Mały Leksykon Istot Niefizycznych

SAVE OFFLINE

MAŁY LEKSYKON ISTOT NIEFIZYCZNYCH

IX

  

S

koro mamy już za sobą podstawowe sposoby komunikacji i wyjaśniliśmy sobie, dlaczego nie warto urządzać seansów spirytystycznych, to zajmiemy się teraz krótką charakterystyką istot, na jakie możemy się natknąć.

L A – byty bardzo prymitywne, z którymi zazwyczaj trudno się „dogadać” (albo w ogóle nie ma takiej możliwości). Są to istoty, które mimo woli, zostały stworzone przez kogoś w Astralu. Żerują zazwyczaj na jakimś określonym typie emocji, lub zwyczajnie, na energii żywych istot (na przykład ludzi). Podczas kontaktu z nimi, często okazuje się, że to co powiedzą, już po chwili zapominają i zastępują czymś innym. Przypomina to rozmowę z niedorozwiniętą osobą, która w dodatku cierpi na zaniki pamięci i ma schizofrenię… Z istotami tego typu należy unikać kontaktu, gdyż nie przynoszą one pożytku, natomiast mogą wywołać u nas różnego rodzaju problemy psychiczne i zdrowotne. Przyciągają je prymitywne uczucia, takie jak strach, niezdecydowanie, złość, bezradność itp. Jeżeli człowiek, przystępuje do działań magicznych jakiegokolwiek typu, będąc jednocześnie, choćby w minimalnym stopniu, owładniętym tymi uczuciami, wówczas jest prawie pewne, że zwabi do siebie Larwy Astralne. Pewnym zabezpieczeniem są 

   

tu odpowiednie rytuały, które opisze w dalszej części książki, lecz bywa, że i one zawiodą. Nic bowiem nie zmieni faktu, że niektórzy ludzie emanują takim właśnie, a nie innym poziomem wibracji, który przyciąga owe istoty. Dopiero praca nad sobą może na tyle podnieść nasze wibracje, by więcej nie było już zagrożenia spotkaniem tych mało przyjemnych żyjątek. Zasada jest prosta – trafiamy na takie istoty, jakie odpowiadają naszym obecnym wibracjom. Jeśli w danej chwili przepełniają nas negatywne emocje, wówczas zapewne pojawi się mało przyjemna istota. Jeśli nasze intencje są czyste, a cele wzniosłe, wówczas przybędą istoty, które mogą nam bardzo pomóc. Ja również kiedyś, przez brak wiedzy i zrozumienia zasad pojawiania się takich, a nie innych istot, niechcący sprowadziłem Larwy Astralne. Stało się tak, właśnie podczas seansu spirytystycznego, a właściwie nie tylko jednego. Mój błąd polegał bowiem na tym, że po pierwszym udanym seansie, gdy udało mi się wraz z moim bratem i jednym z przyjaciół, przyzwać Opiekuna i porozmawiać z nim, byłem bardzo podniecony sukcesem. Jednocześnie dotarło do mnie, że skoro to działa, to i pewnie niesie jakieś zagrożenia. Dlatego, podczas kolejnych seansów, zaczęła panować atmosfera lekkiego poddenerwowania, w oczekiwaniu na przyjście przyzwanej istoty. Tym bardziej, że warunki, w jakich przeprowadzaliśmy seanse, były, co najmniej niesprzyjające. Robiliśmy to nocami, we własnym domu, z duszą na ramieniu, martwiąc się, by nikogo nie obudzić i nie musieć się potem z tego tłumaczyć. Jak łatwo się domyśleć, zaowocowało to pojawieniem się, nie kogo innego, tylko Larw Astralnych. Rozmowa z nimi była, co najmniej trudna, a ja, wraz z towarzyszami, nie zdawałem sobie sprawy, że to, z czym rozmawiam może mi zaszkodzić. Po dwóch takich seansach, poirytowani, postanowiliśmy odprawić Mniejszy Rytuał 

  

Pentagramu13 - w celu zabezpieczenia przed tymi istotami. Tak czy owak, po kilku takich seansach zrozumiałem, że problem leży w nas samych. Wtedy to, zaprzestałem na dobre Seansów Spirytystycznych, gdyż zrozumiałem, że kontaktować się z wyższymi istotami mogę bez pośrednictwa tabliczki oui–ja. Takowe seanse działają jak lep na muchy, sprowadzając prymitywne byty. Reasumując, Larwy Astralne bytują w „nizinach” Astralu i są ewidentnymi pasożytami. P - czyli tak zwany „złośliwy duch”, obdarzony często zdolnością poruszania fizycznymi przedmiotami (za pomocą psychotelekinezy). Są one dość agresywne i złośliwe. Przypominają w zachowaniu małe zwierzę, które jednak jest bardzo zadziorne, hałaśliwe i szybkie. Starają się jak najwyraźniej dać znać o sobie i często wystraszyć, lub nawet zrobić krzywdę osobom znajdującym się w pobliżu. Byty te istnieją niezależnie. Jednakże znacznie częściej okazuje się, że jest to nieświadomie wyodrębniona i usamodzielniona część umysłu jednej z osób mieszkających w miejscu, gdzie są problemy z Poltergeistem. Dzieje się tak często w konsekwencji traumatycznych przeżyć, zwłaszcza na tle duchowym. Osoba taka nie ma pojęcia, że Poltergeist jest częścią jej psychiki i sama również jest atakowana przez owe złośliwe stworzenie. W takich wypadkach nie obejdzie się bez fachowej pomocy ze strony egzorcysty czy innej osoby umiejącej usuwać niepożądane energie z ciała drugiej osoby. Do czynienia z Poltergeistem, na szczęście, nie miałem i uważam, że nie ma czego żałować. Pewna znajoma mi osoba niechcący ściągnęła takowego psotnika podczas seansu spirytystycznego, którego, nawiasem mówiąc, podjęła się zupełnie na ślepo, bez specjalnego przygotowania, przeczytawszy jedynie gdzieś o tym, jak wykonać 

