resztę nocy? —Nie. — Opuścił rękę, aby podeprzeć ramię o SUV-a. —Będę tu bez końca. Ja albo inny kierowca. Bezkońca? —Co? — Musiałam coś źle usłyszeć. Drzwi do Mauricio'a otworzyły się za mną i usłyszałam głos Kena.

149

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Będzie na parkingu w suterenie, panno Addison. Ken był dziś w pełnym uniformie portiera, jego płaszcz zapięty był aż po szyję z ciemnym szalem włożonym do środka. Nawet miał na sobie swój kapelusz, nisko zaciągnięty, by osłonić czoło. Jego ręce zostały schowane do wewnątrz białych rękawiczek. —Mam tam iść? Ken skinął głową kierowcy. —Dziś wieczorem nie ma parkowania na ulicach, Carl. Roześmiałam się gorzko. Carl. Ken znał go z nazwiska. I Carl oczywiście znał Ken równie dobrze. Jego głos zmienił się, jak tylko wyszedł Ken, odprężył się, przerzucając się na serdeczny ton. Nie był spięty ani ostrożny, tak jak był ze mną. Nawet jego ramiona wydawały się rozluźnione, gdy wracał do SUV-a. —On jedzie do sutereny. — Ken się zawahał. —Jeśli będziesz go potrzebować, by gdziekolwiek dziś wieczorem pojechać. To był inny świat. —On zawsze będzie tam na dole? —On albo drugi facet, Jim. Ta dwójka będzie się zmieniać, ale tak. Są twoimi osobistymi kierowcami. —Bo Cole wydał taki rozkaz? — Obserwowałam go uważnie. Chciałam zobaczyć jego reakcję. Nie było żadnej. Nie mrugnął, po prostu ofiarował mi miły, przyjazny uśmiech. —Tak, panno Addison, tak zrobił. Robi to dla ludzi, o których się troszczy. Nie mogłam w to uwierzyć. —Czy Cole jest właścicielem tego budynku? — Tak naprawdę to nie było pytanie. Chciałam potwierdzenia. Nie, potrzebowałam potwierdzenia. Musiałam dowiedzieć się czegoś konkretnego. Tego wieczora jest do postawienia zbyt wiele pytań. Czy Dorian i Cole byli przyjaciółmi? Kim był Carter Reed? I jaki u licha istniał tutaj współczynnik z rodziną Liama? Kim był Cole, którego praca była tajemnicą, którego praca była niebezpieczna, i czyje życie zabrało mu cały miesiąc, i kto leciał prywatnym samolotem, by

150

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

pochować przyjaciela? Wcześniej nie miałam za złe tych tajemnic, ale nie teraz. Nigdy więcej. Ken dał mi ciche skinienie głową. Zacisnęłam zęby. —Przyjdzie dziś wieczorem? —Skinął głową. Przeszłam szybko. —Dobrze. — Dostanę dzisiaj wszystkie cholerne odpowiedzi, które chciałam uzyskać dzisiejszego wieczora. Gdyby tego nie zrobił, sama bym je znalazła, niezależnie od konsekwencji. Kiedy wróciłam do mojego mieszkania, Sia zadzwoniła, aby upewnić się, że wszystko w porządku. Sądząc po jej wymamrotanym przemówieniu, Jake nie wprowadził jej, w wieczorne emocje, więc ja też nie. Najpierw chciałam usłyszeć odpowiedzi od Cole'a. Uspokoiłam Się, a potem próbowałam czekać na Cole'a. Czytanie. TELEWIZJA. Nawet popijałam wino — to wszystko było bezcelowe. Nic nie mogło rozproszyć mojego gniewu. W porządku. Butelka wina mogłaby pomóc. Ale co Jake powiedział? Cole nie był tylko w mafii. On był mafią. Założyłam, że takie osoby są ważne. Musieli mieć spotkania, robić to, co Cole i ten facet robili dziś wieczorem. Może dyskutowali, żeby zadecydować, kto zabić, a kogo pobić? Parsknęłam, sięgając po kieliszek przede mną. To znaczy, kurwa. Kto był teraz w mafii? Przychodziło mi do głowy całe mnóstwo starych filmów. I ten drugi facet, Carter Reed—kim był dla Cole'a? Kim byli w ogóle? I on i Cole znali rodziców Liama. Bea Bertal, powiedział Cole. To była babcia Liama. Ona i Liam od czasu do czasu spotkali się na lunchach. Pamiętam, kiedy umarła. Myślałam, że Liam będzie tym zmartwiony, ale nie był, przynajmniej nie tak jak się spodziewałam. Liam wrócił z badania, zatrzymując się przed wejściem do kuchni. Czekałam. Nasłuchując. Nic nie powiedział. Mieszałam zupę i nadal nic nie usłyszałam, więc obejrzałem się przez ramię. Coś było nie tak. Trzymał swój telefon w ręku i tylko się w niego wpatrywał. —Liam? Co jest? — Uniósł wzrok. Wyglądał, tak ponuro. —Liam? —Moja babcia nie żyje — czekałam, pozostając przy kuchni, ale znowu była tylko cisza. Zmarszczył brwi, a jego oczy wyglądały na zagubione. Serce mnie bolało.—

151

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Przepraszam. Potrząsnął głową i zerknął do pokoju. Podniósł rękę, by przeczesać włosy. Telefon spadł na podłogę z głuchym odgłosem. —Ja... — mrugnął. Razu. Dwa razy. — Ja... —Liam? —Nie mam pojęcia, co mówić. —Jesteś... — zmarszczyłam brwi. —...przejęty? Byliście blisko. —Nigdy cię nie poznała. — Powiedział to cicho, jakby tego żałował. —Chciała cię poznać, ale się bałem. Że wtedy się dowiesz. — Potrząsnął głową. —Nie wiem, co to oznacza dla rodziny. Był smutny, jednak bardziej przerażony. To nigdy nie miało dla mnie sensu. Teraz miało. Mogłam się domyślić... ale czego? Nazwisko Bertal? Nadal niczego z tego nie wiedziałam, z wyjątkiem tego, że rodzice Liama boją się Cole'a. Wiedziałam aż tyle. I pieprzyć to. Jeśli Cole nie przyjdzie, aby dać mi odpowiedzi, to znajdę je sama. Uruchamiam komputer. Godzinę później... nie byłam na to przygotowana. Nie było żadnego sposobu, bym mogła być.

152

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zabrzęczała winda. Nie ruszałam się. Zabrzęczała po raz drugi. Nie potrafiłam nawet odwrócić wzroku od ekranu komputera. Obraz Cartera Reeda był dokładnie pośrodku, a nazwisko Cole'a było wszędzie. Kiedy kontynuowałam czytanie, winda zaczęła się poruszać, jednak nie potrafiłam się na niej skupić. Potrzeba wiedzy zanikała we mnie, za to teraz byłam w pułapce, niezdolna przestać zbierać szczegółów. Chociaż nie chciałam ich znać. Drzwi otworzyły się i zjawił się Cole, był tak ubrany, jak był na torze: czarna bluza z kapturem i czarne dresy. I tak jak za pierwszym razem, kiedy go widziałam, wyglądał w tym cholernie dobrze. Był jednym z najlepiej wyglądających mężczyzn, jakich kiedykolwiek widziałam, ale dziś wieczorem jego wygląd wbijał we mnie sztylety. Poczułam się, jakby bawił się mną jak zabawką. —Oczywiście masz kody do mojego piętra — powiedziałam spokojnie. — Jesteś właścicielem. Zgadza się? Zatrzymał się dokładnie w moim apartamencie, a za nim zamykały się drzwi. Nie mogłam odczytać wyrazu jego twarzy, tego, o czym myślał i czuł, ale zaczęłam, rozpoznawać to spojrzenie. Przybierał to spojrzenie wiele razy i była to ta sama nieczytelna maska, którą nosił wcześniej na imprezie. Jego ramiona uniosły się w cichym oddechu. —Jesteś wściekła. —A ty byś nie był? — Moja krew zawrzała. Ten facet—ten cholerny facet. — Dopiero co uprawiałam z tobą seks, a teraz dowiedziałam się, że jesteś w mafii?! Rozumiem, że nie mam powodu, aby się denerwować. Masz rację. Całkowitą rację. — Uciekł ze mnie gorzki śmiech. —Powiedziałeś, że nie możesz mi nic powiedzieć, ale nigdy nie pomyślałabym, że chodzi o mafię. Wszystkie twoje tajemnice? Nie

153

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

miałam o nich pojęcia, a powinnam mieć. To znaczy, tak, byłeś uczciwy. Powiedziałeś, że nie możesz mi tego powiedzieć, ale może daj dziewczynie następnym razem jakąś wskazówkę? Mafia. Mafia, Cole! To niebezpieczne. — I przerażające. Odpycham tę myśl. Miałam też inne pytania na czubku języka, ale je również odepchnęłam. Czy on zabija ludzi? Prychnęłam. Oczywiście, że tak. Czy kazał zabijać ludzi? Znowu prychnęłam, przeczesując ręką włosy. Co jeszcze? Prostytucja? Hazard? Jakie przestępstwa popełnił? Czy bił ludzi, żądając od nich zapłaty? Czy żądał haraczu od właścicieli sklepów? Moje myśli pędził po wszystkich mafijnych filmach i historiach, o których słyszałam, dorastając. Wszystkie te postacie zostały maskowane na pociągające, wyidealizowane, ale żadna z nich była święta. Żadna z nich. Wpatrywałam się w kogoś, kogo nie znałam. Poszłam z nim do łóżka. Spędzałam z nim czas. Biegałam z nim. Śmiałam się z nim. Odczuwałam z nim. Zaczynałam z nim żyć. I Boże, patrząc na niego teraz, wszystko, co chciałam zrobić, to znów rzucić się w jego ramiona. Pieprzyć wszystko inne. Wówczas uderzyła we mnie prawda. — Nie chciałam poznawać prawdy. Wydostał się ze mnie pusty dźwięk. Nie wiedziałam, czy to był śmiech, czy chrząkniecie, ale cokolwiek to było, nie miało znaczenia. Miałam mdłości. Musiałam się uspokoić. Dwie noce. To było to. To było wszystko, co mieliśmy. Musiałam ciągle sobie o tym przypominać. Potrzebowałam kolejnego cholernego drinka. Butelka była pusta. Podniosłam się, żeby wziąć kolejną, ale pokój się zakołysał. Cole wystartował do mnie. Odprawiłam go machnięciem, chwyciłam się kanapy, żeby się przytrzymać i opaść ostrożnie w dół. —Nie. Jestem pijana. Nie jadłam dzisiaj. Podszedł bliżej, zamykając odległość, aż stanął po drugiej stronie niskiego stolika kawowego. —Masz wszelkie prawo, aby się na mnie wściekać. To, co robię, skąd pochodzę, nie jest czymś, czego powinnaś dowiadywać się podczas jakiejś ważniej imprezy towarzyskiej. Przepraszam, że to ci się przydarzyło. Boże. Przełknęłam, spoglądając mu w oczy. Nie chciałam zobaczyć w nich współczucia, ale zobaczyłam, i jakoś, to rozwaliło we mnie mur. Z mojego oka

154

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

wyłoniła się łza. Jednak znaczna część mojego bólu, nie miała nic wspólnego z Cole'm. —Czuję, że straciłam go na nowo. Cole nic nie odpowiedział. Spuściłam głowę. —Nie miałam pojęcia. — Wskazałam na mój komputer. — O niczym z tego. Liam trzymał to przede mną w tajemnicy. A teraz to ma sens—dlaczego jego rodzina nigdy mnie nie zaakceptowała, dlaczego jadał z nimi sam, dlaczego jego młodszy brat nigdy nie wrócił do domu. —Przykro mi, Addison... —Wiedziałeś? — Domagała się. — Czy wiedziałeś, kim jestem? Kim był Liam? Pokręcił głową. —Złożyłaś wniosek o to miejsce, kiedy wyjechałem. Nie bywam tu tak często, więc nie śledzę wszystkiego, co się tu dzieje. Dorian zarządza budynkiem. Ufam mu. Powiedział mi, że jest nowa rezydentka, ale nigdy o to nie pytałem. Do czasu... —Do czasu? —Do czasu, gdy zobaczyłem Cię tej nocy. Zdałem sobie sprawę, że to twoi teściowie, i wszystko się połączyło. — Zawahał się. Miał zamiar powiedzieć coś więcej, ale się powstrzymał. Powiedział tylko: — Nie wiedziałem o tym. Nawet nie pomyślałem... — westchnął głęboko, zajmując miejsce obok mnie na kanapie. — Addison, nie zrobiłaś nic złego. Nic. Wskazałam na artykuł na ekranie. —Mówi się, że rodzina Mauricio i rodzina Bertal są wrogami. —Byli wrogami Parsknęłam. —Dzisiejszej nocy nie wyglądałeś zbyt przyjacielsko. Kącik jego ust się podniósł. —Owszem. Cóż, jest długa historia rozlewu krwi, ale jak na razie pokój pomiędzy nami wciąż jest aktualny. —Jest dobrze? —Jest.

155

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Ale jego oczy było ostrożne, szczęka zaciśnięta. Usta zaciśnięte w poważną linię, a ja wyczuwałam tego ogrom. —Kłamiesz — przejrzałam jego maskę. Jego oczy rozszerzyły się, wyostrzając na mnie. Usiadłam, pochylając się do niego. —Nie wpuszczasz mnie, ale zaczynam umieć cię odczytywać. Tylko trochę. Coś się dzieje, nieprawdaż? Pomiędzy rodziną Bertal a twoją? —Addison. —Powiedz mi prawdę. — Wtedy uderzyła we mnie całkiem inna myśl. — Chyba że uważasz, że jestem częścią nich. Czy tak uważasz? Pokręcił głową. Ból zamigotał w jego oczach, zanim go zamaskował, tak jak zawsze to robił. Odsunął się — cal, może dwa, ale poczułam to jako odrzucenie. —To... to jest inny problem, jaki mamy. —Jaki? —Chcę ci powiedzieć. Chcę opowiedzieć o mnie, o mojej rodzinie, o moich przyjaciołach. Jednak nie mogę tego zrobić. —Z powodu Liam? —Z powodu jego rodziny. Gula utworzyła się w moim gardle. —Powiedzieli, że nie są częścią tego. Potrząsnął głową. —Kłamią. Babka Liama wywodziła się w prostej linii założycieli rodziny Bertal. —Co to znaczy? —Pradziadek Liama zapoczątkował ich

rodzinny biznes. Było

inne

rodzeństwo, ale to Bea Bertal była aktywna. Prowadziła księgi. Nawet jeśli rodzice Liama twierdzą, że nie są częścią biznesu, pieniądze spływały do nich, a także do Liama. Spadek. —Co to ma za znaczenie? Powiedziałeś, że jest rozejm. Co to ma wspólnego z tobą i ze mną?

156

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Nie zawsze może panować pokój. Jego słowa zajęły moje myśli. Mogłabym stać się wrogiem? Czy to miał na myśli? —To po prostu oznacza, że sprawy są skomplikowane — dodał po chwili. — Ty i ja. Teraz nawet my jesteśmy skomplikowani. Wyschły mi usta. —Ty i ja? — Nawet my jesteśmy skomplikowani? — Wyjechałeś na miesiąc. —Nie mogłem wrócić, aż do dzisiaj. Rzeczy... stały się dla mnie skomplikowane. — I nie możesz mi o tym powiedzieć. Przestałeś dzwonić i pisać. Nie możesz mi powiedzieć dlaczego? Tak jak nic nie możesz powiedzieć o sobie czy o swojej rodzinie, a nawet o swoich znajomych. Nic z tego, prawda? Ponieważ jestem związana z rodziną Bertal, nawet jeśli nie jestem jej częścią. Czułam, jak występuje na mnie rumieniec, pokrywający moją szyję. To nie był rumieniec zadowolenia. —Odpychasz mnie ze względu na ludzi, którzy mogliby być moimi sojusznikami? Dobrze rozumiem? Sojusznikami, którzy nigdy nie okazali mi żadnego wsparcia, którzy mnie pozywają. Zsunęłam się z kanapy i zaczęłam maszerować. Tam i z powrotem. Przytuliłam samą siebie, otulając mocno ramionami. — To jest niedorzeczne. Wszystko z tego. Kochałam go. Kochałam Liama tak bardzo, a oni chcą... Nawet nie wiem, czego chcą. Chcą domu? Czy to dlatego mnie pozywają? Nie wydawali szajsu na dom. Nie wydawali szajsu na mnie, nie do niedawna. —O czym ty mówisz? —I ty. — Wyciągnęłam rękę, wskazując na niego. —Ty—całkowicie gorący i totalnie dobry w łóżku. Mam na myśli, pieprzenie. Jak, kurwa. Gra słów zamierzona. Nie czułam niczego takiego z nikim, do czasu Ciebie. Wpadłeś do Gianni, a moja przyjaciółka zdziecinniała dla ciebie, ale ja również. Mam na myśli, że jesteś wspaniały i jesteś zgrany. I zawsze wiedziałam, że jesteś niebezpieczny. Mogłam to po prostu stwierdzić. Słuchaj swojego bebecha, jak to, co zawsze mawiał mi Liam. Powiedział, że jeśli nie wiem, co robić, powinnam słuchać mojego bebecha. Cóż, mój

157

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

bebech zabrał mnie do twojego penisa, a teraz spójrz, gdzie jesteśmy. Twoja rodzina chce zabić moją rodzinę, a moja rodzina — ja nawet nie lubię mojej rodziny. Jestem Bowman, do cholery. Byłam Sailer, a twój kierowca nazwał mnie Siler. Dlaczego on nazywał mnie Sailer? —Mój, kto? —Kierowca z dołu. Nazwał mnie Sailer. Cole zmarszczył brwi. —Nie wiem. To polecenie wyszło od Doriana. —Sądziłam, iż powiedział, że to ty poleciłeś mu, żeby odwiózł mnie do domu. —Polecenie wyszło ode mnie, ale to Dorian był tym, który go wezwał. — Och. — Potrząsam głową. Wciąż czuję rumieniec; Teraz pokrywał moje uszy. —Byłam Sailer, ale już nie jestem. Jestem Bowman. Nieważne, z kim byłam, zawsze byłam Bowman. Nie jestem Bertal. Nie jestem z nimi. Byłam nawiedzana każdego dnia i każdej nocy, gdy Liam umarł i to się skończyło, gdy się tu przeprowadziłam. Wpatrywałam się w Cole'a, ale to było coś więcej niż gapienie się. Zniosłam tak wiele cholernych murów. Byłam zmęczona murami, tajemnicami, niewiedzą. Mój głos stał się chrapliwy. —Po tym, jak się tu wprowadziłam, przestałam słyszeć jego głos. Wciąż go czuję, jednak w dobry sposób — jak śmiejemy się znowu razem, bądź jak pragnie, żebym była szczęśliwa. I noce z tobą... Nie czułam się tak od długiego czasu. Ty mi to ofiarowałeś. W tamtych momentach nie byłam żoną Liama ani wdową. Byłam sobą. Byłam Addison. To było wszystkim, czym byłam, i uwielbiałam to. — Łzy spłynęły mi po policzkach, kiedy wyszeptałam: — Doszłam dla ciebie, a duchy mnie opuściły. Jego oczy pociemniały, a on wstał. Zbliżył się, zatrzymując się poza zasięgiem. Czułam jego ciepło. Moje mury właśnie opadły, podobnie jak jego. Maska zniknęła i zobaczyłam w nim pożądanie. Zobaczyłam więcej, dużo więcej, ale uchwyciłam się pożądania, ponieważ moje ciało zaczęło reagować. Moje usta wypełniła ślina, a ból — ból, który nie został zabrany w ciągu miesiąca — zaczął pulsować na nowo. Pragnęłam go.

158

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Uśmiechnął się, słabo, zanim zrobił ostatni krok. Jego ciało dotykało mojego, a ja zamknęłam oczy, delektując się odczuciami. Twardości. Siły. I więcej, o wiele więcej. —Podniosę cię — mruknął. Mówił do mnie, jakbym była rannym zwierzęciem. Jakby chciał mnie pocieszyć, ale nie chciał przestraszyć. Uspokajał i uwodził mnie w tym samym czasie. I właśnie tego chciałam. Pochylił się, jego dłonie złapały mnie w pasie i znowu się podniósł. Owinęłam się wokół niego i trzymałam mocno. Nie mogłabym go puścić, nawet jeśli bym chciała. Byłam jego. On był mój. Nie obchodziło mnie, co mogłoby się stać. Nie mogłam zaprzeczyć temu uczuciu. Potrzebowałam go. Spojrzał mi w oczy. —Teraz mam zamiar zanieść cię do sypialni. —Mam pojęcie, dokąd zmierzamy. Odetchnął głęboko z miękkim wzrokiem. —Zrobię wszystko, co zechcesz, żebym zrobił. Nie zrobię niczego, czego nie chcesz, bym robił. Jeśli chcesz, żebym cię trzymał, nigdy cię nie wypuszczę. Jeśli chcesz, żebym całował Cię przez całą noc, rano będziesz musiała kupić mi pomadkę. Cokolwiek zechcesz, zrobię to. Zaniósł mnie do łóżka i położył. Jego ramiona nigdy mnie nie puściły. Pochylił się nad mną, moje ramiona i nogi wciąż były owinięte wokół niego. Jego czoło spoczywało na moim, tak łagodnie, pasując do jego głosu: — Z wyjątkiem wyjścia. To jedyna rzecz, której nie zrobię. — Jego oczy wpatrywały się w moją twarz, badając każdy szczegół. — Pomogę ci ponownie stać się Addison. Tylko ty. Tylko ja. Nikt inny. A następnie, gdy jego wargi dotknęły moich, łagodnie, czule, zrobił tak, jak obiecał.

159

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Cole był w mafii. Pierdoloną mafijną matką. Słońce zaczęło skradać się do środka. Prawdopodobnie było około siódmej rano, a ja leżałam, całkowicie rozbudzona, gdyż on spał obok mnie. Kołdra zsunęła się, spoczywając nieco powyżej jego pasa, dając mi dobry widok. Wiedziałam, że jego klatka piersiowa i plecy są obrysowane mięśniami, ale nie miałam pojęcia o bliznach. Teraz widziałam je wyraźnie, rozproszone po całym jego ciele. W jego piersi były dwie dziury: jedna pod ramieniem, druga niżej na boku. Pochyliłam się i dotknęłam tej ostatniej. Była większa od drugiej i została zszyta, pozostawiając małą wypukłość, gdzie szły szwy. Ten mężczyzna — ponownie studiowałam jego twarz. Oczy miał zamknięte, ciało zrelaksowane i wyglądał spokojnie. Zdałam sobie sprawę, jak mało wiedziałam o tym człowieku. Był głową swojej rodziny, ale co to znaczyło? Artykuły, które znalazłam w sieci, mówiły, iż Carter Reed zarządzał rodziną do ubiegłego roku. Jeden z blogów podał więcej szczegółów niż inne i poinformował, że był tym, który wyznaczył Cole'a nowym liderem. Moje myśli pędziły. Jeśli jest pokój między rodziną Mauricio i Bertal, dlaczego rodzice Liama wyglądali, jakby czemuś zawinili? Byli przerażeni i spięci, i całkowicie bez energii, ale więcej kryło się pod powierzchnią. Carol miała ten sam wyraz na twarz, jak wtedy gdy skonfrontowałam się z nią odnośnie do kobiet, które wciąż wypychała Liam’owi. Poszłam do jej domu, kazałam jej przestać je przyprowadzać. Tego dnia wyglądała na zawstydzoną, jednak tylko tego dnia. To samo dostrzegłam wczoraj wieczorem. Być może nie jest to pokój, który będzie trwał zawsze, jak powiedział Cole, ale czy to się już skończyło? Zerknęłam na bok na Cole'a. Przekręcił się na brzuch i pogrzebał głowę pod moją poduszką. Jedno z jego ramion spoczęło na mojej talii, zgarniając mnie bliżej do

160

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

niego. Czekałam, ale sekundy później jego oddech się wyrównywał, i na powrót zasnął. —Twoje myślenie nie daje mi spać.— Otworzył jedno oko. —Przestań myśleć. To irytująco głośne. Nie spałem od trzech dni i wszystko, czego chcę, to pozostać z tobą w łóżku. Idź spać, Addison. —Co to znaczy? —Co, co znaczy? — Jego ramię zacisnęło się wokół mnie. To było miłe. —Czy możemy być razem w ten sposób? To znaczy, z moim związkiem z Bertal’ami i twoim również, cóż, no wiesz. Czy Cole może mieć kłopoty? Czy ja mogłabym je mieć? I co właściwie, kłopot miałby oznaczać w jego świecie? Śmierć? Zadrżałam na tę myślą. —To znaczy... — złapał moją dłoń przy swoim biodrze, splatając nasze palce razem. — ... że niczym nie mogę się z tobą podzielić. —A jeśli to zrobisz? Ponownie przewrócił się na plecy i obserwuje mnie. Jego oczy spochmurniały. —A jeśli to zrobię, wtedy będziesz w tym, będziesz w tym całkowicie. Ścisnęło mnie w brzuchu. —Co to znaczy? —Oficjalnie staniesz się zdrajcą twoich teściów i każdego innego połączonego z życiem Liama. Poruszył ręką w górę, przykrywając mój bok, ponad ramieniem, zostawiając po sobie dreszcze. A może to przez jego słowa. Zaczynałam nie dostrzegać różnic. —Czy coś się mi stanie? Jeśli wezmą mnie za swojego zdrajcę? Potrząsnął głową. —Masz na myśli, czy cię zabijają, czy coś? — Boże. Nie potrafiłam odpowiedzieć. Mogłam tylko poruszyć głową w górę i w dół. —Nie. Bryłka napięcia, która powstała w moim żołądku, rozluźniała się. —Jesteś pewny? —Jestem pewny. Będą cię atakować, jeśli będziesz miała coś, co mogłabyś mi dać, coś, czego oni nie chcieliby, żebym posiadał. Zmrużył oczy. Wydawał się czekać na coś.

161

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Co? —Nic. — Złapał mnie za drugą rękę i wciągnął mnie na siebie. Moje piersi otarły się o jego klatkę piersiową, a on owinął ramiona wokół mojej talii, zakotwiczając mnie na miejscu. —Nie możemy spotykać się publicznie, chyba że jesteś gotowa. To musi być twoja decyzja. —Co masz na myśli? —Oni odetną się od ciebie. Nie będę ci nakazywać, ale miałem na myśli to, co powiedziałem. Wszelkie powiązania, jakie miałaś z rodziną Liama, zostaną zerwane. Czy jest ktoś, kogo lubisz? Zaśmiałam się. —Nie. Nie muszę nawet zastanawiać się nad tym pytaniem. Zawsze rozmawiałam z jego rodziną tak mało, jak to możliwe. Jego taty nigdy nie obchodziło nasze małżeństwo, a jego matka mnie nienawidziła. Liam nie spotkał się ze swoją siostrą, a ja nigdy nie spotkałam jego młodszego brata. Czuliśmy czasami, że byliśmy przeciwko światu. Cole przeniósł spojrzenie na moje usta i tam pozostało. Prześledził moją dolną wargę kciukiem. —Nie lubili cię, ponieważ nie zostałaś zatwierdzona przez Bertal. Mogę cię o tym zapewnić. Podniosłam głowę, a on puścił moją wargę. —Nawet nie wiem, co to oznacza. —Lubią się pobierać w swojej strukturze współpracowników. Jestem pewny, że Carol miała inne kobiety, z którymi chciała, aby Liam się ożenił. Jesteś outsiderem. Wszyscy inni są... — Zawahał się, patrząc na mnie. —Mogą być ryzykiem. —Czytałam kilka artykułów, które mówiły o osobie Emmy? Jest z twoim przyjacielem Carterem, tym z ostatniej nocy. Czy z nią jest tak samo, jak ze mną? Pokręcił głową. —Nie. Emma była outsiderem od samego początku. Nie była związana z żadną rodziną, a Carter znał ją kawał czasu. Wychowali się razem. Z tobą jest trudniej, ponieważ jesteś związana z wrogiem. Gdybyśmy się ujawnili i to,

162

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

niezależnie od tego, co to jest, by nie zadziałało, wciąż będziesz uchodzić za zdrajcę. Wybrałaś wroga. Wydawało się to logiczne w jakiś głupi, pokrętny sposób. —Nie jestem z nimi związana, więc nie wyobrażam sobie, żebym czuła się gorzej. Zgaduję, że to nie ma znaczenia, ponieważ Liam... Zsunęłam się z niego, aby usiąść na łóżku. Cole odwrócił się, obserwując, jak podpierałam bok mojej twarzy na czubkach kolan. Nie mogłam ukryć swojego smutku. — Żal jest gorzką cholerną pigułką, prawda? Mruknął. Wyciągnął dłoń do moich nóg i zaczął pieścić — dla pociechy, niczego więcej. —Nie kłamałem, gdy mówiłem o mojej rodzinie. Straciłem każdego członka rodziny, jednego po drugim, dopóki nie zostałem tylko ja. Żal i ja znamy się od dawna. — Uśmiechnął się. —Jesteśmy starymi kumplami. —Przepraszam. — Nie wyobrażałam sobie tego. Nie chciałam sobie wyobrażać. —Nie chciałam tego zaczynać. —Addison — mruknął Cole, siadając obok mnie. Schowałam czoło między kolanami. Mała dziewczynka we mnie chciała zamknąć oczy i zniknąć. —Bolało zaczynanie życia bez nich. Rozumiem to. Byłam zmęczona niewidzialnym ciężarem na moich ramionach. Cole podnosił go, za każdym razem, jednak teraz postanowiłam, że jestem gotowa zdecydować się go odpuścić. Próbowałam się uśmiechnąć. —Wydaje mi się, czy rozmawialiśmy o nas i o tym, jak nie możemy pokazywać się publicznie? —Możemy to zrobić — drażnił się — jeśli nie obchodzi cię to, co zrobią twoi teściowie. —Nawet w dobrych dniach, mnie do cholery nie obchodzą. —Mówiłaś, że Cię pozwali? Kiwnęłam głową.

163

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Walczą z moim prawem do sprzedania naszego domu. Mówią, że Liam kupił go za ich pieniądze, ale tego nie zrobił. Odziedziczył jakiś spadek po swojej babce i użył tych pieniędzy, żeby zapłacić za dom. —Czy był gotowy nabywca? Wzruszyłam ramionami. —Nie, żebym o tym wiedziała. Umkną spojrzeniem i poczułam, że również się odsuwa. —Hej. — Dotknęłam jego dłoni. —O czym myślisz? —Nieistotne. To wszystko jest po prostu dziwne. — Usiadł i wycisnął pocałunek na moim czole. —Jestem pewna, że to jest istotne. — Złapałam go za ramię. —Dlaczego mam poczucie, że masz zamiar wyjść z tego łóżka? Jego twarz rozjaśniała. Cokolwiek go dręczyło, zniknęło, a miękkość z zeszłej nocy powróciła. Uśmiechnął się, a jego oczy pociemniały, kiedy się pochylił. Jego usta dotknęły moich, biorąc je łagodnie, niczym obietnica pieszczoty, a on mruknął: —Nie musimy cały dzień siedzieć w łóżku. Są inne miejsca, do których możemy iść. —Jak kiedy... — Wydałam z siebie jakiś dziwny okrzyk, kiedy uniósł mnie w powietrze i zaniósł do łazienki, gdzie włączył prysznic. Byłam na niego gotowa, nawet, wtedy gdy czekał, aż woda się podgrzeje, nawet, wtedy gdy opuścił mnie na podłogę, nawet, wtedy gdy przyciskał mnie znowu do ściany. Pochylił głowę, a jego usta znalazły się ponownie na moich, i pocałowałam go. Ale to było coś więcej. To nie był już tylko seks. Nie było to, cokolwiek mieliśmy wcześniej. Był śmiech, przekomarzanie się, ale były też uczucia. Było tego więcej. My byliśmy czymś więcej. Myślę, że byliśmy już wtedy, zanim jeszcze wyjechał ostatnim razem.

164

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Cole wyszedł dwie godziny później i ja również. Sia napisała do mnie, prosząc mnie, żebym podeszła na piętro Jake'a, ale to Jake, był tym który mnie powitał z rękoma w powietrzu. Ubrany w spodnie od piżamy, skarpety, i pomięty T-shirt. Połowa włosów pięła się prosto w górę i trzymał palec przy ustach. —Sia nie wie — szepnął. —Wie co? Pomachał ręką w powietrzu, jakby chciał ją odepchnąć. —Mów ciszej. Naprawdę nie chcę, żeby do niej dotarli. —Co masz na myśli? — Niemal szeptałam, ale spojrzałam w stronę sypialni. Prysznic był włączony. — Wcale nie sądzę, by mogła nas usłyszeć. —Wiem, ale tak na wszelki wypadek. — Wskazał najdalszy zakątek piętra i poszłam za nim do salonu. Jake odwrócił się plecami do okna, żeby móc spojrzeć mi przez ramię. Potem skrzyżował ręce na piersi. —W porządku. Oto, w czym rzecz: ona się martwi. —Co zrobiłeś? Jego brwi wystrzeliły. —Ja? Nic. To przez ciebie. —Przeze mnie?— Moje brwi również się podniosły. — Co ja zrobiłam? —To, czego nie zrobiłaś. — Pochylił głowę bliżej mojej. — Wczoraj dowiedziała się od kogoś o twoich teściach. Jedna z jej kumpleli towarzyskich podsłuchała rozmowę na przyjęciu. —Ale my nie rozmawialiśmy o sprawie. —Nie, ale najwyraźniej ta osoba powiedziała jej, że Ty i ja wyglądaliśmy na zaprzyjaźnionych. — Użyła palców, cytując w powietrzu. — I doszła do nazwiska Mahlera i rodziców Liama. Zgaduję, że nie znaleźli się na liście gości, więc rano

165

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

rozmawiała przez telefon przez godzinę, starając się zrozumieć, w jaki sposób się dostali. —Prawdopodobnie Mahler ich wprowadził. —Właśnie to odkryła, ale jest wkurzona. W dużym stopniu wkurzona. Chciała wiedzieć, co ci powiedzieli. — Wzruszył ramionami. —Nie wiedziałem, co powiedzieć, więc... — moje usta opadły. —Nic nie powiedziałeś? Proszę, powiedz mi, że nic nie powiedziałeś. —Nie wiedziałem, co robić. — Jego ramiona uniosły się niemal do uszu. — Powiedziałem, że to tajemnica zawodowa, i musi porozmawiać z tobą. Jęknęłam. Pragnienie, by trzasnąć się w czoło, sprawiło, że drgnęła mi ręka... nie, to było pragnienie, żeby trzepnąć w czoło Jake'a. —Dlaczego tak powiedziałeś? Prawdopodobnie uważa, że to gorsze niż to jest. —Dlaczego nie powiedziałaś jej o sprawie? —Ponieważ... — Szukałam ważnego powodu. —Nie wiem. Ostatnio za dużo się z nią nie widziałam. Była szczęśliwa, a gdybym jej powiedziała, co Carol i Hank próbują zrobić, by się wkurzyła. Nie ma nic, co mogłaby zrobić, więc nie chciałam jej obciążać. —Och — wyprostował się. —To naprawdę miło z twojej strony. Wzruszyłam ramionami. Już kłamałam w sprawie Cole’a. Kłamanie przez pominięcia wobec Sia był niczym w porównaniu do tego. —Nie dajesz mi zbyt wiele kredytu... —Słyszę cię — przerwała nam Sia. Stała w drzwiach sypialni, ubrana w dżinsy i sweter, włosy miała uczesane w koński ogon — wygląda na gotową, aby pójść na codzienny lunch. Wyglądała na odświeżoną, z wyjątkiem wyrazu na twarzy i ramion skrzyżowanych na piersi. Była wkurzona. —Chcę wiedzieć, co się stało wczoraj w nocy. — Odwróciła się, skupiając się przede wszystkim na mnie. —Moja dziewczyna dzwoni do mnie i mówi mi, że wczoraj w nocy wydarzyło się coś pomiędzy tobą, moim chłopakiem i prawnikiem. Potem dowiaduję się, że rodzice Liama również tam byli. — Ściszyła głos. — Wszystko w porządku? Mówili ci coś? Nie powinni tam być. Alfred Mahler

166

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

przyprowadził ich jako swoich gości, a on jest prawnikiem o wielkiej mocy. Beth powiedziała mi, że bała się powiedzieć, iż jego goście nie mogą wziąć udziału. —Było w porządku. — Jej nos zmarszczył się z niedowierzania. —To mam na myśli, Sia. Nawet nie odzywali się dużo. Nie trzymałam tego celowo w tajemnicy. Właśnie byłaś... Odwróciłam wzrok do Jake'a. —Addison — jej głos zmiękł. — Możesz mi powiedzieć o czymkolwiek w każdej chwili. —Wiem... —Powiedz jej! — Jake wyrzucił ręce w powietrze. —Przepraszam. Chciałbym, żeby wiedziała, żebyśmy mogli porozmawiać. — Spojrzał na mnie. —Mogli porozmawiać o drugiej sprawie. —Druga sprawa? — Sia zawtórowała mu, zdezorientowana. Drugą sprawą był Cole. Moje wnętrzności skręciły się w węzeł. Pomyślałam, że Jake domyślił się, iż Cole jest właścicielem naszego apartamentowca, jednak nie podobał mi się pomysł rozmowy o nim. —Tak. — Wzięłam głęboki oddech. — Druga sprawa. Sia popatrzyła między nami i znów potrząsnęła głową. —Dobra, kto zaczynie. Nie mogę się doczekać, by dowiedzieć się, co mnie ominęło. Panna wspomniała, że na imprezie było dwóch smakowicie wyglądających facetów, ale nie wyłapała ich nazwisk. — Zmarszczyła czoło. —Czekaj. Powiedziała mi o jednym, ale nie znała drugiego... — Jej trybiki obracały się i wówczas ją uderzyło. Jej oczy zrobiły się duże i szerokie. —Och, święte gówno. Nie ma mowy. Rozmawialiście z Carterem Reedem? —Odwróciła się do Jake'a. — Carter Reed, ten mafiozo? — Skinął głową. —Więc?! Ziomki musicie mi teraz wszystko opowiedzieć. —Dobra. Okay. — Uniosłam rękę. — Musisz usiąść, bo wiem, że pierwsza część doprowadzi cię do zdenerwowania. —Może także zdenerwować się drugą częścią — mruknął Jake, rozglądając się po mieszkaniu. — Nie możesz niczym rzucać, Sia. Obiecaj mi to. —Że jak? Zignorowałam to i czekałam, aż Sia usiądzie. Jak tylko to zrobiła, wzięłam kolejny oddech. —Po pierwsze musisz mi obiecać, że nic nie zrobisz.

167

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Dlaczego miałabym coś zrobić? — Strzeliła spojrzenie również Jake'owi.— Dlaczego miałabym czymś rzucać? —Sia, obiecaj. —Dobra. Obiecuję. — Na swoim sercu narysowała niewidzialne X. — Dostaniesz moje zrozumienie. Jeden oddech. Wtedy zaczynam. —Moi teściowie byli tam z Mahlerem, ponieważ reprezentuje ich przeciwko mnie. — Odwróciła się, spoglądając na Jake'a, ale milczała. —A Jake reprezentuje mnie przeciwko nim. —Co to za sprawa? Ciągnęłam, nie pomijając niczego. —Pozywają mnie o dom, ale to jest bzdurny przypadek. Nie mają żadnego prawa go zatrzymać. —Co takiego? — Jej usta opadły. Kiwnęłam głową. —Mówią, że nie mam prawa sprzedawać domu, ponieważ Liam kupił go za ich pieniądze. — Dupki! — powiedziała Sia. —Co za kompletnie, skończone dupki. Za kogo oni się uważają? —Skoczyła na nogi i zaczęła chodzić. Jej ręce latały w powietrzu. — Pozwól, że zgadnę, potem powiedzą, że nie powinnaś otrzymać spadku Liama? Założę się, że spróbują. Więcej, założę się, że dlatego zaczęli ten proces. Nie mów mi — musieli zobaczyć Twoje wyciągi bankowe? — Nie czekała na odpowiedź. Jej głowa podskakiwała w górę i w dół. —Jestem na nich wściekła. Chcę wypędzić ich z każdego wydarzenia towarzyskiego w mieście. Poczekaj. — Zatrzymała się na swojej drodze. —Czy mogę to zrobić? Jakie oni mają powiązania? — I to prowadzi nas do drugiej sprawy — oznajmił Jake. —Co to za sprawa? — Sia zwróciła się do swojego chłopaka. Jake zerknął na mnie, a jego ramiona uniosły się powoli, zanim powiedział: —Nasz właściciel. —Co?

168

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Walczyłam, by nie zwijać się w moim fotelu. Sia odczytywała mowę ciała jak nikt inny. Gdybym zaczęła się wiercić, natychmiast wiedziałaby, że coś się dzieje. Starałam się zachować kamienną twarz. —Cole Mauricio — powiedział Jake. —Kto? — Kąciki jej ust opadły w dół. —To nazwa tego budynku. —Spotkaliśmy go wczorajszej nocy — dodał. —Mam mętlik w głowie. — Sia przebiegła spojrzeniem między nami. Jake czekał na mnie, ale potrząsnęłam głową. Byłam w samym środku tej "drugiej sprawy", ale nie chciałam o tym mówić. Popatrzyłam na windę z tęsknotą. Mogłabym uciec. Potrzebowałam tylko ważnego powodu, aby pójść. Jake mógł wyjaśnić to wszystko beze mnie, włączając w to powiązania Liama z konkurencyjną rodziną Cole'a. Jednak gdy zaczął mówić, nie miałam wystarczająco dobrego usprawiedliwienia.

