K. Donnellan - Reference and Definite Descriptions

SAVE OFFLINE

Reference and Definite Descriptions K. Donnellan

Keith Donnellan ➔

1931-2015, USA

➔

wykładowca na UCLA

➔

filozofia analityczna

➔

filozofia języka

➔

najważniejsze dzieło: “Reference and Definite Descriptions”

Twierdzenie “Smith’s murderer is insane” gdy widzimy zmasakrowanego Smitha ➔ nie wiemy dokładnie, kim jest morderca ➔ opisujemy, o kogo nam chodzi; deskrypcja jest prawdziwa o jakimś indywiduum

gdy na rozprawie sądowej oskarżony głupio się zachowuje ➔ ➔

odbiorcy wiedzą, o kogo nam chodzi deskrypcja, której używamy, może nie być prawdziwa

Rozwiązanie Deskrypcje określone pełnią dwie różne funkcje (dwa różne użycia), które zależą od intencji mówiącego: 1. Atrybutywne:

2. Referencyjne:

Mówiący twierdzi coś o kimś/czymś, co jest takie-a-takie.

Mówiący używa deskrypcji, aby pozwolić słuchaczom wybrać, o kim/czym mówi i twierdzi coś o tej rzeczy/tym człowieku.

“A speaker [...] states something about whoever or whatever is the so-and-so.”

“A speaker [...] uses the description to enable his audience to pick out whom or what he is talking about and states sth about that person or thing.

Różnice użyć 2. Referencyjne:

1. Atrybutywne: ➔ deskrypcja występuje w sposób istotny - denotuje coś, co posiada określoną cechę ➔ fałszywa presupozycja sprawia, że deskrypcja nie odnosi się do niczego ➔ denotuje obiekt, który spełnia deskrypcję

➔

➔

➔

deskrypcja występuje w sposób nieistotny moglibyśmy to określić inaczej fałszywa presupozycja nie sprawia, że deskrypcja nie odnosi się do niczego odnosi się do obiektu, co do którego mówiący wierzy, że spełnia deskrypcję

Pytanie “Who is the man drinking a martini?” Atrybutywne: pytanie zadane przez prezesa AA po donosie, że ktoś pije martini ➔

jeśli takiego człowieka tam w rzeczywistości nie ma, to nie da się odpowiedzieć na to pytanie

Referencyjne: pytanie zadane na imprezie w odniesieniu do człowieka obok ➔

nawet jeśli wskazany człowiek pije wodę, czyli deskrypcja jest nietrafiona, słuchacz nadal wie, o kogo chodzi i może odpowiedzieć na pytanie

Prośba/żądanie “Bring me the book on the table” Referencyjne: książka leży obok stołu przynosimy ją

Atrybutywne: książka leży obok stołu, ale wiemy, że miała leżeć na specjalnym stole, na którym nic innego nie powinno leżeć - nie przynosimy jej ➔

jeśli nic nie spełnia deskrypcji, nie możemy spełnić prośby/żądania

➔

mimo niespełnienia deskrypcji, możemy spełnić prośbę/żądanie

Różnice w presupozycji Istotna różnica pomiędzy użyciem referencyjnym i atrybutywnym leży w przekonaniach mówiącego. Atrybutywne: Jeśli nic nie spełnia deskrypcji lingwistyczny cel wypowiedzi nie zostanie osiągnięty. Referencyjne: Presupozycja lub implikacja wynika z faktu, że zwykle osoba próbuje dokładnie opisać to, do czego chce się odnieść, ponieważ to jest najlepszy sposób, aby słuchacze zrozumieli, do czego się odnosi. Jest możliwe, aby lingwistyczny cel takiej wypowiedzi został spełniony, mimo że nic nie spełnia tej deskrypcji.

Zarzuty do teorii Russela i Strawsona Błędne założenia: ➔

Możemy analizować deskrypcję określoną w oderwaniu od kontekstu ➔ Jeśli presupozycja lub implikacja są fałszywe, zmienia to wartość logiczną zdania ◆

u Russela: wartość logiczna zdania to fałsz

◆

u Strawsona: zdanie nie żadnej ma wartości logicznej

Zarzuty do teorii Russela i Strawsona Russel: ignoruje użycie referencyjne, nie uwzględnia go w ogóle w swojej teorii Strawson: nie odróżnia użycia atrybutywnego i referencyjnego i miesza fakty o nich

Strawson 1. Jeśli ktoś twierdzi, że q to b, to twierdzenie nie jest ani fałszywe, ani prawdziwe, jeśli nie ma b. “If someone asserts that the q is b he has not made a true or false statement if there is no b.”

2. Jeśli nie ma żadnego b, mówca nie odniósł się do niczego. “If there is no b then the speaker has failed to refer anything.”

3. Powodem, dla którego nie powiedział nic prawdziwego lub fałszywego jest to, że nie odniósł się do niczego. “The reason he has said nothing true or false is that he has failed to refer.”

Kontrprzykład “Is the man carrying a walking stick the professor of history?” ➔

Mężczyzna ma przy sobie laskę

➔

Mężczyzna ma parasolkę ◆

➔

Nie ma mężczyzny, a jest skała, która przypomina ludzką postać ◆

➔

nadal wiadomo, o kogo mi chodzi; słuchacze mogą odpowiedzieć

widać, do czego się odniosłem, ale pytanie jest nieodpowiednie

To było złudzenie optycznie i naprawdę zupełnie nic tam nie ma ◆

nie ma tego, do czego się odniosłem; w tym przypadku (3) jest prawdą

Odkrycie pomyłki Co odpowiedzieć, gdy mówca powiedział prawdę o x, ale w nietrafny sposób odniósł się do x (użył deskrypcji określonej, która nie jest prawdą dla x, ale wiemy, o kogo mu chodzi)? Donnellan radzi: Zgadzamy się, ale poprawiamy pytającego, używając właściwej deskrypcji lub imienia/nazwy x takiego, aby mówca też zgodził się z tym opisem/nazwą.

Skąd mamy wiedzieć o kogo chodzi? “Her husband is kind to her” powiedziane na imprezie o kobiecie, przy której stoi kochanek ➔

może źle przyjęliśmy, że kochanek to jej mąż i to o nim teraz mówimy

➔

może faktycznie wypowiadamy się o jej mężu, którego znamy

Interpretacja zależy od tego, co słuchacz wie o naszej wiedzy na temat męża kobiety kontekst jest bardzo ważny!

Dziękuję za uwagę