   

tabliczkę oui–ja. Efekt był taki, że złośliwy duch, najpierw zaczął demolować mieszkanie, a po kilku dniach doszło nawet, do pożaru. W końcu duch został „wyeksmitowany” (lub sam się wyniósł), ale, jak mówią: „Co się stało to się nie odstanie”. Poltergeisty bytują w Astralu i korzystają głównie z energii emocjonalnej swych ofiar. O       Bywa czasem, że osoba która umarła, do tego stopnia przywiązała się do świata materialnego (na przykład do dobytku), że nie jest w stanie postrzegać świata niefizycznego. Wówczas pozostaje ona między ludźmi na ziemi i błąka się, często szukając pomocy u żyjących ludzi (nie jest w stanie postrzegać Opiekunów i pomocników, jako że nie postrzega świata niefizycznego, odrzucając fakt, że jest martwa), lub chce kogoś odstraszyć (na przykład od domu na który ciężko pracowała). Osobom takim możemy pomagać, gdyż dzięki temu, że mamy jeszcze fizyczne ciała, mogą one nas postrzegać, a my jesteśmy w stanie udzielić im pomocy. Polega ona na odprowadzeniu takiej osoby w odpowiednie dla niej miejsce (Focus 27). Może być to zarówno łatwiejsze jak i trudniejsze zadanie. Zawsze możemy liczyć na pomoc Opiekunów, którzy szybko przybędą na nasze wezwanie, jeśli tylko o to poprosimy. Takie zmarłe osoby bytują w tak zwanym: stanie „Focus 23”. Mimo, że nawet sobie nie zdają z tego sprawy, wiodą pasożytniczy tryb życia, żywiąc się energią osób, z jakimi są w kontakcie. Niech będzie to jasne, że pasożytami stają się one z czasem, gdy skończy się im naturalny zapas energii, który pozwala zmarłej osobie przebywać w Astralu nawet do roku.



  

O ,      Osoby takie, po śmierci, zanim inkarnują (choć niekoniecznie muszą to zrobić), mogą w ramach, na przykład pożegnania ukazywać się żyjącym ludziom, czy kontaktować się z nimi w inny sposób (telepatycznie, lub poprzez sny). Osoby te, są zazwyczaj bardzo przyjazne, pełne ciepła i zrozumienia. Odkryto bowiem przed nimi wiele tajemnic niedostępnych dla nas za życia. To dało im poczucie komfortu i udostępniło wiele nowych możliwości. Na takie osoby możemy również trafić podczas OBE i nierzadko uzyskamy od nich pomoc, jakiej będziemy wówczas potrzebować (zwłaszcza, gdy osoba ta związała się z nami, w jakiś sposób, na przestrzeni wcieleń). Oczywiście, jak to w życiu bywa i tu nie jest regułą, że osoba taka będzie dobra dla nas. Egzystują w Astralu istoty, które boją się inkarnować w obawie przed karmą, jaką wówczas musiałyby odpracować, płacąc za niecne czyny z wcześniejszych wcieleń. Egzystują tam jak w więzieniu i tylko stamtąd mogą prowadzić swoje nieczyste gierki. O  P - Egzystują na wyższych płaszczyznach istnienia. Pomoc z ich strony otrzymujemy często zupełnie bezwiednie, nie zdając sobie sprawy, że w ogóle ingerują. W razie potrzeby, możemy też ich wezwać (wystarczy poprosić) i prawie zawsze zjawią się by nam pomóc, o ile nasze intencje są czyste i pomocy rzeczywiście potrzebujemy. Trafiamy na nich również podczas wypraw OBE, a nawet niejednokrotnie otrzymujemy pomoc, przez ułatwienie nam wyjścia z fizycznego ciała. Dane mi było to odczuć wielokrotnie na własnej skórze, między innymi wtedy, gdy jeden z nich, podczas mojego drugiego OBE, wyciągnął mnie za nogi. Chyba obaj mieliśmy z tego niezły ubaw. Pomoc, jaką niosą Opiekunowie, jest nieoceniona i bez niej panowałby zapewne 