Musiałam

siedzieć

i

słuchać,

a

Jake

rozkoszował

się

opowiadaniem jej wszystkiego. W końcu jej mordka wylądowała na podłodze. —Kurwa niemożliwe. Oczy Jake'a lśniły z podniecenia. —To nasz właściciel, Sia. Szef rodziny Mauricio jest właścicielem tego budynku. —Ale nie masz pewności? —Jestem niemal pewien, ale możemy się do tego dokopać. Są zapisy publiczne. —Wow. — Odchyliła się na swoim miejscu, wachlując się. —Addision, nie miałaś pojęcia? — O Cole’u? — Słowa wyszły ze mnie, zanim, mogłam je powstrzymać. Cholera. Nie miałam zamiaru wymówić jego imienia, tak jakbym go znała. —Mam na myśli... Co? —O Liam’ie i jego babci. —Och. —Węzeł, który skręcał się w mojej klatce piersiowej, podczas paplaniny Jake’a nieco się rozluźnił. —Nie. Nie miałam pojęcia, ale to ma sens. —Tak. Nie lubił swojej rodziny i masz rację. Długo trzymał cię od nich z daleka. To ma sens. Teraz to mam sens.

169

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Skinęłam głową, milczałam, mając nadzieję, że nie zacznie drążyć wokół Cole'a, jednak wiedziałam, że to jest bezcelowe. Był potężny, nieuchwytny, tajemniczy, niebezpieczny i zamożny. Przez kilka miesięcy byłby nowym projektem Sia, a i Jake wyglądał na równie podekscytowanego. Powinien był być przestraszony. Cole był w mafii. Co, jeśli ktoś zrobi coś w naszym budynku, żeby mu się odpłacić? —To w porządku, że tu mieszkasz? — Sia zadała moje pytanie, ale skierowała je do Jake'a. Zaskoczenie zabłysnęło na jego twarzy. —Co masz na myśli? —Mafia to wielka sprawa. To naprawdę wielka sprawa. Nie boisz się, że coś może się wydarzyć? Wzruszył ramionami. —Początkowo byłem wkurzony, ale nie jestem w mafii. Tego faceta nigdy tu nie ma, czy też nie sądzę, że tu jest. Ten budynek ma się dobrze od czasu swojego otwarcia. Co oni zamierzają zrobić? Naruszyć budynek więżąc nas? Myślę, że jesteśmy dalecy od bycia zagrożonymi. Całe to zabezpieczenie ma teraz sens. Odpowiedź Jake'a była dziwna. Sia zwęziła oczy, więc zastanawiałam się, czy pomyślała to samo co ja. —Poza tym. — Jake skinął się do mnie. — To Bertal, a ona tu mieszka. —Nie jestem Bertal. —Właściwie. Otworzyłam buzię. —Nie jestem. Rodzice Liama też nie są. Jake prychnął. —Nie chciałbym cię złamać, ale są. Sam Mauricio zrobił aluzję do tego ostatniej nocy. Oni nadal w tym są, Addison. Po prostu cię w to nie wprowadzili. —Jake — powiedziała cicho Sia. —Co? — spytał. Nie zrozumiał. To nie było dla niego rzeczywiste. Jednak Sia była zaniepokojona. A ja byłam w tym, bardziej niż zdawali sobie sprawę. Niezależnie od tego, jak się obróciłam, kierowałam się ku komuś z mafii. Moje własne pieniądze pochodziły z mafijnego — czegoś, o czym nie pozwoliłam sobie myśleć. Nie wiedziałam, jak się z tym czułam albo czy dobrze jest zachować

170

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

pieniądze. Miałabym tyle problemów, gdybym je oddała. Musiałabym wyjechać i naprawdę potrzebowałabym pieniędzy ze sprzedaży domu. Poczułam zaczynający się ból głowy. Nie, przestanę się martwić, dopóki nie dowiem się więcej. Do czasu, gdy sprawy dojdą do punktu, z którego nie ma odwrotu. Już tam są — odezwał się głos w mojej głowie. — Muszę iść. — Wstałam nagle. Niepokój zmącił twarz Sia. —Nic ci nie jest? —Tak. Uh, po prostu muszę iść. — Pstryknęłam ręką między nimi. — Wydaje się, że twój facet chce powiedzieć ci o wszystkim. To jest coś dla par. Sia wstała ze mną. —Też tu mieszkasz. Czujesz się bezpiecznie? W ramionach Cole tak. Poza nimi? Nadal tak. Jednak kiedy poszłyśmy do windy, uniosłam ramię. —Nie wiem. To miejsce wydaje się odrębne od tego życia. Zauważylibyśmy już coś, gdyby tak nie było, a także Dawn. Jeśli zdarzy się coś niepewnego, będzie wiedziała. Tak, Dawn. To spostrzeżenie miało zalety. Dawn, która ukrywała się w szafach wnękowych, która zorganizowała strajk okupacyjny, aby dowiedzieć się, kto jest właścicielem budynku i z tego powodu usunięto ławkę. Dawn, która się skradała, kradła telefony, która prawdopodobnie wie wszystko lub większość tego, co działo się w tym budynku. Nie sądziłam jednak, żeby wiedziała o Cole’u. W każdym razie miałam taką nadzieję. —Tak, przypuszczam. — Ton Sia nie zgadzał się z jej słowami. Nacisnęłam przycisk, aby przywołać windę. —Dobrze się czujesz? —Hmm? — Żuje swoją wargę. Wskazałam na to. —Robisz to, kiedy o czymś myślisz. —Cóż, mam na myśli... — Zerknęła przez ramię na Jake'a, który siedział teraz przy biurku i uspokoiła swój ton. —Cole Mauricio. Nawet to nazwisko jest przerażające. Widziałam informacje o Carterze Reedzie. Była wojna mafijna, a część

171

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

jej wydarzyła się tutaj. Ten facet był ich płatnym zabójcą, a co teraz? Czy został wyeliminowany? Nic nie wiemy. Tak się martwię. Naprawdę się martwię. Nie chcę stracić mojego chłopaka i mojej najlepszej przyjaciółki. Był ich płatnym zabójcą. Czytałam o tym w internecie poprzedniego wieczora, ale usłyszenie tych słów głośno, posłało dreszcze w dół moich pleców. —Jake jest nakręcony mafią. Maniak wewnątrz niego robi salta. Nie widzi tego jako realnego. Tutaj naprawdę mieszka ktoś niebezpieczny. Carter Reed był niebezpieczny. Cole był niebezpieczny. Moja gardło się zamyka. Cole mógłby zabić kogoś, prawdopodobnie już... i był we mnie kilka godzin temu. I wiedziałam, że znowu tam będzie wieczorem. I następnej nocy, i jakiejkolwiek innej nocy, tak długo, jak tylko mu pozwolę. Nie sądziłam, bym mogła go powstrzymać. Nie sądzę, bym chciała go powstrzymać. —Dlaczego się nie boisz? — Chwyciła mnie za ramię, trzymając je lekko, kiedy się przysunęła. —Dlaczego jestem jedyna, która się denerwuje? Ponieważ... Miałam wizję Cole trzymającego mnie w ramionach pod prysznicem, kiedy we mnie wchodził. Jego biodra poruszały się, przytrzymując moje, gdy poruszałam się należycie wzdłuż niego. Moje ciało się ożywiło, a ten ból powrócił. Zawsze tam był. Wystarczyła tylko myśl, a tam był. On był moim narkotykiem. —Addison? Pokręciłam głową. —Nie wiem. —Jesteś szalona. Oboje jesteście — powiedziała. —Ludzie postradaliście swoje głowy. Nie mogłam mówić za Jake'a, ale może ja straciłam. Pożegnałam się, obiecując spotkać się z Sią na lunchu w poniedziałek, a gdy winda się zamknęła, moje oczy zrobiły to samo. Oparłam się plecami o ścianę i poczułam, jakby przeciągnął mnie samochód. Może byłam szalona. Może zgubiłam rozum. Może pogrążyłam się bardziej, niż zdałam sobie sprawę.

172

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny Tylko może.

173

COLE - Tijan

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Jak przewidywał Jake, rodzice Liama po dwóch tygodniach porzucili sprawę. Mahler powiedział, że to dlatego, iż zdali sobie sprawę, że przysporzyli mi dość zmartwień. Jake i jego partner wyśmieli to, gdy tylko drzwi zamknęły się za Mahlerem i jego zespołem. Sędzia nigdy nie pozwoliłby, na wszczęcie procesu, i wszyscy to wiedzieli. W dalszym ciągu mam nadzieję, iż przewidywania Sia nie były prawdziwe, że nie wykorzystali tego, aby przyjrzeć się moim wydrukom bankowym, by przygotować się do powrotu z pozwem o spadek Liama. Jake i jego partner obiecywali, że tak się nie zdarzy. Sadek byłby zabezpieczony. Byłam wściekła na Carol i Hanka, ale to przygasło przez irytację, a im więcej czasu mijało, nie usłyszawszy nic od nich, nawet ona, zaczęła się rozpraszać. Wolałam w ogóle o nich nie myśleć. Przez pierwsze dwa tygodnie odkąd Sia dowiedziała się o Cole’u, ona i Jake spali w jej mieszkaniu. Wówczas, mimo to, iż fakty nie się zmieniły — Cole Mauricio nadal był w mafii, i nadal był właścicielem mieszkania Jake'a — w jakiś sposób zmartwienie Sia zniknęło. Wrócili do spania u Jake'a. Sia i ja spotkałyśmy się na lunch co drugi dzień, a kilka razy jadłam również z nimi u Jake’a. Jednak nigdy nie zaprosiłam ich na swoje piętro — z powodu Cole'a. Przychodził każdej nocy, prawie każdej nocy. Za każdym razem było inaczej. W niektóre noce jedliśmy kolacje, oglądaliśmy filmy. Innej nocy szliśmy prosto do łóżka. A w jeszcze innym czasie, to było znacznie później. Cole wślizgiwał się po prostu obok mnie do łóżka. Były chwile, kiedy nie chciałam pozwolić mu wyjść i noce, gdy zachowywał się tak, jakbym mnie pragnął. Robiliśmy to, co robiły normalne pary, jednak my nie byliśmy normalną parą. Próbowałam nie myśleć o tym, jak bardzo za nim tęskniłam, gdy go nie było, i jak moje ciało bolało, aby go dotykać, poczuć odpowiedni nacisk jego ciała na moje.

174

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Dzisiaj był jeden z tych dni. Próbowałam nie liczyć godzin, do czasu, gdy nie wrócił. Potrzebowałam rozproszenia, a sprawdzanie mojego e-maila, było doskonałym.

Addison,

W tym tygodniu mamy otwarcie Twojej kolumny. Czy mogłabyś coś umieścić? Daj mi znać możliwie jak najszybciej, jeśli możesz. Jeśli nie, umieścimy kogoś innego, jednak jeśli to możliwe, pozostawimy to miejsce dla Ciebie. Z poważaniem,

Tina Gais

Redaktor naczelny

Obserwacyjny Magazyn On- ine

I gówno. Musiałam coś zrobić. Nie mogłam już siedzieć bezczynnie. Byłam coraz bardziej niespokojna i może nadszedł czas, abym spróbowała pisać, tak więc znalazłam siebie piszącą na komputerze:

Pięć sposobów, aby trzymać go z dala od twojego serca (do czasu, gdy jesteś gotowa by go wpuścić). Dobra, panie. Wszyscy znacie tego faceta. On jest facetem po facecie. Niezależnie od tego, czy straciłaś męża, chłopaka, kochanka, czy też miałaś miłość, która cię całkowicie zdruzgotała, życie trwa, dalej. Ty również musisz ruszyć i czy to zajmie ci dni, tygodnie, miesiące, czy nawet lata, w końcu tam dotrzesz. Wtedy, gdy pojawi się ten facet.

175

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zaczynasz powoli. Może po prostu zobaczcie się wzajemnie na korytarzu. Wówczas złapiecie się na tym, że chcecie widzieć się więcej. Wymienicie uśmiechy. Zatrzymujecie się i rozmawiacie wzajemnie. Potem może to być czymś więcej. Robisz plany. Doprowadzasz do końca. Zaczynacie widywać się i bam! Po kilku chwilach oficjalnie zrobiłaś to, co uważałaś za niemożliwe. Ty. Ruszyłaś. Naprzód. Ale oto trudniejsza część. Jak dalej poruszać się bez nawrotu choroby? Jak ochronisz swoje serce, przed ponownym zdruzgotaniem i doświadczeniem tej samej agonii, którą właśnie przeszłaś, na nowo? Skorzystaj z tych wskazówek, aby upewnić się, że nie zostaniesz zdruzgotana przez tego faceta.

Poznaj swoje granice. Nie całuj w usta ani nie wpatruj mu się w oczy, kiedy uprawiasz seks. To wywołuje uczucia. Poczujesz się z nim intymnie, a ta ściana wokół twojego serca zacznie się topić. Utwórz kopię zapasową. Wycofaj się. Nie idź tam! Nie mów mu o swoich najgłębszych, najgorszych obawach. Kiedy dzielisz się czymś bliskim i osobistym, otwierasz się. To sprawia, że jesteś podatna. Trzymaj usta zamknięte. Zmień temat na pogodę, na sport, na wyprzedaż w Twoim ulubionym sklepie w ten weekend. Myśl o powierzchownych rzeczach, takimi jak ubrania, podróże, hokej. Nie idź w prywatność za żadną cenę, dopóki nie będziesz gotowa. Jeśli to zrobisz, on zrobi kolejny krok do przodu, a ta ściana wkrótce zostanie na wpół roztopiona. Nie zapraszaj go do znajomych. To jest kluczowe! Nawet jeśli będziesz się starać nie być w zbyt osobistych stosunkach z tym facetem, oni będą. Będą chcieli znać o nim szczegóły. Co on robi? Jaka jest jego rodzina? Czy zamierzasz wziąć ślub? A jeśli to zrobisz, czy będziesz mieszkać w jego domu, czy w swoim? Czy ma dzieci? Czy chce więcej dzieci? Będą twierdzić, że ma dobre intencje, że to niezwykły przyjaciel, który potrafi odczytywać znaki i utrzyma dla ciebie sprawy na powierzchni. I rzeczywiście, jeśli cokolwiek się takiego stanie, będzie to twoją winą, ponieważ ich sobie przedstawiłaś.

176

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Tak jak w przypadku 1 i 2 — nie rób tego! Bądź samolubna. Zatrzymaj go całego dla siebie. Żadnych rodzinnych zgromadzeń. Jeśli nie możesz go przedstawić znajomym, dlaczego miałabyś przedstawić go rodzinie? Oni są definicją bliskości i prywatności. Rodzina jest przyjaciółmi na sterydach i będą zadawać jeszcze dociekliwsze pytania: o religię, jak wychowacie razem Twoje dzieci, czy zaprosisz ciotkę Timbuktu na wesele i czy twój kuzyn z rodziny ciotki Timbuktu zrobi Solówkę na ceremonii. Krzyczę na ciebie i macham rękami w powietrzu: nie rób tego! Nie zostawiaj swoich rzeczy w innych miejscach. Twoje rzeczy są przedstawicielami Twoich uczuć. Jeśli zostawisz je, zostawiasz część siebie za sobą. Zachowaj siebie w całości. Kiedy wychodzisz następnego dnia do pracy, weź ze sobą torbę na noc. I jemu również nie pozwalaj zostawiać jego rzeczy. Jedynym zatwierdzonym elementem dla szuflady po jego stronie łóżka jest prezerwatywa. Ten kawałek gumy może być używany przez każdego, więc nie ma sentymentalnego przywiązania. Więc masz to. Postępuj zgodnie z tymi pięcioma krokami, a Twoje uczucia powinny być chronione, dopóki nie będziesz gotowa, by wpuścić tego faceta. A jeśli nawet to brzmi zbyt ryzykownie, jedno jest pewne, to gwarantowany w 100% — sposób na zachowanie nienaruszonego serca: wstrzemięźliwe randki. Albo nie randkuj! Kup sztucznego penisa na samotne noce i wypełnij Twoje wieczory przyjaciółmi. Skorzystaj z alkoholu w razie potrzeby.

Byłam największą hipokrytą na świecie, jednak wpatrując się w ekran, byłam dumna z tego, co napisałam. Przeczytałam to powtórnie, zrobiłam kilka poprawek i wysłałam do Tiny. To była pierwsza prawdziwa rzecz, którą napisałam od czasu wypadku Liama.

Nagła potrzeba świętowania sprawiła, że sięgnęłam po telefon. Nie pomyślałam. Napisałam do Cole’a: Chcę dzisiaj zrobić coś fajnego.

177

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Dobrze. Zaplanuję coś. Wsiądź do samochodu o dziewiątej. Carl cię zawiezie. Mój telefon zadzwonił chwilę później. Ubierz się w dżinsy, sweter i buty kowbojskie. Kowbojki? Masz parę? Mogę ci jakieś podesłać. Mam kilka. Ale buty kowbojskie? Zaufaj mi. Myślę, że to pokochasz. Spotkam się z Tobą na miejscu. Dotarcie tam zajmie godzinę.

* * * O dziewiątej tego wieczora Carl czekał na mnie na parkingu w suterenie. Próbowałam kilkakrotnie namówić Cole’a, aby pozwolił mu zrobić coś innego; nie potrzebowałam kierowcy, ale nalegał. Powiedział, że to było jego małe zmartwienie, o które już nie musiał się martwić. Kiedy umawiałam się z Sią na lunch, wychodziłam z nią, jednak jeśli chodziłyśmy gdzie indziej niż Gianni, kłamałam i zapewniałam, pozwalając jej sądzić, iż "zamówiłam" dla nas samochód. W pewien sposób: dawałam Carlowi znać, kiedy będziemy go potrzebować. Maleńki głos zadręczał mnie, ilekroć Carl nas wiózł. Sia bała się Cole'a, a jeden z jego kierowców w kółko nas woził. Nie byłam gotowa powiedzieć jej o nim, a wiedziałam, iż Carl dostał polecenia. Gdybym poszła gdziekolwiek bez niego, zawsze by mnie śledził. Tak więc moim sposobem na zadowolenie każdego, było kłamanie. Miałam nadzieję, że kiedy Sia się dowie, nie znienawidzi mnie, a gdy Carl jechał nocą, zabierając mnie poza granice miasta, miałam nadzieję, że Sia jeszcze jeden raz mi wybaczy. Zadzwoniła wcześniej, chcąc, żebym udała się na kolację z nią i Jake’iem. Gdybym powiedziała, że jestem chora, zechciałaby mnie sprawdzić, a gdybym podała jakiekolwiek inne wymówki, wydzwaniałaby bezprzerwy, żebym dołączyła do nich u Jake'a po kolacji. Potrzebowałam powodu, który zabrałby mnie poza ich zasięg, więc znowu skłamałam. Powiedziałam jej, że chcę ostatni raz sprawdzić mój dom. Wiedziałam, że dałaby mi przestrzeń, by sobie z tym poradzić. Zawsze to

178

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

robiła. Kiedy jej to powiedziałam, zdałam sobie sprawę, że naprawdę muszę sprawdzić dom. Planowałam, żeby zapytać Carla, czy mnie tam jutro zabierze. Teraz rozsiadłam się i przyglądałam, jak światła miasta gasną, podczas gdy Carl jechał. Stałam się senna, do czasu aż samochód wjechał na żwirową drogę. Byliśmy na wsi. Po obu stronach samochodu były zielone łąki, ogrodzone drewnianymi płotami. Ogrodzenia były pomalowane na biało, a trawa przycięta. Byliśmy na ranczo. Samochód zatrzymał się i Carl obszedł go, aby otworzyć mi drzwi. Zaparkowaliśmy tuż przed dużą, drewnianą stajnią — jasnobrązową i dwupiętrową. Jej wielkie drzwi otworzyły się i mogłam dostrzec zagrody wyścielające obie strony stajni z dużą cementową ścieżką pośrodku. Kolejna stajnia była usytuowana po prawej stronie, a po lewej miała wielki tor wyścigowy. —Co to za miejsce? — Carl nie odpowiedział. Wrócił do samochodu i zaczął zawracać. —Addison. Okręciłam się, aby znaleźć Cole'a, który, kierował się ku mnie w dżinsach i czarnej bluzie sportowej na zamek, która idealnie do niego pasowała. Teraz nie wyglądał jak gangster; Był bardziej zbliżony do właściciela rancza. Rzuciłam okiem w dół i zmarszczyłam brwi. Wskazałam. —Nie masz kowbojskich butów. — Stuknęłam stopą w jego but. — Powiedziałeś, żebym założyła kowbojki Roześmiał się. —Wiem — złapał mnie za rękę, splatając nasze palce. Oto jest. Poczułam mrowienie tak jak zawsze. — Chciałem cię w nich zobaczyć. Pomyślałem, że będą słodkie. Docisnęłam nasz uchwyt, nie mając gotowej pasującej riposty. Wszystko się we mnie rozpływało. Stajnia była ogrzana, gdy Cole wprowadził mnie do środka, a pierwsze kilka zagród zajmowały konie. Niektóre popatrzyły za mną z głowami nad drzwiami

179

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

zagród. Inne odwracały się, spuszczając głowy. Kilka chrupało siano, które wisiało w kątach stoisk. —Co to za miejsce? — Zapytałam, zbliżając się do Cole'a. Wskazał na konia mającego na sobie długie, fałdowane włosie. —Posiadam tory wyścigowe, ale również konie. Jest to jedna z naszych stajni. —Posiadasz te konie? —Kilka, ale większość należy do innych ludzi. Przeszliśmy przez stajnie, podchodząc do bocznych drzwi. Byłe otwarte i Cole wskazał na tor wyścigowy. —Niektóre są tutaj szkolone. Inne po prostu jeżdżą tutaj ze swoimi właścicielami. — Wskazał na las. — Tam są trasy jeździeckie. —Kim są inni właściciele? Wzruszył ramionami. —To zależy. Większość z nich to ludzie z miasta. Druga stajnia mieści konie wyścigowe, jednak niektórzy właściciele mają własne stajnie. Stajnie były intymne i ciepłe. Schody kończyły się na drugim pietrze od środka stajni. Cole skierował się w stronę przeciwległego końca stodoły. Koń — cały biały z czarnymi plamami — przewiesił głowę przez swoją zagrodę i obserwował, jak podchodziliśmy. Był większy od innych, a kiedy się zbliżyliśmy, mogłam stwierdzić, że to był specjalny koń. Jego wysoko uniesioną głowę podtrzymywał gruby i muskularny kark. Z ciała konia falowała siła. Przypominał mi Cole'a. Cole podszedł bliżej, wyciągając rękę, aby dotknąć karku ogiera. —To jeden z naszych ogierów. W drugim budynku trzymamy klacze, a wałachy z przodu, skąd przyszliśmy. To Ci faceci, którym co nieco wycięto, gdybyś nie wiedziała. Tego faceta trzymamy tutaj, oddzielnie od reszty, w ten sposób nie wybuchają walki. —Czy on jest niebezpieczny? — Nie miałam pojęcia o koniach, ale widziałam, że Cole go uwielbia. A i ogier pozwolił Cole’owi się dotknąć. —On może być; z całą pewnością. Jednak jeśli dobrze sobie radzi, jest szczęśliwym facetem. — Cole skinął w stronę stajni. — On jest tu tylko w nocy. W

180

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

ciągu dnia pozwalamy mu biegać z hodowlanymi klaczami. Mamy jeszcze kilka innych ogierów, ale trzymamy ich gdzie indziej. — On jest piękny, Cole. Uśmiechnął się do mnie, opierając się o drzwi kabiny. —Chciałaś zrobić coś fajnego, ale skoro jesteśmy ograniczeni do prywatności, pomyślałem, że przyprowadzę cię tutaj. Nie mogę powiedzieć ci niczego o moim życiu jako Mauricio, ale przez pewien czas nie byłem Mauricio. To miejsce, cóż, nie to konkretne miejsce, ale inne stabilne — spędziłem tam dużo czasu. Przez kilka lat mieszkałem z rodziną i pomagałem opiekować się ich końmi. To miejsce kupiłem, kiedy wróciłem. Przypomina mi o moim domu, czy też jednym z moich domów. Zaschło mi w ustach. Tak wiele chciałam wiedzieć, a nie mogłam zapytać. Nie powiedziałam jeszcze tak, aby nie pozwolić moim teściom dowiedzieć się, że oficjalnie wybrałam stronę. Nie myślałam o tym, szczerze mówiąc; jednak się powstrzymywałam. Nie byłam pewna dlaczego, może po prostu starałam się być ostrożna? Może po prostu chciałam wiedzieć, zanim weszłabym w to całkowicie, ale teraz chciałam to powiedzieć. Otworzyłam usta i prawie powiedziałam, jednak nie zrobiłam tego. Cole zacisnął dłoń na mojej. Kciukiem potarł mnie po ręce, tam i z powrotem. Mrowienia strzeliły w górę mojego ramienia. —Zaplanowałem kolację, tam na górze. To część sypialniana. Chciałam wiedzieć, dlaczego Cole mnie tu przywiózł. Wiedziałam, że jest jakiś powód, i to nie była tylko prywatność. Rozmawiałam z nim przez telefon wystarczająco dużo razy, komunikowałam się z nim na tyle, aby wiedzieć, że był zdecydowany. Nigdy nie rzucał słów na wiatr, a wszystko, co robił, miało jakiś cel. Zaniósł mnie na górę i spotkała mnie kolejna niespodzianka. Drugie piętro obejmowało salon, kuchnię i stół ustawiony na jednej stronie przedpokoju, prowadzącym w kierunku schodów. Cole wskazał w tym kierunku i powiedział: — Są tam trzy pokoje do spania. Jeśli klacz się źrebi, to śpi tutaj właściciel albo śpi tutaj jego robotnik. Mam dyrektora generalnego, który prowadzi całe to miejsce, i on również tam sypia, gdy jego żona wywala go z domu.

181

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—A dziś wieczorem? Cole przerwał, opuścił oczy na moje wargi, zanim pociemniały. —Dziś jest moja kolej. Powiedziałem mu, że będę doglądał koni. Nie ulegało wątpliwości, że chciał, żebyśmy zostali oboje, i ta myśl znów wywołała mój typowy powracający ból. Mogłam już przewidzieć jego dotyk, kiedy podszedł bliżej. Moje oczy pstryknęły w górę. Skupił się na moich ustach, a ja wstrzymałam oddech, wiedząc, co będzie dalej. Zamknęłam oczy, gdy opuścił głowę, a sekundę później, jego usta dotykały moich. Moje tętno podskoczyło, zanim przyspieszyło, gdy jego usta otworzyły się przy moich, biorąc je w posiadanie. Sapnęłam, unosząc się na palcach, żeby w pełni się do niego docisnąć. —Addison — mruknął, a jego wargi przesuwały się po moich. To wysłało przeze mnie zupełnie inne mrowienie. — Tak? — Nie otworzyłam oczu. Chciałam zostać tam, gdzie jesteśmy. —Chcesz pójść spać, czy chcesz coś zjeść? To była łatwizna. Objęłam go ramionami. —Łóżko, proszę. Teraz.

182

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Wracając na ziemię, mogłam tam tylko leżeć, podczas gdy Cole wyciskał pocałunki w dół mojego gardła aż do brzucha, zanim odsunął się i położył obok mnie. Nawet moje powieki były wyczerpane. Patrzyłam na niego ciężkimi oczami, kiedy się do mnie uśmiechnął. Zachichotałam cicho, jednak nie miałam żadnych słów. Nie czułam potrzeby mówienia czegokolwiek. Cole zawinął ramię wokół mojej tali i wsunął głowę na moje ramię. Jego rzęsy muskały mą skórę, kiedy jego oczy były zamknięte. Czułam się doskonale, będąc tutaj w tej ciszy — tylko my i jakieś piękne miejsce i odosobnione. To było później, znacznie później, gdy zorientowałam się, że musiałam zasnąć. Cole zostawił światło w łazience, ale teraz było wyłączone. —Cole — szepnęłam. Jego ramię przemieściło się w dół do mojego biodra. On sam był rozciągnięty obok mnie na plecach. —Tak?— Usłyszałam senność w jego głosie, jednak spytałam: — Wyłączyłeś światło w łazience? Nie musiałam nic więcej mówić. Wyskoczył z łóżka w jednym płynnym, szybkim ruchu. Nie mogłam go usłyszeć, jednak widziałam jego cień w mroku. Obszedł łóżko, idąc do okna, najpierw przycisnął się do ściany obok niego. Został tam, wyglądając na zewnątrz, a moja klatka piersiowa stawała się ciaśniejsza z każdą mijającą sekundą. Coś się działo. Coś niedobrego. —Cole? — Utrzymywała głos cicho. —Ciii. — Jego był jeszcze cichszy.

183

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Potem jego ręka się poruszyła, a światło księżyca odbiło się od czegoś ciężkiego. Przyciągnął to bliżej i zobaczyłam koniec broni. Miał pistolet. Cole był mafią. Uderzyło mnie to w klatkę piersiową niczym taran. Do tej pory, zapomniałam, albo chciałam zapomnieć o niebezpieczeństwach, które z tego wynikały. Cios był gwałtowny i to mnie powaliło. Mogłam tylko wpatrywać się w jego pistolet. —Ubierz się, Addison. — Nie ruszył się od okna. Wyskoczyłam z łóżka i ubieram się na podłodze, wydając przy tym możliwie jak najmniej dźwięków. Kiedy sięgnęłam po buty, powiedział: —Buty są w garderobie. Wejdź tam i chwyć parę. Usłyszałam, jak się ruszył, kiedy ja to zrobiłam, i pomyślałam, że robi to samo. Wczołgałam się do garderoby, pomacałam po podłodze i znalazłam jakieś tenisówki. Wyciągnąwszy je, wyczołgałam się z powrotem na zewnątrz. Kiedy to robiłam, moje serce próbowało wyrwać mi się z piersi. Moja dłoń drasnęła jego, gdy tylko podeszłam do jego boku, a jego własna powędrowała do mego ramienia. Przesunął mnie za siebie, ale tylko troszeczkę. —Sir — głos rozległ się na schodach, za zamkniętymi drzwiami. Cole odwrócił się szybko, blokując mnie, z wyciągniętą prosto bronią. —Nie ruszaj się. —To ja. Carl. Cole opuścił pistolet, jedak ramiona trzymał wyprostowane. Oparł broń u jego boku, celując w ziemię i postawił kilka kroków w kierunku drzwi sypialni. —Nic ci nie jest? —Nie. — Carl nie wszedł do pokoju, czy otworzył drzwi. —Nie ma tam żadnego ruchu. Zarówno obie stajnie straciły prąd, jak i dom w dół drogi również. —Spokojnie. — Ręka Cole'a dosięgnęła mojego ramienia i lekko je uścisnęła. —Powinniśmy wrócić, z powrotem do miasta. Poinformuję Rubinie'go, że nie zostanę na noc. —Okej. Będę w samochodzie, sir. Carl odszedł i tym razem mogłam usłyszeć, jak schodzi po schodach. Po chwili drzwi wejściowe stajni otworzyły się, kiedy wyszedł, przechodząc przez

184

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

dziedziniec do samochodu. Cole czekał, obserwując, jak odchodzi. Gdy tylko Carl znalazł się w samochodzie i był bezpieczny, ręka Cole'a opadła z mojego ramienia. —Dobra, cho... Później przypomniałam sobie, że otrzymaliśmy ostrzegawczy znak: zgasły światła. Później pomyślałam, że powinno być więcej ostrzegawczych znaków. Jak wyczucie, czy przeczucie. Później zdałam sobie sprawę, że nie było niczego z tego, tylko światła. To musiało być to. Wtedy to rozbrzmiało. I wiedziałam, że ten dźwięk nigdy nie opuści mojego umysłu. Będę go słyszała w kółko przez resztę swojego życia. Zanim Cole skończył mówić, usłyszałam dźwięk roztrzaskiwanego szkła pomieszanego z szybkimi wystrzałami. Im więcej rozbrzmiewało wystrzałów, tym więcej roztrzaskiwało się szkła. Zamarłam. Wszystko we mnie się zatrzymało. Nie mogłam myśleć. Nie mogłam oddychać. Nie mogłam się ruszyć. Cole popchnął mnie na ziemię i odwrócił się do okna. Gdy tylko moja twarz uderzyła o podłogę, wiedziałam, czym te wystrzały były. Obstrzał. Mój mózg podjął kolejny rytm, aby nadrobić zaległości. Ktoś do nas strzelał, jednak nie, to nie było do końca tak. W moich uszach rozbrzmiało brzęczenie, zagłuszając powtarzające się strzały i tłuczone szkło, jednak ostatecznie szkło przestało się roztrzaskiwać. Rozbili wszystko. Cole wyszedł. Nie mogłam krzyknąć. Moja gardło nie działało, ale nie chciałam, żeby sobie poszedł. Po chwili wrócił i wcisnął mi coś w rękę. —Możesz strzelać? — Zapytał pospiesznie. —Nie. — Moja dłoń zamknęła się na metalu. Przeklął, ale podniósł moją rękę. —Usiądź tutaj. Trzymaj plecy przy ścianie. Jeśli ktoś wejdzie na te schody, pociągnij za spust. — Mówił cicho, ale ostro. — Nie celuj tego pistoletu nigdzie, z

185

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

wyjątkiem schodów. Jeśli to zrobisz, zdejmij palec ze spustu. Okay? — Skinęłam głową. Nie miałam pojęcia, o czym mówił. — Zostań przy życiu — Wycisnął na mym czole mocny pocałunek. —I nie zastrzel siebie. Stop! Mój mózg odpalił z powrotem, by się rozpędzić, a ja chwytam go za rękę, kiedy zaczyna odchodzić. —Gdzie idziesz? —Ci ludzie nie skończyli. Carl wyszedł z tej stajni. Będą nas szukać. Oni nadchodzą. Oni nadchodzą. Jego słowa rozbrzmiewały echem w moim umyśle. Nadal je przetwarzałam, po tym, jak wyszedł. Wyślizgnął się po schodach, zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć. Teraz, gdy byłam tylko ja, spojrzałam na to, co było w mojej ręce: pistolet. Moje oczy rozszerzyły się, ale to było właśnie to. To była moja jedyna reakcja, aż wszystko wróciło na miejsce. Kiedy mój mózg załapał, zdałam sobie sprawę, co się dzieje. Byli tutaj mężczyźni. Mężczyźni, którzy z czegoś strzelali, i przyszli, by zastrzelić mnie. Oparłam się z powrotem o ścianę i zgięłam kolana. Opierając ramiona na nogach, trzymałam oburącz pistolet i zrobiłam to, co powiedział Cole. Trzymałam go, celując prosto na schody. Nie mogłam uratować Cole'a. On wiedział, jak się ocalić, poza tym niech będę przeklęta, jeśli zamierzam zejść po cichu. Później będę sikać w spodnie. Na razie, zamierzałam przeżyć.

* * * COLE Mogłem zobaczyć sześciu z nich, ale to nie oznaczało, że tylu ich było. Patrzyłem, jak sześciu mężczyzn otoczyło samochód Carla i błyskawicznie strzelali w każde okno. Zrobili to już wcześniej, ale tylko z czterema strzelcami. Przeżyłem

186

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

tamten atak, ale wiedziałem, że Carl nie przeżył tego. Kiedy sześciu mężczyzn obróciło się w kierunku stajni, wiedziałem, że będą gruntowni. Przyszli po mnie, ale wiedziałem, że znajdą również Addison. To się nie mogło zdarzyć. Addison dała mi buty, ale celowo ich nie założyłem. Zszedłem boso po schodach i przez zagrody. Musiałem uderzyć w nich z elementem zaskoczenia. Miałem nadzieję, że się rozdzielą, aby nas odnaleźć, a gdy wsunąłem się do zagrody jednego z wałachów, trzymając uspokajająco rękę na koniu, usłyszałem, jak cicho do siebie nawoływali i wiedziałem, że właśnie to zrobili. Drzwi otworzyły się powoli z piskiem i zobaczyłem sylwetki dwóch mężczyzn wchodzących do środka. Zniżyłem się i przycisnąłem do drzwi zagrody. Konie zaczęły rżeć, kiedy mężczyźni się zbliżali, a niektóre zaczęły kopać w drzwi ich stoiska. Mogły wyczuć napięcie w powietrzu. Mój koń dreptał z boku na bok, ale nigdy nie skrobał łapą w drzwi. Nie skrzywdziłby mnie, ale jego oczy zdziczały w świetle księżyca i zaczął potrząsać głową. —Każde pieprzone stoisko ma konia. Co mamy z tym zrobić? Przeszukać każde? — narzekał facet, najbliżej mnie. —Nie wiem — odparł jego towarzysz. —Zgaduję, że tak. Markay i Gus zamierzają pozamiatać na górze. Oczekują na nasz sygnał, że ten poziom jest czysty. Podchodzą do bocznych drzwi, a potem skierują się na górę. Nie mogłem czekać. Mężczyźni włączali latarki i poświecili nimi po parterze. Wykonywali szybką robotę, nie fatygując się, żeby wejść do środka. Patrzyłem, jak ciągle się zbliżali, omiatając zagrody obok mnie, a potem celują ich latarkami na mojego konia. Poświecili na niego, a on stanął dęba przez oślepienie. Wstrzymałem oddech. Dokładnie w tym momencie, koń był dla mnie bardziej niebezpieczny niż mężczyźni. Przesunęli swoje latarki na tylne narożniki zagrody. Wałach podszedł do nich i skierował się ku mnie, jednak skierowali latarki na zagrodę za nimi. Nadszedł czas. Prześlizgnąłem się przez drzwi zagrody i padłem na podłogę. Stanąłem za nimi i wyciągnąłem nóż z kieszeni, trzymając go w dłoni. Dwaj mężczyźni byli

187

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

niemal na środku rzędu stajni. Przemknąłem za jednego, po czym obszedłem dookoła i poderznąłem mu gardło. Jego krew trysnęła na mnie, a zanim jego towarzysz, mógł zareagować, złapałem go za ramię i zrobiłem to samo z nim. Obaj mężczyźni upadli na ziemię. Nie mogli mówić, a w ciągu kilku minut nie będą żyć. —Hej! Bannon? Carl? W porządku chłopaki? — odezwał się głos z drugiego końca stajni. Jeden z tych dupków został nazwany Carl. Ironia. Chwyciłem ich latarki i rozłożyłem je na boki. —Z nami w porządku — odkrzyknąłem, czyniąc mój głos głębszym, aby pasował do tego, który usłyszałem wcześniej. —Jeden z koni nas wystraszył. Przez chwilę była cisza. Potem facet znowu wrzasnął: —Tak, okej. Sprawdźcie wszystkie zagrody. Dalej. Dwie inne latarki zbliżały się do mnie. Musiałem dostać się za nich, załatwić ich w ten sam sposób. Wiedziałem, że dwóch ostatnich może przejść przez boczne drzwi, w każdej chwili, ale jak do tej pory drzwi były jeszcze zamknięte. Nie zostały zamknięte na klucz. Przymknąłem je przed zaniesieniem Addisona na górę, ale miałem zamiar wrócić i zamknąć wszystko na noc. Wyłączając latarki, zamknąłem oboje drzwi na klucz, przesuwając się od strony do strony. —Hej! — Nadbiegało dwóch facetów. Spłaszczyłem się przy jednej z zagród i czekałem. Przemknęli się i rozdzielili, idąc do drzwi. Najbliższy popchnął drzwi. —Kurwa mać! Poszedł w tę stronę? Poruszam się szybko, również podcinając mu gardło w ciemności. Drugi facet obrócił się gwałtownie, a jego latarka mnie oślepiła. —Zostań tam, ty skurwielu! — Poruszałem się tak, by schody były między nami. —Powiedziałem STOP! — Ryknął. Teraz czekałem. Potrzebował wsparcia, czy to oznaczało wezwanie swoich przyjaciół, czy odblokowanie drzwi. Wpatrywałem się w jego stopy, zapamiętując, gdzie był, dopóki nie usłyszałem, jak gramolił się dookoła. Wtedy rzuciłem się na niego. Miał pistolet wymierzony we mnie, jednak jego umysł nie koncentrował się na pociągnięciu za

188

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

spust. Użyłem tego przeciwko niemu, przeskakując schody. Widział, jak nadchodziłem od lewej, a jego pistolet skierował się w tę stronę, jednak dałem nura na podłogę. Latarka nie mogła za mną nadążyć, więc zamierzyłem się na niego. Pociągnął za spust, a kula uderzyła o podłogę obok mnie, jednak był półgłówkiem. Mocowałem się z nim dla broni, zamierzając się na jego twarz. W tej chwili zaskrzypiały drzwi. Pozostali mężczyźni popychali je, próbując wejść do środka. —Trzydzieści sekund ... — mogłem usłyszeć głos Cartera w mojej głowie. Miałem trzydzieści sekund, zanim zdadzą sobie sprawę, że pozostałe dwa wejścia nie były zamknięte na zamek i są otwarte. Wtedy będą działać i ruszą na mnie. Facet, który ze mną walczył, był silniejszy, niż myślałem, więc rzuciłem się, umieszczając kolana po obu stronach jego głowy. Pistolet miał w górze, ale teraz miałem przewagę. Trzasnąłem jego ręką o ziemię i otworzyła się od siły uderzenia. Łapiąc broń, strzeliłem mu w twarz. Umarł natychmiast. Zeskoczyłem z niego i popędziłem z powrotem do stajni, więc byłem częściowo zablokowany. Teraz drzwi były cicho. Uspokoili się, gdy tylko usłyszeli, że ich przyjaciel nie żyje. Moje serce waliło, ale uciszyłem swój oddech. Musieli przyjść aż do środkowych schodów, żeby mnie zobaczyć, ale to była moja jedyna sposobność. Mieli tę przewagę. Musiałem coś wymyślić. Czekając, wyciągnąłem swój drugi pistolet. Teraz miałem jedną broń w każdej ręce. Muszą mnie znaleźć. Jedno padające światło latarki wskazywało na korytarz. Tą drogą będą przechodzić, ale trzymać się będą mroku. Ustawiłem się z moim pistoletem, a moje oczy skupiły się na tym miejscu, bo nie było innej drogi, którą mogliby przyjść. Dopóki by nie zawrócili i poszli od tyłu. Musiałbym to ryzykować. Usłyszałem ich, zanim zobaczyłem. Buty ocierały się o cementową podłogę, a ja strzeliłem do ciemności przede mną. Zachrypnięty krzyk doszedł z tego kierunku i nie tracąc czasu, posłałem dwie kolejne kulki, celując pistoletem nieco powyżej moich barków. Wystrzelił trzeci pistolet, a następnie była cisza. Ciało z trzaskiem upadło na podłogę. Wszyscy sześciu nie żyją, ale mogło być ich więcej. Czekałem. —Czy oni nie żyją?

