Konspekt - A. Chalmers r.1,2,3 - Katarzyna Badura

SAVE OFFLINE

Katarzyna Badura Konspekt - A. Chalmers, „Czym jest to, co zwiemy nauką?”, rozdziały 1, 2, 3. Indukcjonizm – nauka wywodzi się z bezpośredniej obserwacji, badacz doświadcza w sposób nieuprzedzony. Nauka ma charakter ciągły. Rozwój nauki zależy od wzrostu ilości danych obserwacyjnych. Warunki dla uzyskania zdań ogólnych ze szczegółowych: - duża ilość zdań, - różne warunki, w których opisywane są dane fakty, - żadne zdanie obserwacyjne nie może przeczyć ogólnemu. Indukcjonizm przechodzi od uzyskanych dzięki obserwacjom faktów do teorii, dzięki którym na drodze dedukcji można wyjaśniać i przewidywać. Indukcjoniści uważaj, że nauka jest obiektywna, ten brak dylematów określany jest przez autora „urokiem naiwnego indukcjonizmu”. Zasad indukcji (w przeciwieństwie do dedukcji) nie da się uzasadnić za pomocą praw logiki, trzeba je wyprowadzić z doświadczenia. Pojawia się „problem indukcji”polegający na posługiwaniu się indukcją w celu uzasadnienia indukcji. Kontrargument indukcjonistów opiera się o prawdopodobieństwo. Wystarczające jest prawdopodobieństwo pojedynczego przewidywania. Naiwny indukcjonizm jest zdaniem autora niebezpieczny. Inne teorie wyjaśniają naukę w sposób bardziej interesujący. Autor nie krytykuje rozumowania indukcyjnego, ale założenie co roli i statusu obserwacji. Jego zdaniem istnieje świat fizyczny niezależny od obserwatorów, ale zdania obserwacyjne zawsze są wyrażane w języku jakiejś teorii i są obalalne, oznacza to, że nauka nie może się z nich wywodzić, rola jaką przypisuje tym zdaniom indukcjonizm jest nieadekwatna. Teza autora jest taka, że nauka to wiedza rozwijająca się, ważne są okoliczności, w jakich pojawi się dana teoria. Zdania budowane na podstawie obserwacji są ściśle związane z teorią i nie da się wyraźnie rozgraniczyć obserwacji i teorii.