   

chaos. Mimo to, dopóki człowiek nie jest na to gotowy, nie ujawnią się. Pilnują, by każdy sam dochodził do celu i przez to, zdobywał cenne doświadczenia. Dlatego, nigdy nie podają nam gotowego rozwiązania, które zastąpiłyby nasz wysiłek. Mimo to radzę, do kontaktów z Opiekunami podchodzić z trzeźwym i racjonalnym umysłem. Bywa, że podszywają się pod nich istoty, które znajdują uciechę w sprowadzaniu ludzi na manowce. Dlatego najpierw pomyślcie, zanim dacie wiarę temu, co mówią, lub co każą zrobić. Nigdy, na ślepo, nie można poddawać się woli kogoś, o kim, na dobrą sprawę, nic nie wiemy. Opiekunowie przebywają w najwyższych partiach świata astralnego (Focus 27, 34, 35), lub częściej, na wysokich płaszczyznach duchowych. N  J – Część nas (a raczej to my jesteśmy jego częścią) istniejąca niejako poza czasem. To nasza „doskonała wersja”, która podobnie jak Opiekunowie i Pomocnicy pomaga nam. Jest to pomoc w o wiele szerszym zakresie. Aby mieć z nim kontakt, trzeba dojść do odpowiedniego stopnia rozwoju. Nasze „Wyższe Ja” zna odpowiedzi na nurtujące nas pytania i może nam udzielić odpowiedzi, o ile: – poprosimy, – będziemy na nie gotowi, – będziemy w stanie odebrać odpowiedź. „Wyższe Ja” podsuwa ludziom także wiele pozytywnych i konstruktywnych inspiracji, pomagając im, tym samym, w dalszym rozwoju. Nasze „Wyższe Ja” to istota, jaką zapewne będziemy kiedyś, ale w obecnym stadium „rozwoju” różnica jest jeszcze ogromna. Przebywa ono prawdopodobnie na płaszczyźnie Atmicznej.



  

A  D – użyłem tutaj takich okresleń, by odóżnić od siebie te istoty, które reprezentują dobro, od tych reprezentujących zło. Mam na myśli zwyczajną wykładnię pojęć dobra i zła, z punktu widzenia klasycznej etyki. Jednak wszystko jest kwestią nazewnictwa i bywa, że Anioły również nazywa się Demonami. Tak czy inaczej wyróżniamy tu trzy główne kategorie: Anioły to, po pierwsze, sztucznie wykreowane w Astralu istoty, powstałe dzięki ludzkim wierzeniom. Odpowiednie ich wykorzystanie, podczas rytuałów, może przynieść sporo korzyści, aczkolwiek, poza tym, Anioły tego typu nie są zbyt dobrymi partnerami do współpracy, jako że trudno czasem wyczuć ich naturę. Część z nich zyskała świadomość i usamodzielniła się. Drugim wariantem są w rzeczywistości Pomocnicy i Opiekunowie, którzy często, by dostosować się do ludzkich wierzeń (aby mieli oni lepszy komfort psychiczny), przybierają postać Aniołów. Zresztą opisy aniołów są częstokroć opisami naszych Opiekunów. Istota od której bije światło, miłość, posiadająca niedostępną dla zwykłego człowieka wiedzę – to klasyczny opis Anioła, a w rzeczywistości i Opiekuna (czy symbolicznie naszego „Wyższego Ja”). Jest też trzecia kategoria – Prawdziwe Anioły. Nie są to Opiekunowie, czy też byty wymyślone przez kogoś, lecz prawie takie, jak się je klasycznie opisuje! Wygląda na to, że niegdysiejszy bunt Aniołów w „Niebie” nie jest wcale bajką dla małych dzieci i jest w tej historii więcej prawdy, niż się można było spodziewać. Anioły, które się nie zbuntowały, pozostały „na swoich miejscach” i również czasem udzielają się jako Pomocnicy. Jednak niezwykle rzadko i tylko w wyjątkowych przypadkach. Takie Anioły to po prostu istoty doskonałe, które, by takie być, nigdy nie musiały inkarnować. Wydaje mi się jednak, że ma to i słabe strony, bowiem przez fakt, że nie inkarnowały nie mają 

   