189

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Odwróciłem się, spoglądając na szczyt schodów i rzuciłem się, by znaleźć latarkę. Poświeciłem nią w górę w ciemność, aby znaleźć Addisona siedzącą na szczycie schodów, z pistoletem w ręku. Ciągle miała go wycelowanego w martwego mężczyznę leżącego tuż za moimi ramionami. Przekląłem, zauważając jej bladość. Jej twarz wyglądała na pozbawioną krwi, a łzy spływały po jej policzkach. Zapytała ponownie, nie wzdrygając się nawet od światła latarki: —Czy oni nie żyją? Adrenalina wywołana walką nadal pompowała we mnie, ale ustąpiła przy cichutkim brzmieniu jej głosu. Nie chciałem na to odpowiadać — nie z powodu tego, co właśnie zrobiłem, ale dlatego, że nie działałem sam. Pomogła mi. Zabiła ostatniego. —Tak. Nie żyją — powiedziałem. Nie mogłem jej pocieszyć. — Więcej może być na zewnątrz — powiedziałem ostro.— Zostań tutaj. Skinęła głową i wciąż nią kiwała. W kółko. —Możesz przestać, Addison. —Okej. — I tak robiła, jej oczy znieruchomiały na facecie za mną. —Zaraz wracam. Stanąłem, a moje nogi lekko drżały. To nie był mój pierwszy, a nawet nie drugi atak. Brałem udział w tak wielu i przeżyłem. Żyłem. To było właśnie to, co robiłem. Jednak był to pierwszy raz, czy też pierwszy, który pamiętałem, gdy się bałem. Addison mogła zginąć. Odwróciłem się, idąc do drzwi. Musiałem sprawdzić, czy ktoś tam jeszcze jest, a z jej powodu, wiedziałem, że będę bardziej brutalny. Potrzeba zabicia była silniejsza niż kiedykolwiek.

190

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zostałam. Nie ruszałam się. Nie odważyłam się ruszyć. Moje ramiona były wyprostowane i trzymałam ustabilizowaną broń. Starałam się oddychać równo, ale co jeśli było ich tam więcej? Cole był na swoim... nie. Zamknęłam oczy. Nie mogłam się na tym skupiać. Cole wiedział, co robi. Zaufaj Cole’owi. Zrób to, co mówił. I to właśnie robię. Po kilku minutach wrócił. W jego oczach dostrzegłam przebłysk dumy, kiedy na mnie spojrzał, a przeze mnie przepłynęło szarpnięcie satysfakcji. —W porządku — Cole zatrzymał się w drzwiach stajni. Dotknął ręką swojego ramienia. —Potrzebuję, żebyś coś dla mnie zrobiła. Wstałam i pospieszyłam w dół schodów, wciąż trzymając pistolet. Odetchnął ciężko, ale to wydawało się normalne. Właśnie zostaliśmy zaatakowani. Prawda? —Zostałeś postrzelony? — Usłyszałam siebie, jak pytam. Jego ręka w ogóle nie poruszała się na jego ramieniu. To nie był ból, który rozcierał. —Zostałem. —Co? —Ale przeszło przeze mnie na wylot. Będzie ze mną dobrze. Obiecuję. Mój niepokój osłabł, ale tylko trochę. — Potrzebuję, żebyś coś zrobiła. Kiwnęłam głową i ostrożnie podałam mu broń. —Jestem gotowa. —Okej. Po pierwsze. — Wskazał na wszystkie drzwi. — Potrzebuję, żebyś zamknęła na klucz wszystkie drzwi.

191

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Dobra. — Dotarłam do pierwszych obok niego. Zablokował mnie. —Tych nie. Przez te musimy wyjść. —Tak. To idę. — I odeszłam. Szarpałam się z pierwszymi, nie pewna, gdzie jest zamek, ale kiedy go znalazłam, szybko wykonałam robotę z pozostałymi. Pośpieszyłam z powrotem i czekałam na kolejne polecenie. Wskazał na górę. —Chwyć latarkę i idź, weź moje klucze, portfel i telefon. Zmarszczyłam brwi. —Dlaczego nie było ich w twoim spodniach? — Zawsze trzymał je w kieszeniach, nawet kiedy spał. Rozpustny uśmiech był moją odpowiedzią. —Bo bardziej koncentrowałem się na zdjęciu Twoich spodni. Roześmiałam się i przez to poczułam się lepiej. Nie byłam tak spięta, gdy chwytałam jedną z latarek. Cole teraz też miał jedną w ręku. Musiał wziąć ją, gdy zamykałam drzwi. —Więc, gdzie tam na górze, są twoje rzeczy? — Zapytałam. —Na ladzie w kuchni. —Na tym. Nie chciałam marnować czasu, ale obeszłam dookoła górę, upewniając się, że niczego nie zostawiliśmy. Nie miałam pojęcia, co Cole planował. Z jego rzeczami w ręku wróciłam, znajdując go, jak czekał na mnie, stojąc w otwartych drzwiach. Skinął na moją rękę. —Potrzebuję telefonu. — Następnie machnął do mnie ręką, trzymając klucze. — Mój samochód jest za drugą stajnią. —Och. — Chciał, żebym prowadziła. Zgoda. Mogłam to zrobić. Zaczęłam wychodzić

na

zewnątrz, ale

ponownie

mnie

zablokował.

Podpierając rękę na drzwiach przede mną —Co? Nie odpowiedział, a ja nie mogłam dojrzeć jego oczu. Księżyc za nim rzucał cień na jego twarz. Jego głos był miękki, gdy wreszcie się odezwał. —Potrzebuję, żebyś trzymała opuszczoną głowę, kiedy tam wyjdziesz.

192

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Dlaczego? —Pamiętasz, kiedy zaczęli strzelać? Skinęłam głową, ale mój umysł był skonsternowany. Przeszłam od paniki do strachu z "załatwmy to gówno, czymkolwiek to gówno jest", i wciąż byłam w tym trybie. Mogłam postąpić zgodnie z poleceniami, ale... teraz sobie przypomniałam — nie wpadli do stodoły. Konie były zaryglowane. W co mieli strzelać za... Carl. Ugięły się pode mną kolana. Cole złapał mnie za rękę. Przyciągnął mnie do siebie, ustawiając się tak, bym stała plecami do samochodu Carla. —Nie patrz. Proszę. Nie chcę, żebyś tak go zapamiętała. Opuściłam głowę, jednak w mojej głowie nie widziałam Carla. Znowu widziałam Liama. Stał na skrzyżowaniu, czekał. Zobaczył ciężarówkę, spojrzał na mnie i powiedział bezgłośnie: Koch... —Addison. —Co? — Popatrzyłam w górę. —W porządku? —To nie jest pierwszy raz, kiedy widzę rozlew krwi. Cole się skrzywił. Zauważyłam słaby przebłysk, nim się odwrócił i poprowadził przez polanę do drugiej stajni. Chciałam spojrzeć, ale tego nie zrobiłam. Kiedy Cole pociągnął mnie za róg, odetchnęłam z ulgą. Cole zaczął utykać. Skierował mnie na stronę kierowcy swojego samochodu. —Możesz jechać? Skinęłam głową. —Tak — mój głos był tak cholernie równy. Chciałam się załamać, ale tego nie zrobiłam. Nie mogłam. Cole studiował mnie, jednak moja odpowiedź musiała go uspokoić. Dał mi szorstkie skinienie i podszedł do strony pasażera. Weszliśmy do środka i uruchomiłam silnik, podczas gdy Cole dawał mi wskazówki. Kiedy byliśmy na autostradzie, wracając do miasta, dzwoni.

193

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Potrzebuję, żebyś sprawdził konie. Musieliśmy wyjechać — powiedział. Nastąpiła pauza.—Doszło do incydentu. Może chcesz poczekać parę godzin, aż zostanie to posprzątane... Okej. Dziękuję. Jego druga rozmowa: — Zostaliśmy zaatakowani. Potrzebuję, abyś wziął ekipę; Oczyścił stajnie... Tak, to jest poza miastem. Trzecia: — Wracamy. Przygotuj zestaw medyczny na górze... Tak. Zostałem postrzelony. Przeszło mi przez ramię, ale mogły zostać fragmenty. Mój oddech pracuje ciężej, niż powinien. Był taki spokojny. Gdy pomyślałam o tym, dlaczego nie powinien taki być, jakaś część mojej kontroli opadła. Dłonie zaczęły mi się trząść i się na niego obejrzałam. Zauważył moje spojrzenie. —W porządku? Zaczerpnęłam oddech. Jego ton był taki miękki, wręcz troskliwy. To rozwaliło bardziej moje mury. Szarpnęłam głową, przytakując, ponownie skupiłam się na drodze. —W porządku. —Drżysz. Drżałam? O tak. Moje ręce. Zacisnęłam je mocno na kierownicy i zmusiłam się do uśmiechu. —Widzisz? Wszystko dobrze. Dobrze mi idzie. —Nie. — Wskazał na bok drogi. —Zjedź na pobocze. Mogę prowadzić. — Jesteś postrzelony! — Mogę nas trochę powieźć. Jeden z moich ludzi może wyjść nam naprzeciw. — Wskazał ponownie. — Zjedź na bok, Addison. Dawaj. — Nie. — Mówiłam to serio. —Czuję się dobrze. — Oparłam się z powrotem do tyłu, rozsiadłam i odepchnęłam wszelkie to cholerstwo z mojej głowy. — Zrobię to. —Addiso... Strzeliłam mu ostre spojrzenie.

194

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Powiedziałam, że to zrobię. Nasze oczy się spotkały i zablokowały, i przysięgam, że widzę nowe emocje ujawniające się w jego oczach. Zamrugałam, czując, jak te uczucia odzywają się we mnie, ale na tym również nie mogłam się skupiać. Oczyszczam gardło. —Po prostu... pomóż mi. —Czego potrzebujesz? —Ja... — czego potrzebowałam? Moje ciało doznało szoku. Musiałam myśleć o czymś innym. —Pozwól mi mowić o czymś innym. Nie mogę myśleć o tym, co się właśnie stało, albo moje ciało zacznie reagować. Ja... — Świetnie. — Znowu przeszedł na ten miękki ton. Moje gardło się zatkało i zamrugałam, odpychając groźne łzy. To naprawdę nie pomagało. —Śmiało — dodał. — O czymkolwiek chcesz mówić. Nie chciałam rozmawiać o czymś rzeczywistym, więc zaczęłam wylewać wszystkie drobne szczegóły dotyczące Sii. Jej mężczyzn. Jej pracy. Jak nienawidziłam jej imprez. Jake’a. Że był dobrym prawnikiem. Że był zakochany w mojej najlepszej przyjaciółce. Nic, co by było poza granicami. Nawet Dawn. Jak oskarżyła mnie o to, że celowo sprowadziłam Się, i jak się połączyły dzięki czemuś, co nazywa się ściegiem krzyżykowym, jak tak naprawdę nie pamiętam, co oznacza, że składa się z dwóch warstw tej samej tkaniny połączonych ze sobą. Jak ukradła telefon Sii. Jak była zamknięta w budynku, a on nawet o tym nie wiedział. Jednak nie czekałam na odpowiedź. Kontynuowałam. O córce Doris i Williama. Jej psie. Czy miał politykę dla psów w budnku? Jeśli nie, powinien. Psy były dobre. Ludzie kochali swoje psy. Mogłabym przywieźć Frankie'go z powrotem. Wówczas chodziło całkowicie o Frankie’go. Światła poruszyły się nad nami, oświetlając naszą drogę, gdy samochód sunął autostradą. —On po prostu chciał leżeć obok mnie — wyjaśniałam, kontynuując mówienie o Frankie’m. —Czy byłam w łóżku albo, gdy nie mogłam znieść zapachu poduszek Liama, siadywałam w jednym z pozostałych pomieszczeń. Siadałam na

195

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

podłodze, a Frankie zwijał się w kłębek obok mnie. Czasami szczekał. Chciał dostać jedzenie, ale nie potrafiłam wstać, żeby go nakarmić. Wiedziałam, że to jest to, czego chciał, ale po prostu nie mogłam sobie z tym poradzić. Wszystko było pracą. Ruch. Siedzenie. Pójście do łazienki. Wszystko to było właśnie pracą. — To jest nasz zjazd — mruknął Cole. Włączyłam kierunkowskaz i dostosowałam się do pasu ruchu, wjeżdżając na następną drogę. Jej kierunek sprowadził mnie z powrotem do rzeczywistości. On musiał to wyczuć. —W porządku? — Zapytał. Poruszyłam głową w górę i w dół. Szok ustąpił, za to teraz czułam się zmęczona i całkowicie otępiała w tym samym czasie. Resztę drogi przejechaliśmy w milczeniu. Kiedy zbliżyliśmy się do Mauricio, skręciłam za róg. Cole nacisnął przycisk i otworzyły się drzwi dolnego parkingu. Kierując samochód do środka, zaparkowałam na miejscu Cole'a i wyłączyłam silnik. Weszliśmy do środka i spodziewałam się, że pójdziemy do mojego mieszkania. Nie robimy tego. Kiedy zaczęłam ruszać do windy, Cole złapał mnie rękę i pociągnął mnie w innym kierunku. Jego dłoń opadła na moje biodro, a on otworzył drzwi wyjścia w kącie, ukazując kolejną windę. Wiedziałam, że żaden kod tu nie zadziała. Cole powiedział: —Otwórz. Drzwi się poddały i weszliśmy do środka. Pośrodku były tylko trzy przyciski do wyboru. Dotknął środkowego i ruszyliśmy. Kiedy drzwi się otworzyły, Dorian czekał na Cole'a. Jego głowa odskoczyła, kiedy mnie zobaczył, jednak zacisnął usta w cienką linię. Cole usiadł na krześle, a Dorian ruszył do roboty. Nie rozglądałam się. Zdawałam sobie sprawę, że to mieszkanie Cole'a, ale w tej chwili to on był w moim centrum zainteresowania. Moja determinacja trwała przez trzydzieści minut. Wyczerpanie mocno we mnie uderzyło i w pewnym momencie prawie upadłam na podłogę, zanim się przytrzymałam. Cole uśmiechnął się do mnie. — Idź spać, Addison.

196

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Nie wiem, jak tam dotrzeć. Wskazał za siebie. —Idź korytarzem. Wejdź schodami na najwyższe piętro i zobaczysz łóżko. Chciał, żebym spała w jego łóżku. Mogłam tylko mrugnąć na niego. To coś znaczyło. —Ja będę przez małą chwilę na nogach. Mogłam powiedzieć, że Dorian się z tym nie zgadzał. Jego twarz powiedziała mi, to kiedy weszłam, a teraz usztywnił się i zassał oddech, gdy Cole wysłał mnie do swojej sypialni. Popatrzyłam na niego, a potem z powrotem na Cole'a. Cole potrząsnął głową. Okej. To stanowiło dla mnie sygnał, by zrobić tak, jak powiedział. Szłam wokół niego, a gdy go mijałam, moja dłoń dotknęła jego zdrowego ramienia. Spuściłam wzrok. Czułam się źle, z tym że zwiedzę apartament Cole'a bez niego. Gdy podeszłam do schodów, podążyłam za nimi na samą górę. Tuż przede mną były drzwi. To było jedyne miejsce, gdzie mogłam pójść, a kiedy je otworzyłam, zobaczyłam największe łóżko, jakie kiedykolwiek widziałam w moim życiu. Prawie popłakałam się z radości. Prawie. Powstrzymałam się, myśląc, że Dorian spróbowałby mnie wykopać, gdyby mnie usłyszał. Zamiast tego ruszyłam chwiejnie do łazienki i starałam się nie pożerać wzrokiem wszystkiego w środku. W jednym z narożników była wanna z hydromasażem, a na całej przeciwległej ścianie szklany prysznic. Kosz ręczników leżał między dwoma umywalkami. Wyglądały na duże i na tyle ciepłe, aby ogrzać mnie niczym koc. Rozebrałam się, wzięłam prysznic i chwyciłam jeden z tych ręczników. Miałam rację. Również ogrzewały. Nie marnowałam czasu na szukanie koszuli do ubrania. Wciąż owinięta w ręcznik, wczołgałam się pod kołdrę Cole'a. Starałam się nie zasnąć. Chciałam poczekać, aż on do mnie dołączy. Były sprawy, o których chciałam porozmawiać i leżąc tutaj, przypominam sobie o tym wszystkim, co się wydarzyło. Pewnie w tej chwili ludzie wychodzili ze stajni. Uprzątnęli ciała, szkło. Zadbali o wszystko, również moją robotę — spojrzałam w stronę drzwi. Stał tam Cole, a jego dłonie spoczywały na framudze, gdy się we mnie wpatrywał.

197

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Cole był teraz moim obowiązkiem. Zmieniliśmy się. Musieliśmy się zmienić, jednak dziś wieczorem przeszliśmy na nowy poziom. Cole zadbał o mnie. Ja zadbałam o niego. Byliśmy zespołem. Teraz byliśmy razem. Czułam, że zasypiam, i wiedziałam, że nie będę w stanie z tym walczyć, jednak kiedy powieki zaczęły mi opadać, szepnęłam do niego: — Wybrałam. Wybieram ciebie.

198

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Obudziłam się i mogłam tam tylko leżeć. Wczoraj wieczorem strzeliłam z pistoletu. Musiałam zabić człowieka. Cole zabił pięciu z nich, a może także ostatniego. Przyszli, zastrzelili Carla i próbowali wytropić nas. Na koniec tego wszystkiego wybrałam Cole'a. Teraz wszystko się zmieniło. Kiedy Cole i ja byliśmy razem, czułam się posiadana przez niego. A ja wystąpiłam o jego zwrot. Ta noc była intensywna, jednak to był dopiero początek. Stawaliśmy się sobie coraz bliżsi i bardziej związani za każdym razem, gdy byliśmy razem. Po ostatniej nocy nie było odwrotu. Byłam jego. On był mój. Wydawało się, być pewne, że czerwony alarm odezwie się w mojej głowie. Cole był niebezpieczny, taki niebezpieczny, a ja powinnam być rozhisteryzowana albo płakać, zwinięta w pozycji embrionalnej. Wczorajsza noc nie byłaby normalną nocą dla nikogo, jednak byłam tutaj — zaniepokojona głównie tym, jaka pozostawałam nieporuszona. Jedynym, co mnie naprawdę niepokoiło, było to, jaki nonszalancki był Cole ostatniej nocy. Obejrzałam się i znalazłam go tuż obok mnie. Jego oczy pozostawały zamknięte, te długie rzęsy spoczywały na jego policzku, a głowę miał obróconą lekko ku mnie. Był piękny, jak upadły anioł, jednak tak bardzo śmiertelny w tym samym czasie. Bandaż na jego ramieniu był wyraźnym przypomnieniem tego faktu. Dreszcz przebiegł w dół mojego kręgosłupa. Wczorajszej nocy w ogóle się nie zawahał. Przez cały czas był całkowicie spokojny, tylko po postrzeleniu pokazał jakiś wpływ. —O czym myślisz? — Zapytał, wówczas otworzył oczy i na mnie spojrzał. Patrzył przeze mnie.

199

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Nie wahałam się. —Przerażasz mnie. W jego oczach mignęło rozbawienie. Teraz ono zniknęło, a on nieznacznie uniósł głowę. —Ja Cię przerażam? Kiwnęłam głową, opierając głowę na poduszce. —Wczoraj zostaliśmy zaatakowani przez sześciu mężczyzn, a ja czuję, jakby to był tylko kolejny dzień dla ciebie. Tak. To mnie przeraża. Zadumał się, opuszczając głowę z powrotem na poduszkę. Jego głos opadł nisko. —Ponieważ tak było. — Przygryzłam wnętrze policzka. Miał więcej do powiedzenia. Chciałam to wszystko usłyszeć. — Mówiłem ci o mojej rodzinie, ale nie wchodziłem w szczegóły. — Zamknął na chwilę oczy. Kiedy je otworzył, zobaczyłam jego duchy. Były tam i pamiętał każdego z nich. Jego głos stał się zachrypnięty. — Najpierw zabili mego ojca. Szedł na recital fortepianowy mojej siostry. Zastrzelili go na ulicy. To była od nich wiadomość. Przychodzili po nas. — Cole — położyłam dłoń na jego policzku. —W kolejnym tygodniu była moja mama. To była kpina z nas. Pomyśleliśmy, że to koniec. Bertal’owie wypowiedzieli wojnę, kiedy zabijali mego tatę, ale w ogóle nie zdawaliśmy sobie sprawy, co będzie następne w kolejności. Jakże mogliśmy? Łza wypłynęła mi oka. Przesunęła się na mój podbródek i tam się zatrzymała. Nie ośmieliłam się mówić. Jeszcze nie. Szedł dalej, teraz jego słowa były zjadliwe. — Była w pieprzonym sklepie spożywczym. Był z nią mój brat Ben, ale poszedł do sekcji magazynowej. Lubił oglądać te laseczki. — Uniósł wagi w półuśmiechu, który nie dotarł do jego oczu. Nie widział mnie. Patrzył przez mnie, rozpamiętując. — Oni nie wiedzieli, że Ben tam jest, albo też nie chcieli go załatwić. Być może. Prosiła sprzedawcę sklepu spożywczego o chleb, kiedy do niej strzelali. Dwanaście razy, bezwzględny obstrzał. Ben wybiegł tyłem, a oni w ogóle go nie usłyszeli. Nie mogli usłyszeć niczego poza własnymi wystrzałami. Zrobili w niej dwanaście cholernych dziur. —Cole — szepnęłam. Moje gardło było zatkane. — Nie musisz mi tego mówić.

200

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Przykrył dłonią moją na swoim policzku. Znów mnie zobaczył. —Zrobię to. Musisz wiedzieć, kim jestem. Więc mi powiedział. Jego bracia zostali zastrzeleni, jeden po drugim, raz na tydzień. Następnie jego starsza siostra, która miała recital fortepianowy, gdy ich ojciec został zabity. Ukryli się po tym, jak zabito pierwszego brata, jednak to nigdy nie miało znaczenia. Usłyszałam ból w głosie Cole'a i nie mogłam nic zrobić, aby go złagodzić. Został pozbawiony swojej rodziny. Musiałam słuchać i nie mogłam nic na to zaradzić. Nie ma cholernej rzeczy, która zabrałaby ten ból. Potem dociera do końca. Dwóch młodszych sióstr, bliźniaczek. Znajdowali się w bezpiecznej kryjówce, ale bez względu na to, gdzie się ukryli, Bertal’owie ich odnaleźli. Jedna z sióstr ukryła się w szafie wnękowej, przywierając do wypchanego manata. Kochała tego manata. Cole roześmiał się, ale nawet ten dźwięk łamał mi serce. To było bardziej, jak krótkie wytchnienie, niczym śmiech od umierającego człowieka, który czyta traf mówiący, że przeżyje długie i dostatnie życie. Był to pusty dźwięk, jednak kontynuował, dalej. Druga siostra poszła na dach. Znaleźli ją, jak czepiła się boku domu. Kto mogłyby wyglądać za krawędź dachu? Oni wyjrzeli, jednak ona nie została zastrzelona. Deptali jej po palcach, dopóki się nie puściła. — Byłem następny, dopóki Carter nie zaryzykował. —Co masz na myśli? — To bolało, by oddychać. —Miał mnie strzec, ale widział, co się dzieje. W rodzinie był szczur, więc mnie zabrał. Nikomu, nic, nie mówiąc. Żyłem, ponieważ zignorował rozkazy. —To było wtedy, gdy pracowałeś z końmi. Skinął głową, głęboko wdychając. —Carter uratował mi życie. Zostawałem poza zasięgiem od pięciu lat, dopóki mnie nie znaleźli. Spieprzyli. Wysłali czterech mężczyzn i okrążyli samochód, podobnie jak Carla. Tego dnia byłem z przyjaciółmi, zwykłymi przyjaciółmi, którzy nie mieli żadnego pojęcia, kim jestem. Oni umarli. Ja przeżyłem. Wyszedłem i zabiłem skurwieli. Potem wróciłem i zabiłem ich więcej. — W jego oczach pojawił się

201

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

twardy błysk. —Zająłem swoje miejsce w tej rodzinie. Mój ojciec był jej głową. Teraz jestem ja. — Wpatrywał się we mnie twardo. —To nie działa — mruknęłam, wciąż trzymając dłoń na jego policzku. Czule pocierałam kciukiem tam i z powrotem. —Powinnam być przestraszona. Wiem. Powinnam była się bać, kiedy po raz pierwszy zobaczyłam cię, jak wchodzisz do Gianni. Ty i ci mężczyźni — od razu wiedziałam, że jesteś niebezpieczny. I powinnam była się bać, gdy zobaczyłam cię w windzie, kiedy podtrzymywałeś Carla. Krwawił. Sama krew jest wystarczająco przerażająca, jednak tak się nigdy nie zdarzyło. Strach nigdy się nie pojawił. Jedyna rzecz, która mnie wystraszyła była wówczas gdy rozmawiałam z tobą, gdyż poczułam, jak bardzo możesz na mnie wpłynąć. — Uśmiechnęłam się słabo. —Wciąż mnie to przeraża, szczerze mówiąc, jednak nie. Nie boję się tego, kim jesteś. Nie boję się tego, co możesz zrobić. Nie boję się tego, co oznacza być u twojego boku. Boję się tylko tego, jak bardzo nie mogę się bez ciebie obyć. To przeraża mnie, aż do kości. Ale nadal tu jestem. Nie mogę od ciebie odejść. W

jego

oczach

pojawiło

się

światło.

Przy

każdym

słowie,

które

wypowiedziałam, rozświetlało się ono jaśniej. —Ludzie wokół mnie umierają. —Więc niech tak będzie. —Ty możesz umrzeć. —Nie tak dawno, byłam w połowie drogi ku temu. Zamknął oczy i wypuścił długi, drżący oddech. Spojrzał na mnie, a to światło nie przygasło. — Zabijam ludzi. —Ja byłam zdolna zabić ostatniej nocy. —Nie. —Potrząsnął głową na poduszce. — Twój strzał go nie zabił. To moje zabiły. Strzeliłem mu dwa razy w głowę. To nie ty. Nie bierz tego na siebie. Nie musisz tego dźwigać. Moje ręka przesunęła się i przebiegłam kciukiem przez jego wargi. —Dziękuję, że ostatniej nocy ocaliłeś mi życie. Jego oczy pociemniały.

202

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Znalazłaś się w tej sytuacji przeze mnie. Nie dziękuj mi za to. — Nie obchodzi mnie to. —Powinno. Ale mnie nie obchodziło. Nie ciążyły mi żadne myśli, kiedy byłam z Cole'm. Moje ciało ciągnęło do niego, tak było od samego początku, a gdy on przysunął się do mnie i jego wargi odnalazły moje, wiedziałam, że to, co powiedziałam, było prawdą: nie mogłam od niego odejść. Jego wargi przeniosły się na moje gardło. Nic nie mogło mnie odciągnąć.

203

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Kilka godzin później obudziliśmy się ponownie. Winda Cole'a dzwoniła nieprzerwanie, tak jakby ktoś oparł się o przycisk. Cole wysunął się z łóżka, przeklinając pod nosem. Wciągnął jakieś spodnie i wyślizgnął się boso z pokoju. Sprawdzając godzinę, zobaczyłam, że minęło południe. Dobry boże. Nadszedł czas wstać. Poprzedniej nocy wykąpałam się, ale ponownie wzięłam prysznic. Znalazłam parę krótkich spodenek w szafie Cole'a i złapałam koszulę. Nie sądziłam, żeby się tym przejął. Następnie spróbowałam przypomnieć sobie, gdzie były wszystkie moje rzeczy z ostatniej nocy. Zabrałam wszystko, gdy brałam jego klucze, portfel i telefon. Zabrałam torebkę ze stadniny i miałam ją przy sobie — jego samochód. Położyłam ją na tylnym siedzeniu. Wszystko tam było, w tym mój telefon. Nie mogłam zdecydować się czy opuścić sypialnię. W jakiś sposób stała się ona naszym prywatnym sanktuarium, jednak musiałam zmierzyć się z prawdziwym światem. Wychodziłam zza rogu, gdy Cole prawie wpadł na mnie, idąc w moją stronę. Jego ręce złapały mnie, przytrzymał mnie ramionami w pasie i powstrzymał przed wpadnięciem na jego klatkę piersiową. Skrzywił się, ale tak to było. Był w stanie być ze mną wcześniej, jakby jego rana w ogóle mu nie przeszkadzała. Teraz widziałam, że tak jest. —Przepraszam. — Moja ręka spoczywała na jego piersi. —Powinnam iść. Myślę, że moja torebka jest w twoim samochodzie. —Przyszedłem po ciebie. —Tak? Wskazał ręką przez ramię. —Dorian jest tutaj dla ciebie. —Dla mnie? Dorian? Kiwnął głową.

204

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Czas spowolnił. Nie było w tym nic dramatycznego, ale wiedziałam, że to nie jest dobre. Dorian nie przyszedłby na — Hej, jak się masz? — Nadchodziła burza. Czułam to w swoim bebechu. Wówczas zawróciłam za róg i do niego podeszłam, mój bebech miał rację. Był zamknięty. Początkowo myślałam, że Dorian mnie lubi, ale od tego samego dnia, gdy obudził Cole'a w moim mieszkaniu, wszystko się popsuło. —Twoja przyjaciółka próbowała się z Tobą skontaktować. —Moja przyjaciółka? —Pani Clarke. Rozdzwonił się mój alarm. —Sia? Coś jest nie tak? —Wiesz, gdzie jest Twój telefon, pani Sailer? — Zerknął na Cole'a, kiedy wypowiedział moje nazwisko po mężu. Cole chrząknął, znowu opierając się o kuchenną ladę. —Przestań być uszczypliwy, Dorian. Nie odpowiedział. Jego ramiona uniosły się w zwolnionym tempie, a potem opadły na dół. Nawet nie mrugnął, gdy powiedział do mnie: — Dziesięć minut temu zadzwoniła do mnie z prośbą bym otworzył twoje drzwi. Obawiała się, coś jest nie tak. Od ostatniego wieczoru nie odbierałaś telefonu. —Och, nie — odsunęłam się. To nie było dobre. — Sia wydzwaniała do mnie od ostatniej nocy? Przeklęłam i zwróciłam się do Cole'a. —Potrzebuję mojego telefonu. Muszę do niej zadzwonić. Kiwnął głową, prostując się przy ladzie. —Przyniosę go za ciebie. — Wziął klucze i ścisnął mi ramię, gdy przechodził między Dorianem, a mną. Gdy drzwi zamknęły się za Cole’em, Dorian odezwał się ponownie. —Powiedziała, że zadzwoniła do niej policja. W Twoim domu było włamanie — twoim drugim domu. Stałam się ostrożna. —Dlaczego mi to mówisz?

205

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Nie sądzę, żeby mała wymówka, że poczułaś się wczoraj źle, albo zapomniałaś telefonu z toru, zadowoliła twoją przyjaciółkę. Była bardzo uporczywa, żebym cię znalazł, jeśli jesteś w budynku. —Czy ona jest u Jake'a? —Nie. Jest na posterunku policji. —Cholera. — To było gorsze, niż sobie wyobrażałam. —Włamanie? Naprawdę? Jego głowa ledwie poruszyła się w skinieniu, a po minucie milczenia winda przełamała napięcie. Wrócił Cole. Miał w ręku telefon, wraz z torebką. —No to ruszamy. — Kiedy wzięłam go i kciukiem w pisałam moje hasło, żeby zadzwonić do Sii, powiedział do Doriana: — O co chodzi? —Pani Sailer może powiadomić cię o reszcie. — Dorian odszedł całkowicie spięty, ze sztywnym karkiem i osławionymi plecami. Zanim winda go zabrała, posłał mi jeszcze jedno zjadliwe spojrzenie dezaprobaty. —Co on powiedział? — Spytał Cole. Ale w tym momencie odpowiedziała Sia i się odwróciłam. —Hallo?! Addison! — Brzmiała histerycznie. — Tak — uderzyłam w głośnik, trzymając telefon, tak by Cole mógł słyszeć. —Jestem. Tak mi przykro. Zgubiłam swój telefon zeszłej nocy. Co się stało? —Twój dom stał się obiektem włamania! To nadal nie miało sensu. —Co? — Jeden z sąsiadów wezwał policję, a kiedy policja nie mogła dotrzeć do ciebie, zadzwonili do mnie. Mieli moje namiary z wypadku Liama. Addison, gdzie ty byłaś? Od ostatniej nocy dzwoniłam non stop. —Dorian powiedział, że jesteś na posterunku policji? — Zignorowałam tamto. —Nie. Byłam. O, nie. —Gdzie teraz jesteś? —Jestem u Jake'a. Próbowaliśmy dostać się na twoje piętro, ale to niemożliwe. Winda się nie poruszyła. W końcu zadzwoniłam i nękałam kierownika budynku.

206

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Addison... — Jej głos uspokoił się, ale stał się ostrożny. — Gliniarze zadawali mi wszelkie rodzaje pytań. Zmarszczyłam brwi. —To znaczy? —Kiedy powiedziałam im, gdzie teraz mieszkasz, zrobili się dziwni. Rozbrzmiała inna forma alarmu. Popatrzyłam na Cole'a i przytrzymałam mocniej swój telefon. —Co masz na myśli? —Mam na myśli, że, na początku zachowywali się tak, jakby to był zwykły rodzaj włamania, prawie tak, jakby to nie było nic wielkiego. A kiedy później wspomniałam, że mieszkasz w Mauricio, ich głowy dosłownie podskoczyły. Jeden z gliniarzy wyszedł z pokoju i wrócił z oficerem śledczym. To jest normalne? — Szepnęła do telefonu: — Zapytali, czy znasz Cole'a Mauricio. Zaschło mi w gardle. —Co powiedziałaś? —Przytaknęłam. To znaczy, że spotkałeś się z nim na tej imprezie. —Ale coś jeszcze? To wszystko, co powiedziałaś? —Co jeszcze miałabym powiedzieć? To nie tak, że jesteście z facetem dobrymi kumplami. Byłam gównianą przyjaciółką. —Oh tak. I Jake. — Jej głos znowu się podniósł. — Z nim również rozmawiali. Zaciągnęli go do pokoju przesłuchań. Oczywiście, powiedzieli, że to nie jest przesłuchanie, ale tak naprawdę, tak to wyglądało. Z miejsca, gdzie siedziałam, widziałam całą akcję. Jake powiedział mi, że pytali go, jak dawno temu wprowadził się do budynku, czy spotkał się wcześniej z Cole’m Mauricio, to były wszelkiego rodzaju pytania. — Powiedziałaś im o rodzicach Liama? —Nie. Dlaczego miałabym powiedzieć? Czekaj. Powinnam to zrobić? —Nie, nie. — Moja ręka poluzowała uchwyt na telefonie. —W porządku. Umm, czy dali ci numer, pod który powinnam zadzwonić? —Zaczekaj. Dostałam go. — Nastąpiła cisza, po czym ponownie się odezwała. —Czekaj. Po prostu zjadę do ciebie. Oni chcą, żebyś zadzwoniła, i chcą spotkać się z

207

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

tobą w domu. Musisz przez to przebrnąć i dać im znać, jeśli czegoś brakuje. Wciąż masz tam jakieś rzeczy. — Um... — Zaczynał się tworzyć ból głowy. Zeszłam z krnąbrnej drogi, a to doprowadziło do nieprzyjemnego skrzyżowania ze światem Cole'a. Cole powiedział do mnie bezgłośnie: — Powiedz jej, żeby poczekała. Że do niej oddzwonisz. - Zrobił ruch, trzymając telefon przy uchu i zawiesza go, a potem wskazał na mój telefon. Skinęłam. —Daj mi... właśnie się obudziłam. Pozwól, że się ubiorę i wezmę prysznic. Jestem całkowicie wstrząśnięta. Zadzwonię do ciebie za chwilę. Okej? —Na pewno nie chcesz, abym po prostu zjechała? Cole wziął telefon i nacisnął przycisk zakończenia połączenia. —Będą o mnie pytać. —Jestem świadoma. W moim żołądku utworzyły się węzły. Skręcały się, zaostrzając bardziej przez to, co powiedziała mi Sia, jednak to było nieuniknione. — Ostatniej nocy wybrałam ciebie — przypomniałam mu. — Wszystko było gorące. Uratowałem ci życie. Pomogłaś mi. Mogłaś powiedzieć coś, czego teraz żałujesz. Twoja przyjaciółka zadzwoniła do ciebie i mogłaś przypomnieć sobie, jakie było życie beze mnie.— Jego głos przygasnął. — Nie obwiniałbym cię, gdybyś chciała odejść. Możesz. Nadal jest czas. —I co? Udawać, że cię nie znam ? Pokręcił głową, a oczy zablokował z moimi. —Powiedzieć prawdę. Znałaś mnie. Zaszaleliśmy, i to było to. Skończy się to teraz. Wszystko skończy się teraz. Nadal możesz odejść. Ale ja nie chciałam odchodzić. —Wiem, że robię coś właściwego. I wiem, co to oznaczało wczoraj wieczorem, kiedy cię wybrałam. Wciąż wybieram. Wiem, że powinnam odejść, ale nie mogę. — Węzły rozluźniały się z każdym moim wypowiedzianym słowem. —Nawet jeśli to zrobię i to skończymy — to zajmie jedną noc w samotności, i wiem, że znajdziesz się

208

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

w moim łóżku. Jedna noc. Jedna rozmowa telefoniczna. To wszystko, co potrzebuję zrobić. Byśmy zaczęli to wszystko od nowa. Jego oczy twardnieją. — Nie, jeśli ja odejdę od ciebie. Te słowa mnie ukłuły. Nie powinny były, ale tak było. Wciągałam ostry oddech. —Nie wiem, czy mogę sobie z tym poradzić. Jego oczy ponownie zmiękły. —Też nie wiem, czy potrafiłbym odejść. —No cóż. — Zwiesiłam głowę. —Możesz spróbować. — Zaczęłam kierować się do windy. —Poczekaj. — Cole chwycił mnie za ramię. —Mam policję na swojej liście płac. Twoja przyjaciółka i tak dowie się o tym, ale mogę to opóźnić. — O czym ty mówisz? — Będą ci zadawać pytania, ale mogę wysłać tam moich ludzi. Mogą oddzielić cię od twojej przyjaciółki, kiedy będziesz z nimi rozmawiać. —Ja... jesteś pewny? Pokiwał głową. —Przynajmniej to, pozwól mi dla ciebie zrobić. Wtedy będziesz mogła powiedzieć swojej przyjaciółce na własnych warunkach. Będziesz mogła to przynajmniej kontrolować. — Dziękuję. — Zsunął rękę po moim ramieniu do mej dłoni. Ścisnęłam ją. Byłam bardzo świadoma, że jeśli to nastąpiłoby kilka miesięcy później od teraz, Cole byłby u mego boku. Wyszedłby ze mną z mojego domu. Nie musiałabym robić tego sama, jednak teraz było to za szybko. Za wcześnie. Musiałam zrobić to bez niego. Niedługo później, spotkałam się z Sią w holu, i pojechaliśmy razem "wezwanym" dla nas przez Kena samochodem. Nie patrzyłam na kierowcę. Wiedziałam, że to nie jest Carl.

209

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Niczego nie brakowało. Przeszłam przez dom z dwoma detektywami. Jeden był wysoki, drugi był średniej wysokości, może o cal wyższy ode mnie. Każdy był w połowie czterdziestu lat albo coś w tym stylu, zgadywałam, opierając się na ich wymizerowanym wyglądzie. Mieli świdrujące spojrzenie i ostrość przypominającą jastrzębia, skupione bezpośrednio na mnie. To było niewygodne, ale ulżyło mi, że niczego nie skradziono. Wszystko, co miało sentymentalną wartość, zabrałam ze sobą, kiedy się przeprowadziłam, wyjaśniłam. Nic nie było dla mnie szczególnie ważne, jednak to wciąż było ulgą, wiedzieć, że nie zostałam okradziona. I ufna słowu Cole'a, a kiedy detektywi zaczęli mnie przesłuchiwać, przyszedł funkcjonariusz policji i wyprowadził Sia. Nie mogłam usłyszeć powodu, który jej podał, ale rzuciła mi zmieszane spojrzenie i wyszła za nim z pokoju. Byłam gotowa. Teraz nadszedł czas na trudne pytania. —Jesteś pewna, pani Sailer, że niczego nie brakuje? — Możesz nazywasz mnie Addison. —Nie używa już pani nazwiska po swoim mężu? — Wyższy przekrzywił głowę na bok. Przedstawił się jako Reyes. Próbowałam przypomnieć sobie tego drugiego... może Smythe? —Jestem znana jako Addison. Smythe, czy jakkolwiek się ona nazywa, zapytał: — Czy jest ku temu jakiś powód? Zazwyczaj, kiedy ludzie zmieniają swoje nazwiska, jest jakiś powód. Spotykają się z kimś nowym albo nie chcą mieć powiązania ze starym nazwiskiem. To coś w tym stylu? Wiedziałam, o co mu chodzi, ale nie zareagowałem, pomimo rozdrażnienia, które zaczynało się we mnie gotować.

