SCENARIUSZ ZAJĘĆ - Metoda Integracji Sensorycznej

SAVE OFFLINE

SCENARIUSZ ZAJĘĆ PROWADZONYCH METODĄ INTEGRACJI SENSORYCZNEJ 1. Temat: Działajmy na zmysły 2. Czas trwania:  15 minut – częśd teoretyczna  60 minut – częśd praktyczna 3. Cele:  rozwój zmysłów dotyku, słuchu, wzroku,  rozwój układów: dotykowego, proprioceptywnego, przedsionkowego  rozwój współpracy w grupie  doskonalenie umiejętności koordynacji motoryki małej i motoryki dużej  rozwój układu nerwowego  wspieranie rozwoju społecznego  dostarczanie dziecku kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych, 4. Pomoce dydaktyczne:  koce – jeden na parę uczniów  gąbki  kartki w kratkę  ołówki  lusterka  piórka  piłeczki – jedna na parę  lina  kartki z różnymi fakturami  farba  duże arkusze papieru  ciemny worek z różnymi przedmiotami  kartki  taśma 5. Formy:  indywidualna  zbiorowa  zespołowa 6. Metody:  czynne  słowne  oglądowe 7. Przebieg zajęd: a) Częśd teoretyczna: Zapoznanie uczniów z metodą integracji sensorycznej – charakterystyka metody. Zaprezentowanie narzędzi wykorzystywanych w pracy tą metodą. b) Częśd praktyczna: Przeprowadzenie dwiczeo stymulujących układ: I. Proprioceptywny: 1. Przyglądanie się emocjom w lusterku:

 Smutek  Radośd  Złośd  Zdziwienie  Zmęczenie  Obojętnośd Ćwiczenie to polega na rozpoznawaniu stanów emocjonalnych i umiejętności ich wyrażania. Pomocą w tym dwiczeniu jest lusterko, dzięki któremu dziecko ma możliwośd obserwacji własnych stanów emocjonalnych wyrażanych mimiką własnej twarzy. 2. Dmuchanie piórka

Dzieci otrzymują od prowadzącego piórka. Ich zadaniem jest dmuchanie piórek w taki sposób, aby jak najdłużej unosiły się one w górze. To dwiczenie pozwala dziecku wyciszyd się i odprężyd, a ponadto wpływa na doskonalenie koordynacji wzrokowo – ruchowej dziecka. 3. Głębokie wdechy

Dziecko w pozycji stojącej lub siedzącej bierze głębokie wdechy, następnie spokojnie uwalnia powietrze nosem. Ćwiczenie to tak samo jak powyższe – pozwala dziecku wyciszyd się i odprężyd, a ponadto wpływa na doskonalenie koordynacji wzrokowo – ruchowej dziecka. 4. Rzucanie piłeczek do siebie w parach

Dzieci stają naprzeciwko siebie i rzucają do siebie wzajemnie piłkę – oburącz, prawą i lewą ręką na zmianę. Ćwiczą w ten sposób napięcie mięśniowe własnego ciała, rozwijają naturalne czynności ruchowe oraz kontrolują poprawnośd ruchu. 5. Taczka

Dzieci dobierają się w pary. Jedno dziecko podpiera się leżąc przodem. Zadaniem drugiego dziecka jest chwycenie za kostki i uniesienie w górę kooczyn dolnych kolegi. Dziecko dwiczące porusza się w przód tylko za pomocą rąk. Ćwiczenie to ma na celu wzmacnianie napięcia mięśniowego dziecka oraz rozwijania się dziecka w zakresie wyczuwania własnego ciała oraz ciężaru (siły) tego ciała. 6. Siłowanie z linią

Prowadzący dzieli grupę na dwa zespoły. Zespoły ustawiają się naprzeciwko siebie chwytając za kooce liny otrzymanej od prowadzącego. Na znak – każda grupa musi wspólnie ciągnąc linę, tak aby przeciągnąd drugi zespół na swoją

stronę. Wykonując to dwiczenie dzieci doskonalą swoją siłę oraz koordynację ruchową.

II.