zgromadzonego takiego doświadczenia, jakie mają istoty im równe, ale które doszły do tego na drodze wielu inkarnacji. Oto kilka anielskich imion i funkcji, jakie one pełnią: G - Nadzoruje mityczny ogród Eden, jego imię znaczy także „Siła Boga”, przypisane mu ciało niebieskie to Księżyc, jest patronem Ludzi. R - Zajmuje się kontrolowaniem ludzkich dusz, jego imię znaczy „Uzdrowienie Boga”, przypisane mu ciało niebieskie to Słońce, jest patronem królestwa Roślin. M - Strażnik Izraela, jego imię to w rzeczywistości okrzyk wojenny - „Któż jak Bóg?”, przedstawiany często w scenach walki, z wielkim smokiem, lub wężem symbolizującymi Samaela. Przypisane mu ciało niebieskie, to Merkury, jest patronem Zwierząt mięsożernych. To tylko kilka, spośród bardziej znanych anielskich imion. Zaznaczam jednak, że opisy jakie tu zamieściłem, bazują w dużej mierze na mitologii Chrześcijańskiej i Judaistycznej, co jak sami widzicie, niekoniecznie gwarantuje czystość i jednoznaczność przekazu. Użyta jest tu raczej symbolika i wiele uproszczeń. To, do jakich praktycznych celów można użyć wyżej wymienione anielskie postacie, pozostawiam już Waszym rozważaniom. Nie ma bowiem sensu, bym podawał tu gotowe rozwiązania, skoro każdy, na własną rękę, może opracować ich całkiem sporo. Kierujcie się jednak czystymi intencjami i podejściem od strony czysto praktycznej. To ułatwia życie. Demony, podobnie jak Anioły, dzielą się na trzy kategorie: Pierwsze są bytami sztucznie wykreowanymi przez wiarę ludzką. Istnieją one w Astralu i nierzadko są naprawdę potężne. Wiele z nich uzyskało samoświadomość i obdarzonych jest sporą inte

  

ligencją, którą zresztą przypisali im sami ludzie. Demony tego typu wykorzystuje się często w rytuałach czarno–magicznych. Zmusza się najbardziej odpowiedniego, do tego celu, demona, by usługiwał magowi. Oczywiście, nie ma nic za darmo… Demony, można też tworzyć na własne potrzeby, o czym przeczytacie w rozdziale poświeconym Magii Chaosu. Takie rozwiązanie jest o wiele bezpieczniejsze i praktyczniejsze, a przy tym mamy pewność co do jego „parametrów”, gdyż w końcu, od początku do końca, to nasz przemyślany twór. Po drugie, istnieje w naszym świecie zło. Nieważne czy ktoś stwierdzi, że to tylko kwestia zapatrywań. Zło nadal będzie istniało, niezależnie, czy ktoś mu zaprzeczy, czy nie. Ma ono również swoich przedstawicieli. Są nimi istoty, które czyniąc zło przez wiele inkarnacji, w końcu zaszyły się na dobre w świecie niematerialnym, lecz i stamtąd prowadzą swe niecne gierki. Należy się ich wystrzegać. Niejednokrotnie możemy zostać zwiedzieni przez nie, jedynie po to, by mogły się cieszyć naszą porażką i upadkiem. Z drugiej strony, nie warto wpadać od razu w panikę, gdyż zło jest ułomnością i jako takie, nie ma możliwości ostatecznego tryumfu, choć faktycznie, może sporo namieszać. Po trzecie, są też Upadłe Anioły. To te, które chciały zasmakować „uciech” i pogrążyły się w materii. Bóg nie wygnał ich z raju, lecz same zapragnęły „zabawić się”, wcielając i inkarnując jako ludzie (niektóre jednak, po prostu, wyniosły się w inne miejsca w Astralu). Efekt tego był taki, że doskonałe istoty, jakimi były, z czasem stały się zepsute przez niskie emocje (energie), jakie panują często w świecie materialnym. Niektóre, upadły tak nisko, że po pewnym czasie przestały inkarnować, w obawie przed spłacaniem swojej nienajlepszej karmy. Inne muszą/musiały, podobne jak zwykli ludzie, inkarnować, by 

   

oczyścić się z „błota”, jakim same się oblepiły. Jednak chyba, nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Dzięki owej lekcji na Ziemi, niektóre z nich stały się bardziej świadome i wartościowe dzięki zdobytemu tu doświadczeniu. Niestety, wiele upadłych Aniołów stało się prawdziwym przeciwieństwem boskości. Nasuwa mi się tylko pytanie: na ile jest to mityczny bunt, a na ile przewidziane działanie Boga…? Wszak dał wolną wolę istotom jakie stworzył, by poprzez nie samemu się rozwijać i doświadczać istnienia. Wyobraźcie sobie świat, gdyby nie było tej odwrotności w postaci Zła? Zło jest złe, więc trzeba go unikać, należy szerzyć Dobro. Jednocześnie, jednak tylko przez istnienie Zła, mając skalę porównawczą, możemy je w pełni docenić. A oto niektóre z upadłych aniołów (według mitów): S – Władca i przywódca wszystkich upadłych aniołów. L – Jego imię oznacza „Niosący Światło”. Jako jeden z pierwszych wystąpił przeciw Bogu, wywołując bunt w Niebie. B – Bliski znajomy Lucyfera. Należał do grupy, która wznieciła bunt przeciw Bogu w Niebie. L – Ostatni z trójki, która zapoczątkowała wielki bunt. Jego głównym zajęciem jest podjudzanie ludzi do otwartego występowania przeciw Bogu. A – Jeden z najpotężniejszych. Demon zniszczenia, ale również doradca. A – Demon wojny władający sześcioma legionami. Przepowiada przyszłość i udziela rad militarnych. B – Demon sił natury (zwłaszcza burzy).