210

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Mój mąż umarł ponad rok temu. Myślę, że teraz przyzwyczaiłam się do bycia po prostu Adisson. Co to ma wspólnego z kimś, kto włamał się do mojego domu? —Staramy się zrozumieć twoją sytuację, znaleźć związek lub motyw, który mógłby to wyjaśnić — powiedział spokojnie Reyes. —Więc myślicie, że to jest moja wina? — Zripostowałam. Niewiarygodne. Zignorowali mnie. Reyes wskazał przez ramię, gdzie poszła Sia. —Twoja przyjaciółka powiedziała, że przeprowadziłaś się do centrum Mauricio. To bardzo drogie miejsce. Jego partner mruknął. —I ekskluzywne. Nie miałbym pojęcia, jak się tam dostać, nawet jeśli bym tego chciał. Uśmiechali się do siebie, być może myśląc, że nie wiem, dokąd zmierzają z tymi pytaniami. Uniosłem podbródek i cofnęłam do tyłu ramiona. —Po prostu zapytajcie, o co chcecie zapytać. Udawana uciecha zniknęła. Ich jastrzębie oczy powróciły. Wyższy zwęził swoje. —Znasz Cole'a Mauricio, madam? Madam. Odpuścili nawet imię. Zimne uczucie wkradło się do środka. —Tak, znam. —Twoja przyjaciółka powiedziała, że poznaliście się na jakimś snobistycznym wydarzeniu. Jednym z tych kwestarzy. Czy to prawda? —Owszem, był tam. Studiowali mnie i czułam, że po raz kolejny oceniają. Smythe zapytało cicho. —To tam poznałaś Cole Mauricio? —Nie został przedstawiony grupie. To Alfred Mahler rozmawiał z nim i jego towarzyszem. Wówczas Cole powiedział kilka słów do innych ludzi, którzy stali z nami. —Inni ludzie? Kim byli? Głęboki oddech i idziemy.

211

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Rodzicami mojego zmarłego męża. —Teściowe? — Oboje patrzyli na mnie długo i twardo. Tego się nie spodziewali. Przytaknęłam. —Wolę byłych teściowych. Nie łączą nas żadne stosunki. Reyes napisał coś na papierze. —To znasz Cole Mauricio? — Znam go, ponieważ mieszkam w jego budynku. —Twoja przyjaciółka spotyka się z jednym z mieszkańców, a go nie poznała. Podniosłam ramię. —W środku jest bieżnia. Pewnego dnia oboje tam biegaliśmy. Właśnie tam go poznałam. Chciałam powiedzieć prawdę, ale zostałabym potępiona, jeśli tylko bym ją przekazała. Średniej wysokości przemieścił się na stopach i bacznie mi się przyglądał. —Twoja przyjaciółka powiedziała, że ty i twój mąż odcięliście się od jego rodziny. —Tak, to prawda. — Czy kiedykolwiek spotkałaś się z babcią, pani męża? Zaczęli wchodzić na szlak Bertal. Nie zamierzali pytać, czy znam Cole’a na osobisty poziom. Ulga niemal mnie przytłoczyła. Moje kolana osłabły i poruszyłam głową z boku na bok. —Nie. Nigdy tego nie zrobiłam. Liam był... nie chciał, żebym się z nią spotykała. To było oczywiste. — I nigdy o to nie zapytałaś? —Kochałam go. Jeśli nie chciał, żebym się z nią spotkała, był ku temu powód. Ufałam mu. - Reyes wsunął kartkę papieru do kieszeni marynarki. —Czy była pani świadoma, że babcia Liama była Bertal? —Tak, jednak nie aż do nocy wydarzenia. —Mogłam to powiedzieć. Wiedziałam, że to nie ma ze mną żadnego związku. —Cole Mauricio wypowiedział

212

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

to nazwisko, a ja nie rozumiałam tej sugestii. Tej nocy poszukałam Bea Bertal w internecie. —Internecie? — Wargi Reyesa drgnęły. —Dowiedziałaś się o rodzinie zmarłego męża z sieci?—Tak. — Zmarszczyłam brwi. —Dlaczego jesteś tym zaskoczony? —Nigdy wcześniej nie myślałaś, żeby przyjrzeć się jego rodzinie? —Czemu miałabym to robić? Byliśmy szczęśliwi. Liam był doradcą. Ja pisałam niezależnie. Nie było żadnego powodu, by być podejrzliwym. Wzruszył ramionami. —Chyba tak. Wymienili kolejne spojrzenie, zanim zwrócili swoje spojrzenia z powrotem na mnie. — Czy jest coś jeszcze, o czym powinniśmy wiedzieć, Addison? — spytał Reyes. —O włamaniu? — Potrząsnęłam głową. — Nie. Czy mogę zadać panom pytanie? —Śmiało. —Dlaczego w tej sprawie jest dwóch detektywów? Czy normalny protokół nie był taki, że jeden oficer policji odbierał moje oświadczenie? Obaj zareagowali, zarzucając na twarze nieczytelne maski. Reyes zakaszlał. —Jesteśmy po prostu dokładni. Jeśli stwierdzisz, że coś zostało zabrane, daj nam znać. W przeciwnym razie wygląda na to, że nie wyrządzono szkody. Nie mamy więcej do zrobienia. — Tak. Mogli to być po prostu nastolatkowie szukający pustego domu na imprezę. — Smythe wskazał kącik pozbawiony mebli. — Czasami przeglądają na strony internetowe z nieruchomościami i patrzą, jak długo dom jest katalogowany. Rozszyfrowują go, a jeśli okaże się pusty, rzucają się na niego. Chociaż — zadumał się — to też nie pasuje. Wkrótce potem wyszli, a Sia dołączyła do mnie w kuchni, oglądając ich przez okno. —To było dziwne. Mruknęłam na zgodę.

213

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Więc niczego nie brakuje? Detektywi wsiedli do samochodu i odjechali. Radiowóz, który przyjechał z nimi, podążał tyłu. Odwróciłam się do Sii. —Naprawdę tak mi się wydaje. Nic się dla mnie nie wyróżnia. — Och. — Żuła dolną wargę i rozejrzała się po pustym domu. —To miejsce czasami przyprawia mnie o dreszcze. — Jej oczy zrobiły się duże. — Och, przepraszam, Addison. Nie miałam tego na myśli. Potrząsnęłam głową, wzdychając. —Mnie też przyprawia o dreszcze. No dalej. — Gdy szłyśmy do drzwi, złączyłam nasze ręce razem — To był dziwny dzień. Chodźmy zrobić coś fajnego. Złapała mnie za rękę, splatając nasze palce. —Myślałam, że nigdy nie zapytasz. Gianni? — Spróbujmy czegoś nowego. —Mam idealne miejsce. — Uśmiech rozciągał się na jej twarzy, gdy podeszła do samochodu. Zatrzymałam się, żeby zamknąć drzwi na klucz. Wiedziałam, że w końcu zacznie pytać mnie o to, gdzie byłam wczorajszej nocy, ale jak dotąd, wydawała się przyjąć z ulgą, że niczego nie brakuje i że ze mną było w porządku. Może zapomniała, gdzie powiedziałam jej, że idę. Wślizgnęłam się obok niej i spojrzałam w stronę domu, gdy kierowca odjeżdżał. Chciałam wrócić później, ale za to z Cole'em. Obejrzałam się na Się, uśmiechając się, dopóki nie przypomniałam sobie mojego alibi na poprzednią noc. Powiedziałam jej, że wczorajszy wieczór zamierzałam spędzić w moim domu.

* * * Jak tylko wróciłyśmy do miasta, Sia powinna była pójść do pracy, ale nie zrobiła tego. Wzięła sobie dzień wolnego, deklarując, że to dzień najlepszej przyjaciółki. Dla mnie. Dla gównianej najlepszej przyjaciółki. Dla przyjaciółki, która kłamała.

214

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Poszliśmy do nowej restauracji. Śmialiśmy się. Piłyśmy. Kurwa — upiłyśmy się. Ten dzień, mimo całego szaleństwa, które się wydarzyło, był fajny. Sia wyrzuciła z mojego umysłu wszystko: Cole’a, atak, mój dom. Jedyną rzeczą, która nie była fajna tego dnia, byłam ja. Sia była pochłonięta przez celebrowanie mnie, podczas gdy ja kłamałam jej w twarz. Jak miałabym ułożyć to sobie w głowie? Jak miałabym nawet spróbować? Nie mogłam. Nie było żadnych słów, żadnego sposobu. Pod koniec dnia, kiedy chichotałyśmy i potykałyśmy się, wchodząc do windy, wiedziałam, kto był czarnym charakterem: ja. Sia była moją przyjaciółką jak zawsze. Nie byłam taka sama. Nope. Dupek. To, kim byłam ja. Pomogła mi wejść do mojego mieszkania i upadłam na podłogę. —Oomph! Nic nie czułam. Byłam po prostu zaskoczona i opuścił mnie śmiech. Sia opadła obok mnie, także się śmiejąc. —Jesteśmy okropne. —Nie. — Wskazałam na nią, przyciskając palec do jej skóry. —Robiliśmy to, co każda osoba, do której się włamano, powinna zrobić. Parsknęła, walcząc z uśmiechem. —Nawaliłaś się? —Tak. — Zaoferowałam stanowcze skinienie głową. Nie żartowałam. — A kiedy tobie się włamią, zrobię to samo. —Wydasz wypłatę na tanią whisky? Usiadłam i wciągnęłam oddech. —Wydałaś wypłatę? Całą? Przeturlała się i wygieła plecy w łuk, gdy ponownie wyszedł z niej śmiech. —Boże, nie. Kocham cię, Addison. Prawdopodobnie wydałam dzisiaj dwieście dolarów. Dotknęłam jej dłoni. —Zwrócę ci. Obiecuję.

215

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

—Nie. —Potrząsnęła głową, prawie się przewracając, gdy walczyła, by usiąść. — Jestem twoją dłużniczką i robię to, co powinna zrobić przyjaciółka. Pozwalając odpocząć twojemu umysłowi. Wydałam westchnienie. —Naprawdę nią jesteś. — Przyciągnęłam rękę do mojej piersi. —Dziękuję, przyjaciółko. —Nie ma problemu. — Jej śmiech wyparował. Głos stał się ponury. — Zrobiłabyś to samo dla mnie. —Zrobiłabym? — Addison — przechyliła głowę. — Wiesz, że tak. —Już nie wiem — powiedziałam, mówiąc głównie do siebie. —Och, Addy — mruknęła, ruszając do przodu. Owinęła ramiona wokół mojej talii i położyła głowę na moim ramieniu. —Straciłaś swojego prawdziwego najlepszego przyjaciela. — Przeniosła swoją rękę, aby spoczęła nad moim sercem. — Teraz jest tutaj. Mogę mieć tylko nadzieję, że jest z tego dumny, ale ty siebie nie doceniasz. Addison, jesteś niesamowitą przyjaciółką. Możesz rozpaczać przez utratę swojej brudnej duszy, bez względu na to, jak długo to trwa. I zaufaj mi, staram się nadrobić tutaj zaległości. Leniuchowałam, wiesz, odkąd twój pewien sąsiad wszedł do mojego życia. Roześmiałam się cicho, pochylając się do niej. —Dziękuję, Sia — oparła brodę na moim ramieniu, po raz kolejny, trzymając mnie w ramionach. —Dziękuję, że sprawiłaś, iż poczułam się lepiej. —Nie ma problemu. — Przycisnęła swój policzek do mojego. —To jest to, co prawdziwi przyjaciele robią dla siebie nawzajem, niezależnie od tego, jakie gówno uderzyło w wentylator.

216

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Jestem złą przyjaciółką. Cole był w mojej kuchni, smażąc jajecznicę na kuchence. Przerwał, by spojrzeć na mnie z marsową miną. —Sia była tam dla mnie tylekroć, a ja ją okłamuję w tej sprawie... — machnęłam na niego ręką. —No wiesz. — Zrób sobie przerwę. — Odwracając się od kuchenki, nałożył jajecznicę na talerz i podszedł do stołu. Złapał po drodze dwa widelce i usiadł. Wskazał na talerz i podał mi widelec. —Chodź tutaj. To nasze śniadanie. — Szef kuchni Cole jest niezwykły, co? — Wiesz o tym. — Uśmiechnął się z widelcem w dłoni i gotów do zabrania się za jedzenie. Przerwał, by wpatrywać się we mnie przez chwilę i wydawał się zamyślony, opuścił rękę na stół. —To jest to, dzięki czemu przeżyłem, kiedy przez chwilę byłem zdany na siebie. — Rodzina, w której byłeś, nie gotowała dla ciebie? — Owszem gotowała, ale ja pozostawałem w stajni. Gdyby przyszli do mnie, nie chciałem, żeby rodzina również zginęła. — Potrząsnął głową. — Teraz to śmieszne rozumowanie. Bertal’owie sprzątnęli dom. Najpierw chcieli zabić rodzinę, a potem przyszli szukać mnie, gdy nie mogli znaleźć mnie w domu. — Przykro mi. — Nie byli twoją rodziną. — Wzruszył ramionami, ponownie podnosząc swój widelec. — Ale wracając do jajek, to jest to, co jadłem przez długi czas. Z rodziną, jadłem obiady raz lub dwa razy w tygodniu. Kiedy indziej w stadninie, znajdowała się tam mała kuchnia, i zjadłem całe mnóstwo jajek. W jakiś sposób wbiłem sobie do głowy, że to jest to, co jesz, aby stać się wielkim. — Roześmiał się, zanim nadział jajka i wrzucił je do ust. Zjadł z połowy talerza w ciągu paru minut, po czym oparł się na krześle, pocierając żołądek. — Kiedy najpierw wróciłem, nienawidziłem jaj. Nie zjadłbym ich. Carter nigdy nic nie powiedział, ale wiedziałem, że się zastanawia.

217

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Gdy wróciłem, co jakiś czas jedliśmy obiad, a kiedy w posiłku były jajka, zawsze je wyciągałem. — Jake i Sia powiedziała, że Carter był płatnym zabójcą w twojej rodzinie? Pokiwał głową. — Tak, przez chwilę. Stał na szeregach, zabijał wszystko w zasięgu wzroku. Był cholernym twardzielem. Czciłem go; później czciłem go jeszcze bardziej, kiedy uratował mi życie. Dowiedziałem się później, że nawet kierował rodziną, do czasu, gdy nie wróciłem. Jest dobrym facetem. Zawdzięczam mu wszystko. Odłożyłam widelec i oparłam się o moje krzesło, odzwierciedlając Cole'a. Jego nogi wyciągnęły się pod moim siedzeniem, a ja wyciągnęłam swoje, rozkładając je wzdłuż jego. To mnie uspokoiło. — W internecie jest wiele rzeczy na temat twojego przyjaciela. — Media go kochają. — Mrugnął do mnie. — On jest wspaniały, no wiesz. Roześmiałam się cicho. — Ty też. Oczy Cole spochmurniały i pochylił się do przodu. Podniósł rękę i splótł nasze palce razem, zanim na mnie spojrzał. — On chce cię poznać. — Że jak? Próbowałam odciągnąć swoją rękę, ale Cole zacieśnił uchwyt. Znowu machnął ten zabójczy uśmiech, pocierając kciukiem o mój. Celowo chwycił mnie za rękę. — Tak. Chce poznać cię całkowicie oficjalnie. — Właśnie on? — W mojej głowie błysnął ciemny pokój. Mężczyźni w ciemnych biznesowych garniturach uszeregowani pod odległą ścianą, gdy byłam prowadzona na swoją śmierć. — Czy inni tam będą? Cole zmrużyły oczy i przekrzywił głowę, zanim nią potrząsnął. — Nie. Kocham faceta. Jest rodziną, jednak wiem, że jest przerażający. Pomyślałem, że gdyby to odbyło się na kolacji, to byłoby mniej intensywne. I Emma także przyjdzie. — Kim jest Emma? — Przypomniałam sobie, gdy zapytałam. — Emma Nathans.

218

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Cole skinął głową. — Jest miła. Myślę, że ją polubisz. Jest jedyną, która oswoiła bestię Cartera. Uśmiechnął się, a ja usłyszałam czułość w jego głosie. Lubił Emmę. Dbał o nią — a może to było coś innego. Szanował ją tak, jak właśnie szanował Cartera Reeda. Wiedziałam to, ale i tak zapytałam. — Naprawdę troszczysz się o nich, prawda? Kiwnął głową. — Troszczę się. W zasadzie zawdzięczam swoje życie obojgu. W zeszłym roku... — obniżył głos. — Wiem, że w internecie jest wiele przerażających gówien o Carterze i nie wiem, co mówią o Emmie, ale to nie wszystko jest prawdą. Carter jest niebezpieczny i zabija, ale nie jest czarnym charakterem. On jest taki jak ja. Cole puścił moją rękę i z powrotem odchylił się na krześle. Rozłożył szeroko ramiona, i beztroski Cole powrócił. — Tylko ja jestem młodszy, zabawniejszy i wyglądam sto razy lepiej. Przypomniałam sobie, jak wyglądali, Cole i Carter, na bankiecie. Jak się poruszali. Cole może być młodszy, ale był tak samo śmiertelny. Pokazał mi, że może być niebezpieczny, i rozmyślając ponownie o tamtej nocy, przebiegł przez mnie dreszcz, chłodząc moją krew. — Dołączysz się. — Hę? Cole wpatrywał się w mnie. — Oh tak. Obiad z Carterem i Emmą. — Skinęłam głową. — Pójdę. — Nic wielkiego. Po prostu spotkanie wśród przyjaciół. To nie uspokoiło moich nerwów.

* * * Następnej nocy, Cole trzymał mnie za rękę, prowadząc do restauracji, w której już raz przedtem jadłam. Wiedziałam, że to nie będzie nic w rodzaju "nic wielkiego". Hostessa poprowadziła nas między stłoczonymi stołami, a rozmowy ustały. Przypomniałam sobie uczucie bycia obserwowaną, ostatnim razem, jednak byłam wówczas obezwładniona, przez bycie na kolacji z facetem, który nie był Liamem. Nie

219

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

wyobrażałam sobie, że tym razem mogłoby być gorzej niż wtedy, ale tak było. Moje nerwy zostały wystrzelone. Utrzymywałam swoje oczy na przodzie i przez środek restauracji, Cole ściskał mi dłoń. To pomogło. Był spokojny, a ja próbowałam przejąć coś z tego spokoju. Kiedy dotarliśmy na tyły i ruszyliśmy na drugie piętro, mogłam oddychać trochę łatwiej, chociaż wciąż utrzymywałam śmiertelny uchwyt na ręce Cole'a. Kiedy dotarliśmy na drugie piętro, manewrował nami, więc byłam pierwsza. On teraz szedł za mną, a sekundę później zrozumiałam dlaczego. Przesunął rękę na moje drobne plecy i zaczął pocierać małe kółeczka, pocieszając mnie. Piętro było puste, z wyjątkiem stołu ustawionego obok kamiennego kominka. Siedziały przy nim dwie osoby. Rozpoznałam mężczyznę jako Cartera. Podniósł się, aby uścisnąć dłoń Cole'a, jego lodowoto niebieskie oczy spoczywały na mnie przez cały czas. Cole mówił do niego, żartował, a następnie oddalił się od mojego boku, aby porozmawiać z kobietą, która również wstała. Nie odeszła od stołu. Czekała przy swoim miejscu, uśmiechała się i śmiała z tego, cokolwiek powiedział do niej Cole. Tymczasem stałam tam, czując się jak idiotka. — Jestem Carter. Miło cię poznać. — Wyciągnął rękę. Buntownicze dziecko, którym kiedyś byłam, chciało podwinąć ogon i uciec. Nie wiedziałam, skąd to wynikało, ale wypchnęłam swoją i uścisnęłam jego dłoń. To było silne i autorytatywne. W porządku. Przyjęłam to. Był opiekuńczy wobec swojej rodziny. Natrudziłam się, by utrzymać kontakt wzrokowy. Oczy Cole'a były mroczne. Ból mieszał się z figlarnością, jednak zawsze były ciepłe, gdy na mnie spogądały. Cartera były inne. Gdy patrzyłam na niego, widziałam śmierć. Był ostrożny, przezorny, poważny, a gdy odwróciłam się do Emmy, zastanawiałam się krótko, czy to był żart. Czy ta dwójka rzeczywiście była razem? Ona nie miała żadnych z tych cech. Była piękna, miała ciemne włosy, które opadały jej na ramiona, a uśmiech rozświetlał jej twarz. Była szczuplejsza ode mnie, jednak kiedy uścisnęła mi dłoń, nie była słaba. Ani trochę. Była silna jak diabli. Machnęła ręką na krzesło obok Cole'a.

220

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Proszę, usiądź, Addison. Miło mi cię poznać. — Usiadła z powrotem, a jej oczy pstryknęły na moment na moją prawą stronę. — Cole bardzo cię wychwalał. Prychnął, siadając obok mnie. Jego dłoń spoczęła na mojej nodze pod stołem. — Jakbym miał coś negatywnego do powiedzenia. Spotykam się z nią, Ems. Czego oczekujesz? — Wiem. —Wyciągnęła swoją serwetkę z tkaniny i złożyła ją na kolanach, po czym kiwnęła głową na mężczyznę po jej prawej. — Nigdy wcześniej nie przyprowadziłeś do nas kobiety. Jestem całkiem pewna, że Carter napędził jej stracha. Ja próbuję sprawić, żeby poczuła się bardziej mile widziana. Carter zesztywniał. — Nic nie zrobiłem. — Nie musisz nic robić. — Emma położyła dłoń na wierzchu jego. Mówiła z taką miłością, iż znowu na moment zostałam zaskoczona. — Masz twarz odpoczywającej suki, kochanie. Cole się roześmiał. — TOS? Nie. To jest bardziej, jak twarz zimnego zabójcy. Zimny jak głaz, Carter. Zimny jak głaz. Końce usta Cartera opadły. — Nabijacie się ze mnie. — Tak. — Cole skinął głową. — To właśnie robi rodzina. Drażnimy się. — Oparł swoje ramię na oparciu mojego krzesła i opuścił dłoń na moje ramię. — Addison jest jedyną, która dzisiaj wieczorem ma wolne. Ona właśnie was poznała ludzie i jesteśmy zbyt nowi. Cóż... — Zerknął na mnie kątem oka, uśmiechając się. — Nie. Ja jej podokuczam, ale nie ty facet. Ty musisz być miły. Podszedł serwer i wlał Cole’owi kieliszek wina, zanim ruszył dookoła, aby obsłużyć resztę stołu. — Nie walcz z tym, Carter — powiedział Cole, podnosząc swój kieliszek. — Drażnienie ciebie jest przywilejem, które bardzo cenię. To zaszczyt, nabijać się w twarz zimnemu zabójcy. — Cole. — Oczy Cartera błysnęły ostrzeżeniem, przeskakując do serwera i wówczas lądując na mnie.

221

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Cole upił łyk, a potem odstawił kieliszek. Czekał, aż serwer odejdzie, po czym pochylił się nad stołem — Naprawdę? Nie uważasz, iż twoi pracownicy wiedzą, jak cię nazywają ? Emma milczała, ale teraz zaczęła się śmiać. — Twój wyraz twarzy. Wyglądasz, jakbyś chciał zastrzelić Cole'a i przytulić go w tym samym czasie. Ramiona Cartera uniosły się w powolnym oddechu, a potem ukazał mały uśmiech. — Zawsze miałeś na mnie taki wpływ. — Ponieważ jestem jak twoim młodszym bratem. — Cole mrugnął do Cartera, jego ręka rysowała kółka z tyłu mojego ramienia. — I przez połowę czasu chcesz skopać mi tyłek; w drugiej połowie jesteś cholernie wdzięczny, że możesz nazywać mnie rodziną. To jest mój wpływ na ciebie. Uważam, że to mój prezent w podziękowaniu za wszystkie te czasy, kiedy ratowałeś mój dupę. Wiedziałam, co Cole robi. Wie, że Carter mnie niepokoi i próbuje poprawić nastrój, odwracając ode mnie uwagę Cartera. To działa. Carter odwrócił rękę na opak i złączył swoje palce z Emmy. Podzielili się ciepłymi spojrzeniami. Najwyraźniej uwielbiali siebie nawzajem. Jak tylko złapał ją za rękę, Carter się zrelaksował. Oparł się całkowicie o oparcie krzesła. Jego ramiona się rozluźniły, a uśmiech wydawał się bardziej naturalny. Cole również mnie chronił. Wtrącał się do rozmowy, więc wszelkie pytania skierowane do mnie w pewnym sensie musiały przejść przez niego. Nie wiedziałam, jak to zrobił, ale tak było. I inni to odnotowali. Carter mignął do mnie oczami i utrzymał je. Cole to zauważył. — Nie przejmuj się Addison. Ona była ze mną przy stajniach. Po tej wzmiance wiedziałam, że nieznaczna przerwa w napięciu się skończyła. Oczy Cartera strzeliły do niego z uwagą, a jego uśmiech zniknął. Lekki grymas niezadowolenia zajął jego miejsce. — Żartujesz sobie ze mnie?

222

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Nie. — Żartobliwy ton Cole'a również zniknął. Pochylił się nieznacznie do przodu. Więc ja także zaczęłam się pochylać, ale dłoń Cole'a rozłożyła się na moim ramieniu. Zatrzymał mnie. — Była tam i wszystko widziała — powiedział Cole. Emma zamknęła oczy, zanim jej spojrzenie opadło na kolana. Może nie miałam czegoś wiedzieć? Może nie miałam być w tych stajniach? Nie wiedziałam, ale zdawałam sobie sprawę, że nie mogę nic powiedzieć. Cokolwiek się działo, to między Carterem a Cole’em. — To koniec, Carter. — Mogłeś utrzymywać ją w nieświadomości. Cole parsknął. — Dobrze. Następnym razem będę musiał... — zawahał się — ...zrobić to, co czasami robimy, zamknę ją na klucz w łazience czy coś. — Carter nie odpowiedział. Spojrzał na mnie, zanim powrócił do Cole'a. — Oni przyszli. My tam byliśmy. Załatwione — powiedział Cole. W połowie rozmawiali kodami. Mogłam nadążyć z powodu tego, co widziałam w stajniach. Zastanawiałam się, czy serwisanci mogli się domyślić. Rzuciłam okiem ponad swoim ramieniem, zobaczyłam, że serwer wracał z dzbanem wody i odkasłuje, oczyszczając gardło. — Komukolwiek wody? Rozmowa została przerwana, ale, tak czy owak, i tak miałam wrażenie, że się skończyła. Jak tylko woda została rozlana, Carter zamówił dla sobie i Emmy. Cole upewnił się, że jestem w porządku z tym, co zamówił dla nas, a gdy serwer znowu zniknął, Emma przejęła kontrolę. Pochyliła się do przodu, sięgając po jej kieliszek do wina. — Więc Addison, Cole powiedział, że wasza dwójka poznała się, ponieważ mieszkasz w jego budynku? — To był jej sygnał. Niezależnie od tego, o co kłócili się Carter z Cole’em, nie można było do tego wrócić. Posłała obojgu ostre spojrzenie, a oni w odpowiedzi skinęli głowami. Po tym rozmowa była spokojniejsza. Opowiedziałam im wszystko o innych mieszkańcach. Oczy Emmy stawały się coraz większe i większe, szczególnie gdy wspomniałam o Dawn i jej uczuciach do Jake'a. — I to ten facet, z którym spotyka się teraz twoja przyjaciółka?

223

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Kiwnęłam głową, skończywszy drugą lampkę wina. Także skończyłam z jedzeniem. Mój talerz wciąż był w trzech czwartych pełny. Kurczak, przegrzebki i szparagi sprawiłyby, że w normalną noc moje kubki smakowe zaczęłyby tańczyć, ale ta nie była normalna. Nerwy zmniejszyły się, gdy Emma wzięła sprawy w swoje ręce, ale nadal tam były, i to trzymało mój apetyt na dystans. Carter nie pochwalał mnie albo nie wyrażał zgody na cokolwiek ze mną, a Cole’a to nie obchodziło. Ukryta nuta została schowana, drogą w dół, ale wiedziałam, że odczytałam ją poprawnie. Kiedy Cole skończył jeść, oparł ramię za mną, a jego dłoń nigdy nie opuściła mojego ramienia. Byłam wdzięczna. Ten mały dotyk pomógł złagodzić napięcie. Odchyliłam się teraz do jego dłoni. On rozszerzył palce i jego dłoń spoczywała na mojej skórze. Przebiegło przeze mnie małe mrowienie, które pomogło rozluźnić trochę bardziej węzeł w moim żołądku. — Tak — powiedziałam do Emmy. — To Jake. Jeszcze nie powiedziałam Sia o Dawn. Powinnam. — Nie mów. — Emma brzmiała pewnie. — Nie mówić? — Jemu powiedz, co się stało. — Co masz na myśli? — Powiedz mu, że Dawn wzięła telefon. To jest przyjaźń między nim a Dawn. To będzie łatwiejsze dla Sia, jeśli on to ukróci; wtedy ona nie będzie w centrum. On powinien chronić ich obydwoje. To jego przyjaciółka i jego dziewczyna, więc to jego zadanie. Nie twoje, nie twojej przyjaciółki. Nigdy nie pomyślałam, by powiedzieć o tym Jake'owi. Zostałam powalona. — Dziękuję Ci. Myślę, że tak zrobię. — Cholera, Emma. Kiedy zrobiłaś się rozsądniejsza ode mnie — Cole dokuczał. Roześmiała się, zatapiając się w boku Cartera, wsunęła całkowicie swoją rękę w jego.

224

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— To wszystko przez tego faceta. Jak tylko chodzisz z Carterem, zawsze stajesz się bystrzejszy. — Wciąż się śmiała, podnosząc wzrok, czekała na reakcję Cartera. Kiedy usłyszał rym, jęknął, potrząsając głową. — Nie powiedziałaś właśnie tego. — Tak, zrobiłam to, i to jest prawda, ale... — Podniosła kieliszek wina. — Prawdopodobnie bardziej z tego powodu. Myślę, że to mój trzeci kieliszek. Jestem oficjalnie moczymordą. —Położyła głowę na jego ramieniu. — Musimy kazać przylecieć tutaj Theresie i Amandzie. Czuję się w nastroju na Octave. Na pewno jest tu coś w tym guście? — Octave? — Carter posiada klub w domu. Mówiąc o tym — On powiedział do Cartera — kiedy zamierzasz otworzyć jeden tutaj? — Zabrałem Adisson do Octave w Nowym Jorku, ale myślę, że zrobienie kolejnej tutaj byłoby sprytne. To jedno z twoich najlepszych przedsięwzięć biznesowych. Carter podniósł ramię, więc nie było żadnej bariery między nim a Emmą. Ona zatopiła się bardziej w jego boku, a on objął ją, z ręką spoczywającą na jej drugim ramieniu. — Kiedy otworzysz ją ze mną. — Chcę wyłożyć na to pieniądze. — Nie potrzebuję pieniędzy. To była kolejna rozmowa tylko dla tej dwójki. Emma wydawała się zadowolona, mogąc słuchać, więc zrobiłam to samo. Nie byłam umoszczona przy boku Cole'a, ale jego dłoń wciąż leżała na moim ramieniu, jakby milcząco mnie podtrzymywał. Kiedy rozmawiał z Carterem, jego ręka powróciła do rysowania kółek. W końcu Cole zauważył: — Nie wiem. Może. Zobaczymy.

225

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Dla mnie wystarczająco dobrze. — Uśmiech Cartera był znacznie mniej napięty niż na początku. Rzucił okiem w dół i jego uśmiech stał się jeszcze miększy. — Emma może zasnąć, jeśli nie wyjdziemy. — Wstałam. — Ziewnęła. — Całkowicie się obudziłam. — Zamknęła oczy i nie otworzyła. — Widzicie. Jestem gotowa do tańca. Klub nocny, ktokolwiek? — W porządku. — Carter przesunął się i zagarnął Emmę w ramiona. Zapiszczała. — Co ty robisz? — Zasypiałaś. — Puść mnie. Mogę chodzić. Obiecuję. — Na pewno? — Oboje rozmawiali, ale i śmiali się w tym samym czasie. Carter zaniósł ją w kierunku schodów. Gdy to zrobił, Cole odwrócił się do mnie. A kiedy zeszli na dół, przyciągnął mnie do swojego boku. — Nic ci nie jest? Skinęłam. — Twój przyjaciel jest intensywny. Czuję, jakbym właśnie przebiegła maraton do tyłu. — Miałam nogi jak z ołowiu. Nawet moje ramiona były ciężkie. — Nie martw się. Carter jest po prostu ostrożny. Ja jestem trochę mniej ostrożny niż on, ale się odpręży. Poznaje się dobrze na rzeczy, kiedy ją widzi. — Naprawdę? — Wykpiłam. Cole kiwnął głową, jego oczy się rozgrzały, gdy patrzył mi w oczy. — Naprawdę — wycisnął na moich ustach lekki pocałunek. — Jesteś gotowa do wyjścia? — Boże, tak — jęknęłam. — Ale nie podnoś mnie. Wstałam, widząc psotny błysk w jego oczach. To była nowa strona do Cole'a — Cole'a, który wpatrywał się w swojego przyjaciela, próbując wywołać reakcję. Znałam mrocznego i milczącego Cole'a. Znałam jego niebezpieczną stronę, a kiedy byliśmy razem w domu, zaczęłam dostrzegać jego żartobliwą stronę, jednak ten był zupełnie nowy i nieprzewidywalny. Byłam ostrożna, ucząc się nowego terenu, dopóki nie pochylił się bliżej i zniżył swój głos.

226

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Gdy cię podniosę, to nie dlatego, że jesteś śpiąca od zbyt dużej ilości wina. — Cole, staje za mną, ocierając się swoim ciałem o moje. —Tak będzie, gdy twoje nogi nie będę działać z zupełnie innego powodu. — Mówiąc to, przeciągnął palcem w dół mojego kręgosłupa. Wciągnęłam oddech. Jeden dotyk to wszystko, czego potrzebował, aby obudzić moje ciało. Mruknęłam, mówić chrapliwie. — Tak. Wracajmy do domu. Jego oczy pociemniały w odpowiedzi, a jego dłoń opadła na moje małe plecy. — Popchnął mnie do przodu. — Tak, wracajmy.

227

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Byłam zaskoczona, kiedy dowiedziałam się, że Carter i Emma zatrzymali się w Mauricio, więc pojedziemy wszyscy razem. Emma i ja wyszłyśmy pierwsze, podczas gdy Carter czekał na Cole'a. Kiedy wchodziłyśmy do holu, Ken otworzył drzwi dla mnie i Emmy. — Czasami się tu zatrzymujemy — powiedziała mi. — Po raz pierwszy, rok temu. Zajeliśmy czwarte piętro, a Carter powiedział, że Cole też tutaj mieszka. Powiedziano mi, żeby nie rozmawiać z nikim, ponieważ utrzymuje swoją obecność tutaj w tajemnicy, więc miło jest wiedzieć, że tu jesteś. — Tak. Ja tak samo. Wiesz, jeśli zostajesz tu na dłużej, mogłybyśmy zjeść razem lunch albo coś? Zainteresowanie roziskrzyło się w jej oczach. — Masz wolne dni? Kiwnęłam głową. Byłyśmy same w holu. Odwróciłam się by zerknąć za nami, ale Ken zamknął drzwi. — Carter denerwuje się o ciebie — powiedziała Emma. — Jesteś bliska dla Cole'a. To oczywiste, jak bardzo się o ciebie troszczy. — Zerknęła na mnie z ukosa, przeciągającym się spojrzeniem — Cole nie jest tak strzeżony, jak on. Myślę, że chce omówić kilka spraw zanim pójdziemy, na drinka przed snem. Kiwnęłam głową. To miało sens. Jednak moje spojrzenie pozostało na zamkniętych drzwiach. Emma dotyknęła lekko mojej dłoni, przyciągając moją uwagę. — Jesteśmy tu jeszcze przez kilka dni. Po tym, co stało się w stajniach, Carter chce mieć pewność, że wszystko jest w porządku. Więc jeśli twoja oferta jest prawdziwa, bardzo bym chciała pewnego dnia spotkać się na lunch. — Tak jest, a moje dni są szeroko otwarte. Nie pracuję. — Tak?

228

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Byłam pewna, że ona i Carter wiedzieli o Liamie i o jego śmierci, ale i tak miałam wytłumaczyć mój brak pracy, kiedy usłyszałam brzęk przybywającej windy. Właśnie zaczęłam wyjaśniać Emmie, kiedy usłyszałam moje imię — i odwróciłam się, aby zobaczyć stojącą tam Się. Na moment świat, przechylił się na bok. Jake podszedł za Sią i spoglądali między mną a Emmę. — Addison? — Spytała ponownie Sia. Moje dwa światy się zderzyły, a ja nie potrafiłam powiedzieć cholernej rzeczy. —Ja... — wydusiłam. To było to. Emma popatrzyłam między nami, a zrozumienie zabłysnęło na jej twarzy. Odwróciła się i podała rękę Sii. — Cześć. Jestem Emma. Musisz mi wybaczyć. Wchodziłam i zobaczyłam... — Udała, że mnie zapyta — Addison? — Wdzięczna, skinęłam głową. — I dostrzegłam buty Addison i przytałam, żeby zapytać ją, gdzie je dostała. Przepraszam, jeśli zatrzymałam twoją przyjaciółkę. Zaczęliśmy rozmawiać o tutejszych restauracjach. Poprosiłam ją o rekomendację. — Och. — Sia zbliżyła się do siebie, część jej ciekawości została zaspokojana. — Czy wspomniała o Gianni? — Gianni. — Oczy Emma ponownie rozbłysły. Usłyszeliśmy, jak Carter i Cole wchodzą z zewnątrz i powiedziała pospiesznie: — Tak. Właściwie już wiedziałam o Gianni. Mój przyjaciel jest właścicielem restauracji. — Twój przyjaciel? Drzwi się otworzyły i jej spojrzenie powędrowało nad nami, gdy obaj weszli do środka. Oczy Sia rozszerzyły się dramatycznie. Tak jak i Jake’a. Emma wyskoczyła na środk i podniosła głos. —Tak, mój przyjaciel Cole — zwróciła się do nich. — Tu chłopcy jesteście. Musiałam sama się sobą zająć. Wpadłam na Addison, a ona poleciła twoją restaurację, Cole, żebyśmy tam jutro zjedli. — Przerwała. — Czy poznałeś Addison albo jej znajomych? Cole nie wytącił się z rytmu. Wyciągnął rękę. — Witam, Addison. — Wówczas potrząsneliśmy dłońmi, mój chwyt był trochę drżący, wyciągnął rękę do Sii i Jake'a. — Oboje wyglądacie znajomo. —

229

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Udawał, że to rozmyślał, zanim skinął na Jake'a. — Jakiś czas temu, byłeś na kwestarzu. Myślę, że to było prawie półtora miesiąca temu? Carter, byłeś ze mną. Carter pochylił się obok niego, potrząsając dłonią Sia i Jake'a, a oni stali nieruchomo, z roztargnieniem. — Nie sądzę, żebyśmy zostali sobie przedstawieni, ale pamiętam — powiedział Carter. — Byłeś z Mahlerem. —Tak. — Jake zamrugał kilka razy, zamykając usta. — I, uh, miło cię poznać. — Carter — wskazał na Cole'a. — A to jest Cole. — Emma podeszła do niego. — A Emmę już poznaliście. — Owszem — złapała go za ramię i pociągnęła w kierunku windy. — Miło mi było was wszystkich poznać. Cole pozostawał w tyle, kiedy pozostała dwójka wchodziła do windy. Czekał na mój sygnał. Kiedy Jake i Sia wciąż skupiali na nich uwagę, a nie na mnie, skinęłam krótko głową. Cole również skinął i poszedł za przyjaciółmi. W milczeniu, wszyscy patrzyliśmy, jak winda się podnosi. Zatrzymała się na czwartym piętrze. —Cholera. Carter Reed się tam zatrzymuje — zawołał Jake. — To było, wow. Myślę, że może to Carter Reed jest właścicielem tego budynku? Jak myślicie? On również był w rodzinie Mauricio. Sia nie odpowiedziała. Odwróciła się do mnie. — Wyglądasz blado. Dobrze się czujesz? — Huh? — Jake zmarszczył brwi. Zignorowała go. — Addison? — Och. — Jake potrząsnął głową, przeczesując ręką włosy. Odsunął się, aby dać nam przestrzeń. Sia zapytała jeszcze raz. — Dzwoniłam do ciebie wcześniej. Idziemy na spotkanie. Jeden z kolegów Jake'a obchodzi swoje urodziny. Chcesz pójść z nami? Poprosiła mnie, abym dołączyła. Ponieważ byłam sama.

230

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Ponieważ wpadli na mnie w holu. Cała wina z poprzedniego wieczora napłynęła do mnie z powrotem, podwójnie większa, ponieważ znowu kłamałam jej w twarz. Nie mogłam tego zrobić, już nie. Sia zasługuje na lepsze, więc westchnęłam głęboko. — Sia — zaczęłam. — Tak? Proszę, nie znienawidź mnie. — Byłam do dupy przyjaciółką. Wyszedł z niej połowiczny śmiech. Potrząsnęła głową. — O czym ty mówisz? — Okłamywałam cię. — Słowa były trudne do powiedzenia. Czułam się, jakbym przełknęła kore, a ona zawróciła do góry, skrobiąc wnętrze mojego gardła. — Okej. — Przekrzywiła głowę na bok. — O czym ty właściwie mówisz? Spojrzałam na Jake'a. — Czy mogę z nią porozmawiać? To może zająć trochę czasu. Mam dużo płaszczenia do zrobienia. Rozejrzał się między nami i spytał: — Chcesz, żebym poczekał? —Nie.— Machnęła w kierunku drzwi, poprawiając uchwyt na torebce. — Idź przodem. To może zająć trochę czasu. Czy tak jest w porządku? — Zadzwonisz do mnie? — Zadzwonię. Idź i baw się dobrze. Dam ci znać, jeśli wezmę samochód na własną rękę. Pochylił się, dając jej szybki pocałunek. — Okej — udzielił mi zmieszane spojrzenie. — To chwilę zajmie, co? — Obawiam się, że tak. I tak było. Kiedy dotarłyśmy na moje piętro, usiadłyś, a ja powiedziałam jej niemal wszystko: Pierwszy raz jak poznałam Cole'a. Jak w nocy, kiedy mnie wystawiła, poszłam na tor, żeby go ponownie odnaleźć. Jak się bałam, jednak i tak pragnęłam go zobaczyć przez cały tydzień, a tej nocy wreszcie znalazłam odwagę by spróbować.

