Martyna Mierzyńska - Bettie Page jako ikona popkultury

SAVE OFFLINE

Bettie Page jako ikona popkultury

Martyna Mierzyńskainnowacyjność i zarządzanie sferą publiczną

1950 roku poznała na nowojorskiej plaży Coney Island Jerry'ego Tipsa, fotografa amatora, z zawodu policjanta, który namówił ją na udział w sesji fotograficznej w stroju kąpielowym. Jej zdjęcia, które trafiły do lokalnych gazet, wywołały zainteresowanie Roberta Harrisona − wydawcy erotycznych magazynów („Wink”, „Flirt”, „Beauty Parade”), który zaproponował jej pracę u siebie. Pozowała w samej bieliźnie do zdjęć, które układały się w erotyczne historyjki. ●

Występowała też w wieczornych programach NBC i CBS, zdobywając dzięki temu dużą popularność. Od 1952 roku zaczęła pracować dla Irvinga Klawa, za jego namową zaczęła grać w filmikach o charakterze sado-maso. Pozowała również dla Bunny Yeager, byłej modelki, która zajęła się fotografią. Robione przez nią rozbierane zdjęcia Bettie trafiały do wczesnych numerów Playboya. W 1955 roku została Miss Pin-Up.

Zdjęcia Klawa przyniosły Bettie Page największą sławę, chociaż przez dłuższy czas nie wypadało przyznawać się do ich znajomości, a w pewnym okresie samo ich posiadanie było nielegalne. Nadzieje Klawa na to, że rezygnacja z nagości pozwoli mu uniknąć zarzutów, były płonne. W 1957 roku senator Estes Kefauver, polityk z prezydenckimi ambicjami, uznał, że spektakularne rozbicie erotycznego imperium Irvinga Klawa przyniesie mu popularność. W tamtych czasach 'pornografię' uważano za coś tak jednoznacznie złego, że ciężar udowodnienia niewinności spoczywał na oskarżonym. Kefauver fotografie bondage Klawa z tragicznym przypadkiem śmierci siedemnastolatka, który udusił się najprawdopodobniej podczas autoerotycznej zabawy, w której próbował sam siebie związać. Nawet nie starał się udowodnić, że ów siedemnastolatek kiedykolwiek zetknął się z fotografiami Klawa. Wszyscy wtedy uważali za coś oczywistego, że takie fantazje nie mogą się zalęgnąć w czystym sercu amerykańskiego chłopca bez ich uprzedniego zasugerowania jakąś wyuzdaną pornografią. Zgodnie z nakazem sądu zniszczono wszystkie negatywy i odbitki fotografii Klawa i ich reprodukowanie jeszcze przez wiele lat było nielegalne. Sama Bettie Page została wezwana na przesłuchanie przed senacką komisją jako świadek, ale po 16 godzinach spędzonych w poczekalni ostatecznie usłyszała, że komisja nie chce jej wysłuchać.

Pocztówki

–

Bettie początkowo nie zdawała sobie sprawy ze swojej popularności. Pierwsze oznaki, że społeczeństwo interesuje się jej osobą dostrzegła na wakacjach. Stoiska z pamiątkami były pełne pocztówek, które za pomocą montażu używały oryginalnych zdjęć Bettie lub przedstawiały modelkę, która pozą uczesaniem i makijażem była inspirowana wizerunkiem Page.

Komiksy

Wkrótce Bettie stała się nie tylko inspiracją dla modelek playboya czy twórców pocztówek. Bettie była jedną z bohaterek – rysowana kreską Dave’a Stevensa, Oliwii de Berardinis i licznych kontynuatorów zyskiwała coraz większą sławę. Twórcą komiksowego fetyszu był John Willie. Zasłynął jako twórca komiksów Sweet Gwendoline, The Escape Artist oraz The Missing Princess – prawa do ich rozpowszechniania odsprzedał Klawowi. Ten jednak często odrzucał rysunki komisarza – były dla niego zbyt drastyczne. Nic dziwnego, Willie realizował na ilustracjach nawet najbardziej skrajne fantazje. Jego modelki miały wyraźne ślady na ciele od uderzeń pejczem, rysował także kobiety niepełnosprawne - choć piękne, eleganckie i zmysłowe, były pozbawione na przykład… jednej nogi. Willie przyjmował zlecenia od nawet najbardziej wybrednych fanów BDSM – większość z nich oczywiście nigdy nie została opublikowana. Inspiracje jaką była Bettie można dostrzec również w znanej na cały świat superbohaterce uniwersum DC – Wonder Woman

Tatuaże

Subkultura

Pin-up girls Pin-up (z ang. przypiąć, powiesić) – określenie używane wobec trendu wywodzącego się z głównie z lat 40. i 50. XX wieku. Pin-up girls były piękne i uśmiechnięte, ubrane w rozkloszowane sukienki lub skąpe stroje/bieliznę. Pojawiały się głównie na plakatach, które mężczyźni przypinali na ścianach (stąd ich nazwa). Współczesne pin-up girls wzorują się przede wszystkim na modzie tamtych lat, ich charakterystyczną cechą są mocne czarne kreski nad górnymi powiekami, długie rzęsy (często sztuczne), mocno pomalowane na czerwono usta oraz "zarumienione" policzki. Charakterystyczne fryzury to głównie loki podpięte po bokach, grzywki - koniecznie podwinięte lub w formie dużych loków.

Artyści

To dzięki artystom, projektantom czy reżyserom trend pin-up i wzorowanie się Bettie nadal tętni życiem Być może wcale tak wiele nie zmieniło się od czasu hucznego procesu Klawa? Wizerunek dziewczyny z retro okładki nadal jest mocno nacechowany erotycznie. Do image Bettie nawiązywała Madonna w latach 90. (w późniejszych czasach również). Słynną artystką czerpiącą z Bettie garściami jest była żona Marylina Mansona, Dita Von Teese, która w Las Vegas daje pokazy burleski (która również przeżywa swój renesans, nawet w domowym zaciszu) Pin-up to dla artysty idealny wizerunek, który można zastosować w przełomowych momentach kariery: - Katy Perry skorzystała z tej Opcji zrywając z wizerunkiem Grzecznej córki pastora. - Christina Aguilera Przypomniała o swojej Kobiecości po urodzeniu dziecka W mniej wulgarny sposób niż Na początku kariery

Dita von Teese

Brytyjska piosenkarka Amy Winehouse u szczytu swojej kariery promowała muzykę i wizerunek w stylu retro.

Amy Winehouse

Choć to zaledwie kilka przykładów, nie jest trudno zauważyć, że wizerunek Bettie Page ma wpływ na dzisiejszą popkulturę. Pin up to manifestacja seksapilu, bez obnażania się całkowicie. To charakterystyczne fryzury, piękna bielizna i przykuwające uwagę stroje. Bettie Page była Anją Rubik swoich czasów i inspiracją dla wielu współczesnych kobiet, ideałem kobiety dla rzeszy mężczyzn i studnią pomysłów dla artystów. Dlatego ośmielę się napisać, że Bettie Page jest ikoną popkultury.