  

To oczywiście tylko kilka przykładowych demonów, spośród całej masy jakie opisano w licznych przekazach. Generalnie, większość czynności, zwłaszcza tych należących do kategorii zła, ma swojego demonicznego patrona (trzeba było mieć na kogo zwalać winę). Co prawda Demony wykorzystuje się często w ceremoniach czarno–magicznych, zwłaszcza w Demonologii14 , ale nie radzę nikomu tego czynić. Takie kontakty, nie wliczając samego niebezpieczeństwa opętania, czy nawet śmierci podczas spotkania z Demonem, są, tak naprawdę, fatalne w skutkach dla maga. Mimo tego, że może się wydawać, że wszystko idzie zgodnie z planem i zamierzone efekty zostały osiągnięte. Demony zła to ten rodzaj istot, który najlepiej jest omijać szerokim łukiem. S - Świadomie stworzone przez magów istoty, które jednak (jest to bowiem niewskazane) nie posiadają własnej woli i inteligencji. Działają one niczym Astralne Roboty, wykonując jedno, konkretnie zadanie. Dzięki czemu odciążają tym samym ich stwórcę. Bywa też, że Serwitor się usamodzielni i wtedy może się on zbuntować i obrócić przeciw magowi. Dlatego, procedura tworzenia takiego Serwitora jest tak przystosowana, by cele jakie ma realizować, były jasno określone. Tworzony jest on z wszechobecnej energii i umiejscowiony w Astralu, bo, jak już wiecie, można tam tworzyć cokolwiek zechcemy przy pomocy swojej Woli. Więcej na temat tworzenia i zasad działania Serwitorów, dowiecie się w rozdziale poświęconym Magii Chaosu. Byty te istnieją w niskich partiach płaszczyzny Astralnej . Z - Również i na nie możemy się natknąć wędrując po świecie niematerialnym. Istnieją one jednak na dużo niższej płaszczyźnie egzystencji od naszej i dlatego, tylko dzięki celowym działaniom, możemy dostać się do ich świata. Zresztą 

   

nawet rośliny podlegają tym samym prawom co my, ale to już zupełnie inna historia. Zwierzęta znajdują się zazwyczaj w niższych partiach Świata Astralnego. Jest to królestwo niższych instynktownych emocji. Generalnie, zwierzęta w swej niematerialnej postaci nie są w ogóle przydatne z punktu widzenia praktycznych możliwości wykorzystania ich przez maga. Jako ciekawostkę przytoczę tu fakt, że zwierzęta (żywe) potrafią często postrzegać niematerialne istoty oraz skumulowaną energię. Przeprowadzałem testy na kotach i psach, i muszę powiedzieć, że koty mają zdecydowanie lepiej rozwinięte postrzeganie pozazmysłowe. Lecz nawet zwykły, udomowiony pies, też całkiem nieźle sobie radzi. Jednym z prostszych testów jakie prowadziłem, było stworzenie na jednej dłoni (lub w określonym miejscu pomieszczenia), kuli energii o właściwościach podobnych do pożywienia, jakie lubi zwierzę. Następnie obserwowałem, co zrobi zwierzak. Średnio w 9 na 10 przypadków, zwierzak reagował tak jak przewidywałem i zainteresował się owym miejscem, a nawet próbował złapać i zjeść to stworzone w Astralu pożywienie. G - Wiele bóstw, w jakie wierzono lub nadal się wierzy, w rzeczywistości nigdy nie istniało. Nie istniały one dopóki nie pojawili się ich wyznawcy, gdyż ci, nieświadomie dali „życie” własnym bóstwom. Wystarczy przyjrzeć się mitologii, czy jakimkolwiek inym religiom posiadającym swoich bogów. W chwili obecnej można powiedzieć, że istoty te istnieją, gdyż myśl ludzka dała im życie i siłę. Zasadniczo, można je wykorzystywać do uzyskania jakiegoś celu czy też pomocy. Należy jedynie, wcześniej, dobrze się zorientować w naturze bóstwa (co jest stosunkowo łatwe, gdyż można o tym przeczytać w obfitej literaturze, niekoniecznie okultystycznej). Zasadniczo 

  

jednak, Godforma nie jest Bogiem. Pamiętajcie o tym. Bytują one na płaszczyźnie astralnej, czerpiąc energię z wiary swoich wyznawców. Godformy można wykorzystywać jako źródła określonego rodzaju energii, lub matryce wzorców zachowań (tudzież jako strażników). Należy podchodzić do tego ostrożnie, ponieważ nie są to byty, które można lekceważyć. Oto spis nazw i krótka charakterystyka niektórych „bogów”: P – Słowiańskie bóstwo piorunów. B – Celtycka bogini uzdrawiania, rzemiosła, nauki i poezji. G – Bóg–kowal. Bóstwo celtyckie słynące z wyrabianej przez niego broni, która jest niezawodna! Ponadto zajmuje się on również uzdrawianiem, a ci, którzy wezmą z nim udział w uczcie i napiją się z jego kielicha, nie zaznają już nigdy chorób. M – Egipska bogini sprawiedliwości. T – Bóstwo egipskie, będące patronem takich dziedzin, jak magia, medycyna, muzyka, astrologia, sztuka. Legenda głosi, że Toth napisał księgi, w których zawarł całą swą wiedzę i ukrył je w krypcie. Takich „bogów” są setki. Wymieniłem tu, dla przykładu, kilka bóstw, ale jak już zapewne się domyślacie, większość z nich ma jakieś określone właściwości, które mogą stać się naszymi sprzymierzeńcami. Jednak większość Godform ma złożoną i dualistyczną naturę, więc nim wybierzemy sprzymierzeńca, powinniśmy poświęcić trochę czasu na dokładne rozeznanie się w jego naturze.