231

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Powiedziałam jej, że widziałam go w tylnej windzie i że przespałam się z nim po tym jak po raz pierwszy zjedliśmy kolację. — Nie martwiłam się, Sia. — Wykręcałam ręce razem, naciskając na kolana. Im mocniej naciskałam, tym więcej wylewało się ze mnie słów. — Tak bardzo chciałam się nie martiwć. Chciałam poczuć coś innego aniżeli smutek. On sprawił, że poczułam się lepiej. Tamtej nocy żyłam. To była pierwsza noc, kiedy nie miałam koszmaru. Kontynuowałam. Powiedziałam jej, jak przyszedł późno następnej nocy, jak umarł jego przyjaciel i następnego ranka wyruszył na przygotowania do pogrzebu i biznesu. Że nie widziałam go przez kolejny miesiąc i myślałam, że to się skończyło, dopóki nie zobaczyłam go znowu na imprezie razem z Jake'em. Kiedy skończyłam, siedziała cicho. Czekałam. Nad nami unosiła ciężka chmura. Nie mogłam powiedzieć czegokolwiek. Mogłam tylko mieć nadzieję, że w jakiś sposób zrozumnie. Modliłam się o to. — Rozumiem. — Srzywiłam się. Jej głos był cichy. — W nocy, w której włamano się do twojego domu? — Byłam z nim. — Dobra. To była jedyna część, której nie byłam pewna. Źle ją usłyszałam. Musiałam. —Co? Powaliła mnie, gdy wzruszyła ramionami. —Nienawidzę obrywać cię ze złudzenia, że jestem zupełnie nieświadomą idiotką, ale wiedziałam, że coś się dzieje już dawno temu. Najlepszy przyjaciel musiałaby być głupi, żeby nie wiedzieć, że co się stało. Wiedziałam, że mnie okłamałaś. Helloł. Mówiłaś mi, że będziesz w domu, a to ja ci mówię, że się włamno? Bardziej wolałam wiedzę, że nie ucierpiałaś, niż wkurzać się, iż w tym momencie mnie okłamałaś. Mogłam tylko do niej mrugnąć. — I wszystkie inne rzeczy? — Parsknęła. — Jak nie mogłam zauważyć, że za każdym razem, gdy idziemy do Gianni, nie dostajemy rachunku, jeśli jesteś z nami. Nawet Jake przestał o tym mówić. Wiedział, że to chodzi o ciebie, ale po prostu nie

232

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

zapytaliśmy o związek. Albo, że nagle zawsze zamawiasz samochód, kiedy wychodzimy, i to zawsze ten sam samochód, zawsze ten sam kierowca. Muszę być spostrzegawcza w swojej pracy — powiedziała wzruszając ramionami. — Myślałam, że widujesz się z kierowcą, a nie Cole'em Mauricio. To jedyna część, której nie załapałam od razu. Usiadłam prosto na swoim miejscu. — Myślałaś, że widuję się z Carl’em? — Było dwóch facetów, prawda? Wiedziałam, że to jeden z nich. Nie złapałam ich imion. — Drugi to Jim. — Carl jest uroczy — uśmiechnęła się. — Mój osobisty wybór dla ciebie. Carl... Moje gardło zaczęło puchnąć. Przełknęłam, oczyszczając gardło i zmieniłam temat. — Kiedy domyśliłaś się, że to Cole? — Dopiero kolejnego ranka. — Jej głos znowu się uspokoił. Przygryzała wargę. — Martwiłam się o Ciebie. Zobaczyłam, jak samochód skręcił za róg i zmienił trase. Patrzyłam z piętra Jake'a i pomyślałam, że może to ty. Okazało się, że miałam rację. Wtedy zobaczyłam waszą dwójkę razem. Wyglądaliście jak pobici, ale było coś w tym jak poruszaliście się ze sobą.

Poruszałaś się jako jednostka, a potem on

dotknął twojego biodra i wiedziałam, że jest facetem, z którym się widujesz. Wyglądaliście jak podgrzana śmierć. Wiedziała. Przez prawie cały czas coś wiedziała, i wiedziała, kim jest Cole... — Dlatego nie mrugnęłaś okiem, kiedy było włamanie do domu. Noc przed tym, powiedziałam, że mam zamiar go sprawdzić. Pokiwała głową. — To nie wyglądało dobrze. Ale pomyślałam, że mi powiesz, kiedy przyjdzie czas. — Pochyliła się, biorąc moją rękę. — Rozumiem to, Addison. Naprawdę. On jest pierwszym facetem od czasu Liama i zastanawianie się, kim on jest... naprawdę to rozumiem. Ja również nic nie powiedziałam. Zaczęłam płakać. Nie wiedziałam dlaczego. Może to była ulga od zdjętego z siebie ciężaru, czy może dlatego, iż wcale nie straciłam swojej najlepszej przyjaciółki.

233

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Przepraszam — machnęłam przed sobą rękami, wachlując się. — Nienawidzę płakać. — Wiem — znów trzymała mnie za rękę. — Bałam się o ciebie. Martwię się. Jestem zaniepokojona, ale on jest tym facetem, prawda? Nie spytała, czy był facetem, z którym się umawiałam. — Tak. — W takim razie cieszę się Twoim szczęściem. — Ścisnęła mnie za rękę, potrząsając moim ramieniem w powietrzu, gdy wydawała pisk. — Głowa rodziny Mauricio. Święty pieprzony wszystkich pieprzonych, Addison! Ofiarowałam jej zduszony śmiech. — Dzisiaj spotkałam płatnego zabójcę ich rodziny—jeśli nadal jest ich płatnym zabójcą, nie wiem. — Taa. — Uśmiechnęła się, otwierając szeroko oczy. — Boże, kurwa, rzeczywiście. Znowu się roześmiałam, a kiedy już zaczęłam, nie mogłam przestać. Nie wiedziałam, z czego się śmiałam, poprostu się śmiałam. A Sia się przyłączyła. Z lekkim zdławionym chichotem, potem bardziej, a na koniec roześmiała się prawie tak mocno, jak ja. Siedziałyśmy przy stole w kuchni, trzymając się za ręce i wspólnie płakałyśmy. Musiałyśmy wyglądać na szalone. Ale mnie to nie obchodziło. Ani trochę. Odzyskałam swoją przyjaciółkę i dopiero teraz zdałam sobie sprawę, jak bardzo za nią tęskniłam.

* * *

Cole wsunął się do mojego łóżka. Obudziłam się, gdy tylko poczułam unoszącą sie kołdrę. Chłód uderzył w moje nagie plecy, ale jego ciepło wkrótce go zastąpiło. Poczułam jego ciało przy moim i przewróciłam się z hmmm na moich wargach. Nie otworzyłam oczu. — Hej — mruknął, składając pocałunek w kąciku moich ust. Zawinął ramie wokół mojej talii, a jego ręka przesuwała się po moim biodrze. — Wzajemnie hmmm.

234

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Lubię to. — Byłam dla niego naga. Jego dłoń przeniosła się na mą nogę i wróciła do piersi. — Bardzo. Przesunęłam się, przekładając jedną nogę nad jego, a drugą między jego nogi. Przyciągnęłam go bliżej, żeby do mnie przywarł. Położyłam się, opierając głowę na poduszce i popatrzyłam w górę na niego. — Zauważyłam. To jest mój prezent dla ciebie. Uszczypną mój sutek, a następnie potarł kciukiem po wierzchołku. — Na moje szczęśliwe wczesne urodziny. Zawsze powinienem zostawiać cię samą z twoją przyjaciółką. — Pochylił się, wąchając mnie. — Wypiłyście kilka drinków, co? Oparłam swoje ręce o jego ramiona, trzymając go przed sobą. — Zrobiliśmy to i było wspaniale. —

Wymknęło mi się ziewnięcie. —

Powiedziałam jej wszystko, Cole. Zesztywniał, zanim zanurzył usta w moim ramieniu. Czułam jego wargi przesuwające się po mej skórze, gdy zapytał: — Wszystko? — Jego dłoń opadła do mego biodra i na chwilę się napięła. — Nie o stajniach. Nie o tym, co się stało. Jego dłoń się rozluźniła, mknąc po zewnętrznej stronie mej nogi, zanim wróciła na wewnętrzny tor. Moje tętno podskoczyło. Krew zaczęła się rozgrzewać i wkrótce pożądanie pulsowało przez moje ciało. Czy zawsze będę pragnęła go w ten sposób? Uniosłam się, zaciskając nogi wokół jego pasa i jednocześnie pociągnęłam go na siebie. Cole rozszerzył oczy, ale odsunął się z zadowolonym uśmieszkiem na twarzy. Otarł się o mnie, pozwalając mi poczuć, jak również bardzo mnie pragnie. Tak. Odpowiedziałam milcząco na swoje pytanie. Kiedy jego usta opadły na moje, a ja zamieniłam nasze pozycje, siadając na nim okrakiem, wiedziałam, że potrzeba jego nie odejdzie, przynajmniej nie w najbiższym czasie. Mając to na uwadze, położyłam jedną rękę na jego piersi i przejęłam kontrolę. Tym razem chodziło o to, czego ja chciałam. Cole oczekiwaniu.

235

mógłby

mnie

zdominować

następnym

razem.

Zadrżałam

w

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Addison,

Redaktorzy

pokochali

twój

artykuł.

Wprowadzimy

go

w

wydaniu

następnego miesiąca. Wyślę ci link, gdy wejdzie on w życie. Będziesz musiała wypełnić załączone formularze do zapłaty. Mamy dwie luki za dwa

miesiące

od

teraz

—

czy

byłabyś

zainteresowana

napisaniem

kolejnego artykułu? Wybierz temat, ale utrzymaj go podobnym do tego, który wydałaś. Jeśli to brzmi jak coś, co chcesz zrobić, daj mi znać. I jeszcze raz, świetna robota!

Tina Gais, Redaktor naczelny Magazynu Obserwacyjnego Online, Wpatrywałam się w ekran, czytając ten e-mail. Czułam się dobrze. Czułam się z tym cholernie dobre. Życie stawało się normalne — lub tak normalnie, jak mogłoby być — a dzisiejsza noc będzie kolejną wielką chwilą. Spotkałem przyjaciół Cole'a, więc przyszła kolej na spotkanie z moimi.

Emma i Carter zostali na trzy tygodnie, jednak nie zobaczyłam ponownie Cartera. Na szczęście. Cole był gotów przyjść na moje piętro i zakładałam, że spotkał się z Carterem w ciągu dnia. Próbowałam nie myśleć o ataku, albo co to oznaczało dla Cole’a. Wziąłby odwet? Czy to dlatego Carter tu był? Nie powiedzieli mi. Emma i ja spotkaliśmy się na lunch kilka razy w ciągu tych tygodni i jeśli wiedziała, ona również nigdy nie powiedziała ani słowa. To był temat, który nie został omówiony, i dokładnie teraz, tu gdzie się znaleźliśmy, było to dla mnie w porządku. Nawet tak wolałam.

236

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Przez ostatnie kilka spotkań na lunchu, Sia dołączyła do nas i podczas gdy ona nie mogła się zdecydować, Emma była ciepła i serdeczna. To był widok, który trzeba zobaczyć. Role się odwróciły. Sia, która zwykle była stadnym motylem, zostawała początkowo wycofana i nieśmiała. Emma, która jak zdawałam sobie sprawę, była bardziej zachowawcza, niż myślałam, była tą, która upewniała się, by Sia się relaksowała. Jednej nocy wypowiedziałam taką samą myśl do Cole’a, a on wyjaśnił: — Nie zrobiła tego dla twojej przyjaciółki. Emma zrobiła to dla ciebie. — Co masz na myśli? — Przetoczyłam się na plecy, patrząc w górę na niego. —Troszczę się o ciebie, więc Emma również to robi. To jest to, co robimy. Ty troszczysz się o Się, więc Emma upewniła się, że jest zadowolona. Dla ciebie. — Właśnie powiedziałeś, że zrobiła to dla ciebie. Wzruszył ramionami, uśmiechając się z wyższością. — Na początku była dla ciebie miła z mojego powodu, ale ona cię lubi. Nie chciałaby dalej się z tobą zabawiać, jeśli by cię nie lubiła. Emma nie jest fałszywym typem. Przez chwilę milczałam. Wówczas spłaszczyłam rękę na jego piersi i mruknęłam: — To idzie w obie strony. Jego oczy się rozgrzały. — Dobrze. Wkrótce potem rozmowa się skończyła i oboje szybko jęczeliśmy.

*** — Tu jesteś! — Sia wykrzyknęła, otwierając drzwi do łazienki. Byłyśmy na jednym z jej wydarzeń i była noc. Cole spotka się z Sią i Jake’m w bardziej rzeczywisty sposób. Przyjedzie, by mnie odebrać i nasza czwórka uda się do Gianni na późno nocną kolację. Cole miał zarezerwowane drugie piętro tylko dla nas. Odgłosy muzyki, śmiechu i rozmów wirowały w małym pomieszczeniu wraz z nią, zanim drzwi ponownie się zamknęły, tłumiąc hałas. Jej obcasy stukały o

237

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

podłogę, kiedy szybko rzuciła okiem na trzy stoiska. Były puste. Obserwowałam ją w lustrze, zauważając, jak jej wyszywana cekinami czarna sukienka, podkreśliła jej ciało. Ja miałam na sobie miękką, niebieską sukienkę. Była lekka i wygodna — to wszystko, na czym mi zależało. Wyglądałam dobrze, ale nie byłam seksowna, nie tak jak Sia. Z wycięciem na boku, takim, że gdy idzie, pokazuje dobrą dawkę nogi. Kiedy Jake zobaczył ją wcześniej, jęknął. — Jak mam poradzić sobie z tym widokiem przez całą noc? Sia roześmiała się, przesunąwszy palcem po jego klatce piersiowej i błyskiem w jej oczach. — Musisz się powstrzymać, aż wrócimy do domu. Dom. Oczy Jake'a przesunęły się do moich i wiedziałam, o czym myślał. Powiedziała słowo na D. Mówił mi dwa dni wcześniej, że zastanawiał się przed zadaniem Sii wielkiego pytania, czy zechciałaby z nim zamieszkać. Przyszedł do mnie po radę — czy myślę, iż to jest dobry pomysł, jak Sia reagowała z facetami, którzy wcześniej zadawali pytanie o przeprowadzkę, czy żyła z innymi chłopakami; jak będzie się czuła przez właściciela. W tym punkcie rozmowa wymagała niewielkiego nacisku. Jake nigdy nie rozmawiał ze mną, o moim związku z Cole’em. Sia zapewniała mnie, że jest z tym w porządku, nie będzie dziwacznie, jednak to wisiało w pokoju między nami. — Jake, uh... — zaczęłam, ale mi się wciął. — Myślisz, że będzie na to otwarta? Na wprowadzenie się do mnie? Mały głaz wylądował na dnie mojego żołądka. Było dziwacznie. Wtedy to widziałam. Sia mnie okłamała. Ale to było oczywiste, że Jake nie chciał o tym rozmawiać. Więc znalazłam się kiwającą głową i czując się trochę smutno w tym samym czasie. To była rozmowa, którą chciałam spróbować ponownie z Jake'em. Nigdy mu nie powiedziałam o podstępności Dawn z kradzieżą telefonu Sii, ale ta rozmowa — zdecydowanie musi się odbyć z nim. Sia podeszła obok mnie, patrząc w drugie lustro. — Jestem gotowa rzygać, sikać i mieć orgazm w tym samym czasie — powiedziała. — Cholera. Jak ty to możesz robić?

238

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Zrobić co? Rozmowa Jake'a zanikła na tle mojego umysłu. — Być wokół niego. — Kto? — Cole’a Mauricio. Jak ty to robisz? On po prostu wszedł i przysięgam, cały pokój się zmoczył albo chciał nasikać w spodnie. Ja jestem wszystkim z wyżej wymienionego. Ten mężczyzna jest jak chodzący seks. Dobry Boże, myślisz, że Jake może dołączyć do niego do mafii na jakiś czas? — Jake? Sia przewróciła oczami, wsuwając jakieś włosy w klamrę. — Kocham Jake'a, ale on nie jest Cole’em Mauricio. — Jej oczy zwęziły się, stawały się zamyślone, a ona przechyliła głowę na bok. — Jeśli się nad tym zastanowić, chociaż, nie. Lubię Jake'a takim, jaki jest. Gdyby nie było cię ani Jake'a na obrazie, wypieprzyłbym Cole Mauricio. Przepraszam. Jestem złą przyjaciółką, ale muszę być szczera. Jednakże, mówiąc o tym, mogę też powiedzieć, że tak. Przeraża mnie również, cholernie bardziej niż cokolwiek innego. Mam całkowitą pewność, że tych dwóch masywnych facetów, którzy z nim przyszli, noszą broń. Moja głowa się okręciła. Chwyciłam ramię Sia i skupiłam się na najważniejszej informacji: — Powiedziałaś słowo na K. Jej oczy zablokowały się z moimi. — Wyłapałaś to, co? — Sia! — Udałam, że potrząsam jej ramieniem, uśmiechając się jak idiota. — Kochasz Jake'a! — To było ogromne, bardziej niż ogromne. — Tak bardzo cieszę się twoim szczęściem. Oparła się dłońmi na blacie. — Wiem. Ja również cieszę się twoim szczęściem. Naprawdę się cieszę. Mam na myśli... — machnęła na mnie. — Martwię się o ciebie, ponieważ helloł, to mafia — ale tak, jestem szczęśliwa. Naprawdę kocham Jake'a. — Nigdy w życiu nie mówiłaś tego o chłopaku. — Zmarszczyłam brwi. Ona również. —. Nie w prawdziwym sensie, to znaczy, że faktycznie go kochasz. Roześmiała się, kopiąc w torebce.

239

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Wiem, co masz na myśli i masz rację. Nie mówiłam tego naprawdę. A to jest naprawdę. — Wyjęła swoją szminkę. — To takie prawdziwe i tak niesamowite i wiem, że jakoś to spieprzę. — Nie.— Potrząsnęłam głową. — Nie ma mowy. Wiem, że tego nie zrobisz. — Mam nadzieję, że nie, ale bądźmy szczerzy. Jestem kochliwą i zrywającą dziewczyną. Zazwyczaj byłabym już na chłopaku numer dwa po Jake'u. — Zamknęła oczy i głęboko odetchnęła. — Nie mogę tego zepsuć. To wszystko, co wiem. Dotknęłam jej dłoni i ścisnęłam. — Nie zepsujesz. Wiem, że tego nie zrobisz. — Miejmy nadzieję, że nie. — Uśmiechnęła się do mnie cierpko. — Ale dość o mnie; jesteś gotowa na dzisiejszą noc? Roześmiałam się, puszczając jej dłoń. — Myślę, że to ja powinnam zadać ci to pytanie. Czy jesteś gotowa oficjalnie spotkać Cole'a? - Jęknęła, potrząsając głową. — Nie. Nie ma mowy. Tak. O Boże. To się naprawdę wydarzy się dzisiejszej nocy. Zobaczyłam go i musiałam dostać się do ciebie. Ja — Ja jestem zdenerwowana, Addy. — Jej głos zniżył się do szeptu. — Nie bądź.— Uniosłam brodę i wyprostowałam ramiona. — Możesz to zrobić, a chcesz wiedzieć dlaczego? Jej oczy spotkały się z moimi w lustrze. — Dlaczego? Wiedziałam, że Jake jest zdenerwowany; cóż, nie wiedziałam, co czuje Jake. Ale podczas gdy wcześniej był zafiksowany, plan spotkania Cole'a w realnym życiu, nagle sprawił, że stał się milczący. Byłam optymistką, mając nadzieję, że jego zamknięte usta miały więcej wspólnego z przewidywaniami, kiedy poprosi Się o przeprowadzenie się do niego, ale wiedziałam, że częściowo dotyczyły one Cole'a. Sia ponownie zmieniła role, z powrotem do tego, iż była bardziej otwarta na spotkanie z Cole'em, jako moim — poczułam w głowie pustkę. Chłopakiem? Kochankiem? Innym ważnym?

240

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Żadne z nich nie pasowało. Cole był mój. Przytaknęłam sobie. Tak było właściwie. On był mój. — Addison? — Sia czekała na mnie. Otrząsnęłam się z moich myśli. — Och, tak, ponieważ cię kocham. — Poradzę sobie ze spotkanie z twoim super gorącym i przerażającym chłopakiem, bo mnie kochasz? — Zadrwiła. Kiwnęłam głową. — Tak. Cóż, nie. Dlatego, ponieważ ty mnie kochasz. Cole to zobaczy i cię polubi. — Bo cię kocham? Przewróciłam oczami, dopasowując się do jej półuśmiechu. — Wiem. Wiem. Moje myśli są nieco pogmatwane, ale to jest najważniejsze. Poza tym, gdyby już cię nie lubił, wątpię, czy kiedykolwiek mogłabym dostać swoje piętro. — Co masz na myśli? — Właśnie miała schować swoją szminkę, kiedy przerwała. — Wiesz — wzruszyłam ramionami. — Byłaś tą, która dostała numer do mieszkania, pamiętasz? Odwróciła się i patrzyła na siebie w lustrze. To było tak, jakby nie myślała o tym w ten sposób, czy coś... Teraz również przerwałam, marszcząc brwi jak ona. — Sia? — Huh? — Była pogrążona w myślach. — Powiedziałam coś? Powiedziałam coś złego. — Nie. Nic. — Potrząsnęła głową, odkładając na miejsce szminkę. — Nieważne. —Promienny uśmiech wykwitł na jej twarz i ściągnęła do tyłu ramiona, poprawiając jeden z pasów. — Jesteś gotowa? Mam trzydzieści minut, żeby olśnić ich jak najlepiej, a potem jedziemy do Gianni. — Tak...

241

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Co się właśnie wydarzyło? — Wspaniale. — Jej uśmiech rozszerzył się o kilka cali. — Powinnyśmy iść. Zamknęłam drzwi na klucz, żebyśmy mogły tu spędzić swój dziewczyński czas, ale czuję, że niektóre z gospodyń towarzyskich nie będą ze mnie zadowolone. — Powiedz im, że musiałaś coś ustalić. Sia przeszła do drzwi, odblokowując je i otworzyła. Jęknęła. — Boże. Jest jeszcze gorzej. Będą narzekały, że Gala nie jest "zakodowana" albo "wystarczająca" dla nich. Na koniec, będę musiała rozdać szampana na kosze na prezenty. Miała rację. Dwie panie, obie wystrojone od stóp do głów w diamentach, czekały na zewnątrz i obie wyglądały na zdenerwowane. Jedna miała ręce skrzyżowane na piersi i stukała palcami wzdłuż ramienia. Druga parsknęła: — Najwyższy czas — kiedy mknęła obok nas. Sia spotkała moje spojrzenie, z czającym się tam, ukrytym uśmiechem. — Twój seksowny i bardzo potężny... — podniosła głos na tym ostatnim słowie — mężczyzna jest w tylnej części. Wysłałam go tam, kiedy po ciebie przyszłam. Zrozumiałam wiadomość i kiwnęłam głową, starając się nie śmiać. Gdy tylko zrzędliwa kobieta usłyszała potężny, jej podrażnienie zdawało się zanikać, zastąpione przez ciekawość. Teraz mi się przyglądała, a ja mogłam zobaczyć obracające się trybiki. Kim byłam? Ile miałam pieniędzy? Gdzie byłam na totemie w porównaniu do niej? Ale wówczas Sia wsunęła się, kładąc dłoń na ramieniu pani. Kiedy wyszłam, usłyszałam, jak moja najlepsza przyjaciółka robi to, co robi najlepiej: próbuje kompletnie zawrócić tym panią w głowach, a przynajmniej zażegnać jakąkolwiek ewentualną skargę, którą mogłyby mieć. Rozejrzałam się po zatłoczonym pokoju. Przyszłam wcześniej, aby wesprzeć Się i ludzie od tamtego czasu powoli napływali. Było blisko końca imprezy i zazwyczaj w tym czasie ludzie zaczynali się rozchodzić, więc byłam zaskoczona, jak główne piętro pozostawało zatłoczone. Nigdzie nie widziałam Jake'a. Łapiąc szampana od serwera, skierowałam się na tyły pomieszczenia. Było tu ciemniej, z

242

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

mnóstwem ukrytych kątów i wiedziałam, że to dlatego Sia wysłała tam Cole'a. On i ja moglibyśmy stanąć tam i być częścią imprezy, ale także mieć nasze własne miejsce. Przechodziłam przez boczne wejście, gdy usłyszałam moje imię. —Addison. Odwróciłam się z uprzejmym pozdrowieniem na czubku języka, ale przełknęłam je, gdy zobaczyłam matkę Liama. Zastygłam. — Co ty tu robisz? Wiedziała, że to była impreza Sii. To było moje terytorium. Carol zatrzymała się. Otworzyła uta, jakby chciała coś powiedzieć, ale zamiast tego zamknęła je i ruszyła do mnie. Zmierzyłam ją wzrokiem. Miała na sobie eleganckie czarne spodnie i czarny sweter, który krzyżował się ponad jej talią. Wyglądała ładnie, jednak nie była ubrana na takie wydarzenie. Nie mogłam powstrzymać mojego szyderstwa. Nie często miałam okazję, by z niej szydzić. Chciałam wykorzystać to, kiedy tylko mogłam. — Wyglądasz... ładnie. Odsunęłam się i upewniłam, że zobaczyła moją ocenę. Potem zmarszczyłam nos. Myślałam, że zareaguje. Czekałam na to i nawet miałam jeszcze okropną zniewagę gotową do rzucenia. Popatrzyła przez ramię, sięgając do swego swetra i podeszła do mnie bliżej. — Bardzo mi przykro, Addison — powiedziała. — Naprawdę mi przykro. — Co... Jej ręka wystrzeliła i poczułam ukłucie igły. Odepchnęłam ją, ale zrobiłam to za późno. Rozmyła się przede mną. Dwa duże kształty poruszały się wokół niej, kiedy zaczęłam upadać. Świat upadał wraz ze mną. Coś mnie złapało, właśnie wtedy, gdy wszystko stało się czarne.

243

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Najpierw usłyszałam głosy. Kobiety i mężczyzny — i ona była wkurzona. Nie mogłam zrozumieć ich słów, a nawet powiedzieć, skąd dochodziły, ale znajdowali się gdzieś w pobliżu. — Powiedziałam nie! — Krzyknęła kobieta, a potem uciekła. Poczułam jej kroki pode mną i zatrzaskujące się drzwi, a drugim co zauważyłam, był mój ból głowy. Walił za moim czołem, jakbym została uderzona. Spróbowałam otworzyć oczy, ale natychmiast je zamknęłam. Światło uczyniło go jeszcze gorszym. Co się ze mną stało? Próbowałam poruszać rękoma, ale nie mogłam. Zostały związane za mną, a ja siedziałam na krześle. Chłodny przeciąg schłodził moją twarz i nogi. Przeniosłam swoje stopy i poczułam koc. Grzbiety ramion miałam cieplejsze. Poczułam powracające ciepło. Byłam na imprezie Sii w Gali. Był tam Cole. ... i Carol. Zamierzałam zobaczyć się z Cole'em, gdy zobaczyłam matkę Liama — a następnie poczułam zimne ukłucie igły. Ta suka podała mi środek usypiający. — Czy ona się budzi? — powiedział męski głos, brzmiał z daleka. Odbijał się trochę echem. Usłyszałam powłóczenie stóp i drugi głos. — Nie. Czasami wiercą się w swoich snach. — Na pewno? — Och, tak. Przez chwilę pozostanie nieprzytomna. — Szef powiedział, że ona jest wysokim priorytetem. Nie możemy tego spierdolić. — Nie spierdolimy. Przestań się martwić. To twoja kolej. — Knykcie zastukały w stół. Pokerowe żetony zagrzechotały. — Co stawiasz? Rozbrzmiał głos pierwszego, a jego krzesło zaskrzypiało.

244

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Kurwa, gdybym wiedział. — Jego krzesło ryknęło, przesuwając się po podłodze. — Przysięgam, że się obudziła. — Nie ruszyła się. — To był trzeci głos. Ilu ich tam było? Kobieta, która wyszła, i facet, z którym rozmawiała, a potem tych trzech. Ich głosy rozbrzmiewały z drugiej strony pomieszczenia. I kurwa. Moja głowa naprawdę pękała z bólu. Skrzywiłam się, po czym wróciłam do zwiotczałej szczęki. Nie mogłam zrobić nic innego. Żadnych dźwięków. Żadnego ruchu. Nic, tylko oddychanie. Musiałam oddychać normalnie, jakbym spała... Nagle, moje krzesło zostało przechylone, powalając mnie na podłogę. — Och! — Nie mogłam się powstrzymać. Moje zmęczony oczy otworzyły się, a ja leżałam na boku, wpatrując się w czterech facetów grających w pokera przy stole. Para butów bojowych stanęła przede mną, a dowodzący męski głos powiedział: — Ona się obudzi. — Próbowałam podnieść wzrok, ale jego twarz była w cieniu. Światło nad nim mnie oślepiło i usłyszałam, jak mówi: — Do snu, księżniczko. — Jego but podniósł się i o cholera—świat znów stał się czarny.

*** — Okej. — Coś zostało zerwane z mojej twarzy, a światło oślepiało. — Pobudka! Wstawać! Wrzasnęłam. Ciśnienie pulsowało przez moją głowę, kiedy zamknęłam oczy tak mocno, jak tylko potrafiłam. Teraz jęczałam, ale święte gówno. Ból ciął mnie jak maleńkie noże wsuwane w moją głowę. Niskie pulsowanie zaczęło się u podstawy czaszki. — Nic z tego. Ktoś szarpnął moim krzesłem. Znowu byłam w pozycji pionowej i obrócona w drugą stronę. Stół pokerowy znajdował się za mną, ale był pusty, czy też tak tylko myślałam. Moje spojrzenie na niego było krótkie, jednak teraz wpatrywałam się w trzy osoby. Jeden facet oparł się o ścianę, wysoki i chudy, z rękami skrzyżowanymi na piersi. Dla niego to było pieprzone niedzielne spotkanie towarzyskie przy

245

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

herbacie. Poprawił się, przekręcając głowę w bok. Nie mogłam dostrzec jego twarzy w cieniu. Inny facet stanął przed nim — ten, który obrócił smagnięciem moje krzesło. Był ubrany na czarno, od stóp do głów. Kominiarka narciarska zakrywała jego twarz, a jego głos został zatuszowany przez jakąś zautomatyzowaną rzecz. Tak jak coś, co używają porywacze. Na tę myśl, moja krew zamieniła się w lód. — Czego chcesz? — Była tam też inna osoba, kobieta — może ta kobieta z wcześniej? Nie mogłam jej zobaczyć. Pokój zredukował się do małej wnęki, gdzie siedziała. Miała na sobie ubrania podobne do innych — czarne spodnie i sweter — jednak ona nie nosiła kominiarki narciarskiej. Nie sądziłam, by nosiła. Dostałam błysk białego od jej szyi i złożonych przed nią dłoni. Bez rękawiczek. Skupiłam się na niebieskim pierścieniu, który nosiła — to była Carol. Uśmiechnęłam się szyderczo. — Suko, podałaś mi środek usypiający. Obaj mężczyźni parsknęli. Jej dłonie szarpnęły się osobno. Wypchała je za siebie, jednak niczego nie powiedziała. — Wystarczy z uprzejmościami. — Facet porywacz pochylił się nad mną, wpatrując się w moje oczy. Próbowałam rozpoznać jego oczy, jedyną jego część, którą mogłam zobaczyć. Może go znałam? Może mogłabym go poznać? Iskierka nadziei zaczęła powstawać we mnie do życia. Może to oznaczało, że zamierzają utrzymać mnie przy życiu? Sięgnął za mnie i oparł dłoń obok mojego ramienia — tego, które próbowałam ignorować, ponieważ ono boli. To było te, na które upadłam. Przesunął swoim kciukiem i lekko je potarł. Przeszywający ból w mojej głowie był niczym w porównaniu do tego, który czułam w ramieniu. A z jego dotykiem potroił się. Miałam wrażenie, jakby moje ramię płonęło. Wymsknęło mi się kwilenie, zanim wszystko powstrzymałam. Powoli, z zadowolonym uśmiechem spojrzał z powrotem na mnie. — Dobrze. — Jego oczy pociemniały. — Teraz, kiedy wiem, że boli, zacznijmy. Możemy? — Pieprz się — splunęłam.

246

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Ach. Może pewnego dnia, co? — Znowu kopnął moje krzesło, przemieszczając mnie, dopóki nie byłam bezpośrednio przed światłem. Dał znak za nim. — Zgaście inne światła. Pokój pogrążył się w mroku, z wyjątkiem światła na mnie. On sam przeniósł się poza światło, z ciągnął swoją kominiarkę narciarską, trzymając ją w dłoniach. — Uczynię to dla ciebie naprawdę proste. Odpowiesz na moje pytania i pozostaniesz przy życiu. Nie odpowiesz na moje pytania, a nie pozostaniesz przy życiu. To takie proste. W porządku? — Jednak nie czekał na moją odpowiedź. Chłodne poczucie ostrza dotknęło mojej szyi. — Czujesz to? — Nacisnął, wystarczająco, żeby naciąć moją skórę. Krzyknęłam, a potem natychmiast zdusiłam dźwięk. Osioł. Dupek. Potwór. Mogłam zesikać się w spodnie, ale nie zobaczą strachu na mojej twarzy. Nie ma kurwa mowy. — Och — roześmiał się cicho. — Jesteś twardzielką, hę? — Pieprz się. — Moje gardło poruszyło się przy ostrzu, dociskając je mocniej. Poczułam rozcięcie na skórze, tylko nieznaczne, a fala rozdzierającego bólu przebiegła przez mnie. Kolejna fala przekleństw przeszła przez mój umysł. Zacisnęłam zęby. Ten dupek — miał umrzeć. W jakikolwiek sposób. Ten cholerny zdławiony chichot. Działał mi on na nerwy. Ktoś usunął ostrze i zastąpił go łańcuchem. Moja głowa została odchylona, gdy łańcuch szarpnął mną do tyłu. Głowa została zablokowana w miejscu, a sam mężczyzna przykucnął obok mnie. Nadal nie mogłam dostrzec jego twarzy. Nie mogłam się obejrzeć, tylko kątem oka, wyłapać rozmyte mignięcia. Jego ręka powróciła do mej ręki i spoczęła obok płonącego ramienia. Boże. Tak bardzo bolało, ale wstrzymałam oddech. Wiedziałam, co ma zamiar zrobić. —Więc. — Potarł lekko kciukiem, po ramieniu, gdzie najbardziej bolało. Tylko delikatne obtarcie była niczym gorący poker. Stłumiłam kolejny krzyk, przygryzając dolną wargę. — Zacznijmy. — Przysunął się jeszcze bliżej. Mogłam poczuć jego gorący oddech na mej skórze. Nawet to sprawiało cholerny ból. — Jeśli zamierzasz odgrywać niemowę, wszystko ci wytłumaczę. Ponad rok temu twój mąż miał

247

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

pewnego pacjenta z naszej rodziny i jesteśmy pewni, że ten pacjent podzielił się informacjami, którymi nie powinien był się dzielić. — Co? — Twój mąż. — Liam? — Noom, w rzeczy samej. Ten twój mężczyzna. Miał pacjenta, który mu powiedział kilka rzeczy. Mamy świadomość, że to wszystko ma być z założenia poufne, zgadza się? Pacjenci i doradcy, prawda? Jednak nie sądzimy, żeby zostało to utrzymane w sekrecie i nie ma znaczenia, że twój mąż też był jednym z nas. Kciuk wciąż wisiał nad moim ramieniem. Budujące palenie, teraz pulsowało. Zamrugałam, próbując oczyścić głowę. Musiałam śledzić to, co mówił, ale mój Boże, tak bardzo mnie boli. A Liam, dlaczego mówił o Liam’ie? To dlatego Carol mi to zrobiła? — Carol? — Zawołałam. Mój głos był zachrypnięty. — Carol, co się dzieje? Liam? Ma to związek z twoim synem? — Nie. — Była szlochającym bałaganem. Facet obok mnie warknął: — Zabierz ją stąd! — Nie! Nie. Nie będę się odzywała. — Walczyła z kimś. — Nie! — Wówczas drzwi się otworzyły i trzasnęły. Jej szloch był teraz stłumiony. — Nic nie powiem. Obiecuję. — Ucisz ją! Natychmiast! Drzwi otworzyły się i znowu zamknęły, tym razem z wyjątkową siłą. Poczułam huknięcie przez podłogę. Carol krzyknęła, a następnie było cicho. Potem było niesamowicie cicho. —Nie martw się. Twoja teściowa nie jest martwa, tylko uciszona. Teraz opowiesz mi, o czym, tak dawno temu, powiedział ci twój mężulek. — Co? — Słyszałeś mnie. Co on ci powiedział?

248

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Poczułam, jak jego kciuk opada na moje ramię, a jego dotyk staje się coraz silniejszy. Dręczyłam mój umysł, starając się przypomnieć sobie coś, o czym mówił Liam — nie miałam nic. — On nic mi nie powiedział — nie mówił o swoich pacjentach. — Trudno mi w to uwierzyć. — Kolejny centymetr. Kciuk zaczął przesuwać się tam i z powrotem. Wydałam głęboki, gardłowy wrzask. Nie miałam wyboru. Moje ręce spazmatycznie, otwierały się i zamykały, a całe me ciało szarpnęło się na krześle. Ból mnie miażdżył. — Wszystko, co musisz zrobić... — jego głos był spokojny, do obrzydzenia spokojny —...to powiedzieć mi, co Liam ci powiedział. Mógł to zrobić bezpośrednio, zanim umarł. Umarł — Przygryzłam język. Coś nie miało sensu. Cała ta sprawa nie miała sensu. Moja głowa była pełna i ciężka. Szyja osłabła mi do tego stopnia, że nie mogłam jej unieść. Wysilałam się, żeby zobaczyć, kim był ten facet, ale nie mogłam. Pozostawał dokładnie w cieniu. — Addison — mruknął. —Powiedz mi, co powiedział ci Liam. — Nie...— Mój głos był zniekształcony. Mogłam poczuć smak własnej krwi. — Nie wiem. Przysięgam. Nigdy nie rozmawiał o swoich pacjentach. — Daj spokój, Addison. — Ręka mężczyzny opuściła moje ramię, ale on tylko szybko się zbliżył. Poczułam, jak jego ciało napiera na moje ramię. Łzy ześlizgiwały mi się po policzkach. Obniżył swój głos; to było niemal kojące. — Wiem, że ci powiedział. Możesz nam po prostu powiedzieć, a my pozwolimy Ci odejść. To wszystko, czego chcemy. Naprawdę chcemy cię puścić. — Jego dłoń pociągnęła mnie za ramię, wysyłając przeze mnie świeżą falę bólu. — Ale w tym celu musimy wiedzieć, co powiedział ci twój mąż, ponieważ wiedz, że cię obserwowaliśmy. Przez cały rok i teraz przez trzy miesiące, śledzimy, z kim rozmawiasz, z kim piszesz, do kogo dzwonisz, z kim się widujesz — wszystko z tego. Kiedy myślałaś, że jesteś sama? — Jego dłoń przebiegła wzdłuż mego ramienia. Moje ciało zadrżało. — Byliśmy tam przez cały czas. Te wszystkie koszmary? Musieliście zastanawiać się, co je spowodowało. I skończyły się one, prawda? Kiedy się przeprowadziłaś, cokolwiek cię prześladowało, przestało cię trapić — mam rację? — Kim ty do cholery jesteś? Szpiegujesz mnie?

249

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zaśmiał się. Spowił mnie jego oddech, dusząc mnie. — Byłaś taka smutna, kiedy umierał. Dostałem dreszczy, obserwując cię na miejscu zbrodni. Nie mogłaś się ruszyć. Stałaś na tym rogu ulicy, twój pies szalał, a ty nie mogłaś przestać się na niego gapić. — Jego głos stał się niemal uwodzicielski. — Musiałaś go naprawdę kochać. Zniszczył cię, prawda? Odesłałaś wszystko po nim, nawet jego psa. Odesłałaś wszystko, co ci go przypomniało, prawda? Wciągnęłam poszarpany oddech, czując gorące łzy na twarzy. Prześlizgnęły się po nacięciach i skrzywiłam się. Byłam bezradna, żeby je zatrzymać. Liam... —Tak. — Wyciągnął rękę i przeciągnął nożem po moim ramieniu. Tam i z powrotem, jakby próbował mnie pocieszyć. — Jednak musisz wejść w nasze buty, Addison. Widzisz, zachowaliśmy się w porządku, pozwalając ci żyć. Nic nie zrobiłaś. Mam na myśli, dlaczego doszło do dwóch zgonów, wiesz? I Carol, walczyła o ciebie zaciekle. Naprawdę to zrobiła. Zamierzaliśmy cię wciągnąć do środka, sprawić, że staniesz się Bertal'em, ale była stanowcza. Powiedziała, że Liam tego nie chce. Miałaś pozostać na zewnątrz, ale wyobraź sobie nasze zdziwienie, kiedy przeprowadziłaś się do Mauricio. Weszłaś w serce terytorium naszego wroga i nagle mogłaś znowu spać. To sprawia, iż myślę, że mogłaś sobie ulżyć. Może ciążyło ci coś na piersi i musiałaś się tego pozbyć? Czy to się zdarzyło? Powiedziałaś Cole’owi Mauricio'emu coś, czego nie powinnaś mówić? —Co takiego zrobiłam? Zatrzymał nóż. Podniósł go do mego gardła i mocno przycisnął — nie ostrą krawędzią, ale tępym brzegiem. Nie mogłam oddychać; miażdżył mi tchawicę. Cole… — Przestań się bawić — syknął. — Odpowiedz mi! Powiedziałaś Cole’owi Mauricio'owi, to co opowiedział ci twój mąż ?! — Nie... Docisnął do mnie nóż. Krzyknął mi w twarz, a jego ślina wylądowała na moim policzku. — Powiedziałaś ?!