Dotykowy: 1. Kartki z fakturami do dotykania Prowadzący przygotowuje wcześniej karki z różnymi fakturami, a następnie rozkłada je przed dziedmi. Dzieci dotykając dłonią każdej faktury - stymulują zmysł dotyku. 2. Gąbki do ugniatania

Każde dziecko otrzymuje po jednej gąbce kąpielowej. Zadaniem dzieci jest ugniatanie gąbki w ręce prawej, lewej, oburącz. Ćwiczenie to wpływa na stymulowanie receptorów czucia powierzchniowego poprzez dotykanie i ugniatanie gąbki. 3. Malowanie palcami farbą i mieszankami na dużym arkuszu papieru

Prowadzący dzieli grupę na dwa zespoły, przed którymi rozkłada duży arkusz papieru, a obok niego stawia farby przeznaczone do malowania palcami. Każdy zespół na papierach przed nimi leżących maluje palcami wg własnego pomysłu. Ćwiczenie to wpływa na usprawnianie koordynacji wzrokowo – ruchowej i precyzyjnych ruchów palców, a także pozwala na uzewnętrznianie napięd. 4. Wyjmowanie rzeczy z ciemnego worka i rozpoznawanie

Prowadzący wkłada do ciemnego worka rzeczy o różnym kształcie i fakturze. Następnie podchodzi z workiem do każdego dziecka, prosząc, aby wyjęło ono tylko jeden przedmiot. Zanim dziecko wyjmie dany przedmiot, najpierw musi tylko i wyłącznie za pomocą dotyku opisad jego kształt i fakturę (np. gładka, chropowata), a następnie odgadnąd co to jest za przedmiot. Celem tego dwiczenia jest stymulowanie zmysłu dotyku dziecka. 5. Zawijanie w koce

Dzieci dobierają się parami. Każda para powinna mied do dyspozycji jeden koc. Prowadzący mówi dzieciom, że muszą posmarowad czym tylko chcą, a następnie zwinąd naleśniki. Jedno dziecko leży na kocu, a drugie dziecko udaje, że smaruje naleśnik, a potem ciasno (za pomocą koca) go zwija. Te dwiczenie pomaga dzieciom wyczuwad własne ciało, rozwijad orientację w przestrzeni, stymulowad zmysł dotyku oraz rozwijad umiejętnośd współpracy z drugą osobą. 6. Turlanie się po kocu

Dzieci dwiczą w parach. Każda para ma do dyspozycji jeden koc. Jedno z dzieci kładzie się na kocu, a drugie dziecko musi turlad w przód swojego partnera. Na znak nauczyciela dzieci zamieniają się rolami. Celem tego dwiczenia jest wyczuwanie własnego ciała, a także budowanie wzajemnego zaufania. III.

Przedsionkowy: 1. Skakanie z krzesła Prowadzący wraz z dziedmi ustawia krzesła w jednym rzędzie. Każde dziecko wchodzi na swoje krzesło, a następnie ostrożnie z niego skacze. Ćwiczenie to wpływa na integrację obu stron ciała oraz doskonalenie ruchów ciała w przestrzeni. 2. Wzór do odrysowywania (góra/dół/prawo/lewo) – zwrócenie uwagi na

odpowiednie trzymania ołówka i przytrzymywanie kartki Każde dziecko otrzymuje po jednej kartce w kartkę. Prowadzący prosi dzieci, aby na środku kartki narysowały kropkę, a następnie wykonywały polecenia prowadzącego, które polegają na łączeniu za pomocą kreślenia linii określonej ilości kratek. W tym dwiczeniu dziecko kształtuje prawidłową postawę ciała podczas pisania, rozwija zdolnośd właściwego trzymania w ręku przyrządu do pisania oraz przytrzymywania kartki podczas pisania. 3. Chodzenie po równoważni zrobionej z kartki Prowadzący rozkłada na środku sali równoważnię zrobioną z kartek. Zadaniem dzieci jest chodzenie „po równoważni” z rękoma uniesionymi w bok, panując nad utrzymaniem równowagi. Ćwiczenie to ma na celu wspomaganie kształtowania poczucia równowagi dziecka.

Przygotowały: Julita Beczak Laura Formella PWE z TP gr. A