   

Ż - W wielu kulturach poszczególne żywioły przedstawiane były w formie konkretnych, humanoidalnych istot. Dzięki temu możemy dziś właśnie w takiej formie przyzywać i postrzegać żywioły. Takie działania są bardzo przydatne i często wykorzystywane w wielu odmianach magii. Dobrze jest mieć dobre układy z danym żywiołem, gdyż dzięki temu możemy liczyć na jego szeroką współpracę, a przecież żywioły to jedne z najpotężniejszych sił w naszym świecie. Ich niedostrzegalne pierwiastki zawierają się we wszystkim, co nas otacza oraz w nas samych. Przywołuje się je, zarówno w celach czysto ochronnych, jak również w przypadku innych zastosowań, z których można wymienić chociażby wywieranie wpływu na panującą pogodę. Wyróżniamy następujące żywioły oraz ich opiekunów: Ogień Opiekun: Dżin – ukazuje się zazwyczaj jako potężna istota zbudowana z płomieni. Kolor: Czerwień. Cechy: Symbolizuje zarówno twórczość (aktywność), jak i destrukcję, a także pewność siebie, energiczność, oczyszczanie, seksualność i energię fizyczną. Woda Opiekun: Niksa – ukazuje się zazwyczaj jako płynna postać zbudowana z zielononiebieskiej wody. Kolor: Niebieski. Cechy: Twórcza wyobraźnia, romantyzm, oczyszczanie.



  

Ziemia Opiekun: Ghob – ukazuje się w postaci potężnego, masywnego stwora, zbudowanego z solidnego elementu ziemi. Kolor: Brąz. Cechy: Stabilność, opanowanie, siła, praktyczność, metodyczność, twórczy krytycyzm. Powietrze Opiekun: Paralda – ma postać wirującej, stale zmieniającej kształt, istoty zbudowanej z jasnoniebieskiej, lub szarawej mgły. Kolor: Biel. Cechy: Twórczy umysł badacza, zdolność przystosowywania się, dociekliwość, oczyszczanie. B - Jest to istota przenikająca cały wszechświat. Jest niedostrzegalnym, podstawowym i najważniejszym pierwiastkiem każdej żywej istoty i poprzez je wszystkie doświadcza istnienia. Jest On istotą najdoskonalszą, jaką, można by stwierdzić, odkryto w historii ludzkości. Nie jest natomiast, jak się niektórym wydaje, srogim starcem z siwą brodą, lecz istotą, która jest absolutem, doskonałością i bynajmniej jest jej całkowicie obojętne, czy ktoś oddaje jej cześć, czy drwi z niej. Bóg bowiem, tak perfekcyjnie rozplanował wszechświat, że to, co na pozór jest chaosem, może okazać się zaplanowanym działaniem… Wiem, że niejasno się tu wyrażam, ale trudno jest streścić Boga w paru zdaniach. Czy Bóg nas słyszy? Tak, można śmiało powiedzieć, że owszem, bo przecież jest również częścią nas samych. Nie można jednak oczekiwać, że załatwi za nas nasze problemy, bowiem to 

   

my jesteśmy istotami posiadającymi wolną wolę, którą obdarował nas właśnie Bóg, ze wszystkimi tego implikacjami. To my sami musimy niejednokrotnie przejść przez „piekło”, by potem wyciągnąć z tego konstruktywne wnioski. Bóg po prostu JEST, a to, czy zechcemy się doskonalić, by stać się do niego podobni i dzięki temu szczęśliwsi – to już nasza sprawa. I I - W Astralu i na innych płaszczyznach spotkać można tak wiele różnych istot, że niemożliwością jest opisanie tu ich wszystkich. Wiele z nich jeszcze nie zostało odkrytych, a i te, które są znane, często wymykają się możliwości uchwycenia ich w sztywne ramy. Niemniej jednak warto pamiętać, że istoty niematerialne, podobnie jak w przypadku ludzi są różne. Każda z nich to inna osobowość, inne cele, uczucia, pragnienia. Co więcej, owa różnorodność przekracza często wszelkie granice wyobraźni i zróżnicowanie występujące między ludźmi, wydaje się tu często wręcz monotonią. Dlatego żadne porady nie zastąpią samodzielnego myślenia i oceny sytuacji. Intencje oraz inteligencja owych stworzeń mogą być różne i tylko my sami możemy ocenić, czy gra jest warta świeczki i czy przyniesie nam korzyści. Jeśli jesteśmy już przy istotach Świata Astralnego, przytoczę tu pewne zdarzenie, a przy tym nawiążę do wielu interesujących wniosków z niego płynących. Mam nadzieję, że pozwoli wam to zrozumieć mechanizmy i zasady powstawania wielu nowych istot, które rodzą się wraz z rozwojem myśli ludzkiej. Jakiś czas temu pewien podekscytowany i lekko wystraszony młody mag, przybył na pewną internetową listę dyskusyjna, której i ja byłem członkiem. Poszukiwał on informacji o pewnym demonie. 