250

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Kaszlałam i ciągle się krztusiłam, naciskał tak mocno, aż nie mogłam wydać żadnego dźwięku. Dusiłam się. Nie mogłam zaczerpnąć powietrza. Kiedy masz umrzeć, możesz zobaczyć wszelkiego rodzaju filmiki, jakby czas spowolnił, dostajesz przebłyski swojego życia. Może te wspomnienia mają cię pocieszyć. Może to mózg strzela na swoich ostatnich synapsach. Nie wiedziałam. Wiedziałam, że istnieją teorie naukowe, jednak mnie to się nie przytrafiło. Nie mogłam oddychać — tak właśnie było. Ja. Tylko. Nie mogłam. Oddychać. Moje oczy wybałuszyły się i miotałam się na krześle. Moje ramiona były wszędzie. Pomimo bólu, przerwałam na nich linę. Plecy oderwały się od krzesła, ale głowa nadal była uwiązana na miejscu... wtedy spadałam... Uderzyłam z plaśnięciem o podłogę. Po tym, jak pacnęłam na ziemię, nie mogłam nic zrobić. Moje ciało drżało, same z siebie. Mój umysł się wymykał. Nadal nie miałam wystarczająco dużo powietrza. Moja wizja rozmazała się, a były tam głosy. Ponownie usłyszałam je jak przez mgłę. Światło — jedno jedyne światło przepalało mnie na wskroś. Zablokowały je twarze. Buty przybliżyły się pośpiesznie. Poczułam, jak walą o podłogę. Krzyczała kobieta. Rozległy wrzaski. Ludzie przepychali się i ktoś upadł. Wówczas Carol znalazła się na podłodze, a jej głowa obróciła się ku mnie. Przerażenie zapaliło się w jej oczach i była blada. Roześmiałabym się, gdyby tylko mogła. Ona się bała, a ja miałam umrzeć. Zobaczyłam ruch przy drzwiach. Ręce dotykały mnie, sadzając na krześle. Światło zostało zablokowane. Drzwi do korytarza otworzyły się i światło rozlało się w pokoju. Przez jedną krótką chwilę, widziałam go. Widziałam mężczyznę, który mnie przesłuchiwał. Widziałam jego plecy, a następnie jego profil, gdy zawrócił na korytarz. Widziałam go. Ktoś poruszył się przede mną i lina wokół mojej szyi upadła. Wówczas mogłam odetchnąć w poszarpanym hauście. Ktoś mnie podniósł, a moje oczy się przekręciły. Ponownie ogarniała mnie ciemność, jednak teraz go zobaczyłam. Zobaczyłam Doriana.

251

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Obudziła mnie zimna woda. Odwróciłam głowę i zobaczyłam Carol obok mojego łóżka. Siedziała na krześle, wiadro stało obok niej i obywała mą twarz myjką. Nie patrzyła mi w oczy. Pozostawała skupiona tylko na mojej skórze. Przyniosła szmatkę na moją rękę i zaczęła poruszać nią lekko w dół ramienia. Kiedy dotarła do ręki, zatrzymała się. Linia zeszpeciła jej czoło, a ona westchnęła głęboko. Delikatnymi dłońmi chwyciła za moją i zbadała ją, obracając, tak by móc, jak lepiej widzieć się w świetle. W pokoju był jakiś przeciąg. Przeniosła myjkę na moje knykcie, kiedy ja się rozglądałam. Byłam na składanym łóżku, schowanym w kącie małej sypialni. Pojedyncza żarówka zwisała z sufitu. Mogłam zajrzeć przez otwarte drzwi w szafce. W środku była tylko kupa koców. Ciężkie kroki zabrzmiały w korytarzu. Stawały się głośniejsze i się spięłam — dopóki nie przeszły koło drzwi. — Nie śpisz? — Carol spojrzała na mnie. Musiałam spróbować poruszyć rękę. Próbowałam skinąć głową, ale to za bardzo bolało. Czułam się w połowie sparaliżowana, gdy wychrypiałam: — Co ty zrobiłaś? Wstyd rzucił cień na jej oczy i zwiesiła głowę. Ręcznik wypadł z jej palców, uderzając o podłogę. Przeklęła i zgięła się, by go złapać. Kiedy usiadła, odłożyła go na stół przy łóżku. Wstała, łapiąc wiadro. — Trzymaj się. Zaraz wracam. Chciałam błagać ją, żeby nie mówiła innym. Nie pozwól im się dowiedzieć, że nie śpię! Nie pozwól im ponownie mnie zranić! Ale żadne słowa nie wyszły. Nie mogłam ich wydobyć, więc leżałam tam i czekałam, czując się jak otwarta rana. Wkrótce potem wróciła, zamykając drzwi kopniakiem z pięty. Położyła wiadro obok mnie, wyjęła nową myjkę i podniosła ją do mojego policzka. Wstrzymałam oddech, czekając na zimno i wiedząc, że to zwiększy moją agonię, ale

252

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

tak nie było. Zamiast tego przywitała mnie ciepła woda i ulżyło mi po raz pierwszy od czasu, gdy zostałam pojmana. — Dziękuję — wreszcie powiedziałam, zastanawiając się, czy powinnam jej za cokolwiek dziękować. Mój głos był zniekształconym bałaganem. Nie odpowiedziała. Umyła resztę policzka, po czym przeniosła się do drugiego. Przemyła moją szczękę i aż do czoła. Po oczyszczeniu nosa usiadła i wrzuciła szmatkę do wiadra. Jej ramiona opadły i patrzyła w dół. — To wszystko moja wina — powiedziała cicho. — Każda część tego. Moje gardło napuchło. Nie sądziłam, że to z powodu fizycznego bólu. Nie mogłam już mówić. — Byłam ich oczami i uszami — ciągnęła. — Nikt inny. Spojrzała mi w oczy, może po raz pierwszy. Miała smutek w oczach — to powinno mnie poruszyć. Tak się nie stało. Nie miałam dla niej żadnego współczucia. — Liam dał mi klucz do domu, a gdy umarł, on prosili mnie, żebym co jakiś czas cię sprawdzała. Nie wiedziałam dlaczego. Myślałam, że martwią się o ciebie i to wyglądało na takie miłe z ich strony. Kim są oni? Bertal’owie? Przesunęła myjkę w górę mojej ręki. Zamknęłam oczy i przylgnęłam do jej słów, aby zablokować płonące uczucie. — Nie byliśmy częścią nich — powiedziała. — Bea zawsze pragnęła, aby jej dzieci nie odchodziły z rodzinnego interesu. Powiedziała, że to głupota. Jedynym wyjściem była gorąca kula, zwykła mówić. Nie wiedziałam, że prowadziła ich księgowość, dopóki nie umarła i każdy otrzymał swój spadek. Liam dostał najwięcej. Kochała go najbardziej, a tobie trafi się jeszcze kolejna część. — Spojrzała w górę z pół uśmiechem na twarzy. Był on tak udręczony, że w ogóle nie wyglądało to na uśmiech. — Jeśli wyjdziesz z tego żywa, mam na myśli. —Położyła dłoń na moim czole i odgarnęła włosy na bok. —Wyprowadzę cię stąd żywą. Obiecuję, Addison. Zrobię to dla Liama. — Jej głos stał się łzawy. — Muszę sprawić, by mój syn był dumny, bo ja wiem, że się mnie wstydził. Musi być. Ja byłam. Jestem. — Jej oczy zrobiły się dzikie. — Przysięgam, że nie miałam pojęcia, dlaczego chcieli, żebym cię obserwowała. Nigdy nie powiedzieli ani słowa. Miałam tylko zgłosić, jeśli zdarzy się

253

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

coś dziwnego, a przeprowadzka do Mauricio była dziwna. To wtedy się dowiedziałam. Dowiedziała się, czego? Otworzyłam usta. Spróbowałam mówić. Wciąż nic. —Uważają, że Liam — nie, oni wiedzą, że Liam miał Bertal’a jako pacjenta. To było, zanim zdali sobie sprawę, że Liam pozostawał od nas odseparowany. Po tym wszystko poszło do śmieci. — Znowu spojrzała mi w oczy. — Wtedy toczyła się wojna i nie mogli ustalić, z kim trzymał Liam. — Przełknęła ślinę, zanim dodała: — Kłopoty zaczęły się, gdy wrócił Cole Mauricio. Przez jakiś czas panował pokój, ale on zabił czterech z naszych ludzi. To było wtedy. Przypomniałam sobie, co mówił Cole. — Wysłali czterech mężczyzn... Oni zginęli. Ja przeżyłem... wróciłem i zabiłem ich więcej. — Wciągnięto nas w wojnę, której nie chcieliśmy, nie na początku. Byliśmy wkurzeni. O tak. Oni byli wkurzeni. I zginęło więcej naszych ludzi. To Carter Reed, zabił prawie wszystkich z nas. Cała rodzina myślała, że przyjdzie po nas, jak... Jak w przypadku rodziny Cole'a. Najpierw zabili mojego tatę... Moja mama była w następnym tygodniu. Potem jego trzej bracia. Jego starsza siostra. Jego dwie młodsze siostry, bliźniaczki. Jeden po drugim, tydzień po tygodniu. Nie płakałam, nie dla niej. Jej ręka przeszła do mojej szyi i zaczęła ją umyć. Łzy, które zsunęły się w dół i spadły na wierzch jej dłoni, były dla Cole'a, dla mężczyzny, którego rodzinę pomogła wymordować. Zaczęło rosnąć we mnie nasienie. Było ono małe, jednak potężne. Była to moja nienawiść do tej rodziny, z której pochodził Liam. — Tak czy inaczej. — Odchrząknęła, oczyszczając gardło. Jej dłonie zatrzymały się na obojczyku, jednak nie przypuszczałam, żeby naprawdę mnie widziała. —Teraz się martwią, że coś powiedziałaś. Dlatego cię pozwaliśmy. Nie chciałam tego robić. Wiedzieliśmy, że Liam kupił dom ze swojego spadku. Nie mieliśmy nic do powiedzenia w sprawie tych pieniędzy. Bea o to zadbała. Oni jednak potrzebowali dostępu do twoich kont bankowych. To był cały powód, ale oni mają facetów od komputerów. Nie rozumiem tego. Próbowali to wytłumaczyć, ale nic nie miało dla mnie sensu. Chcieli tylko twoich wyciągów bankowych, by sprawdzić, czy dostałaś zapłatę od Mauricio, czy to dlatego mieszkasz w jego budynku.

254

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Kim oni byli?! Chciałam poznać ich nazwiska, ich pozycje. Chciałam wiedzieć wszystko. —Nie mogli niczego znaleźć, powiedzieli, że nie ma żadnych podejrzanych transakcji. Co? Nie. Nie mogłam mówić. Nie mogłam się bronić. Zamiast tego zwinęłam dłonie w pięści, aż moje paznokcie przecięły skórę. Ten ból zmniejszył nieco inne bóle. Ciągle je zakopywałam. — Ciągle mówiłam im nie — powiedziała Carol, teraz błagając. — Wiem, że masz wszelkie prawo, aby mnie nienawidzić, ale ja nadal kocham mojego chłopca. Nie zrobiłabym ci tego, ale nas zmusili. Grozili nam, grozili reszcie naszych dzieci. Musieliśmy to zrobić. Bardzo mi przykro, Addison. Musieliśmy to zrobić. Usiadła z powrotem, ręka opadła jej na kolana. Trzymała myjkę, a ta utworzyła mokre miejsce na spodniach. Zdawała się nie być tego świadoma. — Kiedy nie znaleźli żadnych obciążających transakcji, przeszli przez dom. Próbowałam im powiedzieć, że niczego tam nie będzie. Wiedziałam, że zabrałaś ze sobą wszystkie osobiste rzeczy, albo odesłałaś do twoich rodziców. Wypełniło mnie nowe przerażenie. Otworzyłam usta, próbując zapytać, czy powiedziała im o tym, ale wyszła tylko seria wyszeptanych krzyków. Popatrzyła w górę. Jej oczy zaokrągliły się i pokręciła głową. —Oh nie. Nie powiedziałam im tego. Tylko, że pies poszedł do nich. Chcieli wiedzieć, ale nie było mowy. Nie chciałabym, wystawić twojej matki w ten sposób, żeby ucierpiała. Powiedziałam im, że umieściłaś swoje rzeczy w magazynie, ale nie wiedziałam gdzie. Właśnie tego szukali. Chcieli znaleźć klucz albo miejsce, gdzie to wszystko przechowywałaś. Niczego nie znaleźli, tak jak przypuszczałam, że tego nie zrobią. W jej oczach pojawiło się zagubione spojrzenie. — A kiedy nic nie znaleźli, powiedzieli, że nie ma innej możliwości. — Znów spojrzała na mnie. — To dlatego tu jesteś. Zmusili mnie, bym zbliżyła się do ciebie. Nikt inny nie mógł i wiedziałam, że mam tylko małe okienko. Wracałaś tam, żeby stanąć obok samego Mauricio. Podstawił ci ochronę. Oglądali cię przez chwilę, ale zawsze z pewnej odległości. Wiedziałaś o tym? — Przytaknęła sobie. — Wmieszali

255

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

się w tłum, ale dowiedzieliśmy się, kim byli. Ten raz, nie było przy tobie żadnego z nich. Musiałam się ruszać albo to by nie zadziałało. Myślę, że może nie powinno było zadziałać. Powinnam była sama sobie wbić igłę, coś zrobić, powiedzieć, że mnie obezwładniłaś, ale wiedziałam, że to nie zadziała. Oni mogliby cię po prostu zabić, gdybym nie pomogła im zabrać cię w ten sposób. — Włożyła myjkę do wiadra, a dłonią przykryła moją. Pochyliła się blisko. — Wyciągnę cię z tego. Naprawię to. Obiecuję. Ale, Addison, musisz mi powiedzieć — co powiedział ci Liam? Potrząsnęłam głową. — Musiał coś powiedzieć. Dlaczego przeprowadziłaś się do Mauricio? Ze wszystkich budynków, dlaczego ten jeden? Był jakiś powód. Poszłaś tam celowo. Musisz nam powiedzieć dlaczego. Co Liam ci powiedział o Bertal’ach? Czego nie wiem? Nie odpowiedziałam. Nawet gdyby moje struny głosowe działały, to nadal nie dałabym jej żadnej odpowiedzi. Nie było nic do powiedzenia. Uniosłam ramiona i ponownie spróbowałam potrząsnąć głową, z boku na bok. Carol oparła się. — Musisz coś wiedzieć. Nic nie wiem. — Addison... — Znowu pochyliła się do przodu. — Musisz mi powiedzieć. Ty powiesz mi; ja powiem im. Obie jesteśmy bezpiecze. Tak powiedzieli. On tak powiedział. Jeśli powiesz, będą uważać cię za rodzinę. Wszystko będzie dobrze. Ochronią nas. Mauricio nigdy nas nie znajdzie. Nawet Carter Reed, gdyby dołączył do tej rodziny, także nas nie znajdzie. Będziemy bezpieczni. Możemy nawet uciec razem — ty, ja, Hank. Nie skrzywdziliby innych moich dzieci. Byliby bezpieczni i my również moglibyśmy być bezpieczni. Tylko mi powiedz. Nic nie wiem! Gdybym mogła mówić, wykrzyknęłabym to. Ja. Nic. Nie. Wiem! Pozostawała nieruchomo, czytając z moich oczu, po czym gwałtownie opadła na krzesło. — Naprawdę nie wiesz, prawda? — Była pokonana. W końcu zrozumiała, że nic nie wiem na ten temat. Liam nigdy nic mi nie powiedział. Jej dłoń spoczywała u podstaw mojego gardła, ale teraz mówiła sama do siebie. — To nie jest dobre. Oni cię

256

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

zabiją. Oni ci nie uwierzą. Jeśli nic im nie powiesz, wówczas, dlaczego się przeprowadziłaś? To nie był zbieg okoliczności. Nic nie jest zbiegiem okoliczności. — Po raz kolejny skupiła się na mnie. — Po co tam poszłaś? Podniosłam rękę, udając, że piszę coś w powietrzu. — Och! — wystrzeliła z krzesła. — Poczekaj. — I odeszła. Wróciła z komputerem, który położyła mi na kolanach, pomogła mi usiąść. WiF-i było wyłączone. Nie mogłam wysłać e-maila. — Proszę bardzo. — Podniosła pusty ekran i przesunęła krzesło, aby mogła zobaczyć, co napisałam. — Powiedz mi, jak skończyłaś, zamieszkując tam. Moja przyjaciółka wystąpiła z propozycją, napisałam. — Jak? Dostała numer telefonu. Zadzwoniliśmy, aby móc go obejrzeć, i pokochałam ten budynek. Przerwałam na chwilę, marszcząc brwi, a potem dodałam: Myślałam, że dom był nawiedzany przez ducha Liama. Nie mogłam tam dłużej zostać. — Kto wystąpił z propozycją? Czy to była Sia? Czy to była ona? Ściągnęłam ręce z klawiatury. Nie odpowiedziałabym. — Addison, daj spokój. Potrząsnęłam głową. — Będą chcieli wiedzieć. Musimy im to powiedzieć. Wypisałam, Nie ma cholernej mowy! Spieprzaj, suko. Carol się odsunęła. — Nie musisz być niegrzeczna. Bolały mnie ręce, ale rozłożyłam swoje środkowe palce. Oba. Kiedy spojrzała, uniosłam je w powietrzu. Nie dostanie ode mnie imienia Sii. Moje ręce powróciły do klawiatury. Zamierzałam napisać, że mogą zabić mnie, zanim bym coś powiedziała, ale ona mruknęła: — Może on będzie wiedział. Założę się, że on będzie wiedział. Dorian.

257

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Strach przemknął przez moje ciało. Przez chwilę byłam sparaliżowana, a potem zerwałam się, jak mogłam najlepiej, i spróbowałam jeszcze raz napisać, ale Carol zabrała laptopa. Włożyła go pod swoje ramię i pochyliła się blisko, przyciskając wargi do mego czoła. — Bardzo mi przykro, Addison. Wiem, że kochasz swoją przyjaciółkę, ale on musi wiedzieć. Gdyby to była Sia, on będzie wiedział, a jeśli nie, nie martw się. Nie zostanie skrzywdzona. Próbowałam uderzyć ją swoją głową, ale ona odeszła. Nie mogłam nic zrobić, żeby ją powstrzymać. Ciągle byłam związana, tylko że do łóżka, zamiast krzesła. Podeszła do drzwi i się obejrzała. — Sprawię, że cię uwolnią. Przygotuj się. Pojedziesz do domu z Hankiem i ze mną. Znikniemy razem. Wszystko będzie dobrze. Ale z nami nie będzie. Byliśmy tak bardzo daleko od dobrze, że nie ma po co wracać. Łudziła się, a po tym, jak do niego pójdzie, zabije on Się. Zabije mnie i może nawet zabije Carol. Nie, nie będziemy mieć się dobrze.

258

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Cynk przeszedł przeszedł Kena. Nie powiedziano mu, kto zabrał Addison. Ale my już to wiedzieliśmy. Dowiedział się, gdzie ona jest, i nie wahaliśmy się. Ruszyliśmy w ciągu godziny. Byłem w pokoju z bronią, kiedy jeden z moich ludzi dał mi wiadomość, której się spodziewałem, od czasu, gdy Addison została porwana. Zakasłał. — Sir, Carter Reed jest przy drzwiach. Zatrzymałem się z nożem w ręku i spojrzałem na mojego żołnierza. Wiercił się w drzwiach i wiedziałem, że chce uciekać. W tej chwili nie byłem miłym szefem, szefem, który czasami żartował, młodym szefem, którego każdy nie doceniał. Byłem zabójcą, którego stworzyli Bertal’owie, bronią, którą Carter sam udoskonalił. Byłem pieprzonym szefem rodziny Mauricio, który się w niego wpatrywał. — Jesteś nowy — powiedziałem. Jego oczy zwęziły się, zanim skinął głową. — Tak, sir. — Zabiłeś wcześniej? Kolejne szarpnięcie głową. — Musiałem, sir. Wycelowałem w niego swoim nożem. — A jeśli oni teraz zaatakują — jeśli Carter jest zdrajcą i spróbuje mnie zabić, co robisz? Udzieliwszy mu kredytu zaufania, nie zawahał się. Przetoczył ramiona do tyłu i złożył ręce za plecami, rozkładając równomiernie stopy. — Zabiłbym go za to.

259

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Drzwi do pokoju otworzyły się i Carter przeszedł obok żołnierza, ale zatrzymał się i rzucił na niego okiem. — Chciałbyś, hę? Oczy żołnierzyka się rozszerzyły. Jego jabłko Adama kręciło się w górę i w dół. —Chciałbym. Przepraszam, sir. — Jego oczy wpatrywały się w moje. — Innego sir, mam na myśli — poprawił się. — Ale chciałbym. Jestem lojalny wobec głowy rodziny Mauricio i... — zawahał się, spoglądając na mnie znowu, zanim wrócił do Cartera. Ich oczy spotkały się i trzymały. Mój szacunek dla niego podskoczył o stopień. — Oficjalnie nie jesteś już w rodzinie Mauricio, panie Reed, sir. Carter powstrzymywał szeroki uśmiech, jednak nie był tutaj, by prowokować moich żołnierzy. Był tu z zupełnie innego powodu i ponieważ sobie przypomniałem, moment minął. Wyrzuciłem nóż w powietrze, trzymając go za uchwyt i posłałem go wysoko za mojego żołnierza. Wbił się w ścianę za nim. Wciąż się nie ruszył, jego oczy nawet nie poruszyły się do noża. Wskazałem na niego. — Weź to. Będziesz potrzebował więcej niż kilku broni dzisiejszego wieczora. Przeszedł na stronę, złapał nóż i wyrwał go ze ściany. Skinął głową każdemu z nas, zanim wyszedł na korytarz. Carter czekał, aż drzwi się zamkną, a potem odwrócił się do mnie. — Miałeś jego ucho. Wiedziałeś o tym? Rzuciłem mu spojrzenie. Oczywiście, że wiedziałem. Nie czułem się szczególnie rozmowny. — Co ty tu robisz? Zwęził oczy, przyglądając się zestawowi broni, którą rozłożyłem na stole. — Jesteś gotowy, by to zrobić? —Co robić? Wiedziałem. On wiedział. Chciałem, żeby to powiedział. — Rozpocząć wojnę. Tak było. — Tak jak ty to zrobiłeś?

260

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— To było co innego. — W jaki sposób? Przeszedł przez pokój i stanął po przeciwnej stronie stołu. Opuścił oczy, badając mnie. — Kochasz ją? Uczucie przemknęło przez mój bebech, ponownie wszystko umacniając. Zmarszczyłem brwi, podnosząc kolejny nóż i wsuwając go do mojej kabury. Zwisała poniżej 9mm. —Zacząłeś wojnę dla kobiety, którą kochałeś. — I zakończyłem ją. — Zakończyłeś też drugą. Dla niej. — Moje oczy się ochłodziły. Szczęka stwardniała. — Zrobiłem to. — Carter czekał. — Więc przeleciałeś całą tę drogę, żeby zapytać, czy kocham Addison? — Nie wszczynaj wojny, jeśli tak nie jest — powiedział cicho. Pochylił się nad stołem. — Ona jest ich. Wzięli jedną z ich własnych. Włamiesz się do środka, żeby wziąć jednego z nich — o to, jak to odbiorą. Jesteś gotowy na późniejsze skutki? To wpłynie na biznes. Zakończą się życia. Rodziny będą rozdarte wewnętrznie. Możesz umrzeć. Ona mogła umrzeć. Czy jesteś na to gotowy? — Ona nie może być martwa. Czekałem, Utrzymując swoją kontrolę. Nadal miało nadejść jeszcze jakieś pytanie. Zapytał o to. — Czy ona jest tego warta? Minęła między nami sekunda. Druga. I trzecia. Czekałem i Carter tak samo. Powiedział swoją część. Właśnie dlatego przyszedł, żeby mnie przetestować. Pochyliłem się do przodu z bronią gotową do użycia i powiedziałem, to co musiało zostać powiedziane: — Tak. Ona jest moja. Nic innego nie miało znaczenia. Addison była moja.

261

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Carter wycofał się, gdy wziąłem jeszcze jedną broń i wyszedłem. Nie był w rodzinie, nie jako ten, który zabija na równi z nami, więc pozostał z tyłu. Wybiegłem z pokoju, przez korytarz i na zewnątrz do magazynu, gdzie czekali moi ludzie. Moje przybycie było sygnałem. Wszystko zostało zaplanowane. Każdy znał swoje miejsce, a gdy przeszedłem obok nich, ruszyli za mną. Jechaliśmy odebrać to, co było moje.

*** Zapukaliśmy raz do tylnych drzwi burdelu. Drzwi się otworzyły i bas z głównego piętra za wibrował w nocy. Na zewnątrz unosiło się trochę dymu i suchego lodu, a osoba, która dała nam cynk, wyszła na aleję. Spojrzałem w dół na nią. Twardo. — Robisz to, aby ocalić swoje życie? Teściowa Addison, Carol, wzdrygnęła się, składając razem przed sobą ręce. Wciągnęła lekką kurtkę, ale wciąż miała na sobie takie same ubrania, jakie widziałem w materiale filmowym ochrony Gali. Dostrzegłem zaschniętą krew na jej swetrze i zanim wypowiedziała jedno słowo, zauważyłem: — Lepiej, żeby to nie była krew Addison. Opuściła głowę, a ja spuściłem wzrok na jej włosy. Ale teraz spojrzała w górę. Strach zmącił jej oczy. — Została zraniona. Nie mogę kłamać w tej sprawie. — Jest w piwnicy? Skinęła głową, niezdolna, by wytrzymać moje spojrzenie. —Tak. Zamknęłam drzwi wiodące do głównego piętra. Żadna z dziewczyn ci nie przeszkodzi. Kiedy zejdziesz na dół, będzie tam pokój po prawej. Jest tam czterech strażników. Powinni być tutaj na górze, ale teraz oglądają mecz. Pójdziesz dalej. Naliczyłam na dole ośmiu innych. Addison znajduje się w tylnym pokoju, całą drogę w dół po lewej stronie. Jest tam drugi pokój, tam, gdzie strażnicy zabierają swoje dziewczyny. Nie mogłam go otworzyć, aby zobaczyć, kto tam jest, więc może być więcej ludzi.

262

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Wytropią cię. Wzruszyła chudymi ramionami. Wyglądała żałośnie. — Chciałabym zabrać Addison ze sobą. Ona jest rodziną — brzmiała równie żałośnie. — To się nie zdarzy. — Pochyliłem się do przodu. Chciałem, żeby zobaczyła w moim oczach obrzydzenie. — Ona nie jest twoją rodziną. Nigdy jej nie zaakceptowałaś i używasz jej, żeby pozbyć się własnej winy. Gdybyś była moją rodziną? — Wyciągnąłem palec i dotknąłem nim czubka jej głowy, udając, że ją zastrzeliłem. — Właśnie umieściłem tu dwie. — Odsunąłem się. — Ale tak radzę sobie ze zdrajcami. Addison może być bardziej wielkoduszna. Wciągnęła drżący oddech. —Tak. Dobrze. Proszę, po prostu ją wyprowadzić. Carol ruszyła w dół alei między moimi chłopakami. Czekałem, aż obwody na zewnątrz zostaną sprawdzone, a kiedy dali znak, że jest całkowicie czysto, ruszyliśmy do środka. Zabijanie nie jest dla mnie wielkim wyczynem. To się zdarza. Ludzie są, a potem ich nie ma. Carter powiedział mi pewnego dnia, że mój punkt widzenia jest wypaczony z powodu przeszłości mojej rodziny. Pieprzyć, jeśli mnie to obchodzi. Zazwyczaj w przypadku takiej roboty, głowa rodziny nie byłaby na czele. Ale nie byłem jak poprzedni szef, a nawet Carter. Chciałem iść pierwszy. Zacząłem tego łaknąć. Może to był element zaskoczenia. Może to sprawiało, że czułem się jak twardziel. Albo może — dwóch facetów wyszło zza rogu, a ja wystrzeliłem dwa pociski, jeden dla każdego z ich czół — może to był ten moment. Gdy ich ciała runęły na ziemię, mogłem delektować się poczuciem przechodzenia nad nimi i ruszeniem naprzód, tak jakby byli niczym, jakby zawsze tam byli, a ja brnąłem przez swój dzień. Cokolwiek to było, czułem się pełny życia. Wyważając drzwi pierwszego pokoju, wkroczyłem do środka, by posłać dwie kolejne kule do pierwszego faceta, którego zobaczyłem. Jeden z moich ludzi podszedł do mnie i zdjął drugiego faceta. Potem obaj wyrwaliśmy się do tyłu. Usłyszeliśmy, jak spusty pistoletów zostały przygotowywane za drzwiami, tuż po prawej stronie tego, gdzie staliśmy. Kiedy wróciliśmy do naszych ludzi, ktoś

263

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

wystrzelił przez drzwi, dwie dziury na wylot. Rozpoznałem magazynek karabinu szturmowego i rzuciłem się do przodu. Ześlizgnąłem się po drzwiach na ziemię i strzeliłem, równie czysto. Dorwałem jednego. Drugi padł, gdy jeden z moich ludzi strzelił przez otwory w drzwiach. — Chodźmy. — Drugi z moich ludzi trzepnął ręką o ścianę. Był podjarany. Wszyscy byli podjarani i skinąłem głową, skacząc na nogi. Nie czekali. Już wyważali kolejne drzwi obok. Odwróciłem się i machnąłem do innych, że mogli ruszać naprzód. — Wyczyśćcie pokoje. — Wskazałem na pięciu z nich. — Wy chłopcy, idziecie ze mną. W sąsiednim pokoju rozbrzmiała strzelanina. Poczekaliśmy do czasu, aż będzie całkowicie czysto, wtedy biegliśmy sprintem aż do końca korytarza. Doszedłem do ostatnich dwóch pokoi. Carol powiedziała, że Addison była w tym po lewej stronie, ale ten po prawej był nieznany. Nienawidziłem pieprzonych niewiadomych. — Cole. — Jeden z moich ludzi, Ford, chwycił mnie za ramię i zatrzymał. — Pozwól nam go wyczyścić. — Wskazał pistoletem na pokój Addison. — Weź swoją dziewczynę. Kiwnąłem głową, ale musiałem czekać, gdy wyważali prawe drzwi. Usłyszałem strzelaninę, kiedy robiłem to samo z drzwiami Addison. Kiedy wszedłem do środka, moje serce się zatrzymało. Cała adrenalina i nabuzowanie po prostu mnie opuściły. Była przywiązana do łóżka, posiniaczona. Niemal upadłem na kolana. Kochałem ją. Nie mogłem się ruszyć, nie na początku. Pobili ją. Połowa jej twarzy była spuchnięta. Jedno z jej oczu nie mogłoby się otworzyć. Jej gardło było czarne, niebieskie i groteskowo żółte. Jej ręce — wziąłem trzy kroki w jej stronę, zapadając się z każdym z nich — jej ręce miały ślady po butach. Podeptali ją.

264

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Zaschło mi w ustach. Chwyciłem w rękę mocniej swój pistoletu, potrzebując poczuć nóż w drugiej. Chciałem zawrócić, odnaleźć jednego z ich ludzi i go wypatroszyć. Chciałem, żeby wykrwawił się powoli i chciałem, żeby jego krew znajdowała się na podłodze, kiedy Bertal’owie wrócą do swoich ludzi. Ale wtedy otworzyło się zdrowe oko Addison i ogarnął mnie niepewny spokój. Czułość, jakiej nigdy nie doświadczyłem, zastąpiła wewnętrzną wściekłość. To było jak cienki arkusz, zasłaniający żądzę krwi, więc przełknąłem mocno, zmuszając usta do uśmiechu. Musiała zobaczyć, jak się uśmiecham. Musiała wiedzieć, że wszystko będzie dobrze. Powiedziałbym cokolwiek, obiecałbym cokolwiek, zrobiłbym wszystko, aby ta kobieta znowu czuła się bezpieczna. — Hej — powiedziałem łagodnie, klękając u jej boku. Wezbrały łzy i spadły na jej twarz, ześlizgując się po siniakach. — Hej. — Podniosłem rękę. Zamierzałem zetrzeć trochę łez, ale zawahałem się, zatrzymując rękę w powietrzu. Nie chciałem już zadawać jej bólu. Kochałem ją. Przepłynęło to przez mnie, pokrywając moje płuca, mój głos, moje myśli. — Mam cię. Kocham Cię. Wciąż płakała. — Addison? — Przeciągnąłem kciukiem po jej twarzy, prosząc Boga, bym nie sprawił jej ból tym niewielkim dotykiem. — Addison, możesz mówić? Ledwie potrząsnęła głową. Nie mogła mówić i wciąż płakała. — Kocham cię. Iść dalej. Chronić ją. Wrócić i zamordować, kogo trzeba. To były moje cele. Szybko rozwiązałem liny. Kiedy ściągnąłem ostatnią, wsunąłem się pod nią swoje ręce i podniosłem. Była taka lekka, tak cholernie lekka, jakby straciła na wadze w dniu, w którym zniknęła. Prawie potknąłem się, gdy kierowałem się z powrotem do drzwi, ale wziąłem głęboki oddech i przytrzymałem ją mocniej w ramionach, zabezpieczając ją tak, żeby już nigdy nie poczuła się zagrożona. Czekało na mnie dwóch z moich ludzi. Zobaczyli Addison, co jej zrobili i wszyscy zamilkli. Mężczyźni stali obok pokoi, które wyczyścili i patrzyli w milczeniu, pozwalając mi przejść.

265

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Drzwi, które prowadziły do głównego piętra, były teraz otwarte i stała tam grupa dziewcząt. Były ledwie ubrane. Niektóre miały na sobie tylko rzemienie zwisające z piersi. Nieliczne założyły gorsety i damską bieliznę, i wszystkie miały mocny makijaż oraz zrobione włosy. Kiedy zobaczyły Addison w moich ramionach, usłyszałem gwałtowne wdechy. Dwie z nich zaczęły płakać. Inne zakryły swoje usta, gdy cofały się, aby pozwolić mi przejść. Jedna kobieta wyszła na zewnątrz. Jeden z moich ludzi zatrzymał ją, a jej oczy się rozszerzyły. Wskazała na Addison, gdy przechodziłem obok, zmierzając do samochodu, który skręcił w aleję. — Oni jej to zrobili? — Tak — wycedziłem. Samochód zatrzymał się przy mnie i otworzyły się szybko tylne drzwi. Był tam Carter. — Daj mi ją, żebyś mógł wejść. Przytrzymałem ją mocniej w ramionach, nie mogąc pozwolić jej odejść, nawet na sekundę. Wspiąłem się do środka i usiadłem, układając ją ostrożnie na kolanach. Kierowca zamknął drzwi i odjechaliśmy. Moi ludzie podąży za nami. Jak tylko byliśmy z dala od burdelu, zwróciłem się do Cartera. — Dlaczego przyjechałeś? Obrzucił wzrokiem Addison,

zanim mruknął:

—

Jesteśmy rodziną.

Przyszedłem cię wesprzeć. Kiwnąłem głową. Tak właśnie działaliśmy. Moje oczy nigdy nie opuściły Addison podczas całej powrotnej jazdy do domu. A kiedy przyjechaliśmy, zamiast udać się na jej piętro, zabrałem ją do siebie i położyłem w łóżku. Zadzwoniliśmy do lekarza, a kiedyś ją zobaczył, opatrzył jej obrażenia i podał leki przeciwbólowe, pozwoliłem jej spać. Kiedy wyszedłem, Carter czekał w kuchni wraz z większą ilością moich ludzi. Wszyscy

wiedzieli,

że

to

oznacza,

iż

znów

wszczęliśmy

wojnę,

jednak

zdecydowałem, że dzisiejszej nocy się wstrzymamy. Wróciłem do opierania się o ścianę mojej sypialni, obserwując oddech Addison. Po chwili zsunąłem się na podłogę i czekałem, aż się obudzi.

266

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny Nigdy się nie ruszyłem.

267

COLE - Tijan

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Obudziły mnie delikatne palce. Ktoś odgarniał mi włosy z czoła, a gdy moje oczy się otworzyły, usłyszałam miękkie nucenie. — Hej, hej. — Mogłam usłyszeć uśmiech, a potem przynoszący ulgę śmiech. — Obudziłaś się. To ja. Kąciki moich warg drgnęły. Wiedziałam, kto to jest. — To Sia. Otworzyłam oczy i ona tam była, wyglądała, jakby właśnie wzięła prysznic. Włosy miała mokre, a ona była — próbowałam podnieść głowę, żeby lepiej widzieć. Czy miała na sobie spodnie dresowe i bluzę z kapturem? Zmarszczyłam nos czy też próbowałam. Nie nosiła bluz o niechlujnym wyglądzie. Ale wówczas wyłapałam logo Georgetown. Była Jake. Sia całkowicie była ubrana w odzież swojego chłopaka — nawet się z tego cieszyła. — Czy coś jest ze mną nie tak? — Spojrzała w dół na siebie. Potrząsnęłam głową. Nie było nic złego. Absolutnie niczego. — Dobrze cię widzieć — próbowałam powiedzieć, a kiedy rzeczywiście usłyszałam szorstki szept, złapałam ją za rękę i ścisnęłam. Mogłam znowu mówić! Sia się roześmiała. — Cholera, uspokój się panno Umawiam się—Teraz—Z—Prawdziwym— Twardzielem. — Przesunęła wolną dłoń, ale położyć ją na mojej. Łagodnie uścisnęła, a w jej oczach zebrały się łzy. — Naprawdę dobrze cię słyszeć. Słyszałam, że nie mogłaś mówić, kiedy Cole cię znalazł. Przy okazji, nie ma go tutaj. Musiał wyjść, żeby coś zrobić, właśnie dlatego tu jestem. Podniosłam głowę, chcąc, by zobaczyła to pytanie w moich oczach.

268

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Pomachała wolną ręką przed swoją twarzą, próbując osuszyć łzy. —Jestem emocjonalnym bałaganem. Gah. Ale myślę, że tak się dzieje, kiedy twoja najlepsza przyjaciółka zostaje porwana i torturowana i zostajesz budzona, kiedy mafijny płatny zabójca dzwoni do windy twojego chłopaka, prawda? — Wciąż się śmiała, a do tego śmiechu wdała się nuta histerii: — Mój boże. Łał. W porządku. Jeśli ja jestem wstrząśnięta tym to, co mi się przydarzyło, nie mam pojęcia, jak ty radzisz sobie z tym, co spotkało ciebie. Jak sobie z tym radzisz? Poważnie? — Czekała, przypatrując mi się. — Bierzesz lekarstwa? — Potem parsknęła. — Cóż, zgaduję, że teraz bierzesz, ale w porządku. Gram na zwłokę. Nawet nie wiem, jak to wszystko przetworzyć, dużo lepiej o tym mówić, ale to przejdzie. — Przyklepała swoje włosy. Były uczesane w niechlujny koński ogon, ale tak właśnie robiła Sia, gdy próbowała się pozbierać. Zamknęła oczy. Wzięła cichy i spokojny oddech, po czym spojrzała znowu na mnie. Próbowałam się uśmiechnąć. Nie miałam pojęcia, czy to działa, czy nie. W tej chwili nie czułam się najlepiej. —Więc... — Jej głos zadrżał. — Powinnam zacząć od początku, prawda? Kiedy to zwariowałam na swojej własnej imprezie w Gali? Szczerze mówiąc, nie sądzę, żeby oni kiedykolwiek spojrzeli na mnie w ten sam sposób. Byłam za tobą, rozmawiałam z panią Gallig i całowałam jej dupę. Była taka nadęta, bo musiała czekać na łazienkę, ale wtedy twój chłopak klepnął mnie w ramię. — Zachichotała. — Pani Gallig wyglądała na gotową, by zemdleć. Całe pomieszczenie się ożywiło. Każdy wiedział, kim jest teraz Cole Mauricio. Słowo, kiedy podszedł do nas, pani Gallig zakwiczała. Nie potrafiłam stwierdzić, czy była przerażona, czy podniecona. To była najzabawniejsza rzecz. Jednak to nie trwało długo. — Jej głos się obniżył. — Zapytał, czy nadal jesteś w łazience, a kiedy wypowiedział te słowa... oh, człowieku. Wiedziałam, że coś jest nie tak. Po prostu to czułam. Nie wierzę w zdolności parapsychologiczne, jeśli jednak ktoś by mi powiedział, że jestem paranormalna, w tamtym momencie mogłabym mu uwierzyć. Po prostu wiedziałam, Addison. Wiedziałam. Przerwała i po chwili opuściła czoło na moje ramię. Potem się odsunęła. — Przydzielił ci gwardię strażników. Wiedziałaś o tym?