  

Z opowieści tegoż człowieka wynikało, że jego znajomy bawiąc się kartami do pewnej karcianej gry RPG15, dla zabawy zaczął przyzywać jedną ze znajdujących się tam postaci - demona. Ot, przywołał go mentalnie, wymawiając w myślach parokrotnie jego imię. Robił to dla zabawy, nie spodziewał się specjalnych efektów, poza ewentualnie, dobrze zwizualizowaną postacią. Jakież było jego zdziwienie, gdy nagle poczuł ogromną ilość energii, ulatującą z niego! Wysysaną! Po chwili oczom jego ducha ukazał się demon. Mniej więcej, w tym samym czasie, padł na łóżko jak sparaliżowany (stracił władzę nad swoim ciałem). Całe szczęście, że był on zaznajomiony z technikami ochronnymi, stosowanymi w magii różnego typu. Zaczął więc, na wszelkie znane mu sposoby, odpędzać demona. Jednak, ku jego trwodze, żadna z technik nie skutkowała. Do tego był w takim stanie, że nie mógł się nawet dobrze skoncentrować. Ostatecznie udało mu się. Dnia następnego opowiedział całe zdarzenie wspomnianemu magowi, który z kolei zrelacjonował to nam. Imienia demona z tej opowieści, nie wymienię. Zamknięty został on w specjalnie przygotowanej pieczęci, by nie stanowił zagrożenia. Pech chciał, że poruszony opowieścią inny młody człowiek niechcący ponownie przywołał mentalnie tego demona! I znowu się zaczęło. Trudna walka prowadzona niemal na wszelkie znane sposoby, z których 99% nie skutkowało. Dlaczego? O tym za chwilę. Skracając w tym miejscu relację do minimum powiem tylko, że kiedy ten młody człowiek opisał później wygląd demona, okazał się on w 100% zgodny z opisem innego człowieka, który dokonał niezależnej obserwacji. To tylko potwierdziło fakt, że był to bardzo silny i „konkretny” byt. Jak widzicie nie wymieniam ani nazwy, ani wyglądu owego demona, ponieważ było to już wcześniej wystarczającym powodem powstałych kłopotów 

   

i zapewne, gdybym to uczynił, naraziłbym część z was na niebezpieczeństwo. Co z tego wynika? Otóż ta, na pozór błaha opowieść o zmaganiach nieistotnego tu człowieka z nieistotnym demonem stanowi żywy przykład, jak bardzo myśl/wyobraźnia człowieka jest twórcza. Zwykła karciana gra RPG (dla przykładu posłużę się tu grą Magic e Gathering - w skrócie MTG, bo ją dość dobrze znam, lecz całość jednak nie odnosi się konkretnie do niej). Zaznaczam, że nie chodzi mi o zdyskredytowanie gier tego typu. Sam lubię czasem pograć. Fakty, jakie zaobserwowałem, nie są argumentami przeciwko tym grom. Po prostu uzmysłowiłem sobie, jak szerokie wpływy i jak silne skutki daje twórcza, ludzka wyobraźnia. Jak powstał ten demon? Istota astralna, by zaistnieć, potrzebuje wyprojektowania w Astral silnego myślokształtu. Jeśli by na tym zakończyć proces tworzenia, to rozpłynie się ona niebawem w nicość z braku dostaw energii, jaka by podtrzymywała jej istnienie. Schemat jest prosty, a jego prostota i przejrzystość przyprawiają o zawrót głowy, jeśli pomyśli się o tym w szerszej perspektywie… Istota na karcie do gry. Gracz, miliony graczy, utrzymują, chcąc nie chcąc, dany myślokształt owej istoty, „karmiąc go” swoją energią. Nie ma w tym, dla mnie, absolutnie nic złego i nienaturalnego, gdyż każdy człowiek, myśląc o czymś, tworzy myślokształt, wysyłając energię swoich myśli do Astralu. Jeśli pomyślimy teraz o jakimś obrazie, który kiedyś widzieliśmy, czy zdjęciu postaci, to tworzymy myślokształt, lub podłączamy się do już istniejącego, wysyłając doń pewną dawkę energii. To naturalny proces, od którego nikt się nie uwolni, ponieważ właśnie tak to wszystko działa. Tak więc, mamy tu konkretną postać, o określonej charakterystyce, której myślokształt zasilają miliony osób na całym globie. 