269

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Pokręciłam głową. Carol mi powiedziała, jednak wcześniej tego nie wiedziałam. — Nie mogłam nic zrobić. Zamarzłam jak lód na patyku. Mogłam tylko tam stać, gapiąc się na twojego szaleńczo gorącego chłopaka, a on przejął kontrolę. I rety, on naprawdę przejął kontrolę. Zaczął wykrzykiwać rozkazy i drzwi zostały pozamykane na klucz. Strażnicy wychodzili zewsząd. Myślę, że jedna trzecia ludzi stamtąd pracowała dla niego. Może nie. Chyba nie. Nie zostałabyś wtedy porwana, gdyby tak było, ale w porządku. Tak. Jego strażnicy zaczęli wszystkich przeczesywać. Przeszukali, każdą osobę, a po tym, jak faceci Cole'a uznali ich za "cywilów" — ich słowa, nie moje — pozwolono im odejść. A kiedy mówię odejść, mam na myśli, że zostali wyprowadzeni na zewnątrz. Poza Galą też byli ludzie. Gdy wyszli, przyjrzeli się wszystkim osobom. Nie wiem dlaczego, ale byli dokładni. Myślę, że wszyscy byli postawieni w pogotowiu, strażnicy zawiedli, a twoi porywacze uciekli, więc wpadli w przesadę, by zrekompensować stratę, tak żeby Cole ich nie zabił. — Wydała miękki, lekko zakłopotany zdławiony chichot. — To znaczy, prawdopodobnie by tego nie zrobił, ale wiesz, co mam na myśli. Chciałam zapytać, kiedy oszalała, ale trzeba było zbyt wiele wysiłku, aby rozmawiać. — Znaleźli cię na kamerach bezpieczeństwa. Zgaduję, że twoja sukowata teściowa miała dobre wyczucie czasu, ponieważ w sekundzie zostałaś wyniesiona na zewnątrz, a jeden ze strażników twojego faceta był z drugiej strony za rogiem. To upiorne jak to było blisko. W jednym z kadrów tył twojej sukni właśnie znikał za rogiem, kiedy on wszedł. Sia zadrżała, potrząsając głową. — Więc tak, to wtedy zaczęłam wariować. Zrobiłam się taka wkurzona. To wzbierało we mnie, a ja odpuściłam. Pękałam ze złości. Myślę, że dlatego, iż właśnie tam byłam. Byłam w kadrze przez cały czas. Mogłam dojrzeć siebie, gdy przyglądałam się, jak Carol ukuła cię tą igłą, a potem wyskoczył zza niej jakiś facet. Tak więc był tam cały czas, ale gdy tylko trafiła w ciebie igłą, odwrócił się i cię złapał. Nikt inny nie zauważył nic, co się wydarzyło. Byłaś tam; a potem nie było. I po obejrzeniu tego, wpadłam w furię. Krzyczałam. Wszystkim groziłam — twojemu

270

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

chłopakowi również. Rzucałam gromy na Carol. Dzięki Bogu większość pomieszczenia została do tego czasu opróżniona. Moja reprezentacja biznesu nie będzie już taka sama, ale kto wie. Może nikt nie będzie ze mną znowu zadzierać. Nie wierzyła w to, co powiedziała. Widziałam to w jej oczach, ale tylko uścisnęłam jej rękę. — W każdym razie Jake dał mi środek uspokajający. Chciał zadzwonić po policję, ale Cole powiedział kategoryczne nie, i tak to było. Cole i jego ekipa odeszli i nie usłyszeliśmy o tobie, aż do dzisiejszego ranka, gdy Carter Reed zadzwonił po windę Jake'a. Jake starał się trzymać, ale ja mogłam powiedzieć, iż jest maniakiem, podobnie postępował po pierwszym zdarzeniu. Carter Pieprzony Reed przebywał w moim salonie — tak mówił, kiedy on wyszedł. Wyczuwając kolejne zboczenie z tematu, szepnęłam: — Co on powiedział? — Niewiele, szczerze mówiąc. Powiedział, że jesteś na górze w mieszkaniu Cole’a i on nie oddaliłby się od twojego boku, ale musiał. Carter zapytał, czy z tobą posiedzę. Powiedział, że to jedyny sposób, by Cole "zadbał o biznes". Nie wiem, co to oznacza i nie pytałam, ale oto jestem. Jake poprosił, żeby mógł również przyjść na górę, ale Carter się nie zgodził. I nie mam telefonu. Nie pozwolili mi go tu przynieść. Jeśli będę musiała zadzwonić, jest stacjonarna linia, której mogę użyć. — Zerknęła przez ramię. — Jest tam dwóch wielkich facetów i jestem pewna, że gdzieś jest jeszcze ukryta cała zgraja. Twój chłopak może wyglądać, jakby poruszał sam, ale tak nie jest. Dziś rano, widziałam, jak trzydziestu facetów wchodzi i wychodzi z tego budynku. — Jak długo? — Czułam, jakby kamień utkwił w środku mojego gardła i by mówić musiałam go ominąć. Kiedy to zrobiłam, krawędzie ocierały się o mnie, pobierając krew. To cholernie boli. — Teraz jest trochę po siódmej. Byłam z tobą od około dziewiątej rano. Słyszałam, jak niektórzy faceci rozmawiali. Przywieźli cię wcześnie tego ranka. Wtedy Cole kazał wszystkim poczekać albo coś. — Uśmiechnęła się do mnie promiennie, wmuszając wesołą nutę w jej słowa. — Ale jestem pewna, że wkrótce wróci, i będziesz mogła przytulić się do swojego dużego złego chłopca. Nawiasem mówiąc, całkowicie zgadzam się z tym po zobaczeniu go w akcji w piątkowy

271

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

wieczór. Jeśli ci tego nie powiedział, ja ci mówię: Ten mężczyzna jest w tobie zakochany. Zebrałam trochę siły. Musiałam wiedzieć. — Gdzie? Sia potrząsnęła głową, a jej usta zakrzywiały się w dół ze współczuciem. —Nie wiem, gdzie on jest, ale cokolwiek robi, jestem pewna, że jest to dla ciebie. On wróci. Nie chciał cię zostawić. Nawet gdy tu byłam, nie chciał pójść. Trzeba było prawie wszystkich, by przekonać go, że będzie z tobą dobrze. Carter Reed kazał mu iść, wszyscy chłopcy, albo najważniejsi chłopcy — i dygresja, iż są facetami z mafii, więc pomyślałam, że to będzie cała ta "przyjmę rozkazy, ale nie mów nic więcej" sprawa. — Potrząsnęła głową. — Nie ten przypadek. Twój chłopak jest ich liderem. — Przyjęłam to. — Ale chłopacy rozmawiali, jakby byli zespołem. To było fajne. Oni wszyscy go kochają. Mogę to powiedzieć. Ale tak czy owak, nawet Dorian przyszedł na górę i uspokajał Cole'a, że cały budynek został zamknięty. Straże są wszędzie. Wszystkie drzwi są pod nadzorem... — Urwała. To był on. Dorian. To był on — wspomnienia ekslodowały w mojej głowie. Drzwi korytarza się otworzyły, a światło oświetliło pokój. Przez jedną krótką chwilę, widziałam go. Widziałam mężczyznę, który mnie przesłuchiwał. Widziałam jego plecy, a następnie jego profil, gdy zawrócił na korytarz. Zobaczyłam go. Całe moje ciało oziębło. Był zdrajcą. A ja nie mogłam mówić. Nie potrafiłam powiedzieć, a potem gdy się obudziłam, zapomniałam. Jak mogłam zapomnieć? Przeklinałam się w milczeniu, czując łzy frustracji na policzkach. Musiałam powiedzieć Cole’owi. Musiał wiedzieć. — Addison? — Sia wyprostowała się na krześle. Skrzywiła się, próbując odciągnąć rękę. — Zabijasz moją rękę. — Miałam śmiertelny uchwyt. — Addison, poważnie. Połamiesz mi palce. Nie wiedziałam, że jesteś taka silna... — pisnęła, wyszarpując swoją rękę z mojej. — Jasna cholera. — Potrząsnęła nią powoli, wyczuwając palce i zmarszczyła brwi. — Co się stało? — Zaczęła wstawać z krzesła.

272

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Mogę kogoś zawołać. Dorian jest tutaj. Może ci powiedzieć, że jesteś bezpieczna. Nikt się tu do ciebie nie dostanie. Potrząsnęłam głową, szarpiąc ją z boku na bok. Nie mogła tego zrobić. —Nie! — Mój cholerny głos — był on ledwo głośny szeptem. — Nie? — Stanęła obok łóżka. — Addison, przerażasz mnie. Co jest? — Ja... — Moja gardło zaczęło się kurczyć. Nie mogłam mówić albo przynajmniej nie mogłam tego przyspieszyć. Musiałam iść powoli, aby wyciągnąć te słowa. Biorąc wielki cholerny oddech, zmusiłam się do powolnego mówienia: — Telefon. Zadzwoń do Cole'a. — Mogę to zrobić. — Sia złapała telefon obok łóżka i przytrzymała go. — Jaki jest jego numer? Nasze spojrzenia się spotkały — nie miałam pojęcia. Skrzywiła się, a potem na powrót ożywiła. Zaczęła przeszukiwać szuflady. — Jestem pewna, że ma tu swój numer... może? A może nie. Wiesz, że nie chcieli, abym miała swój telefon, więc nawet nie mogę wykorzystać go w żaden sposób. — Wskazała na korytarz. — Pozwól, że zapytam Doriana. Jestem pewna, że ma numer Cole'a. Nie, nie, NIE! Potrząsnęłam głową tak szybko, jak mogłam, jednak słowa nie wyszły. Ona wyszła, a wraz z nią, moja ostatnia deska ratunku. Pieprzyć to. Bolała mnie każda część ciała, ale wyślizgnęłam się z łóżka — i zgięłam się na podłodze. Wylądowałam mocno, czując, jak przeszywający ból wystrzelił w górę moich nóg, jednak zacisnęłam zęby i popędziłam do łazienki. Nie chciałam zostawić Sii na własną rękę, ale jeśli nie wie, może zostawi ją w spokoju? To była moja jedyna szansa, gdy usłyszałam, jak wraca, złapałam telefon i weszłam do łazienki. — Addison? Obejrzałam się. Wyszła zza rogu, a za nią jeszcze jeden cień. Był wielki i odwrócił się do niej, niewiele nad nią górując. Zatrzymałam się na chwilę z telefon w jednej ręce, a drugą sięgnęłam po klamkę od łazienki. Nasze oczy się spotkały, a jego zwęziły.

273

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Addison, co ty robisz? — zapytała Sia. Nozdrza Doriana się rozszerzyły. Położył dłoń na ramieniu Sii i zaczął odciągać ją za siebie. Ruszył gwałtownie w moją stronę, a ja zatrzasnęłam drzwi. Uderzyłam w blokadę na ułamek sekundy, zanim tam dotarł, szarpiąc za klamkę. — Pani Bowman — brzmiał tak cholernie profesjonalnie. Kopnęłam w drzwi, a potem tego pożałowałam. Moja kostka zaczęła pulsować. Chwyciłam ją, po prostu czekając, gdy jeszcze raz zapukał do drzwi. — Addison, jeśli powiesz mi, o co chodzi, prawdopodobnie będę mógł ci pomóc. Dupek. Nie mogłam powiedzieć słowa i wiedział o tym. Może skrzywdzić Się. — Addison? Daj spokój. — Sia robiła się niecierpliwa. —To jest niedorzeczne. Chciałaś, bym zadzwoniła do Cole'a. Dorian może to dla ciebie zrobić. Właśnie tego chciałaś, prawda? — Jej głos stał się cichszy. — Możesz to zrobić? Zadzwonić dla niej do Cole’a? — Pan Mauricio pozostaje poza zasięgiem, załatwiając interesy. Jestem pewien, że zadzwoni, jak tylko będzie w stanie. — Tak. — Sia to kupiła. — Ma pan rację. — Podeszła bliżej drzwi. — Słyszałaś to? Cole do nas zadzwoni. Jestem pewna, że ma swój drugi telefon, on zadzwoni. Dorian ma rację. No dalej, Addison. Wyjdź. Możemy obie poprzytulać się w tym jego łóżku... czy widziałaś to łóżko? Powinno mieć własną stronę na Instagramie. To jest jak nic, co widziałam. Olbrzymie. A prześcieradła? — Jęknęła. — Poczułam je wcześniej. Jestem całkiem pewna, że jest to egipska bawełna. U podstawy mojego gardła uformował się ryk. Nie pomagała, a ja nie mogłam wypowiedzieć cholernego słowa. Uderzałam pięścią w drzwi, wciąż przytrzymując drugą ręką bolącą kostkę. Im dłużej milczałam, tym większa szansa, że Sia pozostanie żywa. Dość tego. Nie chciałam angażować policji, ale nie miałam innego wyboru. Podniosłam słuchawkę, wybrałam numer 9-1-1 i wstrzymałam oddech, mając nadzieję, że to uratuje sytuację, bez wsadzania Cole'a za kratki.

274

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Addison? — Sia przycisnęła się do drzwi. — Pani Bowman. — Dorian był tuż obok niej. Widziałam ich buty. — Nagłe wypadki. Jaka jest twoja lokalizac... — Przerwało połączenie. Odłożyłam słuchawkę i spróbowałam jeszcze raz. Nic. Ciągle naciskałem przycisk zawieszenia, aby spróbować ponownie, ale nic. Zaczęłam płakać. To się nie mogło dziać. — Dlaczego to zrobiłeś? — Spytała Sia, jej głos nagle stał się inny. Zamarłam z telefonem w ręku. — Wyszarpnąłeś sznur — powiedziała. — Dlaczego... to znaczy, czemu miałbyś to zrobić? Nie nie nie! Nie mogła zadawać więcej pytań. Odrzuciłam telefon i zaczęłam uderzać dłonią w drzwi. Musiała się zamknąć. Wciąż waliłam, tak mocno, jak potrafiłam. Może przybędą inni ludzie. Musiało być ich tam więcej niż tylko Dorian. Sia powiedziała, że jest dwóch. Walnęłam w drzwi całym ramieniem, a potem obiema rękami. Nie mogłam krzyczeć, więc kopałam w nie również zdrową nogą. Grzmociłam w drzwi, aż usłyszałam głośny głuchy odgłos po drugiej stronie. Wtedy się zatrzymałam, serce mi waliło. Co się stało? Zajrzałam pod drzwi, a ich buty zniknęły. Usłyszałam miękkie stąpanie od odgłosów kroków i przełknęłam, gdy stopy Doriana pojawiły się ponownie. Jego głos przeniknął bezpośrednio na mojej wysokości; musiał ukucnąć. — Jeśli stąd nie wyjdziesz, zabiję twoją przyjaciółkę. — Nie rób tego — powiedziałam, wciąż tak bardzo zachrypnięta. — Proszę. — Pozostanie przy życiu, ale tylko jeśli ze mną pójdziesz. Nadal nie wiedziałam, dlaczego Dorian to robił. Kim on naprawdę był? Wiedziałam tylko, że jest zabójcą. Zabiłby Się. Nie miałam wątpliwości i nie miałam żadnych możliwości. To było moje życie dla niej. Moja wizja wydrążyła się, gdy walczyły we mnie, panika i lodowaty spokój. Potrzebowałam broni. Rozejrzałam się dookoła, moja głowa stała się nagle ciężka i nie mogłam niczego znaleźć. Boże, potrzebowałam czegoś — telefon! Wyrwałam kabel, który łączył odbiornik i

275

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

podstawę, i wsunęłam słuchawkę do mojej... co do diabła, miałam na sobie? Miałam na sobie koszulkę i spodnie od piżamy. Nie było żadnych kieszonek, nic. Wsunęłam słuchawkę za pasek z tyłu spodni i podciągnęłam je mocno, aby go tam utrzymać. Złapała za ich w przód, mając nadzieję, że Dorian pomyśli, że byłam po prostu przerażona. Bo byłam. Z tnącą mnie bliską histerią i nogami jak ołów, przesunęłam się i otworzyłam drzwi. Był tam. Kucał, a jego oczy były tak twarde. Uśmiechnął się ironicznie, wyglądając jak morderca, którym był. — Dobra dziewczynka.

276

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Mój żołądek skręcił się ze wstrętem. Dorian zacisnął dłoń na moim bolącym ramieniu i wyszarpną mnie z łazienki. Ból był niemal nie do zniesienia, a ja powstrzymałam się od krzyku, kiedy powiedział: — Nie mamy zbyt wiele czasu. Nie wiem, co tam robiłaś, ale jeśli zadzwoniłaś, sprawiłaś tylko, że zginie jeszcze więcej ludzi. Sia leżała na łóżku, z zamkniętymi oczami i krwawiącą głową. — O czym ty mówisz? — Szarpnęłam się. Teraz ból powodował niemal drętwienie, kiedy wyciągał mnie z pokoju. Zatrzymał się, spoglądając w dół. — Widzę, że nie zmiażdżyłem ci wystarczająco gardła. Możesz mówić, hę? — W jego oczach odbijał się taki sam morderczy błysk, jak wtedy gdy mnie przesłuchiwał. — Naprawdę muszę to wkrótce naprawić. Mogłam zobaczyć, jak jego uchwyt miażdżył mi rękę, jednak tego nie poczułam. Sia wspomniała o dwóch mężczyznach, ale gdy Dorian zaciągnął mnie z sypialni do kuchni Cole’a, nikogo nie zobaczyłam. Wyszli. — Ach. Szukasz pomocy, co? — Skinął na mnie. — Masz zamiar być moim bólem w dupie, prawda? Nikogo tutaj nie ma, Addison. Wyszli, a chcesz wiedzieć dlaczego? Ponieważ jestem zarządcą budynku. Byłem z Cole’em od początku, jeszcze zanim wrócił. Byłem jednym z pierwszych, który znalazł się w tym miejscu, więc to oznacza, że mi ufają. Wszyscy mi ufają. Przeszliśmy przez kuchnię do windy. Wówczas mnie puścił. Moje biodro uderzyło z hukiem o podłogę — nowy wybuch agonii. Pokłady bólu na szczycie większego cierpienia. Wszystko zaczęło się mieszać. Dorian wcisnął kod, wzywając windę i gdy czekaliśmy, spojrzał na mnie. Uśmiechał się.

277

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Dupek się uśmiechał. — Och, nie patrz tak na mnie — powiedział, potrząsając głową. — Nie masz pojęcia, przez co przeszedłem i co musiałem zrobić. Wiesz, jak to jest? Byłem lojalny wobec rodziny Bertal od lat, a gdy powiedzieli, że potrzebują szczura w rodzinie Mauricio, zgłosiłem się na ochotnika. Powiedzieli mi, że wejdę głęboko i nie żartowali. Przykucnął, patrząc na mnie ze zmrużonymi oczami. — Dostałem się do Cole’a, kiedy się ukrywał. Odczekałem sześć tygodni, a potem zadzwoniłem. Wiedziałem, na jaką imprezę się wybierał, jakim samochodem jeździł. Dałem im wskazówki. Mieli go zabić, a moja praca miała skończyć. Ale tak się nie stało. Zamiast oni jego, skurwiel zabił ich. Niektórzy faceci byli dobrymi ludźmi. Byli moimi przyjaciółmi, Addison. — Przybyła winda. Kiedy drzwi się otworzyły, zacisnął swoją rękę wokół mojej kostki i wrzucił mnie do środka. Uderzyłam w tylną ścianę i zgięłam się na podłodze, gdy on wszedł ze mną, podgwizdując. Wcisnął przełącznik na sterowanie ręczne, a następnie przycisk do piwnicy. Odchylił się, zakładając ręce i mrugnął. — Nie możemy ryzykować żadnych niespodzianek. Cole i jego ludzie już wyjechali. Dałem im lokalizację jednego z magazynów Bertal. Powiedziałem, że to był kolejny cynk. Jazda zajmie po dobre cztery godziny w każdą stronę. Strażnicy, których zostawili, obchodzą dookoła bieżnię. Był jakiś wyłom przy jednych z tamtejszych drzwi wyjściowych i najwyraźniej zobaczyłem, jak ktoś się wymykał. Będą szukać przez dobrą godzinę. — Uśmiechnął się, tak bardzo zadowolony z siebie. — Wszystkie kamery są wyłączone, a jedynym, który może cokolwiek zrobić, żeby mnie powstrzymać, jest Ken. Tyle że ktoś zły go znokautował. Ups. Popierdoleniec. — Czemu? Dlaczego to robisz? Roześmiał się, przewracając oczami. — To jest najzabawniejsza część. To wszystko dzieje się z mojego powodu, ale wszyscy myślą, że chodzi o ciebie. — Potrząsnął głową, wciąż się śmiejąc. — To wszystko zaczęło się przed śmiercią twojego męża. W pewnym sensie to jest powód, przez który zginął. Zmarszczyłam brwi.

278

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Co? Winda się zatrzymała, ale on nacisnął przycisk, aby zamknąć drzwi i zatrzymać windę w miejscu. — To może zająć trochę czasu, więc pocierpisz ze mną. Kiedy wezmę cię do samochodu, to będzie tak. Zastrzelę cię, wrzucę do bagażnika i jak najszybciej do rowu, gdy dotrę do swojego miejsca. Jednak przed śmiercią możesz się dowiedzieć, dlaczego umrzesz. To znaczy, ja chciałbym wiedzieć. — Uśmiechnął się szyderczo. — Jakże hojnie z twojej strony. Zmarszczył brwi. — Nie musisz być snobistyczna. Jeśli nie wiesz, czy chcesz wiedzieć... Sięgnął do przycisku, aby otworzyć drzwi. — Nie! — zawołałam. —Chcę wiedzieć. Proszę. Chcę wiedzieć. Przytrzymał moje spojrzenie, studiując mnie. Wstrzymałam oddech. Proszę, Boże — potrzebuję więcej czasu. Wycofał rękę, po raz kolejny zakładając ją na klatce piersiowej. — W porządku. Powiem ci, a potem zrobię tamto. — Usiadł na podłodze windy, przyciszając głos. — Twój mąż był doradcą w Haven Center, gdzie mój brat, Dusty, był pacjentem. Jest uzależniony. Był na leczeniu i ufał twojemu mężowi, ponieważ pochodził z linii Bea i dlatego, że wszystko było poufne, cierpliwy doradca czy czymkolwiek to cholerstwo jest. COPA? COBRA? Nie. HIPPA. To jest to. W każdym razie najwyraźniej Dusty wygadał mu o rodzinie, a także o mnie. Właśnie awansowałem, ponieważ zgłosiłem się na ochotnika do głębokiej przykrywki. Wszystko było w porządku, dopóki pewnego dnia mój brat nie opuszczał swojej sesji i gdy wychodził, wszedł Mauricio. Kolejny pieprzony pacjent, wyobrażasz to sobie? Więc mój brat zdał sobie sprawę z tego, kim jest ten facet i się wycofał. Patrzył, jak głupi pojeb wszedł do środka i podszedł prosto do twojego męża. I wiesz, co zrobili ci dwaj? Najwyraźniej nie spodziewał się odpowiedzi. Ledwo się zatrzymał, aby odetchnąć. — Uścisnęli sobie dłonie. Tak to było. To było wszystko, co Dusty zobaczył, ale to wystarczyło. W tej jednej chwili twój mąż przeszedł od żywych do martwych.

279

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Słyszałem, że jest miłym facetem. Dusty powiedział mi później, że prawdopodobnie dotrzymuje tajemnic, tak jak obiecał. Ale w każdym razie i tak umarł, więc to nie miało znaczenia. Wszystko zostało odłożone na półkę. Mój żołądek się wywrócił. Gdybym coś w nim miała, zwróciłabym to na stopy Doriana. —Byłem pod głęboką przykrywką, robiąc swoją rzecz, pilnując pieprzonego rozpieszczonego dzieciaka. Nie wiedziałem o tym wszystkim, dopóki nie wróciłem, ale rozpoczęła się wojna między moją rodziną a Mauricio. Jasne, teraz jest pokój — no cóż, już nie, ale był. I wtedy mieliśmy chwile spokoju, aż rodzina Mauricio, obdarła nas do czysta. Wielu dobrych facetów zostało zabitych przez tego pierdolonego Cartera i twojego chłopca. Zadali nam cios, a my nie mieliśmy pojęcia, jak nas znaleźli, ale to zrobili. W tym czasie działo się wiele rzeczy. Niektórzy wujkowie Cole'a zwrócili się do niego — jeden z nich był powodem, dla którego zostałem umieszczony w tamtym miejscu, ale wojna się skończyła. Kazali mi się nie ruszać stamtąd, na wszelki wypadek, gdyby Mauricio wrócił, próbując dowiedzieć się, kto dał znać Bertal’om o jego samochodzie. To była pierwsza z dwóch przerw. Cole wrócił i zgadnij, kogo znalazł wciąż na miejscu? Mnie. Nadal tam byłem, udając, że jestem jego kumplem. Ale w środku żałowałem moich przyjaciół, którzy umarli. Nie wiedziałem, co robić. Nie miałem już żadnej misji i chciałem, żeby ktoś zapłacił. — Odwrócił wzrok. — Wypowiadałem wszystkie właściwe słowa i to zadziałało.— W jego oczach pojawił się zimny błysk. — Twój chłopiec poprosił mnie, abym dla niego pracował, a voila! Od tej pory byłem w jego zaufanym kręgu. — Zrobił cię zarządcą swojego budynku — wyplułam. — Jakie to jest zaufanie? — Zamknij się, suko. — Trzepnął mnie w twarz. Poczułam smak swojej krwi w ustach, ale się opanowałam. Nie ma mowy, żebym płakała, nie dam mu tej satysfakcji. Spytałam, przełknąwszy krew: — Co to ma wspólnego ze mną? — Och. — Zachichotał. — O tak. To wszystko było o mnie. Przepraszam. Widzisz, jestem zmęczony byciem pod przykrywką. Pozostawał miły pokój między

280

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

dwiema rodzinami, więc utknąłem tu do czasu, gdyby coś się nie wydarzyło, gdzie byłbym zmuszony się zdemaskować. Byłem zajęty. Szukałem wyjścia. Byłem tym, który dał twojej przyjaciółce numer telefonu do budynku. Przeprowadziłem swoje badania. Była twoją jedyną przyjaciółką i musiałem się upewnić, że byłaś jedyną, która dostanie od niej numer. Jak tylko miałem pewność, wsunąłem jej kawałek papieru i usiadłem i czekałem. Nie byłem pewien, co zrobię, jeśli nie złapiesz przynęty, ale ją złapałaś. Koniec końców. Wzruszył ramionami. — Mogłem pewność, że się przekonasz. Widziałem wory pod twoimi oczami i domyśliłem się, że nie możesz spać. Więc pomogło nagranie głosu twojego męża, które czasami grałem. Było ono w ośmiogodzinnej pętli. Czy to działało? Czy to właśnie to pchnęło cię, żeby się tu wprowadzić? — Wyglądał na chętnego, by się dowiedzieć, trochę jak mały chłopiec, który pragnął aprobaty, a nawet gratulacji. Niczego nie zaoferowałam, spiorunowałam go wzrokiem. — Cokolwiek. — Łypnął na mnie okiem. — Ale, tak. To wszystko moja sprawka. Gdy już cię tu miałem, wiedziałem, że rozpoczęły się teorie spiskowe. Natychmiast zgłosiłem, że się przeprowadziłeś, a koła poszły w ruch. Bertal’owie zaczęli się zastanawiać, czy Liam o mnie mówił. Nie sądzili, by tak, jednak nadal się martwili — zmarszczył brwi. — Jednak nie martwili się zbytnio. Byli skłonni, by poczekać, więc musiałem wszystko przyśpieszyć. Powiedziałem im, że z nim sypiasz, i to było to. Przechowywałem ten klejnot. Nigdy nie wiadomo, kiedy będziesz potrzebować, wyciągnąć asa z rękawa, jednak musiałem się z niego zrzec, i to zrobiłem. Postanowili cię złapać. A teraz jesteśmy tutaj. — Uśmiechnął się znowu. — Znaleźliśmy się w pozycji, gdzie muszę się zdemaskować, żeby cię wyprowadzić, i zaufaj mi, jestem bardziej niż chętny. Niemal triumfował, gdy wstał i nacisnął przycisk. Teraz. Musiałam coś zrobić. W porę zagrałam na zwłokę, szybko mówiąc: — Powiedziałeś o dwóch przerwach. Pierwsza była, gdy Cole wrócił, żeby cię przyjąć. Jaka była druga? Słuchałam jednym uchem. Nie dbałam o to, co miał zamiar powiedzieć. Sięgnęłam do tyłu, by złapać słuchawkę, wciąż wetkniętą za pasem.

281

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Och — Odparł cicho. Nietypowo cicho. Uciszyłam się, ponownie skupiając się na nim. — Tak. To. — Jego buzia się wykrzywiła. — To był twój mąż. Drzwi się otworzyły. Wystawił rękę, przytrzymując je w miejscu. — Co? — Nadchodziła masowo, zbliżająca się zagłada. Poczułam, jak nadchodzi, pokrywając mnie niczym mroczny cień. — Był na niego traf, ale powiedziałem ci, że w końcu nie miało to znaczenia. W każdym razie umarł, ale to nie byliśmy my. Potrząsnęłam głową. Wiedziałam o tym. — To był pijany kierowca. — Nie. Kierowca nie był pijany, a policja nie spisała żadnego oświadczenia. Nigdy o tym nie wiedziałaś? —Co? Nie wiedziałam... nie mogłam... O czym on mówił? — Mam policję na swojej liście płac. Twoja przyjaciółka się dowie, ale mogę to opóźnić. Tak powiedział Cole. — Nie. — Muszę się mylić. — Nie ma mowy. — Nie byliśmy jedynymi, którzy mieli traf na twojego męża, i to nie my byliśmy tymi, którzy go wypełnili. — Mówisz... nie. Nie wierzę ci. — Uwierz mi, Addison. To twój chłopak był tym, który zabił twojego męża. Ten "pijany" kierowca, do niedawna był także jego kierowcą. Carl... Zaczęłam sucho wymiotować, ale nie — nie mogłam. To nie był koniec. Nie było już grania na zwłokę, gdy Dorian pochylił się, by mnie złapać, znów trzymając się za kostkę. Zamierzał zaciągnąć mnie do swojego samochodu, ale gdy zaczął się odwracać, zakołysałam się. Wszystko we mnie chciało płakać, zwijać się i zrezygnować, ale tego nie zrobiłam. Zakołysałam się ze wszystkim, co miałam. Byłam na ziemi. Nie mogłam uciec. Musiałabym się czołgać, ale wiedziałam, że muszę walczyć. Musiałam go zranić, chociaż trochę. Przełknęłam krew, łzy i żółć,

282

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

gdy zaczęłam kołysać całym swoim ciałem. Rzucałam się przez całą drogę, rozbijając jego uścisk. Połączyłam się z jego twarzą, ale, właśnie gdy poczułam styczność, wiedziałam, że to nie wystarczy. Cofnął się, ale tylko trochę. Po raz kolejny wpadłam na ścianę i przez chwilę, mogłam tam tylko siedzieć, oszołomiona. Kiedy podniosłam wzrok, wiedziałam, że mnie zabije. Zamierzał zastrzelić mnie tu i teraz. Jego oczy płonęły z wściekłością, a dłonie zaciskały się w pięści. Stał, wpatrując się we mnie, wyobrażając sobie wszystkie możliwe sposoby, na jakie mógłby mnie zranić — mogłam poczuć jego myśli. Zimny dreszcz przebiegł w dół mojego kręgosłupa. Na jego policzku, już zaczął się tworzyć czerwony ślad, gdzie go uderzyłam. Miałam z tego trochę satysfakcji, ale była ona mała. Więc pieprzyć małe. Chciałam to wykrzyczeć. — Ty su... — Dorian ruszył do mnie, ale właśnie ktoś się za nim pojawił. Ona zamachnęła się, uderzając go w tył głowy i w przeciwieństwie do mojego uderzenia — jej był znaczący. Jego oczy przetoczyły się w głąb głowy i odwrócił się, trzymając się wystarczająco długo, aby zobaczyć, kto go uderzył. Stała tam Dawn, trzymając w rękach patelnię. Była zdyszana, ale gdy on podjął krok w jej stronę, znów dosięgnęła go, uderzając w twarz i okręcając się całkowicie dookoła od siły uderzenia. Zatrzymała się — jej policzki nadymały się w skupieniu, jej czoło się zmarszczyło, wtedy zamachnęła się po raz trzeci. Prosto na jego krocze. Dorian upadł, uderzając w cement parkingu. Dawn obejrzała się na mnie. — Żeliwna patelnia. Pomyślałam, że jest najlepsza, żeby go znokautować. — Puściła ją i patelnia spadła z trzaskiem na podłogę. Zmarszczyłam brwi, próbując wszystko zrozumieć. Wróciły do mnie słowa Sii: — Przydzielił ci gwardię strażników. — Jesteś strażnikiem? — Nie. — Wyszczerzyła zęby w uśmiechu, wyglądała na niemal gotową, aby samej zachwiać się na ziemi. Przeczesała dłonią włosy, co sprawiło, że zrobiła z nich

283

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

większy bałagan. — Po prostu jestem zamkniętą w budynku. Tym razem opłaciło się być wścibskim, hę? Chciałam się roześmiać, ale wszystko, co mogłam zrobić, to płakać. Liam...

284

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Powinnam była uciekać. Nie zrobiłam tego. Powinnam była się ukryć. Nie zrobiłam tego. Powinnam była płakać. Nie potrafiłam. Powinnam była się złościć, rzucać czymś. Ręce nie odstępowały moich boków. Powinnam była coś zrobić, cokolwiek. Jednak siedziałam w swoim mieszkaniu i czekałam. To właśnie robiłam. Jake i Sia pojawili się na górze wkrótce po tym, jak Dawn znokautowała Doriana. Zadzwoniła do nich i oni zeszli. Jake zadzwonił po karetkę pogotowia, a zaraz potem po policję i wkrótce parking Mauricio został wypełniony przez migające czerwone i białe światła oraz spacerujące mundury. Policja zaaresztowała Doriana, jednak nie miałam wątpliwości, że ostatecznie dostanie go Cole. Ktoś znalazł Kena i załadował go do ambulansu. Dawn pojechała z nim, płacząc, ponieważ najwyraźniej zawsze w każdy wtorkowy wieczorem przynosiła mu kolację. Siadali razem i zajadali się spaghetti, co tydzień przez ostatnie siedem miesięcy. Sanitariusze próbowali mnie również zabrać ze sobą, ale odmówiłam. Przebadali mnie i nie znaleźli żadnych nowych obrażeń, które zaniepokoiłyby ich wystarczająco na wycieczkę do szpitala, więc zostałam. Była rozmowa, którą musiałam odbyć. I nie ruszyłabym się stąd, do czasu, gdy nie została załatwiona. Więc byłam tutaj, kilka godzin później, i wreszcie usłyszałam uruchomioną windę. Mój panel zabrzęczał, a potem drzwi się otworzyły. Sia i Jake byli tutaj wcześniej, ale ich spławiłam. Wiedziałam na pewno, że nie minie dużo czasu, zanim Cole się zjawi, a ja nie chciałam ich tutaj. Kazałam im zostawić otwarte drzwi od sypialni. Chciałam usłyszeć, jak on nadchodzi. I w pewnym sensie usłyszałam, jednak nie do końca. Słyszałam windę.

285

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Słyszałam, kiedy wbił kod, aby otworzyć moje drzwi. Słyszałam otwierane drzwi. Jego nie słyszałam. Nie było żadnego dźwięku — szedł korytarzem, przechodząc obok kuchni, przeszedł przez salon — do czasu, gdy stanął w drzwiach mojej sypialni. Nagle po prostu tu był i chociaż się go spodziewałam, moje serce nadal podskakiwało mi w klatce piersiowej. Ten mężczyzna, który wpatrywał się we mnie z ostrym błyskiem, rozpalającym jego oczy, z rękoma zwiniętymi w pięści przy nogach, nie wyglądał niczym delikatny kochanek, od którego wcześniej usłyszałam wyszeptane "kocham cię". Nie. Widziałam zabójcę, o którym zawsze wiedziałam, że tam był, którego sama mogłam doświadczyć, jednak to było coś więcej. Szukałam jakiejkolwiek winy u Cole'a. Przez chwilę wstrzymałam oddech i zobaczyłam to. Czułam to. Widziałam, jak wściekłość ledwie osłabła pod jego kontrolą. Widziałam w nim bezwzględność. Widziałam zimną krew, którą ktoś z jego życiem potrzebowałby, kiedy pociągał za spust, albo gdy ktoś inny pociągnął za spust. Mój brzuch rozgorzał się i wiedziałam. Mógł to zrobić. Zapytałam ochryple. — Czy twoja rodzina zabija mojego męża? — Moje gardło ledwo pracowało, jednak nie przypuszczałam, że to z powodu ręki Doriana. Pobladłam. Nie mogłam powstrzymać prawdziwej prawdy. Zapytałam jeszcze raz. — Zabiłeś Liama? Czekałam. Jego klatka piersiowa unosiła się, gdy wciągnął cichy oddech. Nigdy nie przerwał kontaktu wzrokowego i może to dlatego tak bardzo bolało — ponieważ zobaczyłam to, zanim usłyszałam. Czułam się, jakby wydał na mnie wyrok, gdy powiedział jedno słowo: — Tak. W zamian miałam tylko jedną odpowiedź. — Wynoś się.

286

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Pięć Sposobów, Aby Polepszyło Się Po tym, Gdy Facet Dostał Się Przez Twoje Mury Okej, panie. Stało się. Próbowałaś się przed nim zabezpieczyć, ale on przedarł się przez twoje mury. Dokąd stąd ruszysz? Przy odrobinie szczęścia, on odwzajemni twoje uczucia. Teraz jesteście razem i otrzymujesz romantyczne spacery po parku, trzymanie się za ręce, radość dotykania w zaciemnionym teatrze. To są dobre dni. To są dni, na które masz nadzieję, ale co jeśli sprawy nie zawsze kończą się szczęśliwie? W takim przypadku musisz ruszyć dalej (ponownie). Oto co robisz:

*Gorzałka. Całe mnóstwo gorzałki. Zwykle prawdopodobnie, przywiązujesz dużą wagę do swojego spożycia alkoholu. To jest czas, w którym możesz to odpuścić. Zapisz to, a następnie podrzyj. Spal papier. W tych okolicznościach im więcej alkoholu tym lepiej. Tylko bądź ostrożna, oczywiście. Żadnego prowadzenia, żadnego wybierania numeru po pijaku i poznaj swoje granice! *Jeśli alkohol na ciebie nie działa, idź zdrową drogą. Skoncentrujcie się na ćwiczeniach. Zdobądź członkostwo na siłowni. Zostań biegaczką. Rusz energicznie swoim tyłkiem. Jeśli nie możecie zaszyć bólu serca, użyjcie go, jako paliwa do czegoś wydajnego. Wykorzystajcie wysoki poziom tych endorfin, panie! *Muzyka! Smutna muzyka. Szczęśliwa muzyka. Blues. Folk. EDM. Cokolwiek zadziała. Wypełnijcie swój telefon i włączcie go głośno, kiedy potrzebujesz dawki. Połączyć numer trzy z numerem drugim, a wyjdziesz na tym zdrowiej, wyglądając lepiej niż kiedykolwiek. Możesz także połączyć numer trzy z numerem jeden. Numer trzy może zadziałać z czymkolwiek. *Jedzenie. Teraz gdy kontrowersyjnie poleciłam nieograniczoną ilość alkoholu, aby spowodować odrętwienie twoich uczuć, muszę zaproponować tę opcję z surowszymi wskazówkami: dogódź sobie jedzeniem tylko w pierwszy weekend! Lody. Makaron. Pizza. Cokolwiek jest na twojej zakazanej liście, odłóż ją na to pierwsze święto-płaczu. Poczuj jedzenie. Poczuj emocje. Gniew. Smutek. Cokolwiek potrzebujesz, by wypełnić tę dziurę, którą w tobie pozostawił, użyj jedzenia, wraz z

287

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

alkoholem albo muzyką, aby pomogło ci uśmierzyć ból. Jednak kiedy kanaliki łzowe przestaną działać, bo w końcu przestaną, odstaw jedzenie. Rozpocznij od numeru 2. *Przyjaciele / Rodzina / Zabawa. Wykorzystaj ich. Zaproś przyjaciół, aby z tobą wyszli, rozśmieszyli cię — przeciągnij ich przez wyżymaczkę. Dlatego są twoimi przyjaciółmi. Wesprzyj się na rodzinie. Idź do nich, jeśli potrzebujesz wsparcia lub po prostu zapomnieć o rzeczywistości. Jeśli musisz wrócić do wczesnych dziecięcych lat, kiedy wszystko było bezpieczne, idź tam. Wykorzystaj ten czas, kiedy możesz być samolubna. Jesteś tą, która cierpi. Ty będziesz podtrzymywać ich później, kiedy będziesz potrafiła ich utrzymać. Do tego czasu bądź samolubna. Ciesz się ich wsparciem i ponad wszystko inne, staraj się zabawić pod koniec dnia. To odgoni złamane serce, stopniowo. A jeśli wszystko inne zawiedzie, przejdź do numeru szóstego. *Przygoda seksualna na jedną noc. Dostanie się pod kogoś nowego, może być najlepszym sposobem, by zapoczątkować zapominanie o kimś starym. Ale bądź ostrożna. Nie pozwól jednonocnemu postanowieniu lub postanowieniu więcej-niżkilka-nocy, zmienić swoją przyszłość. A jeśli pójdziesz tą drogą, opróżnij szufladę i napełnij ją prezerwatywami. Weźcie sprawę w swoje ręce się, panie. Nie polegajcie na facecie. W końcu, po pierwsze to może dlatego znalazłyście się w tym bałaganie.

To powiedziawszy, napij się, zjedz, pozwól łzą płynąć, wykorzystaj gniewu i postępuj zgodnie z tym, co pomoże ci wytrzymać ból. Dostaniesz swoje mury z powrotem w mgnieniu oka.