  

To jeszcze nic! By istota astralna urosła w siłę i się usamodzielniła (uzyskała świadomość), musi upłynąć naprawdę sporo czasu, a i energii musi być pod dostatkiem. Powinien być zachowany cały szereg warunków, co dzieje się, nie tak znowu, często. Kolejną jednak ciekawostką jest fakt, że na przykład: w grze MTG są używane, tak zwane „landy”. Używa się ich, by zasilić (móc użyć w grze) postać z karty. Landy symbolizują cztery podstawowe żywioły(!), oraz manę (siłę życiową/energię)!!! Czy teraz, powoli staje się zrozumiałe, dlaczego postacie z kart (i nie tylko) mogą urosnąć w taką siłę? Od tysięcy lat moce żywiołów używane są w wielu odmianach magii, by nadać siłę zaklęciom i działaniom magów! Żywioły są niekwestionowaną potęgą w świecie magii i metafizyki, a stając się naszymi sprzymierzeńcami, dają nam ogromne możliwości! Co się robi, by użyć żywiołu? Ano wystarczy „tylko” dobra… WIZUALIZACJA. To wystarczy, choć robi się też czasem to w bardziej skomplikowany sposób. Koniec końców, dla lepszej wizualizacji w umyśle, można użyć wizualnego symbolu (obrazka). Karta do gry jest wprost idealna do tego. Karty, jakie miałem przyjemność widzieć, są naprawdę piękne, a ich grafika pobudza wyobraźnię (wizualizacja), to z kolei równa się pobudzeniu energii i wprawieniu jej w ruch. I tu schemat staje się jasny, jak słońce. Wyprojektowany myślokształt zasilany przez miliony ludzi, jest dodatkowo wzmocniony energią żywiołów i maną! Do tego weźmy pod uwagę, że nie dzieje się to, ani jednorazowo, ani w skali jednostki. Cała masa graczy zasila tę samą postać, a karty żywiołów potęgują efekt. Zapewne zakrzyknęłyby z radości dewotki i fanatyczni księża wołając: „A nie mówiliśmy?! To dzieło Szatana!” Tu muszę się nie zgodzić. Jak już wspomniałem, te zależności i skutki działań są pospolite bardziej, niż może nam się wydawać. Nie chcę 

   

nikogo rozczarować, ale na tej samej zasadzie działają bóstwa wielu religii, gdzie miliony wyznawców swą gorliwą wiarą tworzą i podtrzymują „formy boskie” w Astralu. Gdybyśmy chcieli uniknąć tego schematu nie pozostałoby nam nic innego, jak… zamknąć się w ciemnym pokoju! Ba! I to za mało. Nadal byśmy myśleli, a tym samym mogli potencjalnie stwarzać coś w Astralu. Chyba jedyną „alternatywą” jest stan myślowej pustki (co z resztą proponuje nam chociażby Buddyzm Zen16). Nasz świat zbudowany jest w taki sposób, że wpływamy w nim, cały czas, także na świat astralny, a ten wpływa na nasz. Dzieje się to w różnej skali i z różnym skutkiem, ale jak widać, efekty mogą być i takie, jak powyżej opisałem. Nie chcę też siać paniki – gra MTG jak i inne tego typu - SĄ bezpieczne. Tak samo, jak wszystko inne… Dobrze, ale dlaczego nie skutkowały standardowe procedury pozbywania się demona? Odpowiedź na to pytanie zdecydowałem się zostawić na koniec, ponieważ ta akurat kwestia pozostaje już w sferze bardziej moich przypuszczeń i teorii, opierającej się na logice, niż udowodnionego faktu. Według mnie, czemu przytakuje grono znanych mi, kompetentnych osób, postać takiego demona tworzona jest w odosobnieniu od wszelkich systemów religijnych, czy innych systemów, które bądź co, bądź zawsze maja swoje „środki zaradcze przeciw demonom”. Zwyczajnie, demonowi z przykładu nie został zakodowany wzorzec reakcji na określone działania, mające na celu odpędzenie, bądź nawet - zniszczenie go. W efekcie powstał osobnik, jaki nie miał zakodowanej ani „śmierci”, ani „ucieczki” w reakcji na popularne działania ochronne. To, z kolei sprawiało, że działania ochronne jakie podjął ten młody człowiek były nieskuteczne. Pozbycie się takiego tworu rzeczywiście, może być wówczas, bardzo trudne. 

Myślę, że dzięki tej historii zrozumieliście, z jaką łatwością tworzone są kolejne byty astralne i jaki może być tego skutek. Jednak,pamiętajmy o drugiej stronie medalu – dla własnych potrzeb też możemy tworzyć, o czym szerzej nieco później. Nie ma też co panikować. Zapewniam was, że to, co nieświadomie tworzymy, zazwyczaj nie jest żadnym poważnym zagrożeniem. Jedynie, w jednostkowych przypadkach, jak powyższy, może się stać coś mało przyjemnego. Pamiętajmy, że „zawsze jest większa ryba” i, że my sami jesteśmy pod opieką niewidzialnych przyjaciół.

Fragment pochodzi z książki: „Na Granicy Światów” - Jakub Niegowski Copyright © WYDAWNICTWO ILLUMINATIO 2005

www.illuminatio.pl

Sprzedaż wysyłkowa: T P S M

www.CzaryMary.pl

tel. 085 742 46 86, kom. 0 606 21 93 23