288

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Odeszłam. Kilka godzin później, Sia zawiozła mnie do domu moich rodziców. Kiedy otworzyły się drzwi i pojawił się mój ojciec, ubrany w zwykłą, niebieską w szkocką kratę, flanelową piżamę, nie potrafiłam już powstrzymać łez. Kiedy byłam wściekła, kiedy rzucałam rzeczami, kiedy krzyczałam, kiedy wszystko odpuściłam. Ale kiedy to się skończyło, w następnym tygodniu, nie byłam pewna, po kim rozpaczałam: Liam’ie czy Cole’u. Moi rodzice oniemieli, kiedy po raz pierwszy mnie zobaczyli, ale zignorowałam ich reakcje. Nie miałam słów, aby to wyjaśnić, więc zrobiła to Sia, jak tylko mój tata zabrał mnie do środka. Usłyszałam ich łagodną rozmowę na werandzie, gdy czekałam w kuchni, a łzy spływały mi na stół. Tej nocy, kiedy wrócili i po tym, jak Sia spytała po raz siódmy, czy powinna zostać, a ja ponownie powiedziałam jej, że nie i odprowadziłam ją do samochodu, ojciec wyciągnął butelkę whiskey. Moi rodzice nie pili dużo. Alkohol był na specjalne okazje, może jedną szklankę na wakacjach. Ale tej nocy moi rodzice byli ululani. Moja mama wciąż płakała. Nie wycierała łzy, stwierdziwszy, że nie powinni pozwolić mi mieć własnej przestrzeni, mimo że o nią prosiłam, i patrzyłam rozpaczliwe w jej oczy. Raz po raz. Za każdym razem, gdy się ono pojawiało, napełniała szklankę. Mój tata był taki sam, tyle że nie płakał. Od czasu do czasu w jego oczach pojawiała się mordercza furia. Dłonie zaciskał w pięści, a żyły wybałuszały się mu na szyi. Wówczas ponownie napełniał swoją szklankę z whisky. Po miesiącu Sia i Jake zaproponowali, że pomogą spakować moje mieszkanie. Oczywiście chciałabym się przeprowadzić i oni oczywiście rozumieli, dlaczego nie chciałam wrócić, by stawić czoło temu miejscu, w którym zakochałam się w Cole’u. Oni rozumieli. Byli bardziej niż chętni, żeby pomóc mi ruszyć z moim życiem, ale jedynym problemem było... za każdym razem, gdy próbowałam o tym myśleć, nie

289

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

mogłam. Mój mózg się zamykał. Słowa, które odpowiadałyby Sii, nigdy nie wyszły z mojego gardła, a kiedy rozmawiałyśmy przez telefon, zawsze dotyczyło to moich rodziców, mojego powrotu do domu albo jej życia. Opowiadała mi o swojej pracy, jak Gala miała się świetnie, i jak jej związek z Jake’em również się rozwijał. Nie mogłam się zmusić, by poprosić ją, żeby pomogła mi ruszyć dalej. Próbowałam. Naprawdę. Próbowałam wymusić słowa ze swojego gardła. Ale nigdy nie wyszły i za każdym razem, gdy odkładałam słuchawkę telefonu, zalewały mnie kolejne wspomnienia. Nie chciałam tego pamiętać, ale dręczyły mnie mimowolnie. Przypominałam sobie pierwszy raz w Gianni, gdy Cole wszedł ze swoimi przyjaciółmi. Przypomniałam sobie, jak się zbudziłam, jakbym żyła we śnie przez ostatni rok. Przypomniałam sobie, jak widziałam go w windzie, podtrzymującego Carla. Moje ciało zapłonęło tak jak wtedy. Poczułam to wszystko jeszcze raz, tak bardzo pragnęłam Cole'a, nawet wtedy. Jego widok na tym torze, to jak mój żołądek dostał motyli, a moje dłonie się pociły, jakbym była uczennicą. Wtedy przypomniałam sobie stolik na naszej pierwszej wspólnej kolacji, to jak nie zamówiliśmy i wróciliśmy do mojego mieszkania — poczułam jego wargi, sposób, w jaki mnie trzymał, jak mnie niósł. Sposób, w jaki sprawiał, że jęczałam, gdy przeczesywałam palcami jego włosy. Uczucie jego we mnie. Uczucie jego we wszystkich innych chwilach, również. Zawsze zadawałam sobie najgorsze pytanie; to jedno, które mnie zadręczało: Czy on tęsknił za mną, tak jak ja tęskniłam za nim — doszczętnie i całkowicie?

290

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Addison, możesz wyczyścić stoisko Taffy? — Kto to był? — zapytała Sia przez telefon. Wetknęłam mocniej telefon między ramię a szyję, dałam Kirkowi kciuki-na tak i zaczęłam zmierzać do przeciwnego końca stajni. Gdy szłam, konie podniosły wzrok w każdej zagrodzie. — To był facet, któremu pomagam — powiedziałam. — Moja mama zmęczyła się moim osowiałym chodzeniem po domu. Kiedy kierownik stadniny na naszych targach

w

hrabstwie

wspomniał,

że

szuka

ochotników,

odgadnij,

kogo

zasugerowała? — Nie zrobiła tego. — Zrobiła. — Zatrzymałam się w połowie drogi do stoiska Taffy. Moje torby były schowane obok pojemników na żywność. Chwyciłam trochę jabłek, które przyniosłam i ruszyłam dalej. Kiedy chodziło o klacze alfa, dowiedziałam się, że z łapówkami zajdzie się daleko. — W przeważającej części jest mi tu dobrze i szczerze mówiąc, to naprawdę wyciągnęło mnie z domu. Sia zrobiła wymijający Mmmmm dźwięk, gdy Taffy wystawiła swoją głowę ponad drzwiami zagrody. Miała duże oczy łani i długą, białą plamę pośrodku brązowej twarzy. Jej nozdrza rozszerzyły się, kiedy wyczuła zapach jabłek i trąciła nosem moją rękę. — Poza tym, niektóre z tych koni mają lepsze postawy niż ludzie — powiedziałam. — Tak, jak ten — przebiegłam wolną dłonią przez twarz Taffy, aż do loczka na jej czole. — Oh tak. Ty, panno Taffy. Jesteś przecież apodyktyczną klaczką, nieprawdaż?

291

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Czy ty flirtujesz z tym koniem? — spytała Sia. Roześmiałam się, złapałam telefon, przykładając go do drugiego ucha. Taffy zabrała jabłka i wycofała głowę, zadowolona, że może pozwolić opaść im w swojej zagrodzie, by mogła je zjeść. Oparłam się o drzwi straganu. — Flirtuję i mnie to nie obchodzi. Sia roześmiała się, a po chwili zamilkła. — Nie wracasz, prawda? — Co? — Brzmisz na szczęśliwą. Czy też może, brzmiałaś na szczęśliwszą przez ostatni czas, kiedy rozmawiałyśmy przez telefon. Nie wracasz, prawda? Mogłam usłyszeć jej rozczarowanie. —Uh... — Co mam powiedzieć? Moje rzeczy nadal tam były. Czekały. Zbierały kurz. Siedząc samotnie. — Nie wiem, Sia. Naprawdę nie wiem. — Nadal miałam nadzieję, odkąd nas odcięłaś, ale teraz mogę usłyszeć to w twoim głosie. Możesz mi powiedzieć. Naprawdę nie wracasz. Spojrzałam na ziemię, trzymając telefon tak mocno. Moje gardło spuchło. — Uh... — Nieważne. Nie powiedziałam tego, żebyś poczuła się źle. Przepraszam. Ja po prostu... zaczynam wariować, nie mając tutaj swojej najlepszej przyjaciółki. — Wiem. — Zassałam oddech. — Przepraszam. Jej głos zniżył się do szeptu. — Myślę, że Jake zamierza się oświadczyć.— Ruszyła dalej, zanim, mogłam coś powiedzieć. — Nie mam żadnego dowodu. To nie tak, że znalazłam pierścionek albo coś, a nawet paragon, ale za każdym razem, gdy robię coś na jego komputerze, pojawiają się ogłoszenia ze stron z pierścionkami. A kiedy szukam ubrań, nagle zaczynają się pojawiać reklamy z sukienkami, więc to znaczy, że przegląda, prawda? Ja już wiedziałam, że tak. Jake zadzwonił tydzień wcześniej, aby poprosić o moje "pozwolenie". Śmiał się, gdy rozmawialiśmy, ale słyszałam, że się denerwował. — Wiem, że nie jesteś jej mamą i tata, ale jesteś powodem, dzięki, któremu ją poznałem, i jesteś jej rodziną — powiedział. — Pomyślałem, cóż, poczułem, że to właściwe, by

292

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

cię poprosić. Zamierzam zapytać również jej rodziców, ale jeśli mam być szczery, to ona jest bliżej z tobą. Wiem, że dla niej będzie więcej znaczyło, jeśli poproszę cię, więc oto ja... — znowu się roześmiał, kończąc z wysokim piskiem — pytam cię, czy mogę poślubić twoją przyjaciółkę? — Tak — powiedziałam mu. Bolały mnie policzki od uśmiechania się podczas tej rozmowy. — Tysiąc razy tak. Ona tak bardzo cię kocha. — Tak? — Tak! Brzmiał na tak szczęśliwego i od tego czasu była to walka o milczenie. — Cóż, jeśli to robi, okaże się bardzo mądrym człowiekiem — powiedziałam teraz do Sii. Parsknęła. — Jesteś cholernie szczera, on jest mądry. Był geniuszem, który zapieczętował szybko sprawę tej pierwszej nocy. Natychmiastowa i miłość, Addison. Przysięgam. To było podczas tej pierwszej kolacji w jego mieszkaniu, po znalezieniu schowka Williama — gdy skończył i przed cytowaniem z koszulki Dereka. — Czy chcę to wiedzieć? — Pamiętasz tę koszulkę? Albo poczekaj. Czy to był jego kubek do kawy? Myślę, że to był kubek. Boże... — zachichotała. — Przyniósł swój kubek na kolację i nadal robi! Ten sam. Nie martw się, nie mam bajtów, głosi. Kiedy byliśmy w łazience, Jake powiedział: — Nie martw się, mam bajty. — A potem przeliterował bajt, gdy mieliśmy moment kulminacyjny. Okej. Tak, to było zbyt dużo informacji. Ale śmiałam się tak bardzo mocno. — Nadal to robiła. Po chwili się uspokoiła. — To właśnie wtedy się stało. To wtedy poczułam do niego coś silnego. Po prostu nie zdawałam sobie z tego sprawy aż do potem. — Cóż, to jest dobra historia. — Musiałam jej to oddać. — Nie za dużo informacji? — O nie, zdecydowanie za dużo informacji, ale w porządku. — Uśmiechałam się jak głupek i wiedziałam, że ona również. Taffy otarła się o tył mojego ramienia, a gdy się obróciłam, powąchała moją rękę.

293

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Powinnam iść. Mam jedną klacz szukającą jedzenia. Ona patrzy na mój telefon, jakby to był jej następny posiłek. — Dobra. Posłuchaj, hm... zanim pójdziesz, muszę ci coś powiedzieć. Mój żołądek opadł. — Co? — Widziałam go któregoś dnia. Od razu wiedziałam, kim jest on. Moje gardło zaczęło płonąć. — Schudł — wykrztusiła, kasłając, aby oczyścić gardło. — Nie ma go za często w pobliżu. To znaczy, nigdy go nie widziałam, ale wiem to od Dawn. — Serce mi drgnęło. Zawsze czułam się, jakbym wstrzymywała oddech, gdy chodziło o Cole’a. — Powiedziała, że wyjechał, ale teraz wrócił. Widzieliśmy go w holu w którąś noc. Jake i ja wychodziliśmy z Doris i Williamem. Właśnie wtedy zostaliśmy zmuszeni, by zrezygnować ze spędzenia czasu z naszymi hipisowskimi sąsiadami na emeryturze, którzy są niesamowici i komiczni. Muszę to oddać. Och, a Derek zamierza umówić się z Dawn. Któregoś tygodnia mieliśmy kolację u innego rezydenta i przeprosiła mnie za telefon. Nie miałam pojęcia, o czym mówiła, ale ciągle zadawała pytania o Derek’a przez całą noc, więc myślę, że już ją zaprosił. Myślę, że ona o tym myśli. W każdym razie mam taką nadzieję. Wydaje się mieć mniejszą obsesję na punkcie Jake'a, więc to jest plus. — Sia? — Tak? — Cole. — Przepraszam. Robię się zdenerwowana, kiedy mówię o nim, wiesz? Ale dobra. Tak. Zobaczyliśmy go. Po tym Doris i William zaczęli wychodzić z siebie. Myślę, że William musiał się dobrze sztachnąć, zanim wyszliśmy. Był bardziej zdenerwowany, że Cole go wyrzuci, bo ma politykę bez narkotyków — jakie to jest ironicznie? Właściciel jest szefem mafii i nie ma polityki narkotykowej... — Sia! — Okej. Tak. Wiem. Uh... pytał o ciebie. Zrozumiałam.

294

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— I co powiedziałaś...? — Nie wiedziałam, co powiedzieć, więc po prostu paplałam. Gah. Nigdy nie zachowuję w ten sposób, chyba że chodzi o ciebie i o niego, ale człowieku. Addison, dlaczego odeszłaś? Było mi momentalnie gorąco i nagle ni z tego i owego, zimno. — Bo zabił Liama. — Tak, ale... — jej głos stał się taki cichy. — To właśnie nie ma sensu. Nie sądzę, żeby był taki rozbity, nie, gdyby naprawdę to zrobił albo to rozkazał. Wiesz? Coś się stało? — Czy to dlatego przestałaś mówić o przeprowadzce? Nie wierzysz, że to zrobił? - Taffy ciągle ocierała się o moje ręce i ramiona. Zignorowałam ją. — Cole powiedział, że to zrobił. — Wciągnęłam oddech. Właśnie wypowiedziałam jego imię na głos. Nie robiłam tego tak długo... ...tak długo. — Wiem. — Sia brzmiała teraz cicho, jakby się skurczyła. — Wiem, ale... co jeśli skłamał, Addison? Czy myślałaś... Nie chciałam o tym myśleć. Czułam, jak moje gardło się zamyka. — Ja, uh, muszę iść, Sia — odcięłam ją. Właśnie miałam się rozłączać. — Zapytał, czy jesteś szczęśliwa. Zatrzymałam się, mój palec zawisnął nad przyciskiem zakończenia połączenia. Nie mogłam oddychać. Moje płuca stanęły w ogniu i uchwyciłam się telefonu niczym liny ratunkowej. — Co powiedziałaś? Wypaliła: — Powiedziałem mu, że jesteś. Wyglądał na zadowolonego, że to słyszy. Więc tak. Proszę bardzo. Przepraszam, jeśli nie miałam tego mówić. — Nie, nie. — Potrząsnęłam głową. Nie wiedziałam, co powiedzieć. Pytał o mnie. Wiedział, że mam się “lepiej.” Cieszył się, że to słyszy.

295

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Nie mogłam... nie mogłam pogodzić się z tą myślą, więc wykrztusiłam — muszę iść. Zakończyłam połączenie, zanim zdążyła coś powiedzieć. Mój telefon wylądował w kieszeni, a ja stanęłam, gdy wszystko zawirowało — skręcając się, trzęsąc i kłębiąc się we mnie. W moim ciele rozpętał się huragan, a ja mogłam tylko stać i wpatrywać się w... spojrzałam na to, na czym faktycznie się skupiłam. Kawałek słomy na podłodze. Pojedyncze, smutne, samotne źdźbło słomy. Wówczas czułam się dokładnie jak ta słomka. Tęskniłam za nim. Poczułam łzy, które groziły wylaniem i szybko zamrugałam, ocierając dłonią oczy. Nie mogły się wylać. Nigdy więcej. Już nie. Musiałam z nim skończyć. Powiedział mi, że zabił Liama. Nie powinnam czuć żadnych z tych uczuć. Nie powinnam nawet o nim myśleć. Powinien być dla mnie martwy, ale mój Boże — gdy odwróciłam się do Taffy, wiedziałam, że tak się nie stanie. Mogłam próbować, ale wiedziałam, że Cole na zawsze pozostanie częścią mnie, niezależnie od tego, jak niewłaściwe to było, należała ona do niego. Godzinę później byłam spocona oraz pokryta brudem i słomą, gdy Kirk zatrzymał się przy stoisku. Oparł dłoń o otwarte drzwi i popatrzył do środka. —Nie zdawałem sobie sprawy, że jej zagroda była tak zniszczona. John nie mógł usunąć tego gnoju we wtorek, tak jak było to zaplanowane. — Eee tam. — Przerwałam i przetarłam ramieniem po czole. — Spędziłam czas z Taffy, zanim weszłam do środka. Jest w porządku. — Mimo to. — Zmarszczył brwi, przypatrując się rogom. — Prawdopodobnie powinnaś się opłukać. — Wskazał na zewnątrz. — Śmiało. Ja skończę. Taffy może zostać w innym straganie na noc. — Na pewno? — O tak. Poza tym masz gościa. — Mam gościa? Nie było żadnego ostrzeżenia, żadnego samochodu zaparkowanego na zewnątrz, bez gigantycznych strażników przy wejściu — nic z tego, jednak łaskotanie zaczęło się w dolnej części mojego żołądka. Nie potrzebowałam pytać, kto to był. Kiedy wyszłam z miejsca, gdzie Taffy uderzyła mnie o ramię, wiedziałam.

296

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Łaskotanie wzrosło. Szłam przez stajnię, a ono wciąż rosło. Przeszłam za stragany, na cementowe schody przed stajnią, i poczułam go. Był tam, czekał na mnie, ręce miał w kieszeniach i odwróconą głowę. Spijałam go oczami. Zaczęło mi brzęczeć w uszach. Zignorowałam to. Sia miała rację. Cole wydawał się chudszy, a worki pod oczami sprawiały mi ból, ale i tak wyglądał pięknie. Część mnie nienawidziła tego, część mnie kochała. Chciałam do niego ruszyć i poczuć, jak otaczają mnie jego ramiona, ale się nie ruszyłam. Nie mogłam. Zamiast tego stałam tam i się śliniłam. Jego ciemne włosy wyglądały, jakby niedawno zostały przycięte na jeża, a ubrany był w wygodną, dopasowaną koszulę włożoną w dżinsy. Wyglądał szczupło, niebezpiecznie, tajemniczo i również całkowicie wspaniale. Potem, jakby mnie wyczuł, tak jak ja poczułam jego, odwrócił głowę ku mnie. Jego oczy. Boże. Stłumiłam westchnienie. Brakowało mi jego ciemnych oczu i tych długich rzęs. Cień przemknął przez jego twarz, zanim spytał: — Czy mogę tu być? — Jego głos był niski, brzmiał surowo. Moje serce opadło, usłyszawszy w nim ból. — Co masz na myśli? — Czy mogę tu być? Czy to jest ok? Jeśli nie jest to... — zawahał się, opuszczając głowę, gdy się skrzywił. — Mogę odjechać, jeśli mnie tu nie chcesz. Chciałam go. Chciałam. Powiedziałam tylko: — Jest porządku. Wskazał na aleję obok stajni. —Tam? Stajnia była schowana obok ściany otaczającej tereny wystawowe, więc aleja była pusta, z wyjątkiem dwóch koni, które były strojone dalej. Były przywiązane do ściany, a ich właściciele je czesali, jednak byli zbyt daleko, aby nas usłyszeć. Nie zwracali na nas uwagi. Cole nic nie mówił, nie od razu. Ja też nie. Mój umysł pędził. On tu był. Przyjechał. Powinnam była nienawidzić jego widoku. Powinnam teraz wymiotować albo wyciąć nóż, żeby go dźgnąć. Nie zrobiłam żadnej z tych rzeczy.

297

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Złączyłam ręce za plecami, ponieważ pragnęły go dotknąć. Wypełniło mnie obrzydzenie, jednak do siebie, a nie do niego. — Konie? — zapytał. — Moja mama zgłosiła mnie na ochotnika. — Ponieważ ciągle chodziłyśmy tą drogą, by obejrzeć ranczo sąsiada. Ponieważ brałam mojego psa na spacery i mimo że nigdy nie chciałam tam kończyć, zawsze to robiłam. Kiedy bowiem patrzyłam na konie, kiedy je oglądałam, kiedy byłam w ich pobliżu, czułam się, jakbym była z Cole’em. W tym wszystkim, chodziło o niego. — Nie zabiłem go — powiedział Cole. Liama? Moje serce szarpnęło się, naciskając na klatkę piersiową. — Doriana. Nie wiem, czy się zastanawiałaś, ale nie zabiłem go. Przekazałem go Bertal’om, pomyślałem, że sami sobie z nim poradzą. Stracą go, ponieważ to on jest powodem, przez który włamaliśmy się do ich burdelu. Zamierzałem go zabić, za to, co ci zrobił, ale wtedy rozpoczęłaby się kolejna wojna. Jedna wojna zabrała już twojego męża. Więc go przekazałem. — Niemal wyszeptał: — zrobiłem to dla ciebie. Nie mogłam... po prostu mrugnęłam na niego. — Co? — Dor — zaczął powtarzać. Przerwałam. — Nie obchodzi mnie Dorian. Liam. To on mnie obchodzi. Obchodził mnie powód, przez który nie mogłam być z nim, czy naprawdę go zabił, czy też nie. Słowa Sii odbijały się echem w mojej głowie, napełniając mnie tak wielką nadzieją, zbyt wielką nadzieją. — Ale... co jeśli skłamał? Zapytałam go tylko raz. On tylko raz odpowiedział. Mógł... może poczucie winy sprawiło, że wypowiedział to słowo? Czuł się źle, że zostałam zaatakowana i porwana? Powiedział to słowo, żeby mnie odepchnąć? Ponieważ był w mafii i chciał mnie chronić? Ogarnęła mnie nagła i niedorzeczna nadzieja. Może, tylko może. Czy ośmieliłabym się wypowiedzieć głośno te pytania? Nagle opuściło go brutalne przekleństwo.

298

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Powinienem iść. Przyjechałem, bo chciałem, żebyś to wiedziała. Przepraszam. To był błąd. — Kłamałeś? — Zamarł, jego oczy zablokowały się na moich. A może to ja byłam tą, która przylgnęła do jego? Nie byłam już pewna. Nic nie powiedział, więc zapytałam ponownie. — Okłamałeś mnie? — O czym ty mówisz? — Nie przyjechałeś, żeby powiedzieć mi o Dorianie. — Tyle wiedziałam. — Mogłeś powiedzieć Sii. Ona mogła mi to przekazać. Dlaczego tu jesteś? Serce mi waliło, hucząc w moich uszach i zrobiłam krok w jego stronę. Oblizałam wargi. Nie potrafiłam już dłużej utrzymać rąk za sobą. Czułem, jak sięgają po niego. Chciałam go tylko dotknąć, tylko raz. Ostatni raz. Ale wtedy... Jego usta były na moich. Wreszcie. To wszystko, o czym pomyślałam, kiedy się w niego zapadałam. Popchnął mnie na stajnię. Jego dłonie otoczyły mą twarz, a ja oddałam mu pocałunek. W ten pocałunek zostały przelane cztery miesiące bólu. Oboje byliśmy wygłodniali. Próbowaliśmy wypełnić siebie nawzajem, zwalczając głód, który tam był. Przywarłam do niego, potrzebując więcej, po prostu potrzebuję znacznie więcej. Tak jak głodne były jego wargi, moje były wygłodniałe. Tak wymagające, jak i czułe — dopasowałam się do niego i owinęłam ramiona wokół jego szyi, podnosząc się na palcach. Nie mogłam dostać się wystarczająco blisko. Miałam go. Znów byłam w jego ramionach. Nie obchodziło mnie nic innego. Tylko pragnęłam go znowu. Usłyszałam szeptany śmiech — to byli właściciele koni — i ja ich zignorowałam. On nie. Odsunął się i cofnął. Ruszyłam z nim, ale dotknął moich ramionami, przytrzymując mnie w miejscu, więc moje ramiona musiały opaść. Jego ręce wróciły do boków. — Przepraszam. Nie przyszedłem tu dla tego. — Przeczesał dłonią włosy.

299

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Więc dlaczego to zrobiłeś? Zabiłeś Liam? Okłamałeś mnie? — Proszę, powiedz, że skłamałeś. Proszę. Chciałam znowu poczuć jego wargi. Chciałam jego ramion wokół mnie. Jedną ostatnią noc. Potrząsnął głową, ból wyostrzył na jego rysy. — Nie. Nie zrobiłem tego. — Co masz na myśli? — Czy to znaczyło...? Nie zabił Liama? — Nie skłamałem. Ziemia osunęła się spode mnie. Znowu. Spojrzałam w dół, jakbym mogła zobaczyć czarną dziurę pod moimi stopami. — Ale... Uniosłam głowę. — Moja rodzina to zrobiła. — O czym ty mówisz? — Mówiłem ci, że jeden z moich wujków mnie zdradził. Pamiętasz to? Kiwnęła głową; moja głowa była taka ciężka. — Tak. — Dlaczego to miało znaczenie? — Jeden z moich wujów nakazał zdjąć twojego męża. To, co powiedział Dorian, było prawdą. Ale nie miałem pojęcia, dopóki sam ci nie powiedział. W windzie jest ukryta kamera. Musiał o tym zapomnieć. Słyszałem wszystko, co ci powiedział, ale to nie ma znaczenia, kto to był. To znaczy, skłamał w sprawie Carla. To nie on zabił twojego męża, ale miał nieco racji. To nie ja sam zarządziłem traf. Jednak była to moja rodzina i był to jeden z innych naszych kierowców. Jego oczy lśniły od niewylanych łez. — Jeśli chodzi o to, o co pytałaś wcześniej, masz rację. Mogłem pozwolić, by Sia ci przekazała. — Otworzył usta. Właśnie chciał coś powiedzieć, wówczas spojrzenie w jego oczach się załamało. Wydawał się teraz wyczerpany. Opuścił ramiona. — Powinienem iść. Nie jest to wobec ciebie uczciwe. — Więc czemu tu jesteś? Przerwał z udręką widoczną na jego twarzy i wydał kolejne ciche westchnienie. — Ponieważ nie potrafiłem trzymać się z daleka.

300

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Hej, Addy Obejrzałam się z kuchni. — Co? Wylegiwał się na kanapie w bokserach, z rozłożoną gazetą na kolanach. Frankie podbiegł do niego, machając ogonem, a Liam pogłaskał go wolną rękę. — Jakie jest dziesięcio listowe słowo dla rekwiem? — Żartujesz sobie? Skąd mam to wiedzieć? — Poczekaj. Lamentacja! — Wskazał na laptopa. — Dobry ol" światowej sieci. Potem wszystko się zmieniło i nagle wpatrywał się we mnie, całkowicie ponuro. — Wiesz — powiedział — nie rozmawialiśmy o tym, ale nie chcę, żebyś to dla mnie robiła. Poczułam śmieszne uczucie w żołądku. — Nie podoba mi się, dokąd to zmierza. Chcesz zjeść pizzę wieczorem? — Podniosłam telefon. — Zamówię ją. — Mam to na myśli. Jeśli coś mi się stanie, nie marnuj życia. To znaczy bądź smutna. Bądź naprawdę smutna. Spójrz na mnie — wskazał na sobie. — Jestem dobrym kawałkiem dupy. Ja też bym siebie opłakiwał, ale po jakimś czasie, rusz dalej, dobrze? Obiecaj mi. Nie czuj się winna, że jesteś szczęśliwa, nawet po moim odejściu. Zaschło mi w ustach. — Nigdzie się nie wybierasz. — Obiecaj. — Dobra. — Przekręciłam oczami. — Obiecuję. — Wiedział — powiedziałam, przypominając sobie. — Co? — spytał Cole. Ale ja mówiłam do siebie.

301

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Wiedział, że coś się stanie. Próbował mi powiedzieć. — Poczułam to samo śmieszne uczucie w moim żołądku. — Na dwa dni przed śmiercią, wiedział, że coś się zdarzy. Cole podszedł bliżej. Zamknęłam oczy, czując tak blisko jego ciepło. Mogłam obrócić się i schować głowę w jego ramieniu. Mógł trzymać mnie w ramionach. Mógł zmusić mnie do zapominania wszystkiego, jak to robił. Mogłabym zapomnieć o prawdziwości tego życia, o mafii. Straciłam już jedną miłość. Nie mogłam stracić drugiej. Nie mogłam stracić Cole'a. Nigdy bym tego nie przeżyła. Popatrzyłam na niego. Naprawdę na niego patrzyłam. Mógł zostać zabity na moich oczach. To wszystko mogłoby się powtórzyć. Powinnam powiedzieć nie. Powinnam odejść. Powinnam odejść, nigdy więcej się z nim nie widując. Mogłabym to zrobić. Mogłam to wszystko zrobić, chociaż teraz połowa mnie wykrwawiała się na ziemię. Nie mogłam. Prawda eksplodowała we mnie. Minęły już cztery miesiące. Cztery miesiące z wiarą, że zabił Liama. Cztery miesiące próbowania, pozwolić mu odejść, wiedząc, że powinnam go nienawidzić, że nigdy nie powinnam pragnąć, zobaczyć go ponownie. Cztery miesiące piekła. Cztery miesiące bólu, ponieważ nie mogłam zrobić żadnej z tych rzeczy. Tylko za nim tęsknić. Tylko go kochać, a teraz, kiedy na niego patrzyłam, studiując go, wiedziałam, na co się piszę. Otworzyłam usta, gotowa podzielić się wszystkim, o czym właśnie pomyślałam, gdy jego słowa zatrzymały moje własne. — Mieszkam w budynku z innymi rezydentami. Carter uważa, że jestem głupi. Tak, jestem w mafii. Tak, zostałaś w to wciągnięta, zanim nawet wszedłem do twojego życia. Tak, mogę sobie wyobrazić, że to wszystko było straszną historią. Jednak to nie jest historia o mafii. To historia miłosna i to jedna z tych, przez którą powinnaś szybko uciec, ale wysłuchaj mnie. — Podszedł bliżej i zniżył głos. — Proszę.

302

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Nie musiał prosić. Już słuchałam i wiedziałam, że patrzę na niego z tak wielką miłością. Musiała ona ode mnie świecić. Jak mógł jej nie widzieć? Zaczął ponownie, robiąc krok bliżej. Jego głos był tak miękki. — Mieszkam w budynku z innymi rezydentami, ponieważ mieszkałem w stajni. — Nie patrzył na mnie, jakby nie mógł się zmusić, by to zrobić. Jakby się wstydził. — To niedorzeczne, nieprawdaż? Jestem szefem mafii, a nie chcę kiedykolwiek być samotny. — Col... Podniósł głos, ale nadal na mnie nie patrzył. — Dlatego mam ludzi, którzy tam mieszkają. Dlatego lubiłem chodzić do twojego mieszkania, a nie mojego. Nigdy nie chodziło o to, że nie chciałem cię u siebie, czy to w tajemnicy, czy w ogóle. Straciłem wszystkich w moim życiu. Straciłem też Cartera. Przez dłuższy czas byłem tylko ja. Ja i... — wskazał na stajnię za nami — konie. O to właśnie z kim mieszkałem. Nie pozwoliłem sobie pokochać rodziny, która mi pomagała. Nie, ponieważ wiedziałem, że któregoś dnia, ktoś przyjdzie ich zabić. Wiedziałem, że każda osoba w moim życiu w końcu umrze. I to robili. Straciłem trzech dobrych przyjaciół. Zginęło cholernie mnóstwo ludzi, Addison. Teraz był bezpośrednio przede mną. Żywy. Oddychający. Był tak ciepły. Spojrzał na mnie i od razu poczułam różnicę, tak jakby podał mi tlen. Dotknął mych rąk, łącząc moje palce z jego. Czułam od niego ciepło. Owinął mnie w bezpieczne schronienie, przyciągając mnie i kusząc. Pochyliłam się do niego. — Zawsze tracę ludzi. To jest życie, którym żyję. Przygryzłam moją dolną wargę. Tylko to mogłam zrobić, aby powstrzymać się przed zawinięciem ramion wokół niego, przyciągnięciem go do siebie, zatopieniem palców w jego barkach, obejmowaniem go... ...nigdy nie pozwalając mu odejść. — Więc nie zrobię tego. Moje powieki poleciały w górę. — Co? — Nie będę prosić, żebyś wróciła. Nie powinienem był przychodzić.

303

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Co? — Musiałam zapytać jeszcze raz. Nie tego chciałam. — Pozwalam ci odejść. — Trzymał mnie za rękę i przycisnął wargi do mego czoła. To był pożegnalny pocałunek. Odsunął się. — Żegnaj, Addison. — Cole — zaczęłam. Jeśli coś mu się stanie... Odwrócił się, by odejść, ale chwyciłam go za ramię. Obrazy mignęły mi w głowie. Kiedy wszedł do Gianni. Winda. Bieg na torze. Nasza pierwsza noc. Nasza druga noc, kiedy wyszedł z tej windy i trzymał mnie w ramionach. Noc fundraiserów, gdy wszyscy gapili się na Cole'a, który wpatrywał się we mnie. Gdy przyszedł do mnie tamtej nocy. Gdy wyszedł, aby mnie ochronić na ranczu konnym. Gdy wiozłam go do domu. I ostatnim razem, gdy zostałam przywiązana do tamtego łóżka. Strzelania, a następnie otworzył drzwi. Uratował mnie. Przypomniałam sobie jego słowa: — Kocham cię. — Powiedziałeś, że mnie kochasz — wypaliłam. — Co? — Kiedy mnie uratowałeś. Słyszałam, co mi powiedziałaś. — Puściłam jego ramię i dotknęłam miejsca, gdzie były jego wargi. Moje palce tam pozostały. — Powiedziałeś, że mnie kochasz. — Zapewniłam, wpatrując się prosto w niego. Pragnęłam, żeby poznał prawdę, moją prawdę. — Ja też cię kocham. Jego usta wykrzywiły się, wyglądał na zbolałego. — Addison. Złapałam jego koszulę. —Kocham Cię. — Nie, Addison. Puszczam cię. Staram się postąpić dobrze. Jestem w mafii. To się nigdy nie zmieni.

304

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

To nie miało znaczenia. Potrząsnęłam głową. — Stoję tutaj i patrzę na ciebie i myślę o wszystkich tych samych rzeczach. On jest w mafii. Jest niebezpieczny. Może umrzeć. Mogę zobaczyć, jak umiera. — Pochyliłam głowę, ale wciąż na niego patrzyłam, utrzymując jego spojrzenie. Musiał zobaczyć, że mam na myśli każde, jedno słowo. — Mogłam zobaczyć, jak umierasz. Cały czas od nowa. Ten sam koszmar. Ale to nie ma znaczenia. To jest prawda, która wciąż we mnie uderza. To. Nie. Ma.Znaczenia. Moje serce wciąż potrafi bić. Mogę nadal chodzić, mówić, oddychać, kiedy jestem daleko od ciebie, jednak nie mogę żyć. Właśnie z tego zdałam sobie sprawę przez te ostatnie cztery miesiące. Mogłabym poczekać kolejne trzy, kolejne sześć. To nie ma znaczenia, bo to jesteś ty. Wybieram cię, tak jak wybrałam cię w noc, w którą zostaliśmy zaatakowani. — Słowa wyleciały ze mnie. — Wybieram ciebie. Zatrzymał się, spoglądając z powrotem bezpośrednio na mnie i zobaczyłam znoszone mury. To było oszałamiające. Ulga. Smutek. Nadzieja. Był jak ja, starał się postąpić dobrze, odchodząc, jednak się myliliśmy. Pozostanie — to była dobra rzecz. Przygniótł mnie do siebie. Jego wargi przy moich, po raz kolejny były tam, gdzie powinny być przez cały ten czas. Poczułam jego desperację, wciąż był wygłodniały tak jak ja. Wymruczał pieszczotliwe słowa przy mojej skórze: — Dzięki Bogu. Wówczas pocałował mnie i miałam nadzieję, że nigdy nieprzestanie.

305

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Kocham cię. Uśmiechnęłam się, zanim nawet otworzyłam oczy. W taki sposób każda dziewczyna powinna się budzić każdego poranka. Wargi Cole dotknęły jeszcze raz moich, zanim przeniósł się na moje gardło. Przeczesałam dłońmi jego włosy i zapytałam, z zamkniętymi oczami: — Dlaczego mnie kochasz? — Uwielbiałam, kiedy mi to mówił. Roześmiał się, jego oddech połaskotał moją skórę. Pocałował mnie w szyję. — Kocham cię z powodu śmiechu. Na samym początku się nie śmiałaś, ale teraz pragnę, rozśmieszać cię przez cały czas. Otworzyłam jedno oko. — Tak? Uśmiechnął się, jego oczy lśniły, a potem pocałował w prawą stronę mojej szyi. Rozciągał się obok mnie, podpierając na jednym ramieniu. Wymruczał znowu: — Kocham cię, ponieważ biegasz ze mną każdego poranka. Cóż, przez większość poranków. Teraz opuścił mnie śmiech. Poprzedniego poranka nie poszłam. Wieczór panieński Sii okazał się dostarczyć mi zbyt wielkiego kaca. Jednak Cole wrócił i obudził mnie w zupełnie inny sposób. Miałam nadzieję dziś na powtórkę. Otworzyłam drugie oko. —Daj spokój. Idź dalej. Jego oczy pociemniały, a następnie złożył miękki pocałunek na lewej stronie szyi.

306

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

— Kocham cię, ponieważ jeździsz ze mną konno i nie przeszkadza ci usuwanie gnoju z zagrody czy dwóch. Jęknęłam. — Tak ciężko jest wrócić do miasta za każdym razem, gdy jesteśmy na ranczo. Tam jest tak pięknie. Przeniósł się, ruszając w dół i poczułam jego wargi w dolinie między moimi piersiami. Jego wolna ręka przesunęła się, by zakryć jedną z nich, kciukiem potarł brodawkę. Mruknęłam — kontynuuj. Uwielbiam wysłuchiwać o wszystkich tych powodach — puściłam oczko. — Pokręcił głową, tylko nieznacznie, zanim uszczypnął mój sutek. — Hej! — Zignorował mnie, przeciągając językiem wokół sutka. — Kocham cię, ponieważ rozbiłaś Dawn, Wtorkową Noc Spaghetti z Kenem. — To nie fair. Jeśli ona je z Kenem, ja też chcę z nim zjeść. — Wydęłam dolną wargę, przypominając sobie o protestach Dawn. — Zachowuje się, jakby była jedyną, która może być podstępna, czy też jadać z Kenem. Ona nie jest jedyną, którą on uwielbia. — I. — Przysunął się, wpatrując w moje oczy. Dłonią rozczochrał mi włosy. — Naprawdę kocham, jak obejmujesz wszystkich w swoim życiu. — Och. — Ten jeden dotknął mnie bardziej niż inne. Nie mówił o Sii, Jake’u i Dawn, a nawet o Kenie. Nie odnosił się również do reszty mieszkańców budynku. Mówił o Emmie, która w ciągu ostatnich sześciu miesięcy stała się bliską przyjaciółką. Moje gardło zamknęło się od emocji. — Jestem szczęściarą, że mam Emmę za przyjaciółkę. Jest dobrą osobą. — Jest dla mnie rodziną. Wiem, że to dla mnie się bardziej postarałaś. — Opuścił usta do moich, szepcząc przy nich: — Dziękuję. — Sia wciąż się jej trochę boi. — Roześmiałam się lekko, moje wargi otarły się o jego. — Kocham Się, ale myślę, że to sprawia, iż lubię Emmę nawet bardziej. — Uspokoiłam się. Chciałabym, żeby jutro nie wyjeżdżali. Emma przyleciała na wieczór panieński Sii. Cole spędził wieczór z Carterem. Nie pytałam, co robili, jednak gdy wróciłam do domu, na stole kuchennym leżał

307

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

zestaw do paintballu. Trudno mi było wyobrazić sobie Cole’a i Carter’a Reeda grających w paintball, jednak myślę, że w pewnym sensie było to ironiczne. — Polecimy, żeby zobaczyć się z nimi za parę miesięcy. — Zgoda. — Trąciłam go, uderzając biodrami o jego. — Nie rozumiem, dlaczego wcześniej mnie okłamałeś. Mogłeś powiedzieć, że jesteś współwłaścicielem Octavia. Uśmiechnął się z wyższością, wsuwając pode mnie ramię. Pociągnął mnie mocno,

szarpiąc

moje

ciało,

aż

dopasował

się

między

moimi

nogami.

Zaaklimatyzował się i mogłam poczuć go tam, naciskającego na moje otwarcie. Jego oczy spoważniały. Odgarnął mi jakieś włosy z czoła, jego czułym dotykiem. — Posiadam wiele miejsc, a ty mogłabyś zebrać informacje na temat właścicieli Octavia. Obawiałem się, że dowiesz się o mnie wcześniej, niż planowałem. — O tym, że jesteś w mafii. Skinął głową, z oczami wpatrującymi się w moje. — Nie chciałem, abyś dowiedziała się w sposób, w jaki to zrobiłaś. Chciałem ci powiedzieć. Ja po prostu... — zawahał się, zaczerpując głęboki oddech. Jego klatka piersiowa poruszyła się przy mojej. — Chciałem się upewnić, że to nie zepsuje tego, co mieliśmy. — Nie pomyślałeś o tym, kiedy kazałeś mi tam polecieć? — Miałem nadzieję — jego uśmieszek płynnie przechodził z jednego obrazu w drugi, od żałosnego do półuśmiechu. — Więcej niż nadzieję. Pewien ból pobudził się we mnie i otoczyłam go nogami, ciągnąc go na siebie. Wyznania miłosne byłe miłe, ale robiłam się niecierpliwa. Kiedy jego oczy spotkały się z moimi, mruknęłam: — Cieszę się, że wszystko stało się tak, jak się stało — Tak? — Już wtedy się w tobie zakochałam. — Przypomniałam sobie stremowane uczucie w moim żołądku, zmieszanie, euforia. Było to tam, jednak nie chciałam tego zidentyfikować. Nie byłam gotowa.

308

Tłumaczenie i korekta: Find_Your_Destiny

COLE - Tijan

Potarł kciukiem kącik moich ust. — Kocham cię. — Wiem. — Roześmiałam się, kiedy go pociągnęłam go na dół. Wyszłam mu naprzeciw, moje wargi odszukały jego, a następnie powiedziałam: — Teraz mi pokaż. Znowu. I właśnie to zrobił.

Koniec

309